Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-195/15/AB
z 16 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lutego 2015 r. (data wpływu 3 marca 2015 r.), uzupełnionym pismami z 14 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.) i z 14 maja 2015 r. (data wpływu 10 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 1628/2 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej nr 1628/2.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 maja 2015 r. znak: IBPP2/4512-195/15/AB oraz pismem z 14 maja 2015 r. (data wpływu 10 czerwca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 26 maja 2015 r. znak: IBPP2/4512-195/15/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina Wnioskodawca) przeznaczyła do sprzedaży w trybie ustnego przetargu nieograniczonego niezabudowaną nieruchomość nr 1628/2.

Ze względu na fakt, że działka nr 1628/2 znajduje się w terenie objętym planem zagospodarowania przestrzennego, w zapisach którego dopuszcza się po zakończeniu eksploatacji powierzchniowej m.in. funkcje rekreacyjne, sportowe i wędkarskie oraz dopuszcza się możliwość wznoszenia tymczasowych obiektów budowlanych związanych z funkcjami rekreacyjnymi, sportowymi i wędkarskimi (wypis i wyrys z planu stanowi załącznik do interpretacji), zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług nie widząc możliwości zwolnienia z podatku VAT Wnioskodawca uznał, że należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca w trybie ustnego przetargu nieograniczonego dokonał sprzedaży działki niezabudowanej nr 1628/2.

Przetarg poprzedzony był wykazem nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, w którym ukazała się informacja o tym, iż do wylicytowanej kwoty zostanie doliczony podatek VAT w wysokości 23%. W ogłoszeniu o ustnym przetargu nieograniczonymi także pojawiła się ta informacja.

Do przetargu przystąpiła i przetarg wygrała Spółka - K. Pełnomocnicy Spółki biorący udział w przetargu pisemnie oświadczyli, że przyjmują wszystkie jego warunki zawarte w regulaminie i w ogłoszeniu. Nie wnosili żadnych uwag. Działka została sprzedana za kwotę 92 290,00 zł i do tej kwoty doliczono podatek VAT.

Obecnie Nabywca kwestionuje prawidłowość doliczenia podatku VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. pkt 1. Na dzień sprzedaży działka nr 1628/2 objęta była planem w zapisach ww. planu dopuszcza się po zakończeniu eksploatacji powierzchniowej m.in. funkcje rekreacyjne, sportowe i wędkarskie oraz ustala się możliwość wznoszenia tymczasowych obiektów budowlanych związanych z przeznaczeniem docelowym, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 planu tj. funkcjami rekreacyjnymi, sportowymi i wędkarskimi.

Ad. pkt 2. Działka nr 1628/2 na dzień sprzedaży nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ad. pkt 3. Sprzedaż działki nr 1628/2 nastąpiła w dniu 28.01.2015 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w sytuacji sprzedaży nieruchomości niezabudowanej nr 1628/2 położonej w obrębie J, dla której jest plan zagospodarowania przestrzennego, dopuszczający po zakończeniu eksploatacji powierzchniowej m.in. funkcje rekreacyjne, sportowe i wędkarskie oraz dopuszczający możliwość wznoszenia tymczasowych obiektów budowlanych związanych z funkcjami rekreacyjnymi, sportowymi i wędkarskimi należy doliczyć podatek VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W związku z wprowadzeniem od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT definicji terenu budowlanego, zgodnie z tą definicją przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązuje również nowe brzmienie art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o VAT przewidujące zwolnienie od podatku w przypadku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tym samym od dnia 1 kwietnia 2013r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego nieobjętego planem lub decyzją o warunkach zabudowy, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

W przypadku sprzedaży działki nr 1628/2 sytuacja jest dokładnie odwrotna tzn. sprzedano działkę, dla której jest plan zagospodarowania przestrzennego, dopuszczający po zakończeniu eksploatacji powierzchniowej m.in. funkcje rekreacyjne, sportowe i wędkarskie oraz dopuszczający możliwość wznoszenia tymczasowych obiektów budowlanych związanych z funkcjami rekreacyjnymi, sportowymi i wędkarskimi.

W związku z powyższymi zapisami Gmina przy ww. sprzedaży doliczyła podatek VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Tak więc, w przypadku gdy teren nie ma ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, dostawa gruntów niezabudowanych jako terenów innych niż tereny budowlane będzie podlegała zwolnieniu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów art. 4 ust. 2 powołanej ustawy – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie sklasyfikowane jako budynki, tj. drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne itp.

W świetle art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409) – przez obiekt budowlany należy rozumieć:

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.
   
   

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ww. ustawy – przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 niniejszej ustawy – przez obiekt małej architektury – należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

1. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.
   
   

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży w trybie ustnego przetargu nieograniczonego niezabudowaną nieruchomość nr 1628/2. Na dzień sprzedaży działka nr 1628/2 objęta była planem, w zapisach ww. planu dopuszcza się po zakończeniu eksploatacji powierzchniowej m.in. funkcje rekreacyjne, sportowe i wędkarskie oraz ustala się możliwość wznoszenia tymczasowych obiektów budowlanych związanych z przeznaczeniem docelowym, o którym mowa w ust. 2 pkt 3 planu tj. funkcjami rekreacyjnymi, sportowymi i wędkarskimi. Działka nr 1628/2 na dzień sprzedaży nie była objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Sprzedaż działki nr 1628/2 w J nastąpiła w dniu 28.01.2015 r.

Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że działka gruntu nr 1628/2 jest terenem budowlanym, bowiem z planu zagospodarowania przestrzennego działki wynika, że na przedmiotowej działce dopuszczona jest możliwość zabudowy.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne stwierdzić należy, że skoro przedmiotem dostawy ze strony Wnioskodawcy był grunt niezabudowany, położony na terenie, którym zgodnie z obowiązującym na dzień sprzedaży miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się po zakończeniu eksploatacji powierzchniowej m.in. funkcje rekreacyjne, sportowe i wędkarskie oraz ustala się możliwość wznoszenia tymczasowych obiektów budowlanych związanych z przeznaczeniem docelowym to grunt ten stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa przedmiotowej działki podległa opodatkowaniu w wysokości 23% stawki podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ww. ustawy.

Tym samym Wnioskodawca przy sprzedaży działki niezabudowanej nr 1628/2 prawidłowo zastosował 23% stawkę VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Dodatkowo należy wyjaśnić odnośnie załączonych dokumentów, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w postępowaniu interpretacyjnym nie może dokonywać oceny prawnej dokumentów dołączonych do wniosku o interpretację indywidualną. Stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego w sposób bezsporny wynika, że wnioskodawca jest obowiązany sam przedstawić szczegółowo stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe i na tej podstawie tut. organ wyda interpretację indywidualną. Interpretacja indywidualna nie może w żadnym wypadku zastępować postępowania podatkowego, a jedynie w takim właśnie postępowaniu organy podatkowe uprawnione są do oceny prawnej dokumentów. Zatem organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.