Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/342/BRT/2014/RWPD-38458
z 7 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2013 r. Nr ILPB1/415-998/13-4/TW wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2013 r., uzupełnionym w dniu 06 grudnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła „pozarolnicza działalność gospodarcza” przychodów z tytułu przeniesienia na nabywcę praw autorskich do projektowanych wzorów przemysłowych wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych prowizji, jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 19 grudnia 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 30 sierpnia 2013 r., uzupełniony w dniu 06 grudnia 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

Wnioskodawca jest artystą plastykiem projektującym wzornictwo przemysłowe. Stworzony w ramach umowy o dzieło wzór (projekt) stanowi autorskie prawo majątkowe, które przenoszone jest na nabywcę na podstawie umowy przeniesienia praw do projektu zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z umów tych wynika prawo twórcy do otrzymywania określonego wynagrodzenia: z umowy o dzieło – wynagrodzenie za wykonanie dzieła, a z umowy przeniesienia praw do projektu – wynagrodzenie okresowe – tantiemy, które są uzależnione od wielkości sprzedaży i uzyskanych wpływów z tego tytułu przez nabywcę (zgodnie z art. 43 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Przeniesienie praw do projektu jest konsekwencją zawarcia umowy o stworzenie dzieła (wzoru). Przeniesienie autorskich praw do projektu następuje bez żadnych ograniczeń czasowych i terytorialnych, na wszelkich polach eksploatacji wskazanych przez prawo autorskie i prawa pokrewne. Zamawiający ma prawo do przeniesienia autorskich praw majątkowych, udzielania licencji, subwencji oraz udzielania wszelkich zezwoleń osobom trzecim dotyczących dzieła.

Do kwietnia 2013 r. Wnioskodawca uzyskiwał przychody w zakresie przedstawionym powyżej wyłącznie na podstawie zawartych umów o dzieło zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty uzyskania przychodów z tytułu powyższych umów, określono zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 9a.

Od kwietnia 2013 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie projektowania przemysłowego, a więc w tym samym zakresie co wykonywane do tej pory usługi w zakresie umów o dzieło. Z umów zawartych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca otrzymuje nadal i będzie otrzymywał w przyszłości wynagrodzenia okresowe z tytułu przeniesionych wcześniej na nabywcę praw do projektów.

Prowadzona działalność gospodarcza opodatkowana jest podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych i prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy przychody z przeniesienia praw do projektu (wynagrodzenie okresowe – tantiemy) wynikające z wcześniej zawartych umów o dzieło (przed rozpoczęciem działalności gospodarczej) i otrzymane po dacie rozpoczęcia działalności gospodarczej, będzie można zaliczyć do przychodów z działalności pozarolniczej, czy trzeba uznać je za przychody z działalności wykonywanej osobiście w myśl art. 13 pkt 8?
2. Czy przychody z przeniesienia praw do projektu (wynagrodzenie okresowe – tantiemy) otrzymane w przyszłości i wynikające z realizowanych obecnie projektów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie można zaliczyć do przychodów z działalności pozarolniczej, tak jak wynagrodzenie z tytułu realizacji projektu, czy trzeba uznać je za przychody z działalności wykonywanej osobiście w myśl art. 13 pkt 8?
3. Czy prowizja od tantiem wypłacana kwartalnie agentowi na podstawie umowy agencyjnej, będzie stanowiła koszty uzyskania przychodu w działalności pozarolniczej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie projektowania wzornictwa przemysłowego i przenosi na nabywcę prawa autorskie. Zakres obejmujący prowadzenie działalności gospodarczej jest zatem taki sam jak zakres wykonywanych przez niego usług w ramach wcześniej zawartych umów o dzieło.

Wnioskodawca przychody okresowe – tantiemy – wynikające z wcześniejszych umów o dzieło tj. przeniesienia praw autorskich do projektów otrzymuje i będzie otrzymywał nadal w przyszłości przy równoczesnym prowadzeniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca uzyskane przychody okresowe – tantiemy – po rozpoczęciu działalności gospodarczej zaliczył do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca uznał bowiem, że dotyczą one tego samego zakresu co prowadzona działalność gospodarcza i rozliczył je łącznie z przychodami z tej działalności przy zastosowaniu faktycznych kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów prowizję wypłaconą agentowi na podstawie umowy agencyjnej.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 19 grudnia 2013 r. Nr ILPB1/415-998/13-4/TW, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do źródła innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy, zgodnie z którą jest to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

− prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W przypadku, gdy działalność podatnika spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy, a nie spełnia kryteriów określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągnięte z tego tytułu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), wzornictwa przemysłowego.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji) i stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyklucza możliwości osiągania przez twórców przychodów z majątkowych praw autorskich, w tym z tytułu odpłatnego zbycia tych praw, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem prowadzenie działalności twórczej może następować również wówczas, gdy sam twórca jest przedsiębiorcą i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje utwory (wzornictwo przemysłowe), do których prawa przenosi na inne osoby. Przychody uzyskane w tym przypadku są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że jest artystą plastykiem projektującym wzornictwo przemysłowe świadczącym usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przychody uzyskuje ze sprzedaży, wymienionych we wniosku, usług jak również z tytułu tantiem związanych z tymi usługami przynależnych twórcy. A zatem nie ma przeszkód, aby przychody z tytułu wykonywanych przez Wnioskodawcę usług i otrzymywanych przychodów z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworu, mogły być kwalifikowane do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie ma przy tym znaczenia, iż świadczone usługi są „utworem” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych np. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1684/13, wyrok NSA z 07 lutego 2007 r. sygn. akt II FSK 211/06, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 września 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 1561/02.

Konsekwencją zaliczenia osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza jest ustalanie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie mają zastosowania 50% koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 ustawy, co jednoznacznie wynika z przepisu art. 22 ust. 12 tej ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.