Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1233/14-4/AMN
z 28 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), uzupełnionym w dniu 12 stycznia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1, art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 31 grudnia 2014 r. znak ILPB1/415-1233/14-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 stycznia 2015 r., wniosek uzupełniono w dniu 12 stycznia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest bankiem prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe. W celu zwiększenia sprzedaży oferowanych usług (produktów) finansowych oraz w celu zwiększenia ich atrakcyjności, Wnioskodawca przystąpił oraz zamierza w przyszłości przystępować do programów lojalnościowych w charakterze partnera (dalej jako: Program Lojalnościowy).

Program Lojalnościowy organizowany jest przez podmiot zewnętrzny w stosunku do Wnioskodawcy (dalej jako: Organizator).

W Programie Lojalnościowym oprócz Wnioskodawcy w charakterze partnerów występują także inne podmioty, których profil działalności może się różnić od profilu działalności Wnioskodawcy (dalej łącznie jako: Partnerzy).

W ramach Programu Lojalnościowego zainteresowani klienci Partnerów, będący osobami fizycznymi (dalej jako: Klienci) z tytułu dokonywania określonych transakcji pomiędzy Partnerem (w tym Wnioskodawcą) a Klientem (dalej jako: transakcje), otrzymują ustalaną ilość punktów, tj. Klientom przyznawane są punkty od Partnerów z tytułu dokonania określonej transakcji z Partnerem (np. z tytułu dokonania zakupu określonej usługi/towaru Partnera). Zazwyczaj punkty z tytułu transakcji pomiędzy Partnerem a Klientem naliczane są na specjalnych kartach, które zainteresowani Klienci otrzymują na ich wniosek (Klient dobrowolnie przystępuje do programu np. poprzez złożenie stosownego wniosku/oświadczenia lub poprzez zaakceptowanie stosownego regulaminu). Punkty mogą być gromadzone także w inny sposób. Za przypisywanie punktów Klientom technicznie odpowiada Organizator.

Punkty uzyskiwane przez Klienta sumują się w ramach danego Programu Lojalnościowego, tj. suma punktów Klienta stanowią punkty otrzymane łącznie od wszystkich Partnerów danego Programu Lojalnościowego (w tym od Wnioskodawcy). Zasadą jest, że jedna transakcja z Partnerem objęta Programem Lojalnościowym nie pozwala na przyznanie nagrody (ze względu na określony limit punktów, od którego nagroda przysługuje) − dopiero szereg transakcji pozwala na uzyskanie puli punktów, które uprawniają do nagrody/bonu.

Szczegółowe zasady przyznawania punktów, ich gromadzenia oraz wykaz usług/towarów, których nabycie uprawnia do otrzymania punktów przez Klienta od Partnerów (w tym Wnioskodawcy) określa każdorazowo regulamin lub inny dokument określający szczegółowo powyższe zasady.

Ponadto, zdarzyć się może, że Wnioskodawca w ramach Programu Lojalnościowego zorganizuje konkurs skierowany do Klientów (np. w przedmiocie wymyślenia hasła reklamowego czy też konkurs na najlepsze zdjęcie/pracę plastyczną), w którym nagrodą będzie wyłącznie określona liczba punktów, doliczona do sumy punktów uprzednio uzyskanych przez Klienta z tytułu stosownych transakcji z Partnerami (dalej jako: konkurs).

Program Lojalnościowy zakłada, iż w związku otrzymaniem przez Klienta punktów (uzyskanych w zamian za stosowne transakcje z Parterami lub uzyskane w konkursie), Klient po zgromadzeniu określonej w regulaminie sumy punktów, uprawniony jest do wymiany zgromadzonych punktów na określone nagrody rzeczowe lub bony pieniężne (nagroda rzeczowa/bon przyznawana jest Klientowi w ramach Programu Lojalnościowego za punkty łącznie uzyskane zarówno od Wnioskodawcy, jak i innych Partnerów). Nagrody oraz bony finansowane oraz wydawane są przez Organizatora.

Regulamin Programu Lojalnościowego określa jaki jest termin ważności przyznanych punktów oraz od jakiej ilości punktów Klient może ubiegać się o nagrodę lub bon.

Mając powyższe na uwadze, zdarzyć się może, że Klient pomimo otrzymania od Wnioskodawcy (oraz innych Partnerów) określonej ilości punktów, nie otrzyma od Organizatora żadnej nagrody lub bonu.

Zdarzyć się tak może przykładowo ze względu na brak zgromadzenia minimalnej ilości punktów, która uprawniałaby do otrzymania nagrody/bonu lub ze względu na brak odbioru nagrody/bonu pomimo takiego uprawnienia przy jednoczesnym upływie terminu ważności punktów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przyznaniem punktów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (z tytułu dokonanych transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem lub z tytułu konkursu) dochodzi do powstania przychodu podatkowego po stronie Klienta?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przyznaniem punktów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (z tytułu dokonanych transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem lub z tytułu konkursu) nie dochodzi do powstania przychodu podatkowego po stronie Klienta.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy PIT, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W ocenie Wnioskodawcy, przekazanie punktów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z tytułu dokonanej transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem nie powinno być utożsamiane z przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy PIT.

Należy bowiem podkreślić, że w momencie otrzymania punktów Klient nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego. Dopiero późniejsza (ewentualna) wymiana punktów na nagrodę lub bon rodzić będzie, zdaniem Wnioskodawcy, powstanie przychodu po stronie Klienta. Sama okoliczność przyznania punktów przez Partnera (także Wnioskodawcę) powinna być zatem obojętna z punktu widzenia przychodu Klienta na gruncie ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie uzyskania punktów (tj. w momencie przyznania punktów przez Wnioskodawcę i ich naliczenia na rzecz Klienta) nie dochodzi do powstania przychodu, gdyż przyznawane punkty są jedynie formą ewidencji (rejestracji) wartości zakupów danego Klienta u Parterów w ramach Programu Lojalnościowego, przekładanych dopiero następczo na potencjalne prawo do odebrania określonej nagrody lub bonu. Punkty same w sobie nie są zatem przedmiotem świadczenia na rzecz Klienta ze strony Wnioskodawcy (posiadanie punktów nie daje Klientom żadnej realnej korzyści ekonomicznej). Przyznanie (naliczenie) punktów stanowi więc jedynie techniczną czynność ewidencji dokonanych transakcji pomiędzy Wnioskodawcą (innymi Partnerami) a Klientem.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, należy podkreślić, że przyznanie punktów nie stanowi

1. świadczenia pieniężnego,
2. wartości pieniężnej,
3. przysporzenia rzeczowego ani,
4. nieodpłatnego świadczenia (usługi).

Konsekwentnie, w ocenie Wnioskodawcy, żadna z przesłanek określonych w art. 11 ustawy PIT nie zostaje spełniona, co jednocześnie oznacza, że przyznanie punktów Klientom przez Wnioskodawcę nie powinno być utożsamiane z przychodem podatkowym po stronie Klientów W świetle powyższego przyznane punkty uznać należy jedynie za element organizacyjny (ewidencyjny) Programu Lojalnościowego.

Należy także podkreślić, że otrzymanie punktów może nie przełożyć się na rzeczywiste uzyskanie nagrody/bonu przez Klienta. Zdarzyć się bowiem może, że Klient pomimo uzyskania punktów od Wnioskodawcy, nagrody/bonu nie otrzyma (przykładowo ze względu na brak zebrania minimalnej ilości punktów do odebrania nagrody/bonu lub ze względu na brak odbioru nagrody/bonu pomimo takiego uprawnienia przy jednoczesnym upływie terminu ważności punktów). W ocenie Wnioskodawcy, powyższa okoliczność także potwierdza, że otrzymanie punktów nie powinno być utożsamiane z powstaniem przychodu po stronie Klienta, gdyż sam fakt uzyskania punktów może w rzeczywistości nie przełożyć się na realne przysporzenie majątkowe po stronie Klienta.

Jednocześnie, w związku z faktem, że po stronie Klientów nie powstaje przychód z związku z przyznaniem punktów, nie ciążą po stronie Wnioskodawcy obowiązki płatnika określone w art. 41 ust. 4 ustawy PIT.

W ocenie Wnioskodawcy, dopiero wymiana (przeliczenie) zgromadzonych punktów na konkretną nagrodę lub bon oraz wydanie takiej nagrody lub bonu Klientowi rodzi przychód podatkowy po stronie Klienta. Dopiero w powyższym momencie klient uzyskuje rzeczywiste przysporzenie majątkowe.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lutego 2013 r., w której czytamy: „należy wskazać, że w sytuacji uzyskania „nabicia” na karcie Klienta punktów za dokonane u Uczestnika programu zakupy, nie powoduje po stronie Klienta przysporzenia majątku mającego konkretny wymiar finansowy. Do przysporzenia majątku Klienta nie dochodzi również w sytuacji wsparcia przez niego organizacji pożytku publicznego (Fundacji), poprzez przekazanie jej punktów zgromadzonych na karcie punktów. Tym samym w związku z powyższym po stronie Klienta nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód podatkowy po stronie Klienta powstaje w przypadku otrzymania przez niego bonu towarowego o określonej wartości nominalnej lub otrzymania nagrody rzeczowej w zamian za wymianę (przeliczenie) zgromadzonych na karcie punktów. W tej sytuacji Klient uzyskuje przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. Jednakże należy zauważyć, że w związku wymianą przez Klienta zgromadzonych na karcie punktów na bon towarowy przychód powstaje jedynie w momencie jego otrzymania.”

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1291/12/SD).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przyznaniem punktów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (z tytułu dokonanych transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem lub z tytułu konkursu) nie dochodzi do powstania przychodu podatkowego po stronie Klienta.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego, podatkiem dochodowym nie są objęte wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. − przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. − stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 cytowanej ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. − wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. − wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Z kolei art. 11 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Stanowiąc o nieodpłatnych świadczeniach, jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, ustawodawca nie zdefiniował przy tym tego pojęcia. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca przystąpił oraz zamierza w przyszłości przystępować do programów lojalnościowych w charakterze partnera. W ramach Programu Lojalnościowego zainteresowani Klienci Partnerów, będący osobami fizycznymi z tytułu dokonywania określonych transakcji pomiędzy Partnerem (w tym Wnioskodawcą) a Klientem, otrzymują ustalaną ilość punktów, tj. Klientom przyznawane są punkty od Partnerów z tytułu dokonania określonej transakcji z Partnerem. Ponadto, zdarzyć się może, że Wnioskodawca w ramach Programu Lojalnościowego zorganizuje konkurs skierowany do Klientów, w którym nagrodą będzie wyłącznie określona liczba punktów, doliczona do sumy punktów uprzednio uzyskanych przez Klienta z tytułu stosownych transakcji z Partnerami. Zdarzyć się może, że Klient pomimo otrzymania od Wnioskodawcy (oraz innych Partnerów) określonej ilości punktów, nie otrzyma od Organizatora żadnej nagrody lub bonu.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w związku z przyznaniem punktów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z tytułu transakcji lub konkursów, o których mowa we wniosku, dochodzi do powstania przychodu podatkowego po stronie Klientów i czy w związku z powyższym ciążą na Zainteresowanym obowiązki płatnika.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przypadku przyznania punktów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z tytułu ww. transakcji lub konkursów nie powstaje po stronie Klienta przychód podatkowy.

Zatem biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że samo otrzymanie przez Klientów punktów − za stosowne transakcje z Wnioskodawcą lub w konkursie − uprawniających do wymiany na określone nagrody rzeczowe lub bony pieniężne, nie stanowi u nich przysporzenia majątkowego. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika w związku z przyznaniem punktów przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta z tytułu dokonanych transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem lub z tytułu konkursu.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Końcowo tutejszy Organ informuje, że w niniejszej interpretacji nie odniósł się do zagadnienia dotyczącego powstania przychodu w przypadku wymiany (przeliczenia) zgromadzonych punktów na konkretną nagrodę lub bon oraz ich wydania, ponieważ kwestie te nie były przedmiotem zapytania.

Ponadto odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.