Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1080/14-2/JSK
z 19 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży papierowych prześcieradeł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży papierowych prześcieradeł.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma Wnioskodawcy chce się zajmować sprzedażą na rynku materiałów higienicznych. Jednym z towarów będących przedmiotem obrotu będą ręczniki (prześcieradła) papierowe (celuloza) w rolkach, będące jednorazowymi, dwuwarstwowymi podkładami higienicznymi o wymiarach: szerokość 50 cm i 60 cm oraz o długości od 50 do 80 m.

Wyrób ten Zainteresowany chce nabywać od dostawcy zagranicznego i dalej rozprowadzać w Polsce na rzecz różnych odbiorców. Ma zastosowanie m.in. jako podkład na stoły i kozetki lekarskie. Posiada deklarację zgodności, z której wynika, że spełnia wymogi Dyrektywy 93/42/EEC dotyczącej wyrobów medycznych.

Ustawa o wyrobach medycznych, w rozdziale 4 „Wymagania zasadnicze i ocena zgodności wyrobów medycznych z wymaganiami zasadniczymi” określa zasady wprowadzenia do obrotu na teren RP wyrobów medycznych, bez konieczności ich rejestracji we właściwym rejestrze wyrobów medycznych. Dostawca wyrobu określił, że prześcieradła w rolkach spełniają wymogi tych przepisów, powołując się na cytowaną Deklarację Zgodności i znak CE, który widnieje na tych wyrobach.

Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego celem uzyskania informacji, jaki jest numer PKWiU wyrobu. W odpowiedzi Urząd Statystyczny określił numer PKWiU 17.22.12.0 (według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r.) na przykładzie rolek o szerokości 50 cm i długości 50 m.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając opisane papierowe prześcieradła w rolkach, posiadające Deklarację Zgodności, opisującą wyrób jako spełniający wymogi Dyrektywy, Spółka może stosować obniżoną stawkę podatku (aktualnie 8%), niezależnie od tego, jaki jest profil działalności nabywcy tego wyrobu, czy też właściwą stawką podatku na ten wyrób jest stawka podstawowa (aktualnie 23%)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa tego wyrobu powinna być opodatkowana podatkiem w wysokości 8%, z uwagi na deklarację zgodności na ten wyrób, która uznaje go za wyrób medyczny oraz symbol PKWiU, jaki przyporządkował Wnioskodawcy Urząd Statystyczny.

W poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku 8%”, wymienione są wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wyszczególnione w pozostałych pozycjach załącznika (bez względu na symbol PKWiU).

Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jej przepisy nie zawierają unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego.

Zasady dotyczące klasyfikacji i kwalifikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896, z późn. zm.).

Z przepisu art. 3 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy wynika, że to wytwórca decyduje, czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym przeznaczeniem tego wyrobu.

Jeżeli w myśl ustawy o wyrobach medycznych sprzedane towary będą stanowiły wyroby medyczne dopuszczone do obrotu na terytorium kraju – tym samym spełnią wymóg określony w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego – na podstawie art. 41 ust. 2 tej ustawy – będzie miała do ich sprzedaży zastosowanie stawka 8%.

Jeżeli natomiast nie spełnią powyższego warunku, ich sprzedaż winna być opodatkowana stawką podstawową, tj. 23%. Bez znaczenia pozostaje w tym przypadku grupa PKWiU, w której ten wyrób jest lokowany.

Podstawą do zakwalifikowania danego wyrobu jako wyrobu medycznego jest określenie przez wytwórcę w deklaracji zgodności (poprzedzonej procedurą oceny zgodności), zgodności wytwarzanego przez niego wyrobu z wymaganiami Dyrektywy. Podniosła, że należy uznać, iż w sytuacji, gdy prześcieradła papierowe w rolkach posiadają deklarację zgodności kwalifikującą je jako urządzenie lekarskie oraz zostały dopuszczone do obrotu na terenie kraju, to ich dostawa będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 8%.

Na poparcie powyższego Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji podatkowej z dnia 29 sierpnia 2008 r. nr ITPP2/443-475A/08/E oraz z dnia 25 września 2012 r. nr ITPP2/443-769/12/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy czym, od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Podstawowa stawka podatku, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

W myśl zatem art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienie od podatku możliwe jest jednak tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. – 8%), pod pozycją 105 wymienione zostały, bez względu na symbol PKWiU wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika.

Oznacza to, że na podstawie powyższej regulacji prawnej, preferencyjna 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – innych niż towary związane z ochroną zdrowia wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy.

Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy przywoływanej ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Zasady dotyczące klasyfikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy o wyrobach medycznych.

Podstawowym kryterium decydującym o sposobie opodatkowania opisanych we wniosku produktów jest zakwalifikowanie tych towarów do wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych, pod pojęciem wyrobu medycznego należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby;
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia;
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego;
4. regulacji poczęć

– których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że to wytwórca decyduje, czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym zastosowaniem tego wyrobu.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 45 powołanej wyżej ustawy wytwórcą jest:

1. podmiot odpowiedzialny za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie i oznakowanie wyrobu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy te czynności wykonuje on sam, czy w jego imieniu inny podmiot;
2. podmiot, który montuje, pakuje, przetwarza, całkowicie odtwarza lub oznakowuje gotowy produkt lub nadaje mu przewidziane zastosowanie, w celu wprowadzenia go do obrotu jako wyrobu pod nazwą własną, z wyjątkiem podmiotu, który montuje lub dostosowuje wyroby już wprowadzone do obrotu, w celu ich przewidzianego zastosowania przez indywidualnego pacjenta.
   
   

Ponadto, w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, wyroby wprowadzane do obrotu i wprowadzane do używania są oznakowane znakiem CE. Wyrób oznakowuje się znakiem CE po przeprowadzeniu odpowiednich dla wyrobu procedur oceny zgodności, potwierdzających, że wyrób spełnia odnoszące się do niego wymagania zasadnicze (ust. 4 ww. artykułu).

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie członkowskim, odpowiedzialność tę ponosi autoryzowany przedstawiciel dla tego wyrobu. Jeżeli wytwórca nie wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela albo jeżeli wyrób nie jest wprowadzany do obrotu na odpowiedzialność wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela, odpowiedzialność tę ponosi podmiot, który wprowadził wyrób do obrotu.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 tej ustawy, wyroby muszą spełniać odnoszące się do nich wymagania zasadnicze.

Stosownie do treści art. 26 pkt 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że wyroby są zgodne z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w art. 23 ust. 1, w zakresie, w jakim stwierdzono ich zgodność z odpowiednimi krajowymi normami przyjętymi na podstawie norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, jako normy zharmonizowane z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych (Dz. Urz. WE L 169 z dnia 12 lipca 1993 r., str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12, str. 82) – w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych.

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórca przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu oraz przed przekazaniem wyrobu do badań klinicznych lub do oceny działania jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu.

Według art. 29 ust. 2 cyt. ustawy, wytwórca może powierzyć autoryzowanemu przedstawicielowi prowadzenie niektórych procedur oceny zgodności, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 4, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 3.

Jak wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, autoryzowany przedstawiciel jest to podmiot, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim, który jest wyznaczony przez wytwórcę do działania w jego imieniu oraz do którego mogą zwracać się, zamiast do wytwórcy, władze i instytucje państw członkowskich w sprawach obowiązków wytwórcy określonych ustawą.

Zasady rejestracji wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania regulują przepisy zawarte w rozdziale 7 ustawy o wyrobach medycznych.

Na mocy art. 58 ust. 1 ww. ustawy, wytwórca i autoryzowany przedstawiciel mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują zgłoszenia wyrobu do Prezesa Urzędu, co najmniej na 14 dni przed pierwszym wprowadzeniem do obrotu albo przekazaniem do oceny działania.

Stosownie do brzmienia art. 58 ust. 3 tej ustawy, dystrybutor i importer mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy wprowadzili na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób przeznaczony do używania na tym terytorium, niezwłocznie powiadamiają o tym Prezesa Urzędu, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia wprowadzenia pierwszego wyrobu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z powyższych regulacji zawartych w ustawie o wyrobach medycznych wynika, że co do zasady to do wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela należy określenie, czy dany wyrób, zgodnie z jego przewidywanym zastosowaniem, jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest. Wyrób medyczny, po przeprowadzeniu odpowiednich procedur oceny zgodności, oznakowuje się znakiem CE. Jednocześnie polski dystrybutor i importer, po wprowadzeniu wyrobu do używania na terytorium Polski, w terminie 7 dni winien o tym powiadomić Prezesa Urzędu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca chce się zajmować sprzedażą na rynku materiałów higienicznych. Jednym z towarów będących przedmiotem obrotu będą ręczniki (prześcieradła) papierowe (celuloza) w rolkach, będące jednorazowymi, dwuwarstwowymi podkładami higienicznymi o wymiarach: szerokość 50 cm i 60 cm oraz o długości od 50 do 80 m. Wyrób ten Zainteresowany chce nabywać od dostawcy zagranicznego i dalej rozprowadzać w Polsce na rzecz różnych odbiorców. Ma zastosowanie m.in. jako podkład na stoły i kozetki lekarskie. Posiada deklarację zgodności, z której wynika, że spełnia wymogi Dyrektywy 93/42/EEC dotyczącej wyrobów medycznych. Ustawa o wyrobach medycznych, w rozdziale 4 „Wymagania zasadnicze i ocena zgodności wyrobów medycznych z wymaganiami zasadniczymi” określa zasady wprowadzenia do obrotu na teren RP wyrobów medycznych, bez konieczności ich rejestracji we właściwym rejestrze wyrobów medycznych. Dostawca wyrobu określił, że prześcieradła w rolkach spełniają wymogi tych przepisów, powołując się na cytowaną Deklarację Zgodności i znak CE, który widnieje na tych wyrobach. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego celem uzyskania informacji, jaki jest numer PKWiU wyrobu. W odpowiedzi Urząd Statystyczny określił numer PKWiU 17.22.12.0 (według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r.) na przykładzie rolek o szerokości 50 cm i długości 50 m.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia właściwej stawki podatku od towarów i usług dla sprzedaży papierowych prześcieradeł w rolkach, posiadających Deklarację Zgodności, opisującą wyrób jako spełniający wymogi Dyrektywy.

Analizując przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe w kontekście powołanych przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że jeśli prześcieradła papierowe, które Wnioskodawca zamierza sprzedawać, stanowią wyroby medyczne w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych (na co wskazuje fakt, że oznakowane są znakiem CE i posiadają deklarację zgodności, z której wynika, że spełniają wymogi Dyrektywy 93/42/EEC, dotyczącej wyrobów medycznych) i jeśli będą dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca do dostawy tych wyrobów będzie miał prawo zastosować (na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 105 załącznika nr 3 do tej ustawy) preferencyjną stawkę podatku w wysokości 8%. Należy przy tym wskazać, że bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, czy Wnioskodawca powiadomił, czy też nie powiadomił Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Wyrobów Biobójczych o wprowadzeniu tego wyrobu do obrotu na terytorium Polski.

Podsumowując, sprzedając opisane powyżej papierowe prześcieradła w rolkach, posiadające Deklarację Zgodności, opisującą wyrób jako spełniający wymogi Dyrektywy, Spółka może stosować obniżoną stawkę podatku (aktualnie 8%), niezależnie od tego, jaki jest profil działalności nabywcy tego wyrobu.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy – Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych sprzedawane przez Wnioskodawcę towary stanowiące przedmiot zapytania są wyrobami medycznymi, nie jest też organem uprawnionym do badania, czy spełnione zostały uregulowania związane z wprowadzeniem wyrobu do obrotu, określone w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych. Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. Organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest tut. organ w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej. W związku z tym, niniejsza interpretacja została udzielona przy założeniu, że wymienione we wniosku towary stanowią wyroby medyczne w rozumieniu powołanej ustawy o wyrobach medycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.