Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-233/15-4/MS1
z 18 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2015 r. (data nadania 25 kwietnia 2015 r., data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-233/15-2/MS1 z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data nadania 21 kwietnia 2015 r., data doręczenia 23 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-233/15-2/MS1 z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data nadania 21 kwietnia 2015 r., data doręczenia 23 kwietnia 2015 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 24 kwietnia 2015 r. (data nadania 25 kwietnia 2015 r., data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do dnia 17 października 2013 r. Wnioskodawca był współwłaścicielem w 1/4 nieruchomości położonej w Ł.... ul. K.... . W dniu tym na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Ł.... nastąpiło zniesienie współwłasności i tym samym Wnioskodawca stał się właścicielem lokalu mieszkalnego nr 3 w tej posesji, o powierzchni 133,91 m. kw. oraz kilku lokali niemieszkalnych w tym, piwnicy, strychu jak i garażu. Wnioskodawca udział w tej nieruchomości uzyskał w wyniku postępowania spadkowego po M.. Ś... zamieszkałej w Ł.… ul. K.... ... m. …. w 1967 r.

Dnia 31 grudnia 2014 r. lokal ten (nr 3) Wnioskodawca sprzedał Panu O... N.... zam. w Ł.… ul. T..... 55 m 5, zgodnie z aktem notarialnym w Kancelarii notarialnej A... W...., ul. P..... W akcie tym zawarta jest uwaga o obowiązkach wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 2012 r., poz 361, z późn. zm.).

Fakt sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawca zgłosił w Urzędzie Skarbowym gdzie uzyskał wstępną informację, że podlega ustawie i winien wypełnić PIT-39.

Po analizie faktów Wnioskodawca zgłosił swoje uwagi i przedstawił całość sytuacji, w tym i fakt, że ww. udział w nieruchomości uzyskał w wyniku postępowania spadkowego w 1967 r., a dział spadku nastąpił w 2013 r. Wtedy Wnioskodawca uzyskał informację, że nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, ponieważ w wyniku działu spadku nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy (Wnioskodawcy) w stosunku do nabytego uprzednio udziału spadkowego.

Ponieważ zbliża się termin składania zeznań podatkowych (PIT) Wnioskodawca prosi o zajęcie stanowiska w tej sprawie, a więc czy w aspekcie ww. faktów podlega ustawie z 26 lipca 1991 r (art. 10 ust. 1 pkt 8) Dz. U z 2012 r., poz 361.

Wnioskodawca uważa, że z uwagi na fakt, że w wyniku działu spadku nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy w stosunku do nabytego uprzednio udziału spadkowego nie można tego utożsamiać z nabyciem nieruchomości a tym samym Wnioskodawca nie podlega podatkowi dochodowemu (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT).

NSA swoim wyrokiem (sygn. II FSK 3246/12) potwierdził opinię Wnioskodawcy w tej sprawie.

Pismem z dnia 24 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny o następujące informacje.

Pani M... Ś.... (Spadkodawczyni) zmarła 2 kwietnia 1967 r. co potwierdza Postanowienie Sądku Powiatowego w Ł..... z dnia 18 kwietnia 1968 roku. Z tą datą Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości położonej w Ł.... ul. K...... w 1/2 części. Od tego spadku Wnioskodawca zapłacił należny podatek spadkowy.

Skrócony odpis księgi wieczystej z 6 kwietnia 1988 r. potwierdza, że Wnioskodawca był współwłaścicielem do połowy nieruchomości zgodnie z ww. postanowieniem Sądu Powiatowego w Ł.....

Dnia 14 grudnia 1990 r. Wnioskodawca sprzedał 1/4 części swojego udziału czyli 1/8 części całej nieruchomości M... K... aktem notarialnym zawartym w Państwowym Biurze Notarialnym w Ł.... (Rep. ).

Dnia 13 listopada 1992 r. Wnioskodawca sprzedał 1/4 części swojego udziału czyli 1/8 części całej nieruchomości M. K.. aktem notarialnym podpisanym w Kancelarii Notarialnej B. G. w Ł... przy ul. K... (Rep. ).

W związku z tymi dwoma sprzedażami Wnioskodawca stał się współwłaścicielem 1/4 nieruchomości w Ł... ul. K..... (25% udziału) od 1992 r.

W dniu 17 października 2013 r. dokonano zniesienia współwłasności ugodą współwłaścicieli. We wniosku z 17 lutego 2015 r. Wnioskodawca użył niewłaściwego określenia „dział spadku” co było nieprawidłowością.

W wyniku tej ugody Wnioskodawca stał się właścicielem lokalu w tej posesji, a jego udział w całości nieruchomości wyniósł 17,729%.

Tytułem rekompensaty wynikającej z różnicy powierzchni użytkowej lokali wynikającej ze współwłasności (25%) a powierzchnią lokali samodzielnych będących własnością Wnioskodawcy, uzyskał on dopłatę 3000 PLN.

W wyniku zniesienia współwłasności nastąpiło tylko przeniesienie składników majątkowych. Składniki majątkowe w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca uzyskał w mniejszym stopniu aniżeli wartość udziału przed zniesieniem współwłasności, nie uzyskując wzbogacenia kosztem pozostałych współwłaścicieli, a tym samym nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy w stosunku do uprzednio nabytego udziału spadkowego. Tym samym nie należy tego traktować jako nabycie nieruchomości. W piśmie tym Wnioskodawca potwierdził także swoje stanowisko zawarte we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w aspekcie przedstawionych faktów Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych PIT z tytułu sprzedaży lokalu Nr 3?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Spadek Wnioskodawca uzyskał w 1967 r. Dział spadku nastąpił 17 października 2013 r. z tym, że w wyniku działu spadku nastąpiło przesunięcie w obrębie masy spadkowej tak, że jako spadkobierca Wnioskodawca uzyskał składniki majątkowe odpowiadające wartości udziału w spadku, Wnioskodawca nie uzyskał wzbogacenia kosztem innych spadkobierców a więc nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy w stosunku do uprzednio nabytego udziału spadkowego. Tym samym Wnioskodawca uważa, że czynności związane ze sprzedażą ww. lokalu nr 3 nie podlegają podatkowi dochodowemu od osób fizycznych PIT (art. 10 ust. 1 pkt 8), a tym samym Wnioskodawca nie musi składać PIT-39.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ww. praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w wyniku postępowania spadkowego po M.... Ś.... zmarłej dnia 2 kwietnia 1967 r. nabył udział 1/2 w nieruchomości położonej przy ul. K. w Ł.. W dniu 14 grudnia 1990 r. Wnioskodawca sprzedał 1/4 części swojego udziału czyli 1/8 część całej nieruchomości. Następnie dnia 13 listopada 1992 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 1/4 części swojego udziału czyli 1/8 część całej nieruchomości. Do dnia 17 października 2013 r. Wnioskodawcy był zatem współwłaścicielem nieruchomości w 1/4 części (25% udziału).

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz 121) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwila jego śmierci przechodzą na jedna lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia przez Wnioskodawcę udziału 1/2 w nieruchomości jest data śmierci spadkodawczyni, czyli 1967 r.

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać.

Zgodnie art. 210 tej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu, to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje udział w nieruchomości, który przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Należy przy tym wyjaśnić, że okoliczność, że zniesienie współwłasności nieruchomości następuje z dopłatą na rzecz jednego ze współwłaścicieli, nabywającego na wyłączną własność taką jej część, której wartość jest niższa od wartości udziału przysługującego mu przed jego dokonaniem, nie jest równoznaczna z tym, że czynność ta skutkuje przysporzeniem. Jeżeli bowiem suma dopłaty wraz z otrzymaną nieruchomością nie przekracza wartości udziału przysługującego znoszącemu współwłasność przed dokonaniem zniesienia współwłasności, a jedynie uzupełnia wartość posiadanego przez niego uprzednio udziału, czynności takiej nie należy utożsamiać z nabyciem rzeczy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 17 października 2013 r. dokonano zniesienia współwłasności ugodą współwłaścicieli. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca stał się właścicielem lokalu Nr 3 w przedmiotowej nieruchomości oraz kilku lokali niemieszkalnych, a Jego udział w całości nieruchomości wyniósł 17,729%. Tytułem rekompensaty wynikającej z różnicy powierzchni użytkowej lokali wynikającej ze współwłasności (25%) a powierzchnią lokali samodzielnych będących własnością Wnioskodawcy, uzyskał on dopłatę 3.000 zł. W wyniku zniesienia współwłasności nie doszło do przyrostu mienia spadkobiercy w stosunku do uprzednio nabytego udziału spadkowego.

Wnioskodawca (współwłaściciel w udziale wynoszącym 1/4 w nieruchomości) w efekcie sądowego zniesienia współwłasności nabył na wyłączną własność lokal Nr 3 i kilka lokali niemieszkalnych, których wartość była mniejsza od wartości przysługującego Wnioskodawcy udziału we współwłasności (wskazuje na to fakt otrzymania przez Wnioskodawcę dopłaty, która miała wyrównać wartościowo podział).

W związku z powyższym w dacie zniesienia współwłasności czyli w dniu 17 października 2013 r. nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem za datę nabycia lokalu mieszkalnego Nr 3 uznać należy datę śmierci spadkodawczyni, a więc 1967 r., co oznacza, że pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 1972 r.

Wobec powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego Nr 3 w dniu 31 grudnia 2014 r., nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu ww. artykułu, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, dlatego też nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych i tym samym złożenia deklaracji PIT-39.

W związku z uiszczeniem opłaty wyższej od należnej, poniesiona z tego tytułu nadpłata w kwocie 10 zł, podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych ( Dz. U. z 2010 r. Nr 241, poz. 1616).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.