Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.23.2015.KCT
z 28 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 18 sierpnia 2011 r. Nr IPPB1/415-534/11-2/JB, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego, wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, wykorzystywanego w pozarolniczej działalności gospodarczej, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 18 sierpnia 2011 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia samochodu wykupionego po zakończeniu leasingu. Interpretacja wydana została na wniosek Wnioskodawcy z dnia 18 sierpnia 2011 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy wykorzystywany w Jego działalności gospodarczej. Po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca wykupi ten samochód osobowy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). W związku z powyższym od momentu wykupu samochód osobowy nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie zostanie odliczony podatek VAT naliczony wykazany na fakturze zakupu oraz nie będą uznawane za koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej wydatki na utrzymanie samochodu po dniu wykupu. Następnie Wnioskodawca planuje sprzedać ten samochód po upływie, co najmniej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie (wykup) tego samochodu osobowego.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy sprzedaż samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego z przeznaczeniem na cele osobiste, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, po upływie co najmniej pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nie ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   
   

Z przepisu tego wynika, że warunkiem powstania przychodu jest w przypadku środków trwałych, ich ujęcie w ewidencji środków trwałych. Zdaniem podatnika, jeżeli od momentu wykupu samochód nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, to przychód ze sprzedaży tego samochodu nie jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ewentualny przychód mógłby powstać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na podstawie tego przepisu sprzedaż samochodu osobowego przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przeznaczonego do celów osobistych (prywatnych), po upływie co najmniej pół roku, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykupienie), nie spowoduje powstania przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy.

Analogiczne stanowisko zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w Gorlicach, który w postanowieniu z dnia 24.05.2006 r. Nr PDOF/415/28/06 stwierdził: „jeżeli od momentu wykupu samochód nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, to przychód ze sprzedaży tego samochodu nie jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej. Ewentualny przychód mógłby powstać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do postanowienia tego przepisu, opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie rzeczy ruchomej, ale tylko przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy.”

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 18 sierpnia 2011 r. Nr IPPB1/415-534/11-2/JB, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że „(…) przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży używanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu operacyjnego), nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i trwałych, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy (...).”

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony nie jest prawidłowa.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zawiera w art. 10 ust. 1 katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu według zasad określonych dla danego źródła przychodów.

Jednym ze źródeł przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   
   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
   
   – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
   
   

Problematyka, na gruncie przepisów wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedniego kwalifikowania do źródła przychodów odpłatnego zbycia rzeczy i praw majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Wobec zaistniałej rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, podjął w dniu 17 lutego 2014 r. uchwałę, sygn. akt II FPS 8/13, w której stwierdził, że „W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r. nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. „a” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a które nie stanowią składników majątku wskazanych w art. 14 ust. 2c tej ustawy.”

Powyższe potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1028/14, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 574/13.

Odnosząc się zatem do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdza się, że skoro samochód osobowy nabyty po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego, wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to jego odpłatne zbycie nie generuje przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Sprzedaż przedmiotowego samochodu należy kwalifikować do źródła przychodów z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d powołanej ustawy.

W związku z powyższym stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.