Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1262/14-2/KT
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania i rozliczenia transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

• jest nieprawidłowe – w zakresie uznania transakcji opisanej w pkt 1 za krajową dostawę towarów oraz prawa do odliczenia podatku z faktury wystawionej przez sprzedawcę;
  

• jest prawidłowe - w zakresie rozpoznania transakcji opisanej w pkt 2 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania i rozliczenia transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

1. Stan faktyczny

Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce, nabyła artykuły spożywcze od polskiego kontrahenta, będącego również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce, które następnie służą dalszej odsprzedaży.

Strony ustaliły między sobą warunki dostawy według incoterms 2000 typu: DAP (magazyn nabywcy towaru), co zostało określone w fakturze. Według brzmienia incoterms typu DAP, sprzedający odpowiada za dostarczenie towaru do określonego miejsca, również do kraju odbiorcy wraz z poniesieniem wszelkich kosztów. Oznacza to, że transport organizuje sprzedawca towaru. Wiedząc, że w fakturze podano incoterms 2000 typu DAP podając miejscowość w Polsce, a konkretnie miejscowość, w której Spółka nabywająca towar posiada magazyn, w którym rozładowywany jest nabyty towar, oznacza to, że przeniesienie prawa własności nabytego towaru nastąpiło w Polsce w magazynie nabywcy.

Nabywca towaru otrzymał wraz z fakturą (faktura zawiera krajowy podatek od towarów i usług) międzynarodowy list przewozowy CMR, z którego wynika, że nabyty przez polską Spółkę towar od polskiego sprzedawcy był załadowany w kraju Unii Europejskiej - Litwa (l.p.4 CMR), a miejscem przeznaczenia było inne terytorium państwa członkowskiego - Polska - miejscowość magazynu nabywcy towaru (l.p.3 CMR), inne niż terytorium rozpoczęcia wysyłki. Międzynarodowy list przewozowy służył potwierdzeniu odbioru towaru jadącego bezpośrednio z Litwy do Polski, w magazynie nabywcy towaru na terytorium Polski. Bezpośredni transport towaru z Litwy do magazynu nabywcy towaru w Polsce służy zminimalizowaniu kosztu transportu, który ponosi sprzedawca towaru.

2. Zdarzenie przyszłe

Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce, nabyła artykuły spożywcze od polskiego kontrahenta będącego również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce, które następnie służą dalszej odsprzedaży.

Strony ustaliły między sobą warunki dostawy według incoterms 2000 typu:EXW – Litwa (magazyn wskazany przez sprzedawcę polskiego), co zostało określone w fakturze. Według brzmienia incoterms typu EXW, sprzedający przekazuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w momencie wydania towaru kupującemu na terenie magazynu sprzedawcy na Litwie. Oznacza to, że transport organizuje nabywca towaru. Wiedząc, że w fakturze podano incoterms typu EXW podając miejscowość na Litwie, a konkretnie miejscowość, w której Spółka nabywająca towar odbiera towar z magazynu sprzedawcy, przeniesienie praw własności nabytego towaru nastąpiło na Litwie w magazynie sprzedawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Ad. 1 - Czy transakcja jest transakcją krajową czy wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru dla nabywcy towaru? Czy nabywca ma prawo odliczyć krajowy podatek od towarów i usług, który jest podany wartościowo w fakturze?

Ad. 2 - Czy transakcja jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru dla nabywcy towaru?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zdaniem Spółki, nabywca (czynny podatnik podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce) towaru nabytego od sprzedawcy polskiego (czynny podatnik podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce) powinien rozpoznać transakcję krajową, gdyż organizatorem transportu był sprzedawca towaru i przeniesienie praw własności towaru nastąpiło w magazynie nabywcy na terytorium Polski według incoterms 2000 typu DAP, co zostało zawarte w fakturze nabycia towaru.

Transakcja krajowa daje prawo do odliczenia krajowego podatku od towarów i usług, tym bardziej, że nabywca towaru prowadzi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług pozarolniczą działalność gospodarczą.

Ad. 2)

Zdaniem Spółki, nabywca (podatnik zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych - posiada NIP-UE) powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, gdyż według brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług transport towarów na terytorium państwa członkowskiego innego (Polska) niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki (Litwa) dokonany jest przez nabywcę towarów oraz nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel nastąpiło na Litwie w magazynie sprzedawcy według warunków dostawy incoterms 2000: EXW.

Nabywca towaru powinien otrzymać fakturę, w której:

• sprzedawcą towaru jest polska firma, która powinna zarejestrować się na Litwie do transakcji wewnątrzwspólnotowych, tzn. powinna posiadać litewski nr identyfikacji podatkowej NIP-UE z przedrostkiem LT i rozpoznać wewnątrzwspólnotową dostawę towaru;
  

• nabywcą towaru jest polska firma która powinna zarejestrować się w Polsce do transakcji wewnątrzwspólnotowych, tzn. powinna posiadać polski nr identyfikacji podatkowej NIP-UE z przedrostkiem PL i rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, gdyż przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpiło na Litwie oraz transport towaru organizował nabywca towaru;
  

• wartość transakcji nabycia powinna być bez litewskiego podatku od towarów i usług, a nabywca towaru powinien rozliczyć w Polsce krajowy należny i naliczony podatek od towarów i usług.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe – w odniesieniu do transakcji opisanej w pkt 1 (stan faktyczny) – oraz prawidłowe - w odniesieniu do transakcji opisanej w pkt 2 (zdarzenie przyszłe).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy definiuje, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 tego przepisu, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Z przywołanej wyżej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Jeżeli zatem wywóz towarów z danego państwa członkowskiego UE następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja WDT w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Trzeba przy tym zaznaczyć, że niewłaściwe rozpoznanie przez kontrahenta zagranicznego jego dostawy nie powoduje braku wystąpienia u polskiego nabywcy wewnątrzwspólnotowego nabycia. O potraktowaniu transakcji jako wewnątrzwspólnotowej decydują okoliczności faktyczne, a nie wola kontrahentów. Warto też zauważyć, że powołane wyżej przepisy nie wymagają, aby podmioty, między którymi odbywa się transakcja, miały różną rezydencje podatkową, czy też były zarejestrowane dla celów VAT w różnych państwach członkowskich.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

1. po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
2. po drugie, w wyniku dokonanej dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej tego podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa wyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z powołanego na wstępie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, wynika, że dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia). Miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

Podatek od towarów i usług jest bowiem podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Dlatego też, w przypadku transakcji transgranicznych, zarówno świadczenia usług jak i dostawy towarów, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej czynności.

Miejsce świadczenia dla nabyć wewnątrzwspólnotowych określają przepisy art. 25 i art. 26 ustawy. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z wniosku wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce, a także podatnikiem zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiada NIP-UE), nabywa artykuły spożywcze od polskiego kontrahenta, będącego również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą w Polsce, które to towary służą następnie dalszej odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Transakcje te Spółka realizuje w dwóch następujących schematach:

1. Strony ustaliły między sobą warunki dostawy według incoterms 2000 typu: X. (magazyn nabywcy towaru). W tym przypadku sprzedający odpowiada za dostarczenie towaru do określonego miejsca, również do kraju odbiorcy, wraz z poniesieniem wszelkich kosztów. Oznacza to, że transport organizuje sprzedawca towaru, a przeniesienie prawa własności nabytego towaru następuje w Polsce w magazynie nabywcy.
Nabywca towaru otrzymał wraz z fakturą (faktura zawiera krajowy podatek od towarów i usług) międzynarodowy list przewozowy CMR, z którego wynika, że nabyty przez polską Spółkę towar od polskiego sprzedawcy był załadowany w kraju Unii Europejskiej, tj. na Litwie, a miejscem przeznaczenia było inne terytorium państwa członkowskiego, tj. Polska (miejscowość magazynu nabywcy towaru), inne niż terytorium rozpoczęcia wysyłki. Międzynarodowy list przewozowy służył potwierdzeniu odbioru towaru jadącego bezpośrednio z Litwy do Polski, w magazynie nabywcy towaru na terytorium Polski.

2. Strony ustaliły między sobą warunki dostawy według incoterms 2000 typu: Y. – Litwa (magazyn wskazany przez sprzedawcę polskiego). W tym przypadku transport organizuje nabywca towaru, a sprzedający przekazuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w momencie wydania towaru kupującemu na terenie magazynu sprzedawcy na Litwie.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi zakwalifikowanie opisanych transakcji jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Analizując przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych wyżej przepisów prawa, w odniesieniu do wymienionych w pkt 1-2 transakcji należy stwierdzić:

W opisanych sytuacjach Spółka nabywa towary od polskiego kontrahenta, które w wyniku tej transakcji transportowane są z Litwy, tj. państwa członkowskiego UE innego niż Polska, do nabywcy na terytorium kraju. W pierwszym przypadku sprzedający odpowiada za dostarczenie towaru do magazynu Spółki w Polsce, w drugim - transport organizuje nabywca towaru. W każdym przypadku nabyty przez Spółkę od polskiego sprzedawcy towar zostaje załadowany na Litwie, a miejscem przeznaczenia jest terytorium Polski (tj. inne niż terytorium rozpoczęcia wysyłki).

Dochodzi więc do przemieszczenia towarów między państwami członkowskimi, w wyniku którego Spółka uzyskuje prawo do rozporządzania nabytymi towarami jak właściciel.

Jak już wyżej wskazano, jeśli wywóz towarów z danego państwa członkowskiego UE następuje w wyniku dokonania transakcji z określonym nabywcą, w celu przeniesienia na ten podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Jak wynika z powołanego przepisu art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium tego państwa członkowskiego, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Zatem, ponieważ spełnione są warunki, o których mowa w art. 9 ust. 1-2 ustawy, tj.:

• w wyniku transakcji dostawy dochodzi do przemieszczenia towarów między terytoriami państw członkowskich (z Litwy do Polski);
  

• Wnioskodawca uzyskuje prawo do rozporządzania nabytymi towarami jak właściciel;
  

• Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, a nabyte towary są przeznaczone do wykorzystania w działalności gospodarczej, tj. dalszej odsprzedaży;
  

• dostawca Spółki również jest podatnikiem VAT
  

- opisane (zarówno w pkt 1 jak i w pkt 2) transakcje Wnioskodawca powinien zakwalifikować, na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Zatem, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego. W związku z opisanym nabyciem towarów Wnioskodawca jest bowiem zobowiązany do wykazania tej transakcji w deklaracji podatkowej po stronie podatku należnego i zapłacenia tego podatku.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Wobec powyższego, skoro – jak wynika z wniosku – nabywane towary będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowiącego kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że odliczeniu w tej sytuacji podlega kwota podatku naliczonego wykazanego przez Spółkę w deklaracji podatkowej w związku z dokonaniem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i rozliczeniem podatku należnego od tej transakcji. Natomiast podstawą realizacji tego uprawnienia nie może być faktura wystawiona przez kontrahenta.

Trzeba bowiem wskazać, że w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy wynika, że podstawą do obniżenia lub zwrotu podatku nie mogą być faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tej czynności.

Jak wskazano wcześniej, o zakwalifikowaniu danej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej decydują okoliczności faktyczne, a nie wola stron. Jeśli wskazują na to warunki dostawy, polski nabywca powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju niezależnie od tego, czy kontrahent prawidłowo rozliczy swoją transakcję. Ponieważ w niniejszej sprawie po stronie Wnioskodawcy wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce, które powinien On rozliczyć w sposób opisany powyżej, to w takiej sytuacji Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku z faktury wystawionej przez sprzedawcę, jeśli wykazano na niej krajowy podatek od towarów i usług.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do transakcji opisanej w pkt 1 (stan faktyczny);
  

• prawidłowe - w odniesieniu do transakcji opisanej w pkt 2 (zdarzenie przyszłe).
  
  
  

Tut. Organ podkreśla, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania), tj. kwalifikacji na gruncie VAT czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Ponadto, interpretacja nie rozstrzyga w zakresie rozliczenia czynności wykonywanych przez kontrahenta, tj. podmiot inny niż Wnioskodawca, w szczególności poprawności rozpoznania i udokumentowania transakcji przez ten podmiot. Niniejsza interpretacja wywołuje skutki podatkowo-prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz – w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.