Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/453/MWD/2013/RWPD-105428
z 27 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2010 r. nr ILPB2/415-671/10-2/TR wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych z tytułu odpłatnego przejęcia przez spółkę urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego od osoby fizycznej, która poniosła koszty związane z jej budową, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 20 sierpnia 2010 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu osobom fizycznym kosztów budowy urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 24 maja 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

Wnioskodawca w dniu 18 listopada 2008r. pomiędzy Społecznym Komitetem Budowy Sieci, w skład którego wchodzi między innymi Wnioskodawca, a Spółką z o.o., została zawarta umowa, w ramach której ustalono, iż inwestor, tj. SKBS, wykonał z własnych środków prace polegające na budowie urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych (§ 1 niniejszej umowy określa zakres wykonywanych prac). Prace te zostały wykonane zgodnie z projektem nr 169/92 z 18 grudnia 1992 r., a prowadzone były w latach 1993-1995. Zgodnie z kosztorysem powykonawczym sprawdzonym przez Sp. z o.o., kwotę wykonanych robót określono w wartości 113.479,34 zł. Na podstawie zatwierdzonej kwoty przez Sp. z o.o. w 2009 roku Zainteresowany otrzymał kwotę 15.576,37 zł tytułem refundacji budowy kosztów urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych.

Wobec faktu, iż prace były prowadzone w latach 1993-1995, tj. około 18 lat temu, na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie posiada faktur zakupu potwierdzających wartość poniesionych wydatków.

Jednakże dowodami potwierdzającymi fakt poniesionych kosztów jest uznanie przez spółkę z o. o. kosztorysu powykonawczego, o którym mowa w § 5 umowy oraz uznanie kwoty 113.479,34 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje przychód, który należy wykazać w zeznaniu rocznym w poz. „inne źródła”?
2. Czy na podstawie art. 22 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy można uznać za koszty uzyskania przychodów wydatki związane z realizacją inwestycji, dla których udokumentowanie stanowi zatwierdzony kosztorys powykonawczy określający wartość nakładów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o cytowane zapisy prawa, z uwagi na art. 20 ustawy u Wnioskodawcy w momencie otrzymania kwoty 15.576,37 zł tytułem refundacji kosztów powstał przychód, który winien być wykazany w poz. „inne źródła”.

Jednakże Zainteresowany w okresie budowy inwestycji poniósł w pewnym procencie koszty inwestycji. Faktu tego nie można stwierdzić na podstawie faktur zakupu, gdyż proces inwestycji był prowadzony 18 lat temu (przed denominacją złotego).

Fakt ten, tj. wartość wniesionych nakładów został uznany i potwierdzony przez Sp. z o.o. i dlatego też po 18 latach wypłacono każdej osobie należącej do Społecznego Komitetu – będącej inwestorem, kwotę stanowiącą refundację poniesionych kosztów.

W związku z powyższym posiadane przez Wnioskodawcę dowody odpowiadają wymogom określonym w art. 22 i stanowią „udokumentowane” koszty. W konsekwencji dochód do opodatkowania winien wynosić „0,00”.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 20 sierpnia 2010 r. nr ILPB2/415-671/10-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zwrotu osobom fizycznym kosztów budowy urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego w części dotyczącej zakwalifikowania zwrotu osobom fizycznym kosztów budowy urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego, jako przychód z innych źródeł – za prawidłowe, w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z realizacją inwestycji, udokumentowanych zatwierdzonym kosztorysem powykonawczym określającym wartość nakładów – za nieprawidłowe. Organ upoważniony uznał m.in., że (…) przychód z tytułu zwrotu poniesionych nakładów na budowę urządzenia jest przychodem z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, wraz ze Społecznym Komitetem Budowy Sieci, w latach 1993–1995 wykonał przyłączenie do sieci kanalizacyjno – wodociągowej. W 2008 r. zawarto umowę z Spółką z o.o., natomiast w 2009 r. Wnioskodawca otrzymał kwotę tytułem refundacji budowy kosztów urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych.

Zgodnie z art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r. poz. 121), urządzenia, między innymi wodociągowo-kanalizacyjne, z chwilą ich fizycznego połączenia z siecią należącą do gminy czy przedsiębiorstwa przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), jako odrębne źródło przychodów wyodrębnił odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne, jak wyżej wskazano, mają status rzeczy ruchomej i nie stanowią części nieruchomości to przychód z tytułu ich odpłatnego przekazania na rzecz gminy czy przedsiębiorstwa należy przyporządkować do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt II FSK 421/11. Sąd w orzeczeniu tym stwierdził m.in., że: (...) Urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne, służące do doprowadzania do nieruchomości wody i odprowadzania z niej ścieków, z chwilą połączenia z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości, uzyskując status samoistnej rzeczy ruchomej. Wynagrodzenie otrzymane przez osobę, która urządzenie takie wybudowała z własnych środków i zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) odpłatnie przekazała je gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, stanowi przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) (...).

Powołany przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy stanowi, że źródłem przychodu jest odpłatne zbycie innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zasady ustalania dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy, reguluje art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, to dochodem jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Odpłatne zbycie rzeczy dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy, nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca wskazał, że w latach 1993-1995 wykonał, wraz ze Społecznym Komitetem Budowy Sieci, na swój koszt sieć wodociągowo-kanalizacyjną, a jej odpłatne przekazanie na rzecz Sp. z o.o. nastąpiło ponad pół roku od jej wybudowania uznać należy, że uzyskany z tego tytułu dochód nie rodzi skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie istnieje więc obowiązek wykazania zarówno kosztów podatkowych jak i dochodu w zeznaniu podatkowym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego stwierdzające, iż (...) z uwagi na art. 20 ustawy u Wnioskodawcy w momencie otrzymania kwoty 15.576,37 zł tytułem refundacji kosztów powstał przychód, który winien być wykazany w poz. „inne źródła” (...), jest nieprawidłowe.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż uznanie przez ten organ, że (…) przychód z tytułu zwrotu poniesionych nakładów na budowę urządzenia jest przychodem z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy (…), jest nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.