Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/451/MWD/2013/RWPD-105428
z 17 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2010 r. nr ILPB2/415-516/10-2/WM wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych z tytułu odpłatnego przejęcia przez gminę urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego od osoby fizycznej, która poniosła koszty związane z jej budową, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 15 lipca 2010 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącą zwrotu nakładów poniesionych przez osobę fizyczną na budowę sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej. Interpretacja wydana została na wniosek z dnia 16 kwietnia 2010 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że

Wnioskodawczyni w 2003 r. wraz z mężem rozpoczęła budowę domu jednorodzinnego na działce budowlanej nr 131/6. Ww. teren nie był podłączony do sieci wodno-kanalizacyjnej. Wnioskodawczyni nadmienia, że dostarczenie wody oraz odprowadzanie ścieków jest obowiązkiem gminy, co wynika z zapisów ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Kiedy Wnioskodawczyni zwróciła się do gminy z wnioskiem o podłączenie ww. działki do instalacji wodno-kanalizacyjnej uzyskała odpowiedź, że urząd nie dysponuje w tym momencie środkami na takie cele. Wnioskodawczyni musiała zatem podjąć decyzję o przeprowadzeniu inwestycji, polegającej na położeniu sieci wodociągowej o długości 62,5 m oraz sieci kanalizacji sanitarnej o długości 105 m na drogach gminnych 219 i 220. Małżonkowie wykonali na własny koszt projekt budowlany na ww. sieci i uzyskali stosowne pozwolenia na wykonanie tych urządzeń. Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, iż inwestycję sfinansowano z własnych środków bez partycypacji w kosztach ze strony gminy.

Wnioskodawczyni podkreśla, iż wybudowane sieci znajdują się w całości na terenach państwowych, czyli należących do gminy. Dnia 2 grudnia 2003 r. został wykonany protokół odbioru technicznego sieci wodno-kanalizacyjnej przez komisję do tego powołaną. Odbiór techniczny został dokonany bez uwag i zastrzeżeń. Od tej chwili Wnioskodawczyni czyniła starania o przekazanie nieodpłatne ww. sieci oraz o zwrot poniesionych przez Nich kosztów.

Wnioskodawczyni zaznacza, że jednym z warunków odbioru końcowego budowy domu przez uprawniony organ, jest podłączenie nieruchomości do sieci wodno-kanalizacyjnej, więc inwestycja nie miała na celu zarobkowania, ale zamieszkanie we własnym dom. W czasie rozmów, końcowych negocjacji z gminą, poinformowano Zainteresowaną, że z umowy musi wynikać, że przekazanie sieci gminie nastąpi odpłatnie. Zapewniono Wnioskodawczynię oraz Jej małżonka, że otrzymane środki stanowiące zwrot poniesionych przez Nich kosztów, a w umowie zostaną określone jako wynagrodzenie – nie będą stanowiły dochodu i nie będą opodatkowane podatkiem dochodowym. Pod koniec lutego 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-8C wystawiony przez gminę.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w rozumieniu przepisów o innych dochodach musiała faktyczny zwrot poniesionych kosztów uwzględnić w rozliczeniu rocznym i odprowadzić od niego podatek. Zainteresowana nadmieniła, iż nie jest majętna. Jest to dla Niej duże obciążenie, ponieważ kwota, którą musiała zapłacić stanowi miesięczne wynagrodzenie. Po prawie 7 latach oczekiwania na własne pieniądze musi jeszcze raz zapłacić od nich podatek.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, iż kwotę zwrotu poniesionych kosztów ustaliła gmina bez możliwości negocjacji. Zainteresowana uważa, że gmina powinna sama zapłacić ten podatek, ponieważ jest właścicielem ww. sieci. Końcowo, Wnioskodawczyni nadmienia, że zapewniono Ją przy świadkach, że nie poniesie żadnych podatkowych kosztów. Zainteresowana prosi o zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku, który już raz został zapłacony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy gmina miała prawo potraktować zwrot kosztów jako wynagrodzenie za sieć wodno-kanalizacyjną, oraz czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do odprowadzenia od tej kwoty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki, którymi zostały pokryte koszty położenia sieci wodno-kanalizacyjnego zostały przez Nią zarobione, zaś podatek dochodowy od nich został zapłacony. Działania gminy doprowadziły do powtórnego objęcia podatkiem dochodowym tych samych środków. W opinii Zainteresowanej, takie działanie nie ma podstawy prawnej. Wnioskodawczyni pragnie nadmienić, iż przedmiotową inwestycję prowadziła wspólnie z mężem. Wspólnie również rozliczyli się Oni z podatku dochodowego za rok 2009 na PIT-37, zapłacili należny podatek. Zainteresowana uważa, że środki które gmina „oddała” małżonkom są zwolnione z podatku, stanowią koszty gminy.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 15 lipca 2010 r. nr ILPB2/415-516/10-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe, wskazując m.in., że (…) świadczenie pieniężne, stanowiące rezultat rozliczeń pomiędzy Wnioskodawczynią a gminą, spowoduje powstanie korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawczyni. W związku z powyższym przychód z tytułu zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych jest podlegającym opodatkowaniu przychodem z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na wypłacającym świadczenie pieniężne, tj. gminie ciąży – wynikający z treści art. 42a ww. ustawy – obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-8C). Zatem zasadnym było wystawienie przez gminę PIT-8C (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, wraz z mężem, w 2003 roku wybudowała z własnych środków sieć wodno-kanalizacyjną do domu jednorodzinnego. Pomiędzy Wnioskodawczynią oraz jej mężem a gminą zawarto umowę, w myśl której przekazanie sieci nastąpi odpłatnie. W 2010 roku, z tytułu wypłaty, gmina wystawiła Wnioskodawczyni PIT-8C.

Zgodnie z art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r. poz. 121), urządzenia, między innymi wodociągowo-kanalizacyjne, z chwilą ich fizycznego połączenia z siecią należącą do gminy przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), jako odrębne źródło przychodów wyodrębnił odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne, jak wyżej wskazano, mają status rzeczy ruchomej i nie stanowią części nieruchomości to przychód z tytułu ich odpłatnego przekazania na rzecz gminy należy przyporządkować do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt II FSK 421/11. Sąd w orzeczeniu tym stwierdził m.in., że: (...) Urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne, służące do doprowadzania do nieruchomości wody i odprowadzania z niej ścieków, z chwilą połączenia z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości, uzyskując status samoistnej rzeczy ruchomej. Wynagrodzenie otrzymane przez osobę, która urządzenie takie wybudowała z własnych środków i zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) odpłatnie przekazała je gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, stanowi przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) (...).

Powołany przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy stanowi, że źródłem przychodu jest odpłatne zbycie innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zasady ustalania dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy, reguluje art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, to dochodem jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Odpłatne zbycie rzeczy dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy, nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, w którym Wnioskodawczyni wskazała, że w 2003 roku wykonała na swój koszt sieć wodociągowo-kanalizacyjną, a jej odpłatne przekazanie na rzecz gminy nastąpiło ponad pół roku od wybudowania, uznać należy, że uzyskany z tego tytułu dochód nie rodzi skutków w podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie istnieje więc obowiązek wykazania zarówno dochodu jak i podatku dochodowego w zeznaniu podatkowym za 2009 rok.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego stwierdzające, iż (...) środki które gmina „oddała” małżonkom są zwolnione z podatku, stanowią koszty gminy (...), jest nieprawidłowe.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż uznanie przez ten organ, że (…) przychód z tytułu zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych jest podlegającym opodatkowaniu przychodem z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (…), jest nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.