Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-215/15/DP
z 29 maja 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z daty wpływu do Biura – 11 marca 2015 r., uzupełnionym 14 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 marca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.
Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 7 maja 2015 r. wezwano do jego uzupełnienia.
Wniosek uzupełniono 14 maja 2015 r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawczyni ma obecnie 75 lat i jest na emeryturze. Od czerwca 2004 r. decyzją Sądu Rejonowego w M. Wnioskodawczyni sprawuje opiekę prawną nad ubezwłasnowolnioną córką, która ma 48 lat. Wnioskodawczyni mieszka razem z córką pod tym samym adresem. Córka Wnioskodawczyni obecnie pobiera rentę inwalidzką. Wnioskodawczyni sprawuje nad córką całkowitą opiekę: podaje lekarstwa i jedzenie. Wnioskodawczyni zapewnia również córce opiekę medyczną i stwarza jej odpowiednie warunki do życia i leczenia. Zięć Wnioskodawczyni opuścił swoją żonę (córkę Wnioskodawczyni) i wraz z synem (lat 27) zamieszkuje u swoich rodziców i jest tam zameldowany. Córka Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem nie mają rozwodu ani separacji. Drugie dziecko córki Wnioskodawczyni – syn (lat 24) ciężko chory – przebywa w Domu Opieki Społecznej. Od 2004 r. zięć Wnioskodawczyni (lat 50), obecnie zdrowy mężczyzna, nie interesuje się ani losem żony, ani syna (lat 24). Tym bardziej nie pomaga Wnioskodawczyni w sprawowaniu opieki nad jej córką.
Obecnie renta córki Wnioskodawczyni wynosi 730 zł netto.
W uzupełnieniu z 14 maja 2015 r. (data wpływu do Biura) Wnioskodawczyni wskazała m.in., że nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny, ani też obowiązek ten nie ciąży na mężu córki gdyż są oni dalej faktycznie małżeństwem chociaż mieszkają w dwóch różnych częściach miasta a mąż nie ma obecnie żadnego kontaktu z żoną.
Córka Wnioskodawczyni otrzymuje dodatek pielęgnacyjny i rentę inwalidzką. Wnioskodawczyni mieszka wraz z córką pod tym samym adresem chociaż w różnych pokojach. Wnioskodawczyni łoży na córkę finansowo i zapewnia jej „wikt i opierunek” oraz kontakt z lekarzem, kupuje jej lekarstwa.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawczyni należy się ulga na dziecko?
Zdaniem Wnioskodawczyni ma ona prawo do ulgi prorodzinnej na swoją córkę.
Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że jest dla córki dalej matką, która ją leczy, karmi, opiera i sprawuje opiekę prawną. Dodatkowo ze swojej skromnej pensji dokłada do jej utrzymania.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:
- wykonywał władzę rodzicielską;
- pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
- sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
Na podstawie art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:
- na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
- wstąpiło w związek małżeński.
W świetle art. 27f ust. 4 ww. ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.
Stosownie do art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
Treść art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 tej ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:
- bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
- do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
–w związku z wykonywaniem przez niego ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego lub w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.
Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od czerwca 2004 r. decyzją Sądu Rejonowego w M. sprawuje opiekę prawną nad ubezwłasnowolnioną córką, która ma 48 lat. Wnioskodawczyni mieszka razem z córką pod tym samym adresem. Córka Wnioskodawczyni obecnie pobiera rentę inwalidzką oraz dodatek pielęgnacyjny. Wnioskodawczyni sprawuje nad córką całkowitą opiekę: podaje lekarstwa i jedzenie. Wnioskodawczyni zapewnia również córce opiekę medyczną i stwarza jej odpowiednie warunki do życia i leczenia. Wnioskodawczy łoży na córkę finansowo i zapewnia jej „wikt i opierunek” oraz kontakt z lekarzem, kupuje jej lekarstwa.
Zięć Wnioskodawczyni opuścił swoją żonę (córkę Wnioskodawczyni) i wraz z synem (lat 27) zamieszkuje u swoich rodziców i jest tam zameldowany. Córka Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem nie mają rozwodu ani separacji – nadal pozostają małżeństwem. Od 2004 r. zięć Wnioskodawczyni, obecnie zdrowy mężczyzna, nie interesuje się losem żony. Nie pomaga on Wnioskodawczyni w sprawowaniu opieki nad jej córką. Wnioskodawczyni wskazała, że nie ciąży na niej ani na mężu córki obowiązek alimentacyjny, gdyż zięć Wnioskodawczyni wraz z jej córką są nadal małżeństwem chociaż mieszkają w dwóch różnych częściach miasta a mąż nie ma obecnie żadnego kontaktu z żoną.
Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie przysługuje uprawnienie do skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej w związku ze sprawowaniem opieki nad ubezwłasnowolnioną córką, z uwagi na zaistnienie przesłanki negatywnej wykluczającej jej zastosowanie, wskazanej w art. 27f ust. 2c pkt 2, tj. pozostawanie przez córkę Wnioskodawczyni w związku małżeńskim. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że nie ciąży na niej obowiązek alimentacyjny wobec córki. Art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że z tzw. ulgi prorodzinnej mogą skorzystać podatnicy utrzymujący pełnoletnie dzieci w związku z ciążącym na nich obowiązkiem alimentacyjnym. Na Wnioskodawczyni – jak sama wskazała – nie ciąży taki obowiązek. Tym samym nie spełnia ona również przesłanki, o której mowa w art. 27f ust. 6 ww. ustawy. Fakt, że jej córka pobierała zasiłek pielęgnacyjny, pozostawała pod całkowitą opieką Wnioskodawczyni a zięć Wnioskodawczyni nie interesował się losem żony i nie pomagał w sprawowaniu nad nią opieki nie jest warunkiem wystarczającym, aby móc odliczyć ulgę prorodzinną. Zastosowanie ww. ulgi jest bowiem możliwe jedynie po spełnieniu wszystkich warunków wskazanych przez ustawodawcę w art. 27f ww. ustawy.
W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej w związku ze sprawowaniem opieki nad ubezwłasnowolniona córką.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.