Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1199/14-2/KK
z 21 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2014 r. (data wpływu 6 listopada 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka e. GmbH (daiej: Wnioskodawca, Wspólnik), będąca podmiotem prawa austriackiego jest komandytariuszem spółki T.(dalej: Spółka). Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie świadczenia usług prawnych.

W 2013 r. Wnioskodawca świadczył na rzecz Spółki usługi zarządzania, w których skład wchodziły m.in.: usługi polegające na obsłudze sieci, usługi marketingowe, wsparcie w zakresie sprzedaży i utrzymania relacji z klientami, usługi public relations oraz usługi finansowe. Usługi świadczone przez Wspólnika były związane z całokształtem prowadzonej przez Spółkę działalności i głównie z osiąganymi w 2013 r. przychodami.

W dniu 24 czerwca 2014 r. Spółka otrzymała od Wspólnika fakturę, wystawioną 31 maja 2014r., dokumentującą świadczenie wymienionych usług w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. (dalej: Faktura). Wydatek udokumentowany Fakturą został ujęty w księgach rachunkowych 2013 roku, ze względu na to, że dotyczył roku 2013, a Faktura wystawiona została i wpłynęła do Spółki przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego przez udziałowców.

Wspólnik podjął decyzję o zaliczeniu wydatku udokumentowanego Fakturą do kosztów uzyskania przychodów 2013 roku. W konsekwencji, po jej otrzymaniu Wspólnik skorygował zeznanie podatkowe za 2013 r. poprzez zwiększenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z Faktury. Wraz z korektą zeznania Wspólnik złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego sianu faktycznego Wnioskodawca postąpił prawidłowo zaliczając poniesiony przez Spółkę wydatek udokumentowany Fakturą do kosztów uzyskania przychodów 2013 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony na zakup usług opisanych w stanie faktycznym, świadczonych w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. należy traktować jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP (tj. jako koszty pośrednie). W konsekwencji, wydatek ten powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, którą zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje oparcie w następujących argumentach.

(i) Koszt usług zarządzania jako koszt pośrednio związany z działalnością

Na gruncie przepisów ustawy o PDOP wyróżnia się koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) oraz koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). Przepisy ustawy o PDOP nie definiują ww. pojęć.

Stosując wykładnię językową można dojść do wniosku, że do kosztów bezpośrednich należy zaliczyć tylko te wydatki, których poniesienie przekłada się na powstanie konkretnego, możliwego do ustalenia przychodu. Zgodnie komentarzem do ustawy o PDOP (W.Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. I, C.H. Beck 2013): „Koszty bezpośrednie to zatem koszty, które są ściśle związane z uzyskiwanymi przychodami jakie osiąga dany podmiot gospodarczy (podatnik) w związku z charakterem prowadzonej przez niego działalności. To ścisłe powiązanie oznacza, iż można ustalić, jakie konkretnie przychody zostały uzyskane w wyniku poniesienia konkretnych kosztów.”.

A contrario, do kosztów pośrednich należy zdaniem Wnioskodawcy zaliczyć wszelkie koszty, których poniesienie nie przyczynia się do powstania konkretnego przychodu, tj. które są związane z całokształtem prowadzonej działalności. W piśmiennictwie wskazuje się, że do kosztów tego typu zalicza się m.in.: „koszty ogólnego zarządu, związane z zapewnieniem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Zasadniczo obejmują one koszty obsługi administracyjnej, księgowej czy prawnej, koszty działań promocyjnych, wydatki na składki na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej czy też koszty mediów.”(M. Wilk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd III, Lex 2014)

Wydatek poniesiony na zakup usług zarządzania (szerzej opisanych w stanie faktycznym) ma związek z całokształtem działalności prowadzonej przez Spółkę. Jest to koszt związany z zapewnieniem funkcjonowania przedsiębiorstwa, którego nie sposób przyporządkować do konkretnego przychodu osiągniętego przez Spółkę. Wydatek ten, zdaniem Wnioskodawcy, stanowi więc koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami.

(ii) Moment ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP: „Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.”.

Koszt w postaci wynagrodzenia za usługi zarządzania zasadniczo nie dotyczył okresu przekraczającego rok podatkowy. Mając na uwadze fakt, że zasadą jest potrącanie kosztów pośrednich w dacie ich poniesienia, należy uznać, że zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów powinno odbywać się właśnie według wskazanej zasady.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP za dzień poniesienia kosztu uznaje się zasadniczo dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku).

Ustawa o PDOP ani inne przepisy podatkowe nie wyjaśniają jak należy rozumieć "ujęcie kosztu w księgach rachunkowych (zaksięgowanie)” ani jaka czynność faktyczna stanowi o ujęciu kosztu, W praktyce Wnioskodawca spotkał się z dwojaką interpretacją omawianego przepisu. Mianowicie, „ujęcie kosztu w księgach rachunkowych” definiuje się jako zaksięgowanie danego wydatku:

1. na dowolnym koncie rachunkowym (np. jako zobowiązanie), lub
2. jako kosztu na koncie wynikowym.

Wydatek poniesiony przez Spółkę na zakup usług zarządzania został ujęty w księgach rachunkowych zarówno jako zobowiązanie (na dowolnym koncie rachunkowym), jak i jako koszt na koncie wynikowym, w 2013 roku. Uzasadnieniem takiego postępowania, jak wskazano w stanie faktycznym, była okoliczność, iż koszt dotyczył głównie 2013 roku, zaś Faktura wpłynęła do Spółki przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego przez udziałowców. A zatem, abstrahując od tego, która z przedstawionych wykładni pojęcia „ujęcie kosztu w księgach rachunkowych” jest poprawna, za datę poniesienia kosztu należy w omawianym przypadku uznać 2013 rok.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony na zakup usług zarządzania należy zaliczyć do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP. W konsekwencji, Wnioskodawca postąpił prawidłowo, zaliczając ten wydatek do kosztów podatkowych według daty jego poniesienia, tj. do kosztów uzyskania przychodów 2013 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.