Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1178/14-2/GJ
z 23 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu zwrotu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu zwrotu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Spółka H. Sp. z o. o. (dalej „Spółka”) została utworzona aktem notarialnym z dnia 11 czerwca 2007 r. i zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 6 lipca 2007 r.

W dniu 1 września 2007 r. Spółka podpisała umowę (dalej: „Umowa”) ze spółką H. I. AB z siedzibą w Sztokholmie (dalej: „H. I.”), o świadczenie usług na terytorium Polski, w ramach których Spółka świadczy usługi doradcze związane z nadzorem nad inwestycjami podmiotów z grupy H. I. w pakiety niespłaconych wierzytelności, uznanych za nieściągalne (w całości lub w części). Usługi świadczone są przez pracowników zatrudnionych przez Spółkę.

Ponieważ wspomniane usługi są wykonywane w interesie i w imieniu H. I., wszystkie koszty Spółki są refakturowane na H. I., przy czym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy. Spółka w ramach świadczonej usługi wystawia fakturę dla H. I. na podstawie kosztów ujętych w księgach rachunkowych danego miesiąca.

Zgodnie z Umową, przy kalkulacji wynagrodzenia za świadczone usługi naliczana jest marża w wysokości 5% od wszystkich kosztów. Fakturę wystawia się nie później niż do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym koszt został poniesiony zgodnie z zestawieniem kosztów wynikających z ewidencji księgowej, powiększonych o wspomniane 5% marży. Są to przede wszystkim koszty pracownicze, koszty obiektu, koszty biurowe, usług internetowych, marketingu, podróży służbowych i innych profesjonalnych usług. Ewidencja ta zawiera zarówno koszty podatkowe jak i koszty, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t). Niemniej jednak zestawienie pozwala na precyzyjne wyodrębnienie kosztów niestanowiących kosztów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka ma prawo nie zaliczać do przychodów podatkowych wartości wynagrodzenia otrzymywanego od H. I. w części stanowiącej zwrot wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t., dalej: „ustawa o CIT”) część należnego wynagrodzenia otrzymywanego od H. I., stanowiąca zwrot wydatków, które nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o CIT, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Art. 12 ust. 1 ustawy o CIT zawiera otwarty katalog przychodów, które kreują dochód podatnika stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Jednocześnie ustawa w art. 12 ust. 4 wylicza zamknięty katalog wpływów do podmiotu gospodarczego, które nie stanowią przychodu podatkowego. Do przychodów tych należą m.in. zwrócone wydatki, nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT).

Skutki podatkowe związane ze zwrotem, o którym mowa powyżej, są uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych. Jeżeli zwracane wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu podlega zaliczeniu do przychodów.

Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (i faktycznie nie były uwzględnione jako koszty uzyskania przychodów), wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy. Takie rozwiązanie wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W przedmiotowym stanie faktycznym H. I. zwraca Spółce koszty faktycznie poniesiono na podstawie zawartego porozumienia, a więc wszelkie wydatki niezbędne do realizacji usług, przy czym wynagrodzenie to płatne jest na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę zgodnie z zestawieniem kosztów wynikających z ewidencji księgowej, powiększonych o 5% marży. Ewidencja zawiera zarówno koszty podatkowe jak i koszty, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Mimo, iż część wydatków Spółki nie jest zaliczana do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, to jednak dochodzi do poniesienia wydatku, który w kategoriach ekonomicznych jest kosztem działalności Spółki. W związku z powyższym wydatki Spółki dotyczące jej bieżącej działalności podlegają zwrotowi przez H. I. w pełnej wysokości, bez względu na fakt czy są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT ma zastosowanie do tej części wynagrodzenia Spółki, która jest zwrotem poniesionych przez Spółkę wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W tej części Spółka ma zatem prawo nie zaliczać do przychodów wynagrodzenia otrzymywanego od H. I..

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2014 r. (sygn. IPPB3/423-727/14-2/PK1), z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. IPPB3/423-126/14-4/PK1) oraz z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. IPPB3/423-212/13-2/PK1). Również zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 września 2008 r. (sygn. I SA/Wr 233/08), nie stanowią przychodu zwrócone przez wynajmującego wydatki poniesione przez spółkę na ulepszenie lokalu na podstawie faktury dokumentującej rekompensatę poniesionych nakładów, skoro amortyzacja od tej części nakładów nie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2009 r. o sygn. IPPB3/423-1692/08-2/GJ, w której stwierdzono „jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą, dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy.”

Również w interpretacjach z dnia 13 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-269/09-2/AJ) oraz z 4 czerwca 2009 r. (sygn. IPPB5/423-128/09-2/AJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że skoro odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej, która została zwrócona nie będą kosztem podatkowym, to sam zwrot nie będzie przychodem podatkowym Spółki. W ocenie organu podatkowego, jeżeli wydatki nie zostały wykazane przez Spółkę jako koszt podatkowy, w konsekwencji otrzymany zwrot tych wydatków nie będzie stanowił jej przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.