Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-34/15-2/MPe
z 31 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług ubezpieczenia oraz zastosowania zwolnienia dla usług finansowania składki ubezpieczeniowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu19 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług ubezpieczenia oraz zastosowania zwolnienia dla usług finansowania składki ubezpieczeniowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (Spółka lub Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera, w szczególności, umowy leasingu operacyjnego i finansowego w rozumieniu odpowiednio art. 17b i art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), w których pełni funkcję finansującego. Spółka oddaje klientom (dalej jako: klient lub korzystający) do korzystania i pobierania pożytków środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, m.in. środki transportu, maszyny i urządzenia, sprzęt komputerowy, sprzęt biurowy, nieruchomości. Działalność Wnioskodawcy polega w istocie na finansowaniu inwestycji klienta, dlatego też objęta jest dużą dozą ryzyka, w szczególności związanego z potencjalną niewypłacalnością korzystającego oraz ryzykiem związanym z innymi zdarzeniami, w tym losowymi mogącymi skutkować brakiem spłaty należności z tytułu umowy leasingu. Celem zminimalizowania przedmiotowego ryzyka, Wnioskodawca oferuje swoim klientom m.in. możliwość przystąpienia do umów grupowego ubezpieczenia (dalej jako „Umowy grupowego ubezpieczenia") zawieranych przez Wnioskodawcę z różnymi zakładami ubezpieczeń. Umowy ubezpieczenia grupowego zawierane są przez Spółkę (ubezpieczający), niemniej jednak, co do zasady, podmiotem ubezpieczonym / uposażonym lub beneficjentem ochrony ubezpieczeniowej pozostaje klient przystępujący do umowy ubezpieczenia grupowego. Klient jest też podmiotem, który efektywnie ponosi koszt zawartej umowy ubezpieczenia. W praktyce więc Wnioskodawca zawiera umowy grupowego ubezpieczenia na cudzy rachunek, obejmując ochroną ubezpieczeniową swoich klientów.

Wnioskodawca pełni także rolę agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym i jest wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych. W oparciu o umowy zawarte z Zakładami Ubezpieczeń wykonuje czynności agencyjne na rzecz tych zakładów.

W związku z wydanymi 24 czerwca 2014 r. przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej jako: „KNF") wytycznymi dla zakładów ubezpieczeń dotyczących dystrybucji ubezpieczeń (Wytyczne KNF) współpracująca w tym zakresie z zakładami ubezpieczeń Spółka planuje reorganizację struktury prowadzonej działalności tak, aby pozostawała ona w zgodzie Wytycznymi KNF. W wyniku reorganizacji, Spółka zrezygnuje z funkcji agenta ubezpieczeniowego.

Zgodnie z Umową grupowego ubezpieczenia Spółka, jako ubezpieczający, będzie podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej, której ciężar ekonomiczny będzie następnie przenoszony na klientów poprzez refakturowanie kosztów składki ubezpieczeniowej ubezpieczenia grupowego. W konsekwencji korzystający zostanie obciążony kwotą składki ubezpieczeniowej zapłaconą na rzecz zakładu ubezpieczeń (obciążenie 1:1).

Dodatkowo, korzystający będzie miał możliwość opłacenia składki ubezpieczeniowej jednorazowo lub w ratach, przy czym w takim przypadku korzystający będzie obowiązany do zapłaty wynagrodzenia w związku z nabyciem usługi w zakresie finansowania składki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka postąpi prawidłowo dokonując refakturowania kosztów składki ubezpieczeniowej ubezpieczenia grupowego (bez doliczenia marży ani dodatkowych opłat) na korzystających, z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177 poz. 1054, z późn. zm.; ustawa o VAT)?
   
2. Czy sytuacja, w której Spółka poniesie wydatek odpowiadający składce ubezpieczeniowej za objęcie korzystającego ochroną ubezpieczeniową, a następnie rozłoży korzystającemu zwrot kwoty składki na raty, w związku z czym będzie pobierać od korzystającego wynagrodzenie (w formie oprocentowania), powinna być uznana za świadczenie przez Spółkę usługi finansowej podlegającej zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, odprzedaż usługi ubezpieczenia na rzecz korzystającego w cenie sprzedaży równej cenie zakupu (obciążenie kwotą składki), powinno skutkować zastosowaniem zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.
   
2. Spółka stoi na stanowisku, że powinna zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.
   
   
   

Ad. 1

W myśl ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają, co do zasady, odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z treścią art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Uzupełniająco, w myśl art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 tej ustawy. Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 tej ustawy.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że usługa leasingu oraz usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu nie powinny być, co do zasady, traktowane jako usługa kompleksowa, ale opodatkowane oddzielnie, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wyrokiem z 17 stycznia 2013 r. wydanym w sprawie C-224/11, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) orzekł, że usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu, co do zasady, stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej. Jednocześnie TSUE rozstrzygnął, że jeśli usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu ma odrębny charakter, a leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu i obciąża kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, czynność taka stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust 1 lit a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. TSUE podkreślił również, że fakt oddzielnego fakturowania (z uwagi na refakturowanie usług ubezpieczeniowych) sam w sobie stanowi jeden z elementów mogących wskazywać na odrębność świadczeń (pkt 44 powołanego wyroku TSUE).

Trybunał zwrócił również uwagę, co podkreślił NSA w swoim wyroku z dnia 27 czerwca 2013 o sygnaturze I FSK 720/13, że: „termin "transakcja ubezpieczeniowa" użyty w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE jest co do zasady wystarczająco szeroki, by obejmować przyznanie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale który w ramach ubezpieczenia grupowego zapewnia swoim klientom taką ochronę, korzystając z usług ubezpieczyciela, który przejmuje ubezpieczone ryzyko. Zasada neutralności podatkowej sprzeciwia się w szczególności temu, aby towary lub usługi podobne, które są zatem konkurencyjne wobec siebie, były traktowane odmiennie z punktu widzenia podatku VAT. Zatem usługi ubezpieczenia, obejmujące przedmiot leasingu, których właścicielem pozostaje leasingodawca, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym, nie mogą być traktowane odmiennie w zależności od tego, czy takie usługi są świadczone bezpośrednio usługobiorcy przez zakład ubezpieczeń, czy że ten ostatni uzyskuje podobną ochronę ubezpieczeniową za pośrednictwem leasingodawcy, który zaopatruje się w nie w zakładzie ubezpieczeń, obciążając ich kosztem leasingobiorcę w niezmienionej wysokości."

Powyższe podejście znajduje również uzasadnienie w linii interpretacyjnej organów podatkowych, m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych o sygnaturach IPPP1/443-1120/13-3/EK z 22 stycznia 2014 r. oraz IPPP1/443-119/13-2/AS z 24 stycznia 2014 r. wskazał, że: „W ocenie Organu, czynności świadczone przez Zainteresowanego, niebędącego ubezpieczycielem, który w ramach polisy grupowej nabywa dla Leasingodawcy będącego ubezpieczonym, ochronę ubezpieczeniową od ubezpieczyciela przejmującego objęte tą ochroną ryzyko, stanowią transakcje ubezpieczeniowe - są usługami świadczonymi przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek i korzystają ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy".
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej o sygnaturze ILPP2/443-1141/13-2/MN z 24 lutego 2014 r. wydanej w podobnym stanie faktycznym wskazał, że: „Spółka będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do zapłaty uzyskiwanej z tytułu obejmowania Klientów Spółki ochroną ubezpieczeniową w ramach zawartych przez Spółkę umów ubezpieczenia grupowego".

Oraz sądów administracyjnych, m.in.:

• Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygnaturze I FSK 720/13 z 27 czerwca 2013 r. wskazał, że: „Sporna usługa ubezpieczenia świadczona jest przez profesjonalny podmiot, odrębny od leasingodawcy i korzystającego. Zatem nie jest to usługa wykonywana przez leasingodawcę, który jedynie negocjuje warunki zakupu usługi ubezpieczeniowej, nabywa ją od ubezpieczyciela i „przerzuca” koszty tego ubezpieczenia na korzystającego.
Umowa ubezpieczenia niewątpliwie podnosi gwarancje bezpiecznego realizowania leasingu, lecz jednocześnie stanowi zasadniczo cel sam w sobie dla leasingobiorcy, a nie tylko sposób korzystania z owej usługi na lepszych warunkach. Nie można przy tym pomijać, że w aspekcie gospodarczym usługa leasingu może być także realizowana bez obowiązku ponoszenia kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu przez leasingobiorcę, wobec czego nie jest to element konieczny i nierozerwalnie związany z usługą leasingu realizowaną przez leasingodawcę.”

• Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku o sygnaturze I SA/Wr 1203/13 z 28 sierpnia 2013 r. (orzeczenie prawomocne) wskazał, że: „Jak wynika z wyroku TSUE, dla zwolnienia od VAT usługi ubezpieczeniowej związanej z usługą leasingu niezbędne jest występowanie następujących elementów (pkt 34 wyroku): a) usługi leasingu uzgodnionej między stronami umowy leasingu, tj. leasingodawcą i leasingobiorcą; oraz b) usługi ubezpieczenia związanej z przedmiotem leasingu, w ramach której leasingodawca - właściciel owego przedmiotu - zawiera ubezpieczenie z ubezpieczycielem, obciążając kosztem tego ubezpieczenia w niezmienionej wysokości leasingobiorcę".

Kształt prawny i ekonomiczny umów leasingowych zawieranych przez Spółkę z korzystającymi przesądza, w ocenie Wnioskodawcy, o uznaniu obydwu przedmiotowych świadczeń za świadczenia odrębne i niezależne. Obciążenia z tytułu refaktury składki ubezpieczeniowej traktowane są odrębnie od opłat leasingowych, a refaktura obejmuje wyłącznie koszt składki bez marży lub innych dodatkowych kosztów. Polisa ubezpieczeniowa zabezpiecza interesy korzystającego stanowiąc, w przypadku zaistnienia szkody, wyrównanie negatywnych finansowych skutków (np. niewypłacalności), do których poniesienia zobowiązany jest korzystający, zgodnie z Obowiązującymi Warunkami Umowy Leasingu.

W przedstawionej sytuacji Spółka obejmuje ochroną ubezpieczeniową korzystającego, obciążając go kosztem tego ubezpieczenia. Analiza okoliczności stanu faktycznego sprawy, dokonana przy uwzględnieniu wskazówek wynikających z wyroku TSUE z 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11, prowadzi do konkluzji, że usługa leasingu i usługa ubezpieczenia to usługi odrębne w świetle przepisów ustawy o VAT, a tym samym czynność ubezpieczenia stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT podlegającą zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, prawidłowość stanowiska Spółki potwierdza również treść wyroku TSUE w sprawie C-349/96 Card Protection Plan z 25 lutego 1999 r. TSUE stwierdził, że w przypadku zakupu polisy grupowej od zakładu ubezpieczeń, na podstawie której następnie nabywca tej polisy obejmuje ochroną ubezpieczeniową swoich klientów, dla celów VAT wyróżnić należy dwie odrębne transakcje usługowe, tj.:

• usługę ubezpieczeniową świadczoną pomiędzy zakładem ubezpieczeń a nabywcą polisy grupowej, a następnie
• usługę ubezpieczeniową świadczoną pomiędzy nabywcą polisy grupowej a jego klientami objętymi ochroną ubezpieczeniową w oparciu o polisę grupową nabywcy.

Wnioskodawca przy tym podkreśla, że także w odniesieniu do drugiej z tych usług TSUE stwierdził, że świadczenie polegające na objęciu swoich klientów ochroną ubezpieczeniową nabytą od zakładu ubezpieczeń w oparciu o grupową umowę ubezpieczenia należy traktować dla celów VAT jako transakcję ubezpieczeniową świadczoną przez ubezpieczającego na rzecz osób przystępujących do ubezpieczenia grupowego.

Dodatkowe potwierdzenie prawidłowości takiego podejścia można odnaleźć również w treści interpretacji ogólnej (sygn. PT3/033/1/101/AEW/13/63224) wydanej przez Ministra Finansów 26 czerwca 2013 r., w której Minister stwierdził/ iż „[...] należy uznać, że usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne dla celów opodatkowania podatkiem VAT".

Ad. 2

Spółka stoi na stanowisku, iż sytuacja, w której poniesie wydatek odpowiadający składce ubezpieczeniowej za objęcie korzystającego ochroną ubezpieczenia grupowego, a następnie rozłoży korzystającemu zwrot tej kwoty na większą ilość płatności, w związku z czym będzie pobierać od korzystającego wynagrodzenie w formie oprocentowania, powinna być uznana za świadczenie usługi finansowej podlegającej zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Z tytułu rozłożenia na raty spłaty opłaconej uprzednio przez Spółkę składki ubezpieczeniowej, Spółka pobierać będzie odrębne wynagrodzenie w postaci uzgodnionego oprocentowania. Wynagrodzenie (oprocentowanie) od leasingobiorcy będzie przysługiwać efektywnie Spółce w zamian za finansowanie przez pewien okres składki ubezpieczeniowej.

Wynagrodzenie (oprocentowanie), którym obciążani będą korzystający, stanowić zatem będzie ekwiwalent za umożliwienie korzystającym dysponowania przez pewien określony czas wolnymi środkami pieniężnymi. Rozłożenie na raty zwrotu kwoty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej stanowi w sensie ekonomicznym przyznanie korzystającym na określony czas środków pieniężnych. W praktyce czynność ta stanowi zatem rodzaj pożyczki udzielonej przez Spółkę korzystającemu. Należy w tym miejscu podkreślić, że świadczącym usługę udzielenia pożyczki niewątpliwie będzie Spółka, gdyż to środki finansowe Spółki zostaną wpłacone na poczet składki i z tych środków przez określony czas finansowana będzie składka ubezpieczeniowa, do której zapłaty zobowiązany jest korzystający. Ponadto, wystąpi w tym przypadku wzajemność świadczeń, ponieważ w zamian za rozłożenie przez Spółkę spłaty poniesionego wydatku korzystający będzie zobowiązany do zapłaty określonego wynagrodzenia w postaci oprocentowania.

W ocenie Wnioskodawcy, działanie Spółki należy zatem uznać za świadczenie na rzecz korzystającego usług o charakterze finansowym, które są równoznaczne z udzieleniem przez Spółkę pożyczki (finansowania).

Podstawą opodatkowania tej usługi będzie wyłącznie kwota należnego wynagrodzenia (oprocentowania) z tytułu rozłożenia płatności na raty. W ocenie Spółki, niniejsza usługa będzie jednocześnie korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zgodnie z którym, zwalnia się od podatku VAT usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Tym samym, wynagrodzenie pobierane przez Spółkę z tytułu świadczenia wskazanej usługi w zakresie finansowania składki ubezpieczeniowej, objęte będzie zwolnieniem od podatku VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie zwolnienia od podatku VAT zarówno kwot należnego jej oprocentowania, jak i rozłożonej na raty składki ubezpieczeniowej, znajduje swoje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 lutego 2014 r. (sygn. IPPP2/443-1294/13-3/KOM). W interpretacji tej Organ zgodził się z wnioskodawcą, że rozłożenie na raty składki ubezpieczeniowej stanowi w sensie ekonomicznym przyznanie leasingobiorcy na określony czas środków pieniężnych i w rzeczywistości czynność ta stanowi rodzaj pożyczki udzielonej przez spółkę leasingobiorcy, przy czym świadczącym usługę udzielenia pożyczki będzie wnioskodawca, gdyż to jego środki finansowe zostaną wpłacone na poczet składki i z tych środków przez określony czas finansowana będzie składka ubezpieczeniowa, do której zapłaty zobowiązany jest leasingobiorca.

Analogiczne podejście zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2014 r., sygn. IPTPP2/443-397/14-2/IR.

Taka kwalifikacja należnego Spółce oprocentowania znajduje pełne oparcie również w orzecznictwie TSUE. Jak bowiem wynika z wyroku TSUE w sprawie C-281/91 (Muysen De Winters Bouw-en Aannemingsbediijf BV), udzielenie przez sprzedawcę kredytu polegającego na rozłożeniu (w zamian za oprocentowanie) spłaty należności za towar (bądź usługę) na raty winno być postrzegane, jako odrębne świadczenie o charakterze finansowym, objęte zwolnieniem od podatku VAT. Sprawa ta dotyczyła bezpośrednio zagadnienia czy przedsiębiorca, który na wniosek swoich klientów odracza im termin płatności z tytułu dostawy towaru, może uznać odsetki naliczone od ceny sprzedaży za usługę finansową zwolnioną od VAT, czy też naliczane odsetki powinny być uznane za element ceny sprzedaży (kwoty należnej przedsiębiorcy z tytułu sprzedaży towaru) podlegający opodatkowaniu VAT. Wskazując na fundamentalną zasadę równości podatników wobec prawa TSUE stwierdził, iż niedopuszczalne jest, aby klient nabywający towar i korzystający z finansowania udzielonego przez instytucję finansową mógł uzyskać kredyt zwolniony od podatku VAT a klient, któremu finansowanie zostało udzielone przez sprzedawcę musiał ponosić ciężar podatku. Dlatego też, zdaniem TSUE, odsetki otrzymywane przez dostawcę z tytułu odroczonej płatności nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania dostarczanego towaru lub usługi i korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 13 (B)(d)(1) VI Dyrektywy. TSUE uznał tym samym dostawę towarów oraz udzielenie kredytu kupieckiego za dwa odrębne świadczenia, pomimo iż faktycznie świadczone były przez jednego dostawcę, na rzecz jednego kontrahenta oraz obiektywnie z ekonomicznego punktu widzenia były ze sobą ściśle związane.

Odnosząc się do powyższego wyroku, zwrócić należy uwagę, iż korzystający nabywając usługę ochrony ubezpieczeniowej za pośrednictwem Spółki będzie miał możliwość (i) zapłaty składki jednorazowo bądź (ii) wnioskować o jej rozłożenie na raty w zamian za oprocentowanie. Jednocześnie, podejmując decyzję o jednorazowym uiszczeniu składki ubezpieczeniowej na rzecz Spółki, korzystający może pozyskać usługę finansową (pożyczkę) u niezależnego pożyczkodawcy i spłacać stopniowo jej koszt. Tym samym, korzystający stać będzie przed alternatywą czy uiszczać oprocentowanie na rzecz Spółki z tytułu rozłożenia spłaty składki na raty, czy też uiszczać analogiczne oprocentowanie na rzecz podmiotu trzeciego z tytułu zaciągniętej pożyczki.

W świetle powyższych uwag, zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno ulegać wątpliwości, iż rozłożenie na raty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej oraz pobranie z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia (oprocentowania) stanowić będzie w swej istocie usługę o charakterze finansowym (pożyczkę), zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.