Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-361/15/MW
z 17 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 16 marca 2015 r. (data otrzymania 18 marca 2015 r.), uzupełnionym 3 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 15 maja 2015 r. Znak: IBPBII/2/4511-361/15/MW, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 3 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Po śmierci ojca Wnioskodawcy (11 czerwca 2011 r.) na wniosek siostry Wnioskodawcy rozpoczął się sądowy proces o podział spadku po obojgu rodzicach (matka Wnioskodawcy zmarła 28 sierpnia 2008 r.). W dniu 15 lipca 2011 r. został otwarty i ogłoszony testament, który przez Sąd został uznany jako zapis na rzecz wnuka Wnioskodawcy. Decyzją Sądu wyrażona została zgoda na sprzedaż nieruchomości i wydanie zapisu w pieniądzu.

W dniu 19 listopada 2014 r. nastąpiła sprzedaż nieruchomości. W dniu 23 grudnia 2014 r. została podpisana notarialna umowa wydania zapisu, a 29 grudnia 2014 r. przelewem bankowym dokonana została wpłata na konto wskazane w umowie przez opiekuna prawnego małoletniego wnuka Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• lokal mieszkalny należał do obojga rodziców Wnioskodawcy, był objęty współwłasnością majątkową,
• po śmierci matki (28 sierpnia 2008 r.) Wnioskodawca otrzymał udział 1/6 w spadku, pozostałą część nabyli ojciec i siostra Wnioskodawcy, po śmierci ojca (11 czerwca 2011 r.) Wnioskodawca otrzymał udział 2/6 z części po ojcu, pozostałą część otrzymała siostra. Przed wydaniem zapisu na podstawie testamentu Wnioskodawca dysponował połową udziałów w ww. lokalu mieszkalnym. Po wydaniu zapisu Wnioskodawcy pozostała 1/6 kwoty ze sprzedaży mieszkania, 1/6 otrzymała siostra, a 4/6 wolą zmarłego ojca miały zostać przekazane na rzecz małoletniego wnuka Wnioskodawcy. Wolę ojca Wnioskodawca wykonał 29 grudnia 2014 r. po sprzedaży lokalu mieszkalnego przekazując środki w wysokości 91.666,66 zł na rzecz wnuka reprezentowanego przez córkę Wnioskodawcy;
• przedmiotem postanowienia z 13 października 2014 r. o dziale spadku i podziale majątku wspólnego po rodzicach Wnioskodawcy był lokal mieszkalny o wartości 275.000 zł oraz ruchomości. W wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego Wnioskodawca otrzymał udział 1/2 w lokalu mieszkalnym o wartości 137.500 zł oraz ruchomości, pozostały udział 1/2 otrzymała siostra;
• treść testamentu ogłoszonego i otwartego 15 lipca 2011 r.: „Ja (…) zamieszkały (…) w mieszkaniu własnościowym zapisuję go dla mojego prawnuka (…) i wnuczka (…) będzie wykonawcą testamentu”.
  
  

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy należy zapłacić podatek dochodowy od sprzedanej nieruchomości skoro został wydany zapis?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy płacić podatku a jego stanowisko zgodne jest z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sygn. akt I SA/Gd 859/14 zapadłym w analogicznej sprawie. W ocenie Sądu, podział spadku polegający na sprzedaży majątku spadkowego i podziale sumy uzyskanej z tego tytułu pomiędzy spadkobierców nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w spadku po matce zmarłej 28 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca nabył udział w spadku w wysokości 1/6, natomiast w spadku po ojcu zmarłym 11 czerwca 2011 r. Wnioskodawca nabył udział w spadku w wysokości 2/6. W dniu 15 lipca 2011 r. został otwarty i ogłoszony testament, w którym ojciec Wnioskodawcy dokonał zapisu swojego udziału w lokalu mieszkalnym wynoszącego 4/6 na rzecz małoletniego wnuka Wnioskodawcy. Przedmiotem działu spadku i majątku wspólnego dokonanego na podstawie postanowienia Sądu z 13 października 2014 r. po rodzicach Wnioskodawcy był lokal mieszkalny o wartości 275.000 zł oraz ruchomości. W wyniku działu spadku i podziału majątku wspólnego Wnioskodawca otrzymał udział 1/2 w lokalu mieszkalnym o wartości 137.500 zł oraz ruchomości, pozostały udział 1/2 otrzymała siostra. Decyzją Sądu wyrażona została zgoda na sprzedaż nieruchomości i wydanie zapisu w pieniądzu. W dniu 19 listopada 2014 r. nastąpiła sprzedaż nieruchomości. W dniu 23 grudnia 2014 r. została podpisana notarialna umowa wydania zapisu, a 29 grudnia 2014 r. przelewem bankowym dokonana została wpłata na konto wskazane w umowie przez opiekuna prawnego małoletniego wnuka Wnioskodawcy.

W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawców.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Jeżeli zatem wartość nieruchomości (udziałów w nieruchomości) nabytych w wyniku działu jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – nie następuje nabycie podlegające opodatkowaniu, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem. Bezsprzeczne jest, że przed datą działu spadku udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku.

W omawianej sprawie w wyniku działu spadku Wnioskodawca otrzymał udział 1/2 w lokalu mieszkalnym o wartości 137.500 zł oraz wszystkie ruchomości, przy czym Wnioskodawca nie wskazał wprost we wniosku ani jego uzupełnieniu jaką wartość rynkową miały te ruchomości. Jednakże okoliczność otrzymania w wyniku działu spadku wszystkich ruchomości, choć w masie spadkowej a zatem również w tych ruchomościach Wnioskodawca nabył wyłącznie udział 1/2, świadczy o tym, że w wyniku działu spadku po rodzicach Wnioskodawca nabył składniki majątku o wyższej wartości niż wartość przysługującego mu udziału w masie spadkowej wynoszącego 1/2. Tym samym datę dokonania działu spadku utożsamiać należy z datą nabycia udziału w lokalu mieszkalnym w części przekraczającej wartość przysługującego Wnioskodawcy udziału w masie spadkowej.

Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku spadkowego, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów o wartości przekraczającej wartość pierwotnego udziału spadkowego stanowi nabycie w drodze działu spadku.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska przykładowo przywołać można wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 1966/11 czy też wyrok Wojewódzkiego Administracyjnego w Białymstoku z 22 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 433/10, w którym sąd stwierdził, że (…) momentem nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części obejmującej udział spadkowy będzie moment nabycia spadku, w pozostałym zaś zakresie – moment działu spadku.

Aby ustalić jaką część udziału w nieruchomości (lokalu mieszkalnym) Wnioskodawca nabył w drodze działu spadku dokonanego 13 października 2014 r. w pierwszej kolejności winien on obliczyć jaką wartość miał jego udział (1/2) we wszystkich składnikach majątku będących przedmiotem działu spadku, a więc zarówno w lokalu mieszkalnym jak i ruchomościach. Kolejnym krokiem będzie porównanie wartości udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym i wartości ruchomości otrzymanych przez Wnioskodawcę w wyniku działu spadku z wartością udziału jaki przysługiwał mu we wszystkich składnikach majątku będących przedmiotem tejże czynności prawnej.

W świetle powyższych faktów należy stwierdzić, że udziały w omawianym lokalu mieszkalnym Wnioskodawca nabył w różnym czasie i w różny sposób:

• w 2008 r. w spadku po matce,
• w 2011 r. w spadku po ojcu,
• w 2014 r. w wyniku działu spadku po rodzicach.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że dokonane w 2014 r. odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2008 r. w spadku po matce nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 31 grudnia 2013 r. pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział nabyty w 2011 r. w spadku po ojcu oraz udział nabyty w 2014 r. w wyniku działu spadku, z uwagi na fakt, że sprzedaż tych udziałów w 2014 r. nastąpiła przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu. Oceniając skutki podatkowe sprzedaży ww. udziałów w lokalu należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością) np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Przy czym jeżeli takie koszty zostały poniesione Wnioskodawca od przychodu ze sprzedaży udziału w lokalu będzie mógł odliczyć jedynie część kosztów odpłatnego zbycia przypadającą proporcjonalnie na udział nabyty w spadku po ojcu oraz udział nabyty w wyniku działu spadku. Skoro sprzedaż udziału w lokalu nabytego w spadku po matce nie będzie źródłem przychodu to nie może generować także kosztów.

Ustalenia kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział nabyty w 2011 r. w spadku po ojcu oraz udział nabyty w 2014 r. w wyniku działu spadku, który nie miał charakteru odpłatnego należy dokonać w oparciu o art. 22 ust. 6d ww. ustawy. W myśl tego przepisu – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy w omawianej sprawie budzi to, czy należy zapłacić podatek dochodowy z tytułu sprzedaży nieruchomości skoro został wydany zapis.

W myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego – powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z działu III Księgi IV ustawy Kodeks cywilny – Zapis i polecenie – wynika natomiast, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Z kolei stosownie do art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego – spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis).

Wskazać zatem należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazują na obowiązek opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w niej) przed upływem terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym jeżeli Wnioskodawca wraz z drugim współwłaścicielem lokalu mieszkalnego dokonał takiego odpłatnego zbycia (sprzedaży) przed upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nabył udziały w lokalu w drodze spadku po ojcu oraz w drodze działu spadku, to zobowiązany jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży w części przypadającej na te udziały. Natomiast fakt, że Wnioskodawca jako spadkobierca zobowiązany został wobec zapisobiercy (wnuka) do spełnienia określonego świadczenia i świadczenie to wykonał, nie powoduje, że obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży przestaje obowiązywać lub też Wnioskodawcy przysługuje prawo pomniejszenia dochodu o to świadczenie bowiem takiej możliwości nie przewidują przepisy ww. ustawy. Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym i z tego tytułu zobowiązany jest do zapłaty podatku.

Przychodem z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży przypadająca na zbywany udział, przy czym cena sprzedaży lokalu mieszkalnego (udziału w nim) winna odpowiadać jego wartości rynkowej. Cenę sprzedaży lokalu (udziału w nim) można pomniejszyć wyłącznie o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów).

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku. Kosztem tym mogą być jedynie udokumentowane nakłady na ten lokal mieszkalny zwiększające jego wartość i kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na ten lokal.

Stwierdzić zatem należy, że przepisy dotyczące ustalania podstawy opodatkowaniu z tytułu sprzedaży nieruchomości są jednoznaczne i nie pozwalają na pomniejszenie podstawy opodatkowania o zapis testamentowy. Zapis testamentowy w żaden sposób nie mieści się ani w ustawowych kryteriach kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, ani kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 6d ustawy

Wypłata kwoty zapisobiercy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym. Przyjmując spadek Wnioskodawca przyjął zarówno aktywa spadku, jak i jego pasywa albowiem spadek to nie tylko prawa, ale i obowiązki. Na marginesie należy zauważyć, że Wnioskodawca nie był zobowiązany przez testatora do sprzedaży lokalu i wydania zapisu w pieniądzu. Ojciec Wnioskodawcy dokonał bowiem zapisu na rzecz małoletniego wnuka Wnioskodawcy, którego przedmiotem był jego udział w lokalu mieszkalnym.

Podsumowując, opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym podlega uzyskany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przypadający na udział nabyty w 2011 r. w spadku po ojcu oraz udział nabyty w 2014 r. w wyniku działu spadku. Bez wpływu na wysokość podstawy opodatkowania pozostaje kwota zapisu (91.666,66 zł) wydana – zgodnie z wolą zmarłego ojca Wnioskodawcy – na rzecz małoletniego wnuka Wnioskodawcy. Wypłata kwoty zapisobiercy jest osobistym zobowiązaniem Wnioskodawcy z racji bycia spadkobiercą testamentowym. Natomiast opodatkowaniu nie podlega – z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – część uzyskanego przychodu przypadająca na udział nabyty w 2008 r. w spadku po matce.

W odniesieniu natomiast do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sygn. akt I SA/Gd 859/14, na którym opiera on swoje stanowisko, wskazać należy, że uzasadnienie Sądu zawarte w ww. wyroku dotyczy kwestii związanych z opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych działu spadku polegającego na sprzedaży majątku spadkowego i podziale sumy uzyskanej z tego tytułu wyłącznie pomiędzy spadkobierców. Natomiast w sprawie Wnioskodawcy rozstrzygnięcie sprowadza się do ustalenia czy wypłata zapisobiercy kwoty ze sprzedaży lokalu mieszkalnego może wpływać na podstawę opodatkowania z tytułu tej sprzedaży. Przy czym zapisobierca nie jest spadkobiercą. Rozstrzygnięcie sprawy Wnioskodawcy i rozstrzygnięcie Sądu zawarte w ww. wyroku nie dotyczą zatem tych samych kwestii. Ponadto wyrok ten jest nieprawomocny, została od niego wniesiona skarga kasacyjna.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.