Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-335/15/SD
z 17 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 marca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy po dniu 31 grudnia 2010 r., korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z Zezwolenia, na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną w związku ze zwolnieniem dochodu osiągniętego do dnia 31 grudnia 2010 r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy po dniu 31 grudnia 2010 r., korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z Zezwolenia, na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną w związku ze zwolnieniem dochodu osiągniętego do dnia 31 grudnia 2010 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia z 9 listopada 2000 r. (dalej: „Zezwolenie”) udzielonego do 8 sierpnia 2016 r. Spółka należy zatem do tzw. „starych inwestorów”, którym początkowo przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia. W dniu 1 maja 2004 r., a zatem w momencie wprowadzenia - w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej - zmian dotyczących zasad udzielania i korzystania z pomocy publicznej, Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy.

Spółka wystąpiła do Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2003 r.”), z wnioskiem z 22 stycznia 2004 r. o zmianę zezwolenia polegającą na zastosowaniu do niej przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r. (dalej: „wniosek o konwersję”). Na podstawie złożonego wniosku o konwersję, Zezwolenie Spółki zostało zmienione decyzją Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 lutego 2004 r. (tzw. „konwersja Zezwolenia”), w której jako podstawę do jej wydania wskazano również m.in. art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r.

Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

1.w sekcji D, podsekcji DJ, dział 28:

1. grupa 28.4 - usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali, usługi w zakresie metalurgii proszków,
2. grupa 28.5 - usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale, usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
3. grupa 28.6 - wyroby nożownicze, narzędzia i drobne wyroby metalowe ogólnego przeznaczenia,
4. grupa 28.7 - wyroby metalowe gotowe pozostałe;

2.w sekcji D, podsekcji DK, dział 29 grupa 29.1 - maszyny do wytwarzania i wykorzystywania energii mechanicznej, z wyjątkiem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych;

3.w sekcji D, podsekcji DK, dział 29 grupa 29.2 - maszyny ogólnego przeznaczenia pozostałe;

4.w sekcji D, podsekcji DM, dział 34 grupa 34.2 - nadwozia do pojazdów mechanicznych; przyczepy i naczepy;

5.w sekcji D, podsekcji DM, dział 34 grupa 34.3 - części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników;

6.w sekcji D, podsekcji DM, dział 35 grupa 35.4 - motocykle i rowery.

Ostateczne warunki prowadzenia działalności na terenie SSE obejmują:

• rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie objętym Zezwoleniem nie później niż 31 stycznia 2001 r.
• poniesienie wydatków inwestycyjnych o wartości co najmniej 8 000 000 zł w terminie do 31 grudnia 2004 r.
• zatrudnienie na terenie strefy w terminie do 30 czerwca 2004 r. co najmniej 125 pracowników, w tym 58 pracowników po uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.
  
  

Wskazane powyżej warunki zostały przez Spółkę spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po dniu 31 grudnia 2010 r., korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z Zezwolenia, na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną w związku ze zwolnieniem dochodu osiągniętego do dnia 31 grudnia 2010 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, po dniu 31 grudnia 2010 r. korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z Zezwolenia na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną do 31 grudnia 2010 r.

Wynika to z przedstawionych poniżej zmian przepisów podatkowych.

1. Przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed dniem 1 stycznia 2001 r. (tzw. „starzy inwestorzy”) korzystali według ówczesnego prawa z nielimitowanego zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „pdop”). W okresie pierwszych 10 lat całość dochodu tych przedsiębiorców z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE na podstawie zezwolenia była zwolniona z opodatkowania pdop, natomiast po tym okresie dochód taki mógł podlegać zwolnieniu z pop w części nieprzekraczającej 50% jego wysokości (bez ograniczeń wynikających z kwot poniesionych wydatków).
2. W wyniku zmian przepisów o pomocy publicznej, wprowadzonych m.in. ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 60, poz. 704 ze zm., dalej: „ustawa o pomocy publicznej”), które weszły w życie 1 stycznia 2001 r., przedsiębiorcy, którzy otrzymali zezwolenia strefowe po tej dacie (tzw. „nowi inwestorzy”), korzystają z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych (ewentualnie kosztów zatrudnienia nowych pracowników) i dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu.
3. W związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej pojawiła się potrzeba wprowadzenia dalszych zmian w celu dostosowania przepisów o pomocy publicznej w SSE do wymogów wspólnotowych. Mimo argumentu o prawach nabytych, za niezgodną z art. 87 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz.U. z 2004 r., Nr 90, poz. 864/2, dalej: „TWE”) uznano możliwość korzystania przez starych inwestorów strefowych z nielimitowanej pomocy publicznej. Jednak w toku negocjacji akcesyjnych Polska uzyskała zgodę na wprowadzenie pewnych zasad szczególnych w odniesieniu do przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia przed 1 stycznia 2001 r. Zasady te zostały zawarte w ustawie zmieniającej z 2003 r. Na mocy postanowień ustawy zmieniającej z 2003 r., która weszła w życie 1 maja 2004 r., w odniesieniu do starych inwestorów wprowadzono szczególne zasady korzystania z pomocy publicznej, przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego inwestora strefowego.
4. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej z 2003 r., dochody uzyskane przez przedsiębiorcę nieposiadającego w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej statusu średniego bądź małego przedsiębiorcy uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego do określonego poziomu maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej.
   
   

Wyjątkowo potraktowano tych inwestorów, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego, bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzeń unijnych. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r. przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”) w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r. małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r. średnim przedsiębiorcą.
   
   

Powyższe oznacza, że starzy mali i średni przedsiębiorcy przez wskazany w ustawie zmieniającej z 2003 r. okres mieli możliwość korzystania z pomocy publicznej nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków, ani dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu.

Ponieważ w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r., tj. 1 maja 2004 r. Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy, to na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy, zachowała prawo do korzystania z pomocy publicznej na starych zasadach (tj. do pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych) do końca 2010 r.

W związku z tym, że od początku 2011 r. nie jest już możliwe korzystanie ze zwolnienia na preferencyjnych warunkach wprowadzonych ustawą zmieniającą z 2003 r., Spółka korzystać będzie z przysługującego jej zwolnienia (wynikającego z Zezwolenia) na zasadach ogólnych, tj. tych obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej.

W myśl ogólnych zasad wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy.

Jak stanowi art. 12 ustawy o SSE (w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wielkość zwolnień podatkowych określają rozporządzenia Rady Ministrów ustanawiające strefy, z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 141, poz. 1177 ze zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r. (Dz.U. Nr 88, poz. 397 ze zm., dalej: „rozporządzenie o SSE”), z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej z 2003 r. maksymalna intensywność pomocy regionalnej, wynosi:

1. 30 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznym 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury

Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz.U. Nr 58, poz. 685 ze zm.),

1. 40 % - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznym 4, 17 i 30 o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatur) Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
2. 50 % - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.
   
   

Ust. 2 powyższego paragrafu stanowi natomiast, że w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

W związku z powyższym maksymalna intensywność pomocy regionalnej w przypadku Spółki wynosi 65%.

Zgodnie z § 6 rozporządzenia o SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszane o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami – do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

-zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgadnie z przepisami o podatku dochodowym.

Wielkość pomocy przysługującej Spółce na zasadach ogólnych stanowi zatem, iloczyn maksymalnej intensywności pomocy (65%) i wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych. Przepisy nie precyzują jednak, czy po dniu 31 grudnia 2010 r. Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić wartość pomocy uzyskanej już do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., średni przedsiębiorcy do dnia 31 grudnia 2010 r. zachowali prawo do korzystania z pomocy publicznej na starych zasadach, a zatem mogli korzystać z pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych. Taki zapis mógłby sugerować, że po dniu 31 grudnia 2010 r. inwestorzy, którzy korzystali z uprawnienia, jakie przyznała im ustawa zmieniająca z 2003. r., nie mają obowiązku uwzględniania przy kalkulacji przysługującej im pomocy publicznej kwot udzielonej im dotychczas pomocy. Skoro bowiem, pomoc ta nie podlegała ograniczeniom wynikającym z ustalonej intensywności pomocy dla danego regionu i wielkości poniesionych wydatków kwalifikowanych, przedsiębiorcy nie mieli obowiązku jej monitorować.

W opinii Wnioskodawcy, taka interpretacja nie byłaby jednak zgodna z celem ustawy zmieniającej z 2003 r. Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy zmieniającej z 2003 r. głównym jej celem było wprowadzenie dla wszystkich przedsiębiorców posiadających zezwolenia wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. szczególnych zasad korzystania ze zwolnień z podatku dochodowego od dochodu uzyskanego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, zgodnych z warunkami wynegocjowanymi z Unią Europejską. Wprowadzano „pakiet rozwiązań”, który miał w pewnym stopniu zrekompensować utracone korzyści związane z wejściem w życie wspólnotowych reguł korzystania ze zwolnień. „Pakiet” ten polegał m.in. na czasowym zawieszeniu obowiązywania nowych zasad (tj. limitowania udzielonej pomocy publicznej). Z ustawy zmieniającej z 2003 r. nie wynika jednak prawo przedsiębiorców do całkowitego pominięcia pomocy publicznej uzyskanej w okresie wskazanym w ustawie zmieniającej z 2003 r. przy kalkulacji pomocy publicznej po upływie tego okresu preferencyjnego.

Ponadto, korzystając ze zwolnienia na zasadach określonych w rozporządzeniu o SSE, w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka powinna konsekwentnie stosować jego postanowienia, zarówno w zakresie sposobu obliczenia dostępnej pomocy, jak i w zakresie sposobu jej wykorzystania.

W konsekwencji, w opinii Spółki, korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z Zezwolenia na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna obniżyć przysługującą jej pulę pomocy o kwotę pomocy otrzymaną w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., a zatem w okresie, kiedy jej wysokość nie podlegała ograniczeniom.

Spółka wskazuje jednocześnie, że Minister Finansów zmianą interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2013 r., nr DD10/033/152/MZB/13/RWPD-48654/13 (dalej: „zmiana interpretacji indywidualnej”) zmienił wydaną Spółce interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 14 października 2011 r. (Znak: IBPBI/2/423-869/11/SD) uznając stanowisko Spółki za nieprawidłowe, bowiem uznał, że z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego nie wynika, że zmiana Zezwolenia (tzw. konwersja Zezwolenia) nastąpiła na podstawie złożonego wniosku o konwersję w trybie art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r., co stanowiło informację niezbędną do oceny prawidłowości stanowiska Spółki wyrażonego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2011 r.

W związku z tym Spółka, kierując się stanowiskiem Ministra Finansów, uzupełniła niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej o informację, że zmiana Zezwolenia Spółki nastąpiła na podstawie złożonego przez Spółkę wniosku o konwersję w trybie art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej z 2003 r. i ponownie wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle powyższego, jak również mając na uwadze stanowisko Ministra Finansów wyrażone w zmianie interpretacji indywidualnej, nie ulega wątpliwości, że korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z Zezwolenia na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna obniżyć przysługującą jej pulę pomocy o kwotę pomocy otrzymaną w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., a zatem w okresie, kiedy jej wysokość nie podlegała ograniczeniom.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm., dalej: „ustawa o sse”), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogły być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Przepis ten zawierał delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 88, poz. 397 ze zm.), w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę na terenie strefy, lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej ustanowienia, dochód przedsiębiorcy uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego:

1.w wysokości stanowiącej równowartość kwoty wydatków inwestycyjnych, z zastrzeżeniem ust. 2, lub

2.w wysokości 10% dochodu uzyskanego odrębnie w każdym miesiącu:

1. z tytułu zatrudnienia w tym samym miesiącu każdych 10 pracowników, maksymalnie do wysokości 100% dochodu,
2. jeżeli w tym samym miesiącu przedsiębiorca zatrudnia mniej niż 10 pracowników.
   
   

Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez przedsiębiorcę z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu (§ 6 ww. rozporządzenia).

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o sse stanowił, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, stanowiącego podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 (art. 16 ust. 10 ustawy o sse).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228, ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2000 r.”), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Ustawa ta wprowadziła nowe zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej w sse. Przepisy regulujące te zwolnienia zostały przeniesione z rozporządzeń do aktu rangi ustawowej. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (obecnie t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wprowadzono zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie sse.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Normy przejściowe przyjęte w związku z wprowadzeniem nowych zasad korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskiwanych z działalności na terenie sse zachowały tzw. stary reżim prawny dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. Stosownie bowiem do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o sse, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tj. ustawy o sse), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W ten sposób ustawodawca przesądził, że do tzw. starych przedsiębiorców zastosowanie mają przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, wprowadzony po tym terminie przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma zastosowania do tych podmiotów. Oznacza to, że tzw. starzy przedsiębiorcy nigdy nie nabyli prawa do stosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, gdyż zostało dla nich zachowane prawo stosowania art. 12-14 i 19 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2000 r.

Ustawodawca dostosowując obowiązujące w Polsce uregulowania do wymogów unijnych, dokonał kolejnej zmiany, w wyniku której uległy skróceniu okresy, w których „starzy przedsiębiorcy” mogli korzystać ze zwolnienia określonego w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r. W sposób szczególny potraktowani zostali inwestorzy, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy, w rozumieniu rozporządzeń unijnych. Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2003 r.”), przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

1. w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
2. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą.
   
   

Spółka w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r. była średnim przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy zmieniającej z 2003 r.

Jednocześnie w związku z art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w art. 3 tej ustawy uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.

Analiza regulacji prawnych odnoszących się do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszej sprawie, w tym prześledzenie procesu zmian stanu prawnego – nowelizacji przepisów, na które powołała się Spółka prowadzi do wniosku, że na podstawie art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r. Spółka zachowała do dnia 31 grudnia 2010 r. prawo do zwolnienia podatkowego określonego w art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r. Brak jest zatem podstaw do uznania, że Spółka będąca średnim „starym przedsiębiorcą” ma prawo do zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej w sse po dniu 31 grudnia 2010 r. Warto bowiem zauważyć, że ustawą zmieniającą z 2000 r. nadano nowe brzmienie art. 12 ustawy o sse i wskazano w nim, że dochody z działalności na terenie sse są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wielkość zwolnień podatkowych określają przepisy rozporządzenia ustanawiające specjalne strefy ekonomiczne z zachowaniem zasad określonych w ustawie o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Po raz pierwszy w przepisach regulujących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych odwołano się więc do przepisów podatkowych i przepisów o pomocy publicznej. Skoro zatem Spółka korzystała ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., to brak jest podstaw do uznania, że może ona stosować przepis art. 12 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym po tym dniu.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że fakt zmiany zezwolenia na podstawie art. 6 ww. ustawy zmieniającej, nie ma żadnego wpływu na ustalenie regulacji prawnych dotyczących zwolnienia podatkowego przysługującego przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. Ustalenia poczynione w wyniku negocjacji z Unią Europejską zawarte zostały w Traktacie o przystąpieniu Polski do Unii, a następnie implementowane do ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o sse. Nowe zasady udzielania zwolnień podatkowych określone zostały w art. 5 tej ustawy i jest to jedyny przepis ustawowy określający zakres zwolnień podatkowych dla tej grupy przedsiębiorców. Nie ma żadnych innych przepisów, które pozwalałyby „starym przedsiębiorcom” korzystać ze zwolnienia podatkowego po wykorzystaniu pomocy wynikającej z art. 5 ustawy o zmianie ustawy o sse, w tym także średnim przedsiębiorcom – po dniu 31 grudnia 2010 r. Nowe zasady korzystania z pomocy publicznej wynikają bowiem z „nowego” brzmienia art. 12 ustawy o sse, który nie miał i nie ma zastosowania do średnich „starych” przedsiębiorców.

Zatem, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, że po dniu 31 grudnia 2010 r. korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wynikającego z Zezwolenia na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną do 31 grudnia 2010 r., bowiem jak wynika z cytowanych powyżej przepisów, po dniu 31 grudnia 2010 r. Spółka nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.