INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2011r. (data wpływu 8 listopada 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na zabudowy wnękowe wykonywane w lokalach mieszkalnych lub domach jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nie przekraczającej odpowiednio 150 m² lub 300 m² – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT na zabudowy wnękowe wykonywane w lokalach mieszkalnych lub domach jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nie przekraczającej odpowiednio 150 m² lub 300 m².

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługowo zabudowy wnękowe. Usługi polegają na wykonaniu elementów szafy na indywidualny wymiar, a następnie na stałym montażu jej w mieszkaniu klienta. W ramach świadczonych usług wykonywane są zabudowy wnęki na wymiar na stałe bez możliwości przeniesienia tej zabudowy w inne miejsce.

Usługi opisane powyżej wykonywane są w budynkach sklasyfikowanych pod numerem 111 (budynki mieszkalne, jednorodzinne) i 112 (budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe) Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych u klientów, którzy:

1. wykonują remont albo remont i modernizację całego mieszkania poprzez zabudowę wnęki, która jest jednym z elementów tego remontu albo modernizacji jak również
2. nie remontują i nie modernizują całego mieszkania, a jedynie remontują część mieszkania (na ogół jest to przedpokój) poprzez zlecenie wymiany starej, zniszczonej i niefunkcjonalnej zabudowy wnęki na nową i lepszą, albo
3. modernizują tę cześć mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania oraz w przypadku klientów, którzy modernizują część mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania, a modernizacja jest wykonana przed pierwszym zasiedleniem budynku (w nowym budynku).
   
   

Zabudowa wnękowa ma indywidualne wymiary, wyposażenie oraz wykończenie przystosowane do miejsca, w którym jest montowana. Wewnętrzną część zabudowy stanowią listwy, które składają się na szkielet konstrukcji przymocowanej na stałe do ścian mieszkania. Zewnętrzną częścią zabudowy są drzwi przesuwane lub otwierane w inny sposób. Zabudowa wnękowa jest wytwarzana z materiałów własnych lub zakupionych m.in. płyt meblowych, blatów, luster elementów metalowych (prowadnic, uchwytów, zawiasów) elementów stałej zabudowy, a następnie trwale montowana w budynkach i lokalach mieszkalnych – tzn. zabudowa ta montowana jest od ściany do ściany, nie posiada pleców meblowych, boków, sufitu meblowego i podłogi czy też mechanizmów pozwalających na przesuniecie jej w inne miejsce. Ponadto zabudowa wnękowa dostarczana jest do klientów własnym środkiem transportem. Zabudowa wnękowa wydziela mniejsze pomieszczenie, czego konsekwencją jest, że nie jest ona artykułem meblowym, a drzwiami czy ścianami.

Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera jedną pozycję obejmującą całość robót wraz z wykorzystanymi materiałami.

Powierzchnia użytkowa budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w których dokonywane są zabudowy nie przekracza 300 m², a powierzchnia lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m².

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik może stosować obniżoną 8%-ową stawkę podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT na zabudowy wnękowe wykonywane w lokalach mieszkalnych lub domach jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nie przekraczającej odpowiednio 150 m² lub 300 m²...

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy ustawy z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010r. Nr 226, poz. 1476) została zmieniona definicja towaru stosowana na potrzeby rozliczania podatku od towarów i usług. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towar należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 tej ustawy za świadczenie usługi uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu powołanego powyżej art. 7.

Art. 5a ustawy o VAT stanowi, że usługi będące przedmiotem czynności opodatkowanych, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Istotny jest fakt, że norma wynikająca z art. 5a tej ustawy stanowi nakaz powodujący brak swobody identyfikowania wyrobów lub usług przy zastosowaniu symboli wynikających z klasyfikacji statystycznych.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka tego podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1. Jednakże, zarówno w treści tej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W przedstawionym stanie faktycznym istotne znaczenie ma art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Jednak należy zauważyć, że na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego przepisem art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f po pierwsze stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 ustawy o VAT, wynosi 23%, po drugie stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 tej ustawy oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Należy mieć na uwadze, że art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stanowi, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się również do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym Zgodnie z art. 41 ust. 12c tej ustawy, tę samą stawkę stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, w przypadku przekroczenia limitów powierzchni użytkowej określonych w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, należy rozumieć obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczące usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 12b tej ustawy. Przepis ten stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się po pierwsze budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², a także lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m². W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w powołanym powyżej przepisie – stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej – art. 41 ust. 12c ustawy o VAT. Warto również w tym miejscu wspomnieć, że w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Według tej samej klasyfikacji przez budynek mieszkalny należy rozumieć – to obiekt budowlany, którego co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkaniowych.

Istotna w opisywanym stanie faktycznym jest również treść § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz U. Nr 246, poz. 1649) zwanego dalej „rozporządzeniem z dnia 22 grudnia 2010r.". Przepis ten pozwala na obniżenie stawki podatku wymienionego w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 8% w przypadku: towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, robót konserwacyjnych dotyczących, obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12. Ponieważ art. 41 ust. 12 ustawy o VAT nie powołuje żadnych symboli statystycznych na wymienione w nim usługi, więc by stwierdzić czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę wyczerpują znamiona któregokolwiek ze sformułowań: dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy należy określić definicje tych pojęć.

Zgodnie z § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2010r. przez roboty konserwacyjne, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont. Natomiast przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia remont, w związku z czym w zakresie tej definicji należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego, a mianowicie do art 3 pkt 6, 7a, 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). Z treści powołanego powyżej przepisu przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego, natomiast przez przebudowę należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji. W treści tego przepisu zawarta została również definicja remontu wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych Innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Jeżeli chodzi o znaczenie słowa modernizacja to należy je definiować jako ulepszenie polegające na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Chodzi tu unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego, prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej, wymianę starych elementów na nowe, v. np. Słownik współczesnego języka polskiego, wydawnictwo Wilga 1996r. str. 533. Definicję tę potwierdzają wyjaśnienia Ministerstwa Finansów, zawarte np. w piśmie z dnia 13 marca 1995r. nr PO 3/722-160/94, w których modernizacja jest tłumaczona jako unowocześnienie środków trwałych.

Zgodnie więc z powyższym, wszystkie prace budowlane, polegające na montażu w budynku dodatkowych elementów, których nie było w stanie pierwotnym, mieszczą się w zakresie pojęciowym „remontu", „przebudowy" albo „rozbudowy". Zabudowa wnękowa daje możliwość efektywnego wykorzystania powierzchni mieszkaniowej, przez co zwiększa wartość użytkową nieruchomości. Podnosi zarówno walory estetyczne, w wyniku wykonania tego przedmiotu z wysokiej jakości, materiałów jak również pozwala na indywidualne rozplanowanie wewnętrznej powierzchni mieszkania. Zabudowa wnękowa spełnia więc podstawowe przesłanki definicji „modernizacji" bowiem wpływa ona na unowocześnienie i trwałe ulepszenie. Należy podkreślić, że zabudowa jest na trwałe związana z miejscem jej wykonania i pod szczególny do tego miejsca wymiar uniemożliwiający przeniesienie jej w inne miejsce mieszkania, a więc na trwałe go ulepsza.

Biorąc pod uwagę ww. powołane definicje: "budowy", "remontu", "modernizacji", oraz "przebudowy”, przedmiotowe czynności (usługi) zaliczyć należy do usług modernizacyjnych.

W przypadku natomiast, gdy usługa ta jest wykonywana w miejscu starej zabudowy wnękowej to należy uznać, że jest to remont obiektu budownictwa mieszkaniowego jakim jest budynek mieszkalny jednorodzinny lub części obiektu budownictwa mieszkaniowego – w obiektach sklasyfikowanych w dziale PKOB pod nr 11 i 12, które zaliczają się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym Trzeba przy tym zauważyć, iż w świetle dodanego od 1 stycznia 2011r. art. 5a ustawy o VAT towary i usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych tylko wtedy gdy przepisy ustawy o VAT lub przepisy wykonawcze powołują dla tych towarów symbole statystyczne. W przypadku czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT obowiązujące przepisy nie odwołują się do żadnych klasyfikacji statystycznych. Stosowanie stawki 8% wynika zatem wprost z tego przepisu bez potrzeby ustalania symboli statystycznych. Uwzględniając powyższe zasadne jest stosowanie przez Wnioskodawcę stawki 8% do przedmiotowych zabudów wnęk. Za przyjęciem stanowiska Wnioskodawcy przemawia również fakt, iż identyczne stanowisko w tej sprawie zajął działający z upoważnienia Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej sygn. IPPP-443-202/11-21/Go z dnia 22 kwietnia 2011r.

Zgodnie z definicją zawartą w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2010r. Nr 242, poz. 1622) poprzez wyposażenia budynku należy rozumieć wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. Zabudowa wnękowa stanowić więc będzie wyposażenie budynku lub lokalu zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych. Należy jednak zauważyć, że wyposażenie lokalu to nie to samo co sam lokal, a właściwie jego część składowa. Zgodnie z art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy (np. lokalu) jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W związku z powyższym do części składowych lokalu lub budynku do jakich należy zaliczyć zabudowy wnękowe, należy zastosować preferencyjną stawkę 8% podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 /…/.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
3. robót konserwacyjnych dotyczących:
   • obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
   • lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

– w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Natomiast w myśl § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja, przebudowa oraz roboty budowlane, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7 ww. artykułu).

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś” – według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Montaż – wg powyższego słownika – to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługowo zabudowy wnękowe. Usługi polegają na wykonaniu elementów szafy na indywidualny wymiar, a następnie na stałym montażu jej w mieszkaniu klienta. W ramach świadczonych usług wykonywane są zabudowy wnęki na wymiar na stałe bez możliwości przeniesienia tej zabudowy w inne miejsce.

Usługi opisane powyżej wykonywane są w budynkach sklasyfikowanych pod numerem 111 (budynki mieszkalne, jednorodzinne) i 112 (budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe) Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych u klientów, którzy:

1. wykonują remont albo remont i modernizację całego mieszkania poprzez zabudowę wnęki, która jest jednym z elementów tego remontu albo modernizacji jak również
2. nie remontują i nie modernizują całego mieszkania, a jedynie remontują część mieszkania (na ogół jest to przedpokój) poprzez zlecenie wymiany starej, zniszczonej i niefunkcjonalnej zabudowy wnęki na nową i lepszą, albo
3. modernizują tę cześć mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania oraz w przypadku klientów, którzy modernizują część mieszkania zlecając wykonanie zabudowy wnęki po raz pierwszy w miejscu jej wykonania, a modernizacja jest wykonana przed pierwszym zasiedleniem budynku (w nowym budynku).
   
   

Zabudowa wnękowa ma indywidualne wymiary, wyposażenie oraz wykończenie przystosowane do miejsca, w którym jest montowana. Wewnętrzną część zabudowy stanowią listwy, które składają się na szkielet konstrukcji przymocowanej na stałe do ścian mieszkania. Zewnętrzną częścią zabudowy są drzwi przesuwane lub otwierane w inny sposób. Zabudowa wnękowa jest wytwarzana z materiałów własnych lub zakupionych m. in. płyt meblowych, blatów, luster elementów metalowych (prowadnic, uchwytów, zawiasów) elementów stałej zabudowy, a następnie trwale montowana w budynkach i lokalach mieszkalnych – tzn. zabudowa ta montowana jest od ściany do ściany, nie posiada pleców meblowych, boków, sufitu meblowego i podłogi czy też mechanizmów pozwalających na przesuniecie jej w inne miejsce. Ponadto zabudowa wnękowa dostarczana jest do klientów własnym środkiem transportem. Zabudowa wnękowa wydziela mniejsze pomieszczenie, czego konsekwencją jest, że nie jest ona artykułem meblowym, a drzwiami czy ścianami.

Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję zawiera jedną pozycję obejmującą całość robót wraz z wykorzystanymi materiałami.

Powierzchnia użytkowa budynków mieszkalnych jednorodzinnych, w których dokonywane są zabudowy nie przekracza 300 m², a powierzchnia lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m².

Analiza stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w zestawieniu z powołanymi przepisami prawa, prowadzi do wniosku, że do wskazanych przez Wnioskodawcę czynności wykonania trwałej zabudowy wnękowej w lokalach mieszkalnych lub domach jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nie przekraczającej odpowiednio 150 m² lub 300 m² zastosowanie znajdzie stawka 23% podatku od towarów i usług, bowiem czynności tych nie można uznać za czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jak również za roboty, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z podanych wyżej definicji wynika, że tego rodzaju czynności ingerują w elementy konstrukcyjne budynku lub jego części. Tymczasem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegają jedynie na zaopatrzeniu lokalu lub budynku w elementy wyposażenia, jakim są w tym przypadku zabudowy wnękowe, które nie stanowią elementów konstrukcyjnych budynku ani jego części.

Wskazać należy, że roboty budowlano-montażowe dotyczące budownictwa mieszkaniowego objęte były 7% stawką podatku VAT na podstawie § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.), które obowiązywało do dnia 31 grudnia 2010r. Natomiast przywołane powyżej regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. (jak również poprzedzającego go w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 5 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – Dz. U. Nr 246, poz. 1649, ze zm.) nie przewidują, jak wskazano powyżej, możliwości opodatkowania od dnia 1 stycznia 2011r. obniżoną – 8% stawką podatku od towarów i usług wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności zabudowy wnękowej.

Obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i mogą mieć zastosowanie wyłącznie do czynności wskazanych wprost przez prawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Skoro zatem preferencyjna – 8% stawka podatku od towarów i usług, stosownie do art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, ma zastosowanie wyłącznie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, oraz na podstawie § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. do robót konserwacyjnych (jak wskazano powyżej wykonanie zabudowy wnękowej nie mieści się w tych kategoriach czynności), to stwierdzić należy, iż wszelkie inne czynności dotyczące tych obiektów nie mogą korzystać z preferencji podatkowej.

Odnosząc zatem wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż usługi wykonywane przez Wnioskodawcę, a polegające na wykonaniu zabudów wnękowych, w lokalach mieszkalnych lub domach jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nie przekraczającej odpowiednio 150 m² lub 300 m², nie mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również w § 7 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym w 2011 roku nie podlegają one opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, 23% stawką podatku VAT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie ponadto zauważyć, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołana przez Wnioskodawcę interpretacja, bowiem stanowi ona rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, wydane w oparciu o obowiązujące wówczas przepisy prawa i osadzone w określonym stanie faktycznym. Ponadto należy podkreślić, iż Minister Finansów, działając na podstawie art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w dniu 13 października 2011r., dokumentem o sygnaturze PT8/033/25/WCX/11/PT-1172 „zmiana interpretacji indywidualnej”, zmienił przywołaną przez Wnioskodawcę interpretację indywidualną z dnia 22 kwietnia 2011r. znak: IPPP1-443-202/11-2/IGo uznając, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania od 1 stycznia 2011r. dla wykonywanych czynności zabudowy wnęk szafami wnękowymi i pawlaczami stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania ww. budynku według PKOB. Należy bowiem zauważyć, iż tut. organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości, dokonanego przez Wnioskodawcę, przyporządkowania formalnego budynku do grupowania statystycznego. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania budynku wskazanego we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny klasyfikacji przedmiotowego budynku.

Stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych – na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.