2015.04.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-88/15/JJ
z 27 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 30 stycznia 2015r. (data wpływu 2 lutego 2015r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących zakup paliwa do samochodu osobowego od 1 kwietnia 2014r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015r r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego określonego w fakturach dokumentujących zakup paliwa do samochodu osobowego od 1 kwietnia 2014r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą świadczącym usługi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochód marki Toyota RAV-4. Samochód ten jest w leasingu operacyjnym.

Ze względu na fakt, iż nie spełnia on cech konstrukcyjnych do uznania go za pojazd samochodowy wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, od raty leasingowej oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z tym samochodem Wnioskodawca odlicza 50% podatku VAT.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT od paliwa służącego do napędu tego samochodu.

Z dowodu rejestracyjnego samochodu wynika, że jest to samochód osobowy oraz posiada pięć miejsc (wpis w poz. S.1.). Dopuszczalna ładowność nie jest wpisana do dowodu rejestracyjnego natomiast można ją obliczyć odejmując od pola maksymalna masa całkowita (F.1) masę własną pojazdu (G). Wprost informacja o dopuszczalnej ładowności znajduje się w oświadczeniu o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie przepisów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca może odliczać 50% podatku VAT od paliwa służącego do napędu przedmiotowego samochodu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2014 r. poz. 312 ze zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.samochodów osobowych;

2.innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

3.Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

4.Dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z treści przytoczonego przepisu wynika, że już od dnia 1 kwietnia 2014 r. możliwe jest odliczenie 50% podatku VAT od paliwa nabywanego do napędu pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, które w dokumentach wydanych na podstawie ustawy prawo o ruchu drogowym mają wskazaną dopuszczalną ładowność oraz liczbę miejsc.

Informacje o dopuszczalnej ładowności pojazdu oraz liczba miejsc powinny wynikać z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Jeżeli w tych dokumentach nie będzie określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, wówczas prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT nie będzie przysługiwało.

W opinii Wnioskodawcy dokumentem takim może być zarówno dowód rejestracyjny, jak i świadectwo homologacji czy też karta pojazdu.

Na potwierdzenie przyjętego stanowiska Wnioskodawca przedstawił pogląd zaprezentowany w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2013 r. IPPP2/443-1028/13-4/AO. Interpretacja ta dotyczyła wprawdzie stanu prawnego obowiązującego przed 1 kwietnia 2014 r. (jednak rozstrzygnięcie przez analogię można zastosować również obecnie. "(...) skoro (...) nabyty samochód (...) w polskich dokumentach wydanych na podstawie przepisów Prawo o Ruchu Drogowym (karta pojazdu i dowód rejestracyjny dla pojazdu (...) będzie posiadał określoną w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług dopuszczalną ładowność i liczbę miejsc, zatem pojazd ten spełniał będzie wymagania wyłączające powyższy samochód z ograniczonego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. (...)"

Z dowodu rejestracyjnego samochodu Wnioskodawcy wynika, że posiada pięć miejsc (wpis w poz. S.1.). Natomiast dopuszczalna ładowność nie jest wpisana do dowodu rejestracyjnego, ale można ją obliczyć odejmując od pola maksymalna masa całkowita (F.l) masę własną pojazdu (G). Natomiast wprost informacja w dopuszczalnej ładowności znajduje się w oświadczeniu o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów.

Mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty - w opinii - już w chwili obecnej przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczania 50% podatku VAT od paliwa przeznaczonego do samochodu wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą” wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28.12.2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a. ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.należnego z tytułu:

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy o VAT).

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 z późn. zm.) „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. – stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

samochody osobowe,
inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą świadczącym usługi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochód marki Toyota RAV-4. Samochód ten jest w leasingu operacyjnym.

Ze względu na fakt, iż nie spełnia on cech konstrukcyjnych do uznania go za pojazd samochodowy wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej, od raty leasingowej oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z tym samochodem Wnioskodawca odlicza 50% podatku VAT.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT od paliwa służącego do napędu tego samochodu.

Z dowodu rejestracyjnego samochodu wynika, że jest to samochód osobowy oraz posiada pięć miejsc (wpis w poz. S.1.). Dopuszczalna ładowność nie jest wpisana do dowodu rejestracyjnego natomiast można ją obliczyć odejmując od pola maksymalna masa całkowita (F.1) masę własną pojazdu (G). Wprost informacja o dopuszczalnej ładowności znajduje się w oświadczeniu o danych i informacjach o pojeździe niezbędnych do rejestracji i ewidencji pojazdów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy już od 1 kwietnia 2014 r. mógł odliczać 50% podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup paliwa służącego do napędu samochodu osobowego.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że już od 1 kwietnia 2014 r. możliwe jest odliczenie 50% kwoty podatku wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu osobowego, bowiem, jak wynika z art. 86a ust. 1 i 2 ustawy w związku z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej, takie prawo będzie przysługiwało Wnioskodawcy dopiero od 1 lipca 2015 r.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe (…).

W myśl art. 2 pkt 56 ww. ustawy dopuszczalna ładowność oznacza – największą masę ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu.

W każdym dowodzie rejestracyjnym pojazdu jest podana dopuszczalna masa całkowita pojazdu oraz masa własna pojazdu. Znając ww. parametry można określić dopuszczalną ładowność pojazdu, posługując się definicją dopuszczalnej ładowności, zawartą w art. 1 pkt 56 Prawa o ruchu drogowym, z której wynika, że pojęcie dopuszczalna ładowność oznacza największą masę ładunku i osób, jaką może przewozić pojazd, która stanowi różnicę dopuszczalnej masy całkowitej i masy własnej pojazdu. A zatem, w oparciu o dane zawarte w dowodzie rejestracyjnym pojazdu można każdorazowo określić dopuszczalną ładowność konkretnego pojazdu.

Przenosząc powołane przepisy, a w szczególności art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej na grunt rozpatrywanej sprawy należy zwrócić uwagę, że przedmiotowy samochód jest samochodem osobowym, co wynika z wpisu do dowodu rejestracyjnego, (tak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego). Wnioskodawca od pozostałych wydatków dokonuje odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50%, co oznacza, że samochód nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej w myśl art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w powiązaniu z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na paliwo używane do napędu samochodu osobowego do 30 czerwca 2015r. wynika z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej. Przepis ten nie ma zastosowania w przypadku określonym w art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca dokonuje nabycia paliwa do samochodu osobowego, który nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, skoro od pozostałych wydatków Wnioskodawca odlicza 50% kwoty podatku naliczonego. Zatem zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej Wnioskodawcy w okresie od 1 kwietnia 2014r. do 30 czerwca 2015r. nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na paliwo do napędu tego samochodu osobowego. Zaznaczyć także trzeba, że powołany przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej nie ma zastosowania w rozpatrywanej sprawie, bowiem dotyczy on innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Tymczasem samochód użytkowany przez Wnioskodawcę to samochód osobowy, do którego nie będzie mieć zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy nowelizującej. Zatem określenie dopuszczalnej ładowności jest w niniejszej sprawie bez znaczenia, gdyż art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 ustawy nowelizującej nie dotyczy samochodów osobowych.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa od 1 kwietnia 2014r. do odliczenia podatku w wysokości stanowiącej 50% kwoty podatku naliczonego przy zakupie paliwa służącego do napędu przedmiotowego samochodu osobowego, bowiem takie prawo będzie przysługiwało Wnioskodawcy dopiero od 1 lipca 2015 r., co wynika z art. 86a ust. 1 i 2 ustawy w związku z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej.

W świetle powyższych ustaleń stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto nadmienić trzeba, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz prawnego innego aniżeli wskazany we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin