Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/4512-152/15-4/BM
z 8 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2015 r. (data wpływu 27 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do samochodów przeznaczonych wyłącznie na wynajem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do samochodów przeznaczonych wyłącznie na wynajem.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 maja 2015 r. (data wpływu 27 maja 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od lipca 2014 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wyłącznie wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych (PKD 77.11.Z, 77.12.Z). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W chwili obecnej, do działalności Wnioskodawca ma wprowadzone dwa samochody (zostały sprowadzone z Niemiec i rozliczone w ramach WNT), które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej (przeznaczone do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu). W odniesieniu do samochodów, Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, nie złożył informacji VAT-26. Zgodnie z art. 86a ust. 3, przy zakupie tych samochodów odliczony został cały VAT, jako że wyłączenie ograniczenia prawa do odliczenia podatku VAT dotyczy samochodów między innymi oddanych w najem. Również VAT naliczony z faktur dokumentujących wydatki na eksploatację samochodów odliczany jest w całości.

Samochody tankowane są w paliwo przez klientów biorących je do użytkowania na podstawie umowy najmu. I jedynie przez klientów samochody są użytkowane. Jako właściciel, Wnioskodawca porusza się tymi samochodami, jeżeli trzeba jechać samochodem, aby dokonać stosownej diagnostyki pojazdów, napraw i konserwacji w warsztacie samochodowym, czy przeglądów na stacji diagnostycznej oraz dojechać na myjnię samochodową. Właśnie w tych okolicznościach, Wnioskodawca sam musi wlać paliwo do samochodu, aby następny klient odebrał go zatankowanego do pełna. Wtedy to Wnioskodawca otrzymuje faktury za paliwo wystawione na firmę Wnioskodawcy. W skali miesiąca, jeśli jest taka potrzeba, są to wydatki na paliwo w wysokości max 200 - 400 zł brutto miesięcznie.

Po założeniu działalności i kupnie samochodów Wnioskodawca również musiał dokonać stosownych przeglądów i napraw, i zatankować samochody do pełna (otrzymując faktury za paliwo), aby pierwszy klient odebrał pojazd zatankowany do pełna.

Z faktur paliwowych został odliczony podatek VAT naliczony w pełnej wysokości.

Poza jazdami związanymi z konieczną konserwacją i naprawą pojazdów w celu zapewnienia pełnej sprawności technicznej, Wnioskodawca nie porusza się samochodami przeznaczonymi na wynajem przy organizowaniu innych spraw związanych z prowadzoną działalnością.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

Faktury dotyczące zakupu paliwa do pojazdów samochodowych, o których mowa we wniosku, wystawiane są na wnioskodawcę, czyli na firmę Wnioskodawcy.

W odpowiedzi na pytanie, jaka jest dopuszczalna ładowność, liczba miejsc oraz dopuszczalna masa całkowita pojazdów samochodowych o którym mowa we wniosku, określona w karcie pojazdu, dowodzie rejestracyjnym, odrębnie dla każdego pojazdu, Wnioskodawca wskazał:,,,,,: Opel Vivaro, dopuszczalna masa całkowita: 2835,…..: Opel Vivaro, dopuszczalna masa całkowita: 3040.

Ani w karcie pojazdu, ani w dowodzie nie ma określonej ładowności.

W odpowiedzi na pytanie, jaka jest liczba miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy w pojazdach samochodowych będących przedmiotem wniosku określona w karcie pojazdu, dowodzie rejestracyjnym, Wnioskodawca wskazał: oba pojazdy: liczba miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy: 9 osobowe (8+1).

W odpowiedzi na pytanie o wskazanie rodzaju, typu pojazdów samochodowych, objętych zakresem pytania, zgodnie z dokumentami o ruchu drogowym, Wnioskodawca wskazał: oba pojazdy: Opel Vivaro, osobowy, wielozadaniowy.

Wnioskodawca wskazał, iż nie są to pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Oba pojazdy są przeznaczone do przewozu łącznie z kierowcą do 9 osób (8+1).

Oba pojazdy wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie najmu. Pojazdy nie są wykorzystywane do innych celów np. do użytku prywatnego.

Z posiadanych dokumentów obiektywnie wynika, że wykluczone jest wykorzystanie obu pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wprowadził procedury, w których został określony sposób używania pojazdów wykluczający ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Procedury dotyczące obu pojazdów:

• Pojazdy odbierane są przez klientów w siedzibie firmy, a także oddawane po zakończeniu okresu najmu do siedziby firmy.
  

• Klient po zakończonej umowie najmu zwraca Wnioskodawcy samochód z pełnym zbiornikiem paliwa, a kolejny klient odbiera samochód z pełnym zbiornikiem paliwa.
  

• Wnioskodawca wraz z klientem spisuje za każdym razem stan początkowy licznika pojazdu przed wynajmem.
  
  

Dla zapewnienia kontroli, czy przedmiotowe pojazdy będą wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, dla każdego pojazdu odrębnie Wnioskodawca prowadzi ewidencję wskazującą na faktycznie przejechane kilometry samochodów w okresach wynajmu, jak też przejechane do warsztatów, stacji diagnostycznych, myjni, czy innych punktów obsługi pojazdów, w celu zapewnienia pełnej sprawności technicznej pojazdów. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, nie zatrudnia pracowników, ma więc pełną kontrolę nad sposobem wykorzystywania pojazdów.

W odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób Wnioskodawca monitoruje ilość zużytego paliwa, Wnioskodawca wskazał, iż tankuje paliwo do samochodu, jedynie w sytuacjach wyjazdu samochodem w celach związanych z diagnostyką, naprawami, konserwacją, przeglądami, myjnią, aby klient mógł odebrać samochód z pełnym zbiornikiem paliwa. Chodzi więc o rzeczywistą ilość zużytego paliwa.

Nadzór nad używaniem pojazdów pomiędzy umowami najmu spełnia Wnioskodawca, jako że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Nadzór w postaci GPS nie istnieje.

W odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób są wykorzystywane pojazdy samochodowe pomiędzy poszczególnymi umowami najmu, Wnioskodawca wskazał, iż pomiędzy poszczególnymi umowami najmu samochody parkowane są w siedzibie Wnioskodawcy i jeśli zachodzi taka konieczność dokonywane są w nich naprawy, konserwacje, czyszczenie. Pomiędzy poszczególnymi umowami najmu, kluczyki do pojazdów przechowywane są u Wnioskodawcy w siedzibie firmy. Pojazdy parkowane są w siedzibie firmy. Wszelkie sprawy związane z samochodami załatwia Wnioskodawca. Klient po zakończonej umowie najmu zwraca do Wnioskodawcy samochód z pełnym zbiornikiem paliwa. Samochody objęte zakresem wniosku w okresie trwania najmu wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, można uznać za prawidłowe odliczenie podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości z faktur za paliwo?

Zdaniem Wnioskodawcy, konieczność dojazdu samochodami do warsztatów, stacji diagnostycznych, myjni, czy innych punktów obsługi pojazdów zapewniających pełną sprawność pojazdu (co jest niezbędne przy tego typu działalności), nie wyklucza użycia tych pojazdów wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności polegającej na ich wynajmie. Oczywiście wszelkie naprawy potwierdzane są fakturami za te usługi. Nie możnaby prowadzić, bowiem, działalności, której przedmiotem jest wyłącznie wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, jeśli samochody te nie byłyby diagnozowane i w razie potrzeby naprawiane w warsztatach samochodowych, do których po prostu trzeba tymi samochodami dojechać.

Zasadne, więc, zdaje się zastosowanie możliwości odliczenia całej kwoty podatku VAT z faktur zakupowych za paliwo, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, uznając iż samochód w tych okolicznościach wykorzystywany jest wyłącznie do celów wynajmu, który jest jedynym przedmiotem działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r., mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą” wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137, ze zm.) „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że „samochodem osobowym” jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy – przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
   
   

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
   
   

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu – w myśl art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z art. 86a ust. 12 ustawy wynika, że podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   2. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   3. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   4. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   
   

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wyłącznie wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych (PKD 77.11.Z, 77.12.Z). Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W chwili obecnej, do działalności Wnioskodawca ma wprowadzone dwa samochody, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej (przeznaczone do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu). Obydwa pojazdy są samochodami Opel Vivaro, osobowymi, wielozadaniowymi.

W odniesieniu do samochodów, Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdów, nie złożył informacji VAT-26.

Samochody nie są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Samochody tankowane są w paliwo przez klientów biorących je do użytkowania na podstawie umowy najmu i jedynie przez klientów samochody są użytkowane. Jako właściciel, Wnioskodawca porusza się tymi samochodami, jeżeli trzeba jechać samochodem, aby dokonać stosownej diagnostyki pojazdów, napraw i konserwacji w warsztacie samochodowym, czy przeglądów na stacji diagnostycznej oraz dojechać na myjnię samochodową. Właśnie w tych okolicznościach, Wnioskodawca sam musi wlać paliwo do samochodu, aby następny klient odebrał go zatankowanego do pełna. Wtedy to Wnioskodawca otrzymuje faktury za paliwo wystawione na firmę Wnioskodawcy. W skali miesiąca, jeśli jest taka potrzeba, są to wydatki na paliwo w wysokości max 200 - 400 zł brutto miesięcznie.

Po założeniu działalności i kupnie samochodów Wnioskodawca również musiał dokonać stosownych przeglądów i napraw, i zatankować samochody do pełna (otrzymując faktury za paliwo), aby pierwszy klient odebrał pojazd zatankowany do pełna. Z faktur paliwowych został odliczony podatek VAT naliczony w pełnej wysokości.

Poza jazdami związanymi z konieczną konserwacją i naprawą pojazdów w celu zapewnienia pełnej sprawności technicznej, Wnioskodawca nie porusza się samochodami przeznaczonymi na wynajem przy organizowaniu innych spraw związanych z prowadzoną działalnością.

Faktury dotyczące zakupu paliwa do pojazdów samochodowych, o których mowa we wniosku, wystawiane są na Wnioskodawcę, czyli na firmę Wnioskodawcy.

Obydwa pojazdy wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy w zakresie najmu. Pojazdy nie są wykorzystywane do innych celów np. do użytku prywatnego.

Z posiadanych dokumentów obiektywnie wynika, że wykluczone jest wykorzystanie obydwu pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Dla zapewnienia kontroli, czy przedmiotowe pojazdy będą wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, dla każdego pojazdu odrębnie Wnioskodawca prowadzi ewidencję wskazującą na faktycznie przejechane kilometry samochodów w okresach wynajmu, jak też przejechane do warsztatów, stacji diagnostycznych, myjni, czy innych punktów obsługi pojazdów, w celu zapewnienia pełnej sprawności technicznej pojazdów. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, nie zatrudnia pracowników, ma więc pełną kontrolę nad sposobem wykorzystywania pojazdów.

W odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób są wykorzystywane pojazdy samochodowe pomiędzy poszczególnymi umowami najmu, Wnioskodawca wskazał, iż pomiędzy poszczególnymi umowami najmu samochody parkowane są w siedzibie Wnioskodawcy i jeśli zachodzi taka konieczność dokonywane są w nich naprawy, konserwacje, czyszczenie. Pomiędzy poszczególnymi umowami najmu, kluczyki do pojazdów przechowywane są u Wnioskodawcy w siedzibie firmy. Pojazdy parkowane są w siedzibie firmy. Wszelkie sprawy związane z samochodami załatwia Wnioskodawca. Klient po zakończonej umowie najmu zwraca do Wnioskodawcy samochód z pełnym zbiornikiem paliwa. Samochody objęte zakresem wniosku w okresie trwania najmu wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że użyte w zacytowanym przepisie sformułowanie „stanowi przedmiot działalności podatnika” w zestawieniu z pozostałą częścią zdania w brzmieniu „oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów”, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym oddanie ich w odpłatne używanie jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczający.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prowadząc działalność, której przedmiotem jest wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, ma prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do ww. samochodów, w związku z wyjazdami dotyczącymi dokonania diagnostyki pojazdów, napraw i konserwacji, przeglądów, dojazdów na myjnię samochodową.

W przedmiotowej sprawie, dla oceny czy w stosunku do samochodów Wnioskodawcy będzie miało zastosowanie wyłączenie dotyczące odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej, istotne są zwłaszcza przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tej regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wnioskodawca wskazał, że pojazdy opisane we wniosku są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. Samochody nie są wykorzystywane do celów prywatnych. Poza jazdami związanymi z konieczną konserwacją i naprawą pojazdów w celu zapewnienia pełnej sprawności technicznej, Wnioskodawca nie porusza się samochodami przeznaczonymi na wynajem przy organizowaniu innych spraw związanych z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, nie zatrudnia pracowników, ma więc pełną kontrolę nad sposobem wykorzystania pojazdów. Dla zapewnienia kontroli, czy przedmiotowe pojazdy będą wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, dla każdego pojazdu odrębnie Wnioskodawca prowadzi ewidencję wskazującą na faktycznie przejechane kilometry samochodów w okresach wynajmu, jak też przejechane do warsztatów, stacji diagnostycznych, myjni, czy innych punktów obsługi pojazdów, w celu zapewnienia pełnej sprawności technicznej pojazdów.

Pomiędzy kolejnymi umowami najmu samochody parkowane są w siedzibie Wnioskodawcy. Kluczyki do pojazdów przechowywane są u Wnioskodawcy w siedzibie firmy.

Tym samym, w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zakupem paliwa do samochodów. Jednakże, Wnioskodawca może skorzystać z tego prawa, jeżeli wypełni – wskazane wcześniej – warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.

Powołany przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. c tej regulacji. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedmiotowej sprawie warunki są spełnione, ponieważ Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wynajmu i dzierżawy pojazdów samochodowych, a pojazdy wskazane we wniosku są przeznaczone wyłącznie na wynajem.

Tym samym, skoro ww. samochody są przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu i Wnioskodawca wprowadził zasady zakazujące ich używania do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą oraz podjął działania wykluczające możliwość ich użycia do celów prywatnych - w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu tych samochodów, wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wskazać należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.