Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-300/14-4/MK
z 11 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 19 stycznia 2015 r. nr ILPB2/436-300/14-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 19 stycznia 2015 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 26 stycznia 2015 r.), zaś w dniu 3 lutego 2015 r. (data nadania 2 lutego 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza podpisać z deweloperem i dotychczasowym kupującym aneks do umowy deweloperskiej dotyczącej sprzedaży lokalu mieszkalnego oraz miejsca postojowego, stając się kupującym w rozumieniu umowy. W aneksie tym Zainteresowana oświadczy, że wstępuje w prawa i obowiązki dotychczasowego kupującego, deweloper wyrazi na to zgodę, a strony oświadczą, że środki wpłacone przez dotychczasowego kupującego (który w wyniku aneksu zostanie zwolniony z obowiązku nabycia lokalu i miejsca postojowego) zaliczone zostaną na poczet ceny lokalu i miejsca postojowego. Rozliczenie z tego tytułu pomiędzy nowym, a dotychczasowym kupującym nastąpiłoby na podstawie odrębnego porozumienia. Jako nowy kupujący Wnioskodawczyni podpiszę z ustępującym nabywcą lokalu odrębne porozumienie, na mocy którego wypłaci jemu kwotę równą wysokości zaliczek wpłaconych na poczet ceny lokalu przez ustępującego nabywcę. W związku z opisanym działaniem Wnioskodawczyni nie zapłaci żadnej kwoty odstępnego.

W uzupełnieniu sprawy podano, że porozumienie, o którym mowa we wniosku jest cesją praw dającą Wnioskodawczyni możliwość zakupu przedmiotowego lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego. Przepisami regulującymi kwestię cesji praw (porozumienia) między ustąpującym nabywcą, a Zainteresowaną, jako nowym nabywcą są przepisy Kodeksu cywilnego zawarte w art. 509-517.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych od zawartego porozumienia?
2. Czy fakt ten powinien być zgłoszony do urzędu skarbowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności, które podlegają podatkowi. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku,
• umowy darowizny – w części przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Z kolei umowa przeniesienia praw i obowiązków stanowi swoistą konstrukcję prawną przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań, która prowadzi do zmiany osoby wierzyciela. Z uwagi na to, że ustawodawca nie nadał umowie przeniesienia praw i obowiązków formy samoistnej umowy, należy się posiłkować treścią art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że czynnością prawną stanowiącą podstawę umowy przeniesienia praw i obowiązków może być umowa sprzedaży, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienie wierzytelności.

Tym samym, od charakteru umowy:

• ekwiwalentna – sprzedaż,
• zamiana,
• nieekwiwalentna – darowizna,

będzie zależeć, czy dana umowa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zawarta w przyszłości umowa przeniesienia praw i obowiązków nie będzie spełniała cech żadnej ze wskazanych form prawnych. W aneksie, który ma być podpisany z deweloperem i dotychczasowym kupującym oraz w porozumieniu między kupującymi, nie będzie występowało sformułowanie sprzedaję, sprzedaż, zamiana, daruję itp. Będzie tylko mowa o wstąpieniu w prawa i obowiązki kupującego oraz o zwrocie ceny. Ponieważ zawarta umowa i porozumienie nie są objęte katalogiem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, dlatego nie powinna być zobowiązana do zapłaty podatku PCC od takiej umowy przeniesienia praw i obowiązków i porozumienia. Ponadto fakt przeniesienia praw i obowiązków nie powinien być zgłoszony do urzędu skarbowego.

Poza tym należy zauważyć, jak wskazuje Wnioskodawczyni, że w cenie płaconej deweloperowi zawarty jest podatek od towarów i usług, co w efekcie przy ewentualnym opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych prowadziłoby do podwójnego opodatkowania.

Na poparcie swojego stanowiska Zainteresowana podaje na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 sierpnia 2009 r. nr IPPB2/436-243/09-2/AF wydaną w podobnej sprawie, zgodnie z którą organ podatkowy wydający interpretację wskazał, że nie ma obowiązku uiszczenia podatku PCC od umowy przeniesienia praw i obowiązków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.