Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/4512-193/15-2/JM
z 8 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z budową dworca – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z budową dworca.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina posiada status podatnika VAT czynnego o numerze NIP, jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 165 Konstytucji RP i art. 2 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządne gminnym (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 594) zwaną dalej u.s.g.

W myśl art. l u.s.g mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową, ilekroć w ustawie jest mowa o gminie, należy przez to rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium.

Zadania własne gminy określone są w art. 7 u.s.g. oraz uszczegółowione w przepisach szczególnych – konkretyzujących ich realizację. Zgodnie z art. 7 u.s.g. zaspokajanie potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania te obejmują w szczególności sprawy: 1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej; 2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego; 3) wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz, 3a) działalności w zakresie telekomunikacji; 4) lokalnego transportu zbiorowego; 5) ochrony zdrowia; 6) pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych; 6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej; 7) gminnego budownictwa mieszkaniowego; 8) edukacji publicznej; 9) kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; 10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; 11) targowisk i hal targowych, 12) zieleni gminnej zadrzewień; 13) cmentarzy gminnych; 14) porządku publicznego, bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego; 15) utrzymania gminnych obiektów urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych, 16) polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej; 17) wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej, 18) promocji gminy; l9) współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.); 20) współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Przypomnienia wymaga też fakt, iż gmina oprócz zadań własnych realizuje wiele zadań zleconych – co wynika z art. 162 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, iż „jeżeli wynika to z uzasadnionych, potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych. Ustawa określa tryb przekazywania i sposób wykonywania zadań zleconych”.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 u.s.g. organami gminy są: 1) rada gminy; 2) wójt (burmistrz, prezydent miasta).

W myśl art. 26 ust.1 u.s.g. organem wykonawczym gminy jest wójt, zaś zgodnie z ust. l w miastach powyżej 100.000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Wójt wykonuje swoje zadania za pośrednictwem urzędu, którego jest kierownikiem (art. 33 u.s.g.).

Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 05 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 595) zwanej dalej u.s.p. prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców (…). Miastem takim jest, więc Gmina.

Zadania powiatu określone są w art. 4 u.s.p. Tak, więc do zadań gminy będącej miastem na prawach powiatu oprócz zadań nałożonych przez u.s.g. dochodzą także zadania nałożone przez u.s.p.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157 z późn. zm.) zwaną dalej: u. f. p. sektor finansów publicznych tworzą jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 u.f.p. środkami publicznymi są dochody publiczne. Zgodnie
z art. 5 ust. 2 pkt 3 u.f.p. dochodami publicznymi są wpływy ze sprzedaży wyrobów i usług świadczonych przez jednostki sektora finansów publicznych.

Kwestie publicznego transportu zbiorowego reguluje ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13 z późn. zm.) zwana dalej u.t.z.

W myśl art. 16 u.t.z: - ust.1 w transporcie drogowym za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców mogą być pobierane opłaty, - ust. 4 za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, mogą być pobierane opłaty. Stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad, ust. 5. Stawka opłaty, o której mowa w ust. 4, nie może być wyższa niż: 1) 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym; 2) 1 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na dworcu, - ust. 6. Stawka opłaty, o której mowa w ust. 5, ulega zmianie w stopniu odpowiadającym planowanemu średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych, ustalonemu w ustawie budżetowej na dany rok. Zmiana następuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została ogłoszona ustawa budżetowa, -ust. 7. Opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego, z przeznaczeniem na: 1) utrzymanie przystanków komunikacyjnych oraz dworców, o których mowa w ust. 4. (…). Zgodnie z art. 18 u.t.z. do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego należą budowa przebudowa i remont: 1) przystanków komunikacyjnych oraz dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina.

Uchwałą z dnia 28 lutego 2013 r. organ uchwałodawczy Gminy – Rada wyraziła zgodę na nabycie na rzecz Gminy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (obr., ark., oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działki nr: X/2, X/3, X/4, X/5, X/6, X/7, X/8 objętej księgą wieczystą KW oraz nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działka nr Y/2 (obr., ark., objętej księgą wieczystą KW, wraz z prawem własności budynków, budowli i urządzeń znajdujących się w granicach tych nieruchomości. Podstawa prawną ww. uchwały był art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a) ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 20 pkt 2 i art. 24 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Dnia 02 grudnia 2013 r. aktem notarialnym Repertorium A Gmina nabyła od S.A. prawo użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr Y/2 o pow. 906 m. kw., (obręb, ark.), za kwotę brutto 147.200,00 zł, w tym podatek od towarów i usług 147.200,00 zł.

Oprócz aktu notarialnego ww. transakcja została udokumentowana fakturą VAT nr z dnia 04 grudnia 2013 r. na rzecz Gminy, która wpłynęła do nabywcy w dniu 20 grudnia 2013 r.

W miesiącu grudniu 2013 r. Gmina weszła również w prawo dysponowania ww. działką, jak też uregulowała zapłatę należną S.A. z tytułu zakupu.

Podatek VAT zawarty w fakturze nie został odliczony w terminach wynikających z ówcześnie obowiązującego art. 86 ust. 10 pkt 1 i ust. 11 ustawy, tj. w rozliczeniu za m-c, w którym ww. faktura wpłynęła lub w dwóch miesiącach następnych.

Ww. działka wraz z pozostałymi działkami, o których mowa w uchwale została nabyta przez Gminę w celu budowy w przyszłości nowoczesnego dworca autobusowego. Ww. działka nie była na dzień transakcji zabudowana, dla ww. terenu obejmującego ww. działki nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, wydana została dla Gminy, jako Inwestora na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 1, art. 50 ust. l, art. 51 ust. 1 pkt 1, art. 53 ust. 3, 4, 5 i art. 54 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.) decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim z przeznaczeniem na budowę wielofunkcyjnego dworca metropolitalnego.

Pozostałe działki (X/2, X/3, X/4, X/5, X/6, X/7) zostały nabyte przez Gminę wcześniej, w dniu 10 czerwca 2013 r. od innego sprzedawcy (S.A.), który zastosował zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 a) u.p.t.u. dla gruntów zabudowanych.

Reasumując Gmina dysponuje obecnie tytułem prawnym do nieruchomości, na których planowana jest inwestycja budowy dworca autobusowego oraz decyzją właściwego organu dla terenu je obejmującego o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu wojewódzkim z przeznaczeniem na budowę wielofunkcyjnego dworca metropolitalnego.

Równocześnie Gmina podejmuje kroki zmierzające do uzyskania dofinansowania realizacji ww. projektu w ramach nowej perspektywy finansowej Unii Europejskiej na lata 2014-2020 z Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej.

Gmina uzyskała także interpretację indywidualną Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 02 stycznia 2015 r. znak: IPTPP4/443-746/14-5/JM, w której organ stanął na stanowisku, iż opłaty, o których mowa w art. 16 ust. 4 u.t.z. są wynagrodzeniem z tytułu opodatkowanego świadczenia usług opodatkowanych stawką podstawową, oraz iż Gminie przysługuje prawo do złożenia korekty deklaracji VAT-7 z tytułu nieodliczonego podatku przy nabyciu prawa użytkowania wieczystego jednej z działek pod budowę dworca. Jak wyżej zaznaczono podstawowym aktem prawnym regulującym działalność gmin w Polsce jest ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.). Zgodnie z art. l ust. 1 u.s.g. mieszkańcy gminy tworzą z mocy prawa wspólnotę samorządową. Realizacja projektu polegającego na budowie dworca metropolitalnego będzie należała do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ustawy. Zgodnie z ww. przepisem zaspokajanie potrzeb zbiorowych wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami (…), 15 utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Są to przepisy, które w ocenie Wnioskodawcy stanowią wystarczającą podstawę prawną pkt 1 – odnośnie budowy, pkt 15 – odnośnie utrzymania po wybudowaniu. Budowa ww. dworca planowana jest nieopodal Placu – w zasadzie naprzeciwko wybudowanego w 1877 r. Dworca Głównego. W przyszłości będziemy mieć, więc do czynienia z sytuacją, iż mieszkańcy (a więc członkowie wspólnoty lokalnej), jak też osoby przyjezdne (np. turyści) przyjeżdżając pociągiem na Dworzec Kolejowy bez problemu będą mogli nie tracąc czasu i nie ponosząc dodatkowych kosztów przemieścić się na dworzec autobusowy celem dalszej podróży do innych miejscowości autobusami i busami wyjeżdżającymi z dworca. Z kolei pasażerowie przyjeżdżający z innych miejscowości autobusami i busami i wysiadający na dworcu autobusowym będą mogli nie tracąc czasu i dodatkowych kosztów np. na przejazd taxi (jak to ma często miejsce obecnie) przemieścić się na dworzec kolejowy celem kontynuowania dalszej podróży. Mieszkańcy czy turyści korzystający z lokalnego transportu zbiorowego będą mogli tym samym środkiem komunikacji dojechać zarówno na Dworzec Kolejowy, jak i na dworzec autobusowy. Dodatkowo wyjaśnić należy, iż budowa ww. dworca będzie też powiązana z likwidacją dotychczas funkcjonującego dworca autobusowego. Zgodnie z planami władz miasta likwidacja obecnie funkcjonującego dworca autobusowego związana jest z planami rewitalizacji dzielnicy, a więc kwestiami ładu przestrzennego. Na ww. rewitalizację również planowane jest pozyskanie środków unijnych przez władze miasta. Aktem prawnym konkretyzującym zadania Gminy określone w art. 7 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym jest ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 518). W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 i art. 13 ustawa ta określa (oprócz kodeksu cywilnego) zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność jednostek samorządu terytorialnego, w tym oddawanie ich w najem lub dzierżawę. Zauważyć należy także, iż art. 7 ustawy o samorządzie gminnym traktujący o zaspokajaniu potrzeb zbiorowych wspólnoty, jako zadaniu własnym gminy operuje pojęciem „w szczególności,” co czyni, iż pojęcie to ma katalog otwarty, nie zaś zamknięty. Tak, więc niekoniecznie działania Gminy, które można określić, jako „zaspokajanie potrzeb zbiorowych wspólnoty” muszą zawierać się zawsze w którymś z punktów art. 7. Z kolei niektóre działania gmin, które są zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty mogą mieć także charakter złożony i wielofunkcyjny i wynikać nie z jednego, a z kilku punktów wymienionych w art. 7. Ponadto zaspokajanie potrzeb zbiorowych wspólnoty może mieć charakter odpłatny lub nieodpłatny, a w przypadku charakteru odpłatnego odpłatność ta może mieć charakter cywilnoprawny i wynikać z cywilnoprawnej swobody zawierania umów lub „administracyjno-urzędowy” – wynikać z przepisów prawa administracyjnego i odbywać się w trybie właściwym dla reżimu publiczno-prawnego (,,władztwa publicznego”).

Wyjaśnić także należy, iż Gmina jest miastem na prawach powiatu, o czym stanowi art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym, jak też jest stolicą woj. (siedzibą władz, tj. wojewody i sejmiku województwa), co wynika z art. 1, art. 2 i art. 3 pkt 3 ustawy z dnia z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr. 96, poz. 603 z późn. zm.), co czyni, iż inwestycja tego typu jest inwestycją o charakterze ponadlokalnym w rozumieniu art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r.poz. 647 z późn. zm.).

Wyjaśnić także należy, iż Gmina jest miastem na prawach, powiatu, o czym stanowi art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym, jak też jest stolicą woj. (siedzibą władz, tj. wojewody i sejmiku województwa), co wynika z art. 1, art. 2 i art. 3 pkt 3 ustawy z dnia z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (t.j. Dz. U. z 1998 r, Nr 96, poz. 603 z późn. zm.), co czyni, iż inwestycja tego typu jest inwestycją o charakterze ponadlokalnym w rozumieniu art. 51 ust. 1 pkt l ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.).

Wnioskodawca będzie wykorzystywał dworzec wyłącznie do celów opodatkowanych przy założeniu, iż nie znajdą zmiany w przepisach prawa obecnie obowiązującego, oraz z uwagi na stanowisko zawarte wynikające z przywołanej już interpretacji indywidualnej Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 02 stycznia 2015 r. znak: IPTPP4/443-746/14-5/JM.

Obiekt dworca ze swej istoty służyć będzie wyłącznie czynnościom opodatkowanym, gdyż działalność polegająca na dzierżawie terenu czy wynajmie lokali i powierzchni na cele komercyjne (w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego i ustawy o gospodarce nieruchomościami) także ma charakter opodatkowany.

Na obecnym etapie przygotowań inwestycji (zabezpieczenie terenu poprzez jego nabycie, uzyskanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, przygotowanie dokumentów celem uzyskania dofinansowania unijnego w nowej perspektywie finansowej) ocena, jakim czynnościom na gruncie przepisów podatkowych służyć będzie planowana inwestycja musi mieć charakter prognozy, w granicach zakreślonych przez specyfikę obiektu, jakim jest dworzec, jak i przepisy prawa, a więc kodeks cywilny, ustawę o gospodarce nieruchomościami i ustawę o publicznym transporcie zbiorowym.

Jak w każdym tego typu projekcie finansowanym ze źródeł nie tylko własnych w przypadku uzyskania dofinansowania ze źródeł zewnętrznych (unijnych) wymagane będzie od beneficjenta, tj. Gminy złożenie tzw. oświadczenia o kwalifikowalności podatku przy realizacji projektu.

W przypadku prawa do odliczenia dotacja będzie mniejsza, w przypadku braku takiego prawa dofinansowanie będzie obejmować również podatek (w części przyznanego dofinansowania). Jest to standardowa procedura przy dofinansowaniu, którą stosują i wymagają instytucje przyznające dofinansowanie – zarówno ze środków krajowych, jak i zewnętrznych, w szczególności unijnych, istotą ww. oświadczeń jest, aby dofinansowanie nie było de facto podwójne – raz ze środków wspólnotowych, drugi raz ze środków Budżetu Państwa, który dokonuje zwrotu podatku naliczonego (ewentualnie taki podatek pomniejsza zobowiązanie podatkowe).

Gmina posiada, więc interes prawny w uzyskaniu interpretacji indywidualnej będąc zainteresowanym w rozumieniu art. 14b Ordynacji podatkowej.

Tym bardziej jest zainteresowanym posiadającym interes prawny w tej kwestii z uwagi na fakt, iż:

1. gospodaruje środkami publicznymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, zaś w myśl art. 2 ust.1 ustawy z dnia o 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 41 ze zm.) do zakresu kontroli skarbowej należy zarówno: 1) kontrola rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a także innych należności pieniężnych budżetu państwa lub państwowych funduszy celowych, jak i 4) kontrola celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi (...).”
   
   

Tak, więc organa uprawnione do prowadzenia kontroli skarbowej mają w tym zakresie najszersze kompetencje i w oparciu o zacytowane przepisy prawa mogą zarówno zakwestionować odliczenie podatkowe (w przypadku dokonania takowego), jak i zakwestionować gospodarowanie środkami publicznymi w sytuacji odwrotnej, tj. potraktowania podatku, jako wydatku kwalifikowalnego wpływającego na wysokość dofinansowania w przypadku stwierdzenia, iż prawo do odliczenia, przysługuje tylko nie skorzystano z niego.

Gmina podlega także rygorom ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 168).

Przedmiotem niniejszego wniosku jest prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących przyszłą inwestycję. Jak w każdej tego typu inwestycji większość wydatków stanowić będzie zakup usług (robót) budowlanych, a wcześniej usługi projektowo-architektoniczne.

Faktury wystawiane będą na Gminę.

Gmina obowiązana jest do stosowania przepisów o zamówieniach publicznych tak, więc wykonawca będzie wyłoniony w trybie przetargowym regulowanym ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.).

Przedmiotem wniosku nie jest kwestia zakupu gruntu pod budowę, gdyż ww. kwestia była już przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 02 stycznia 2015 r. znak: IPTPP4/443-746/14-5/JM, do której Gmina się zastosowała. Jednak sprawa zakupu terenu, charakteru dochodów możliwych do wygenerowania przez obiekt, jak i przywołanie interpretacja z dnia 02 stycznia 2015 r. jest istotnym elementem wyczerpującego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co jest obowiązkiem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z budową autobusowego Dworca Metropolitalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z budową autobusowego Dworca Metropolitalnego.

Zgodnie z art. 18 u.t.z. do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego należą budowa, przebudowa i remont: 1) przystanków komunikacyjnych oraz dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina.

W myśl art. 86 ust. 1 u.p.t.u. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. (przesłanka pozytywna).

W myśl ust. 2 kwotę podatku naliczonego stanowi: suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (przesłanka formalna).

Z kolei art. 88 p.t.u. zawiera katalog negatywny, definiuje takie przypadki, które nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego nawet, gdy występują przesłanki formalne (faktura) i spełniona jest generalna zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 (przesłanka pozytywna).

W przypadku objętym wnioskiem spełniona będzie przesłanka formalna (faktury) i przesłanka pozytywna, tj. związek zakupu z czynnościami opodatkowanymi, o którym mowa w art. 86 ust. 1 u.p.t.u. Każdy dworzec autobusowy jest także miejscem, z którego jego właściciel czerpałby dochody z tytułu wynajmu lokali i miejsc handlowo-usługowych, gastronomicznych, czy też powierzchni informacyjno-reklamowych, itp. Przedsiębiorcom zainteresowanych taką działalnością w miejscu, przez które przewijałyby się dziennie tysiące pasażerów, potencjalnych klientów (tzw. ciągi ludzkie).

Zgodnie z art. 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16. poz. 93 z późn. zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. W myśl art. 694 k.c. do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów dotyczących dzierżawy. Najem lokali użytkowych jest działalnością opodatkowaną wg. stawki podstawowej.

Wskazać należy, iż w polskim porządku prawnym jedynie najem na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. l pkt 36 u.p.t.u., zaś czynność oddania gruntów na cele rolnicze korzysta ze zwolnienia na podstawie przepisów wykonawczych- dawniej par. 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 247), obecnie par 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwełnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722). Ww. przepis wykonawczy został wydany przez Ministra Finansów na podstawie delegacji ustawowej, o której mowa w art. 82 ust. 3 u.p.t.u.

Kwestia najmu lokali użytkowych (powierzchni komercyjnych) ze stawką podstawową jest sprawą bezdyskusyjną nigdy nie budziła sporów w zakresie zasadniczym, a mianowicie tym, iż dla podatnika VAT czynnego stanowi odpłatną dostawę usługi. Co więcej, Gmina dysponuje w tym zakresie interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 maja 2014 r. znak: IPTPP4/443-163/14-2/MK uznającej najem za usługę (świadczenie) kompleksowe – co oznacza, iż opłaty mu towarzyszące, pomocnicze winny być opodatkowane taką stawką jak czynsz, czyli należność za świadczenie podstawowe.

Kwestia ta (opodatkowania najmu i dzierżawy stawką podstawową w odniesieniu do całości wpływów i płatności) jest, więc elementem niezbędnym dla wyczerpującego opisu zdarzenia, jak też przesłanką mającą znaczenie dla oceny prawidłowości zajętego stanowiska, jednak sama w sobie nie jest przedmiotem zapytania, choćby, dlatego że Gmina dysponuje w tym zakresie- oprócz ww. jeszcze innymi jednoznacznymi interpretacjami Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (z dnia 22 lutego 2013 r. znak: IPTPP2/443-1001/12-4/JS; z dnia 18 lutego 2013 r. znak: IPTPP2/443-988/12-4/IR; z dnia 30 stycznia 2013 r. znak: IPTPP2/443-939/12-3/JN) potwierdzającymi taki charakter najmów i dzierżaw.

Ponadto Gmina dysponuje także opinią Głównego Urzędu Statystycznego Departamentu Metodologii, Standardów i Rejestrów, iż najem i dzierżawa nieruchomości sklasyfikowana jest pod symbolem PKWiU 2008 „68.20.12.0 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi” – co przesądza o opodatkowaniu w przyszłości usług najmu i dzierżawy wg stawki podstawowej.

Począwszy od wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług zarówno tej pierwszej w 1993 r., jak i obecnej z 2004 r. organy podatkowe, tj. naczelnik właściwego urzędu skarbowego oraz Minister Finansów stały na stanowisku, iż w przypadku najmów i dzierżawy wykonywanych w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami, która oprócz kodeksu cywilnego jest spec ustawą szczegółowo regulującą tą sferę gospodarowania mieniem przez jednostki samorządu terytorialnego i Skarb Państwa, gminy w tym Wnioskodawca są podatnikami podatku od towarów i usług z uwagi na charakter cywilnoprawny, odpłatny i tym samym opodatkowany ww. czynności. Gmina do tego stanowiska się od początku stosuje. Podkreślić należy, iż najmy i dzierżawy (obok dostaw nieruchomości w formie sprzedaży, zamiany, aportów i oddań w użytkowanie wieczyste) są podstawowym sposobem gospodarowania majątkiem przez samorządy, jak też głównym źródłem generowania przez gminy, w tym przez Wnioskodawcę obrotu opodatkowanego.

Z tego tytułu od 1993 r. Gmina wykazała i odprowadziła do Budżetu Państwa dziesiątki milionów złotych podatku należnego. Dworzec autobusowy, o ile dojdzie do zrealizowania ww. inwestycji, będzie przez dziesiątki lat bez wątpienia obiektem „obrazotwórczym” i „podatkotwórczym”, w postaci generowania obrotu opodatkowanego zarówno z tytułu najmów i dzierżaw pod usługi gastronomiczne, handlowe, reklamowe, parkingowe na rzecz przedsiębiorców zainteresowanych obecnością i działalnością gospodarczą w miejscu, przez który przewijałyby się dziennie tysiące osób, jak też przez pobieranie opłat od przedsiębiorców z całego kraju, a niewykluczone, iż także z zagranicy świadczących usługi przewozowe.

Obroty te będą tym większe, iż jest mowa o dworcu autobusowym położonym w mieście wojewódzkim, który jak opisano w uzupełnieniu wniosku zlokalizowany będzie na przeciwko Dworca Głównego.

Dworzec taki będzie, więc miejscem generującym opodatkowany obrót przez dziesięciolecia, a może i dłużej (skoro Dworzec Kolejowy położony naprzeciwko funkcjonuje od XIX wieku, tj. od 1877 r.). Wskazać też należy, iż dworzec autobusowy nie będzie jedynie źródłem obrotu opodatkowanego u jego właściciela, ale też szerzej będzie źródłem obrotu opodatkowanego u wszystkich podmiotów zarobkujących na nim (przewoźników, najemców i dzierżawców-właścicieli lokali handlowych, gastronomicznych, usługowych).

Za przedstawionym przez Wnioskodawcę stanowiskiem przemawia także zasada neutralności podatkowej wynikająca z przepisów Dyrektywy. Skoro od lat Gmina deklaruje podatek należny z setek zawartych umów najmów i dzierżaw, wystawia na tę okoliczność faktury i będzie tak czynić w przyszłości (chyba, iż organa podatkowe stwierdzą, iż dotychczasowa praktyka wynikająca zresztą ze stanowiska samych organów podatkowych była błędna) to, jako podatnikowi VAT czynnemu przysługują jej uprawnienia, a nie tylko obowiązki z ww. tytułu, co wynika z zasad demokratycznego państwa prawa. Wskazać jednak należy, iż praktyka ta nie była błędna, choćby z uwagi na zasady niedopuszczania do zakłóceń konkurencji. Jednostki samorządowe w Polsce są na rynku nieruchomości (najmów, dzierżaw, sprzedaży, zamian, poddań do użytkowania wieczystego) znaczącym jego uczestnikiem, którego działania mają duży wpływ zarówno, jeśli chodzi o podaż, popyt, jak i kształtowane na nim ceny. Nie ma w systemie VAT, który jest podatkiem zharmonizowanym w ramach Unii Europejskiej podatku należnego bez możliwości, odliczania podatku naliczonego w przypadku podatników VAT czynnych.

Za przedstawionym stanowiskiem przemawia także wcześniejsze stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 02 stycznia 2015 r. znak: IPTPP4/443-746/14-5/JM, w którym uznał, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku przy nabyciu terenu pod ww. obiekt dworca. Skoro, więc takie prawo przysługiwało przy nabyciu terenu, to w konsekwencji – winno przysługiwać także przy samej realizacji inwestycji.

Wnioskodawca zajmując stanowisko w sprawie zaznacza, iż jest ono prawidłowe, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada status podatnika VAT czynnego. Uchwałą Rada wyraziła zgodę na nabycie na rzecz Gminy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (działki nr: X/2, X/3, X/4, X/5, X/6, X/7, X/8) objętej księgą wieczystą oraz nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów, jako działka nr Y/2 objętej księgą wieczystą, wraz z prawem własności budynków, budowli i urządzeń znajdujących się w granicach tych nieruchomości. Działki X/2, X/3, X/4, X/5, X/6, X/7 zostały nabyte przez Gminę w dniu 10 czerwca 2013 r. od innego sprzedawcy, który zastosował zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 a) u.p.t.u. dla gruntów zabudowanych. Dnia 02 grudnia 2013 r. aktem notarialnym Repertorium A Gmina nabyła prawo użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr Y/2. Oprócz aktu notarialnego ww. transakcja została udokumentowana fakturą VAT z dnia 04 grudnia 2013 r. na rzecz Gminy, która wpłynęła do nabywcy w dniu 20 grudnia 2013 r. W miesiącu grudniu 2013 r. Gmina weszła również w prawo dysponowania ww. działką, jak też uregulowała zapłatę należną z tytułu zakupu. Ww. działka wraz z pozostałymi działkami, o których mowa w uchwale została nabyta przez Gminę w celu budowy w przyszłości nowoczesnego dworca autobusowego. Przedmiotem niniejszego wniosku jest prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących przyszłą inwestycję. Większość wydatków stanowić będzie zakup usług (robót) budowlanych, a wcześniej usługi projektowo-architektoniczne. Faktury wystawiane będą na Gminę. Wnioskodawca będzie wykorzystywał dworzec wyłącznie do celów opodatkowanych. Obiekt dworca ze swej istoty służyć będzie wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego będą spełnione, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – będzie wykorzystywał dworzec wyłącznie do czynności opodatkowanych, a Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji przedmiotowego projektu. Tym samym w przypadku, gdy w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z budową dworca, ponieważ wydatki ponoszone w ramach realizacji tego zadania będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Przy czym prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.