Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1251/14-4/AA
z 11 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem dotacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem dotacji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. znak ILPB1/415-1251/14-2/AA na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 stycznia 2015 r., natomiast w dniu 30 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 29 stycznia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W grudniu 2011 roku firma podpisała z agencją umowę o udzielenie dofinansowania na realizację projektu w ramach projektu Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka.

Wdrażając projekt firma ponosiła koszty, które pokrywane były początkowo z jej własnych środków obrotowych, gdyż wolna od podatku dochodowego refundacja na pokrycie tych kosztów miała wpłynąć na rachunek bankowy firmy po pozytywnym zakończeniu projektu. Środki wpłynęły na rachunek bankowy firmy dopiero po ponad 10-miesięcznym okresie od dnia poniesienia wydatku.

W związku z takim stanem rzeczy, firma ma wątpliwości, czy poniesione wydatki mogą czasowo, do dnia faktycznego otrzymania refundacji stanowić koszty uzyskania przychodów, a w momencie faktycznego otrzymania refundacji kosztów i zaliczenia do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że wydatki zrefundowane ze środków dotacji dotyczyły:

1. usług informatycznych, technicznych i doradczych, tj. stworzenie aplikacji internetowej do wyboru i rozpoznawania roślin, integracja ze sklepami kooperującymi oraz testy, oraz koszt dzierżawy powierzchni serwerowej (hosting);
2. wynagrodzenia wraz z pozapłacowymi kosztami pracy, tj. za specjalistę ds. marketingu oraz za informatyka;
3. analiz przygotowawczych i usług eksperckich, tj. koszt usług translatorskich - j. niemiecki;
4. koszty ogólne, tj. najem powierzchni biurowej oraz koszty usług prawnych
5. promocja projektu, tj. działania promocyjne (Polska i Niemcy) Google Adwords/SEO, działania promocyjne (Polska i Niemcy) artykuły w prasie;
6. zakup środków trwałych, tj. zakup komputera stacjonarnego z urządzeniami peryferyjnymi.
   
   

Projekt współfinansowany został ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka - Działanie 8.1. Dotacja w 85% pochodzi ze środków europejskich, a w 15% to dofinansowanie w formie dotacji celowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki sfinansowane z dotacji UE stanowią koszty uzyskania przychodów w całości przed otrzymaniem refundacji, a w momencie jej otrzymania wymagają korekty kosztów do wysokości otrzymanego dofinansowania i zaliczenia do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy korekty kosztów sfinansowanych z refundacji zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów dokonuje się jednorazowo w miesiącu otrzymania refundacji, czy może należy dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów od pierwszego miesiąca dokonywania księgowania kosztów do miesiąca w którym dofinansowanie otrzymano? Czy należy dokonać korekty PIT-36 za rok 2013, jeśli wydatki były poniesione w 2013 roku, a wpływ refundacji kosztów miał miejsce w 2014 roku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, do czasu otrzymania refundacji firma ma prawo zaliczać przejściowo do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w ramach projektu, a w miesiącu otrzymania refundacji ze środków Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości dokonać ich wyksięgowania z kosztów działalności gospodarczej i zaliczyć do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów stosownie do zapisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dopiero bowiem z chwilą wpływu refundacji na rachunek bankowy firma uzyskała informację, że poniesione wcześniej koszty podlegają zwrotowi w całości lub w części. Korekty kosztów sfinansowanych z dofinansowania zaliczonych pierwotnie do kosztów uzyskania przychodów, dokonuje się jednorazowo w miesiącu otrzymania refundacji.

Zatem firma nie ma obowiązku korygowania deklaracji PIT-36 za okres sprzed daty otrzymania dofinansowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 (…).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty) tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem za koszty uzyskania przychodu należy uznać wszelkie wydatki po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, tj. wymienionych w negatywnym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów – o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że koszty wdrożenia projektu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka, pokrył Wnioskodawca natomiast pomoc na pokrycie tych kosztów została wypłacona po upływie ponad 10-miesięcznym od dnia poniesienia wydatku. W świetle powyższego wydatki związane z wdrożeniem projektu przez Wnioskodawcę, ponoszone do momentu otrzymania dotacji ze środków własnych, a jednocześnie nie ujęte w katalogu negatywnym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie otrzymania refundacji kosztów wdrożonego projektu (sfinansowanych wcześniej ze środków własnych Wnioskodawcy) jest zobowiązany wyłączyć przedmiotowe wydatki z kosztów podatkowych. Korekty przedmiotowych kosztów firma powinna wykazać w miesiącu otrzymania dofinansowania, ze względu na znaczne przesunięcie w czasie otrzymania refundacji (wpływ środków nastąpił w następnym roku podatkowym) nie występuje konieczność korekty zeznań podatkowych rocznych PIT-36 za rok poprzedni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z powyższych przepisów wynika, co do zasady, że wszelkie dofinansowanie otrzymane przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności. Wyjątek stanowią dofinansowania (w tym dotacje) przeznaczone na pokrycie wydatków inwestycyjnych, tj. na nabycie lub wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Niektóre dotacje korzystają również ze zwolnienia z opodatkowania.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.). Natomiast część dofinansowania która pochodzi z dotacji celowej z budżetu państwa, stanowi przychód zwolniony z opodatkowania tym podatkiem na mocy art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy. Przy czym ww. środki wypłacane za pośrednictwem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, w części której pochodzą z budżetu państwa korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 47c ww. ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej w grudniu 2011 r. podpisał umowę o udzielenie dofinansowania na realizację projektu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Wdrażając projekt firma ponosiła koszty, które pokrywane były początkowo z jej własnych środków obrotowych, gdyż wolna od podatku dochodowego refundacja na pokrycie tych kosztów miała wpłynąć na rachunek bankowy. Projekt współfinansowany został ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka Działalnie 8.1. Dotacja w 85% pochodzi ze środków europejskich, a w 15% do dofinansowanie w formie dotacji celowej.

Wydatki zrefundowane ze środków dotacji dotyczyły zarówno zakupu środków trwałych jak i były przeznaczone na inne cele niż inwestycyjne.

W konsekwencji ta część otrzymanego dofinansowania, która nie została przeznaczona na sfinansowanie wydatków inwestycyjnych, stanowi dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 47c i 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii wpływu otrzymania refundacji na koszty podatkowe stwierdzić należy, że zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jednocześnie w myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Powyższe oznacza, że wydatki inne niż związane z nabyciem lub wytworzeniem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które zostały sfinansowane z otrzymanego wsparcia finansowego korzystającego ze zwolnienia od opodatkowania na mocy przepisów wskazanych w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Konsekwencją powyższego jest to, że w przypadku ich wcześniejszego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zachodzi konieczność dokonania stosownych korekt kosztów podatkowych. O momencie i sposobie skorygowania tych wydatków decyduje natomiast moment uprzedniego zaliczenia ich do kosztów podatkowych.

W świetle ww. przepisów zauważyć należy, że jeżeli wydatki nie inwestycyjne zostały najpierw sfinansowane przez podatnika ze środków własnych i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jako spełniające warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie wydatki te zostały mu zwrócone w formie dofinansowania podlegającego zwolnieniu z opodatkowania, to co do zasady z chwilą otrzymania ww. środków finansowych, zwolnionych z opodatkowania zachodzi konieczność dokonania stosownej korekty kosztów podatkowych. Zatem w dacie otrzymania przedmiotowych środków finansowych, co do zasady, podatnik zobowiązany jest do skorygowania - zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania - zwiększenia podatku dochodowego (zaliczek) za okresy rozliczeniowe, w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej. Następstwem tego jest również konieczność złożenia stosownych korekt zeznań podatkowych za lata, w których koszty powyższe zostały wykazane.

Jednocześnie wyjaśnić należy, iż jeżeli w chwili zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów podatnik wie już, że zostaną mu one zwrócone, gdyż np. podpisał już stosowną umowę przewidującą refundację (zwrot) wydatków, brak jest podstaw prawnych do ich zaliczania do kosztów podatkowych. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że przedmiotową refundację Wnioskodawca otrzyma(ł) później. Zauważyć bowiem należy, że skoro określone wydatki są lub będą podatnikowi zwracane, to ujmowanie ich w ciężar kosztów podatkowych w miesiącach po podpisaniu umowy o dofinansowanie, a przed jego otrzymaniem nie znajduje nie tylko prawnego, ale również racjonalnego uzasadnienia. W takim przypadku, a więc po pozytywnym zweryfikowaniu wniosku o dofinansowanie oraz podpisaniu umowy o udzielenie tego dofinansowania, podatnik ma już bowiem pewność, że wydatek zostanie mu zrefundowany. Podatnik nie poniesie zatem ostatecznie ciężaru finansowego związanego z poniesionymi wydatkami w części pokrytej dofinansowaniem.

Odnosząc się natomiast do kwestii sfinansowania z otrzymanej dotacji wydatków o charakterze inwestycyjnym, związanych z nabyciem środków trwałych zauważyć należy, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...). Zatem w świetle treści ww. przepisu, wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w myśl ww. art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie mogą bezpośrednio stanowić kosztów uzyskania przychodów. Kosztem tym, mogą być odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Jednakże w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W związku z otrzymaniem środków pomocowych, przeznaczonych na cele inwestycyjne, a więc niestanowiących przychodu podatkowego, podatnik winien dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów (a więc uprzednio zaliczonych do kosztów odpisów amortyzacyjnych) poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o odpowiednią część wcześniejszych odpisów amortyzacyjnych. Korekty tej winien on przy tym dokonać wstecz do okresu zaliczania poszczególnych odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych. Jednakże i w tym przypadku zauważyć należy, że jeżeli podatnik już wie, iż otrzyma dofinansowanie np. na zakup środka trwałego (gdyż podpisał umowę o dofinansowanie), brak jest racjonalnych przesłanek do zaliczania całości odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy Wnioskodawca we wcześniejszych okresach sprawozdawczych ponosił wydatki sfinansowane z własnych środków, a następnie koszty te zostały Wnioskodawcy zwrócone w formie dofinansowania zwolnionego od opodatkowania, wówczas Zainteresowany zobowiązany jest do skorygowania, tj. zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów za okresy rozliczeniowe, w których wykazał te koszty w zawyżonej wysokości.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że korekty kosztów sfinansowanych środkami pochodzącymi ze wsparcia finansowego, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie dokonuje się jednorazowo w miesiącu ich otrzymania. Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty ww. kosztów w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnić należy, że skoro w grudniu 2011 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności podpisał umowę o dofinansowanie wskazanych we wniosku wydatków związanych z realizacją projektu, to stwierdzać należy, że już od chwili (miesiąca) podpisania tej umowy, winien był nie zaliczać do kosztów podatkowych ww. wydatków w części objętej dofinansowaniem. Jeżeli jednak wydatki te zaliczono do kosztów podatkowych, należy dokonać stosownej korekty wydatków (odpowiadającej tej części) zaliczonych już uprzednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, skutki tej korekty należało odnieść wstecz do momentu zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów podatkowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, w części przeznaczonej na wskazane we wniosku cele nie inwestycyjne, sfinansowane otrzymanymi środkami pieniężnymi (refundacją) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podobnie wydatki poniesione na cele inwestycyjne, tj. zakup wskazanych we wniosku środków trwałych, które zostały sfinansowane wsparciem finansowym (dotacją) nie stanowią kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy.

Podkreślenia wymaga, że co prawda przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów, jednakże należy zauważyć, że otrzymanie refundacji nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie wpływa na wysokość kosztu, bądź też całkowite wykluczenie wydatku z kosztów podatkowych.

W związku z czym korekty kosztów powinny odnosić się do tych okresów rozliczeniowych, w których koszty te były ujęte w rachunku podatkowym.

Tym samym, korekty kosztów sfinansowanych środkami pochodzącymi z przedmiotowego wsparcia finansowego, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie dokonuje się jednorazowo w miesiącu ich otrzymania. Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej, tj. od pierwszego miesiąca dokonywania księgowania kosztów do miesiąca w którym dofinansowanie otrzymano. Następstwem powyższego będzie również konieczność uwzględnienia ww. zmniejszenia kosztów podatkowych w złożonych zeznaniach o wysokości osiągniętego dochodu za lata w których koszty powyższe zostały wykazane.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.