Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-638/14-2/BA
z 5 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostawy towarów przesyłanych za pośrednictwem poczty lub kuriera – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla dostawy towarów przesyłanych za pośrednictwem poczty lub kuriera.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży detalicznej części do motorowerów, skuterów. Prowadzi ona w głównej mierze sprzedaż w Internecie za pomocą portali aukcyjnych. Klientami są głównie osoby fizyczne (zarówno klienci krajowi, jak i klienci zagraniczni). Przy powyższej formie sprzedaży Spółka oferuje swoim klientom możliwość zapłaty przelewem „z góry” przed wysyłką towarów oraz „za pobraniem” przy ich odbiorze. Procedura sprzedaży wysyłkowej za pobraniem jest następująca: Klient dokonuje u Spółki zamówienia towaru. Następnie Spółka pakuje towary zamówione przez klienta i tak przygotowaną przesyłkę przekazuje poczcie lub firmie kurierskiej. Poczta lub firma kurierska dostarcza klientowi przesyłkę, klient dokonuje zapłaty za otrzymany towar na rzecz listonosza lub kuriera przy odbiorze paczki. Poczta lub kurier przekazuje następnie pieniądze zapłacone przez klienta za dostarczoną przesyłkę Spółce. Spółka nie ma zawartej umowy ani z pocztą ani z firmami kurierskimi o przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Nie istnieje także regulamin sprzedaży regulujący tę kwestię. Wyboru sposobu doręczenia przesyłki dokonuje klient. Bardzo istotną sprawą jest prawidłowe określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT. W przypadku przedpłaty nie ma problemów – jest to data wpływu pieniędzy na konto Spółki. Przedstawiony opis sprawy oraz pytanie odnosi się natomiast do sprzedaży realizowanej za pobraniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy przy sprzedaży części do motorowerów i skuterów wysyłanych do klienta pocztą lub kurierem za pobraniem?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zawiera on umów, które – w sytuacji dostawy pocztą lub przez kuriera – regulowałyby kwestię przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Szczególnych uregulowań w tym zakresie nie znajduje się także w ustawie VAT. Oznacza to, że strony takiej transakcji poddały ten aspekt regulacjom ogólnym, czyli w tym przypadku regulacjom wynikającym z Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z art. 544 § 1 Kodeksu Cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu Cywilnego wynika zatem, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą. Na gruncie podatku VAT w sytuacji, gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (poczta, spedytor, kurier), dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo rozporządzania towarem jak właściciel.

Mając na względzie powyższe – zdaniem Spółki – obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z momentem wydania przesyłki przez nią poczcie lub kurierowi. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka wskazuje, że podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2014 r. wydanej w sprawie ILPP5/443-11/14-5/KG, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 29 sierpnia 2014 r. wydanej w sprawie ITPP2/443-636/14/RS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 2 pkt 22 ustawy wskazuje, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży detalicznej części do motorowerów, skuterów. Prowadzi ona w głównej mierze sprzedaż w Internecie za pomocą portali aukcyjnych. Klientami są głównie osoby fizyczne. Przy powyższej formie sprzedaży Spółka oferuje swoim klientom możliwość zapłaty przelewem „z góry” przed wysyłką towarów oraz „za pobraniem” przy ich odbiorze. Procedura sprzedaży wysyłkowej za pobraniem jest następująca: Klient dokonuje u Spółki zamówienia towaru. Następnie Spółka pakuje towary zamówione przez klienta i tak przygotowaną przesyłkę przekazuje poczcie lub firmie kurierskiej. Poczta lub firma kurierska dostarcza klientowi przesyłkę, klient dokonuje zapłaty za otrzymany towar na rzecz listonosza lub kuriera przy odbiorze paczki. Poczta lub kurier przekazuje następnie pieniądze zapłacone przez klienta za dostarczoną przesyłkę Spółce. Spółka nie ma zawartej umowy ani z pocztą ani z firmami kurierskimi o przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Nie istnieje także regulamin sprzedaży regulujący tę kwestię. Wyboru sposobu doręczenia przesyłki dokonuje klient.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy sprzedaży części do motorowerów i skuterów wysyłanych do klienta pocztą lub kurierem za pobraniem.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Należy zauważyć, że w ustawie brak jest szczególnego przepisu regulującego moment powstania obowiązku podatkowego dla dostawy towary dokonywanej za pośrednictwem kuriera lub poczty. W związku z tym obowiązek podatkowy w takim przypadku powstaje zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy, tj. z chwilą dokonania dostawy towarów.

W rozumieniu ustawy dokonanie dostawy towarów, zgodnie z cyt. wcześniej art. 7 ust. 1, oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania towarami jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

W analizowanym przypadku mamy do czynienia z dostawą towarów, które Spółka (sprzedawca) wysyła do odbiorcy kurierem lub pocztą za pobraniem. Jak wynika z opisu sprawy nie posiada ona umów, które w sytuacji dostawy towaru przez kuriera lub pocztą regulowałyby kwestię przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Nie istnieje także regulamin sprzedaży regulujący tę kwestię. Brak tego rodzaju zapisów w umowach lub regulaminie sprzedaży wskazuje, że strony transakcji świadomie poddały ten aspekt regulacjom ogólnym, czyli w tym przypadku regulacjom wynikającym z Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) – jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Jak stanowi § 2 ww. artykułu – jednakże kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania rzeczy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że momentem powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do dostaw towarów dokonywanych za pobraniem – w myśl art. 19a ust. 1 ustawy – jest data dokonania dostawy, a więc w tym przypadku chwila wydania towarów poczcie lub kurierowi.

Reasumując, obowiązek podatkowy przy sprzedaży części do motorowerów i skuterów wysyłanych do klienta pocztą lub kurierem za pobraniem, powstaje z chwilą wydania towarów poczcie lub kurierowi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.