Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/4511-426/15/ZK
z 17 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 marca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 19 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nakładów, o których mowa we wniosku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nakładów, o których mowa we wniosku.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przez cały czas prowadzenia działalności gospodarczej pozostawała i pozostaje w związku małżeńskim z tym samym partnerem. W związku małżeńskim nie było i nie ma rozdzielności majątkowej, nie były sporządzane żadne umowy majątkowe, nie było umowy intercyzy. W ramach swojej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni rozpoczęła w 2005 r. budowę pawilonu handlowego z częścią magazynowo-socjalną. Budowa nie została zakończona. Pozwolenie budowlane zostało uprzednio wydane na firmę Wnioskodawczyni. Pawilon znajduje się na działce, która jest objęta współwłasnością łączną Wnioskodawczyni i jej męża. Pawilon nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni i nie jest amortyzowany. Nie jest także ujęty w ewidencji środków trwałych i nie jest amortyzowany w firmie męża. Z tytułu wydatków na budowę tego pawilonu, podatek naliczony VAT pomniejszał wyłącznie podatek należny Wnioskodawczyni. Wszystkie nakłady na budowę pawilonu poczyniła wyłącznie Wnioskodawczyni i to przed separacją. Żaden wydatek na budowę pawilonu nie był ujęty, jako koszt podatkowy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów Wnioskodawczyni, jak również w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jej męża. Od 19 stycznia 2015 r. Wnioskodawczyni i jej maż pozostają w separacji.

Wnioskodawczyni zamierza sporządzić notarialnie małżeńską umowę o podziale majątku wspólnego. W ramach tej umowy, pawilon ten (ale już nie działka, na której jest budowany) oraz cała firma Wnioskodawczyni, mają stać się wyłącznie jej majątkiem osobistym (mają wejść w skład jej majątku osobistego).

Następnie pawilon ten (rozpoczęta budowa, nakłady poczynione na wytworzenie środka trwałego) Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać aktem notarialnym z jej firmy do firmy męża po cenie ewidencyjnej netto + 23% VAT. Mąż Wnioskodawczyni również prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Z tytułu tej sprzedaży u Wnioskodawczyni powstanie podatek VAT należny. Podatek dochodowy nie wystąpi, ponieważ do kosztów sprzedaży zaliczy kwotę netto całości poniesionych dotychczas na budowę tego pawilonu wydatków (bez ich waloryzacji).

W ramach zapłaty Wnioskodawczyni otrzyma od męża mieszkanie, które wchodzi w skład jego majątku osobistego. Wartość rynkowa mieszkania jest równa wartości brutto poczynionych nakładów na budowę pawilonu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sprzedaż nakładów na wytworzenie nowego środka trwałego (pawilonu), za cenę odpowiadającą sumie kosztów dotychczas poniesionych, rodzi u Wnioskodawczyni jakikolwiek obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tego tytułu nie powstanie u niej obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3, 7 i 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (…); w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z kolei, w myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy podatkowej mimo, że posługują się terminem „prawa majątkowe”, nie definiują tego pojęcia, a zawarty w art. 18 katalog tych praw jest jedynie przykładowy, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”.

Należy zatem przyjąć, że do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy, można zaliczyć także inne prawa, niewymienione w tym przepisie.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, o ile zbycie to następuje w warunkach określonych w tym przepisie.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Z wniosku wynika m.in., że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której w 2005 r. rozpoczęła budowę pawilonu handlowego z częścią magazynowo-socjalną na działce, która jest współwłasnością Wnioskodawczyni i jej męża. Budowa nie jest zakończona. Pawilon nie jest ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie jest amortyzowany zarówno przez Wnioskodawczynię, jak i jej męża, prowadzącego również odrębną działalność gospodarczą. Wszystkie nakłady na budowę pawilonu poczyniła wyłącznie Wnioskodawczyni w okresie poprzedzającym separację jaka nastąpiła z dniem 19 stycznia 2015 r. Żaden wydatek na budowę pawilonu nie był ujęty jako koszt podatkowy. Wnioskodawczyni zamierza sporządzić notarialnie małżeńską umowę o podziale majątku wspólnego. W ramach tej umowy, pawilon ten (z wyjątkiem działki, na której jest budowany) oraz pozostałe składniki majątku Wnioskodawczyni związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mają stać się wyłącznie jej majątkiem osobistym (mają wejść w skład jej majątku osobistego). Następnie pawilon ten, tj. w istocie nakłady poczynione na jego budowę, Wnioskodawczyni ma zamiar aktem notarialnym sprzedać mężowi.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie nakłady poniesione na budowę wskazanego we wniosku pawilonu, to zważywszy, że budowa tego pawilonu nie została zakończona, a przedmiotem sprzedaży nie będzie nieruchomość gruntowa, na której nakłady te zostały poniesione, stwierdzić należy, że przychód z tego tytułu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie będzie to bowiem sprzedaż środka trwałego wykorzystywanego w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej), ani też przychodu, ze sprzedaży składnika majątku, wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) tej ustawy. Będzie on natomiast stanowił przychód ze źródła przychodów, jakim są prawa majątkowe, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy. Do takich praw należy zaliczyć m.in. przychód otrzymany z tytułu zbycia nakładów poniesionych na niedokończoną budowę pawilonu handlowego nie stanowiącego nieruchomości, a tym samym i środka trwałego. Zatem przychód z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód z tej sprzedaży należy ustalić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako nadwyżkę sumy przychodów z tego tytułu nad kosztami ich uzyskania. Zatem jeżeli w istocie, jak wskazano we wniosku, wydatki poniesione na budowę pawilonu będą odpowiadać kwocie przychodu uzyskanego ze sprzedaży prawa majątkowego, o którym mowa we wniosku (nakładów poniesionych na jego budowę), to dochód z tytułu tej sprzedaży nie powstanie, a tym samym i obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.