Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/450/MWD/2014/RWPD-70523
z 8 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 05 lipca 2013 r. nr IPTPB2/415-295/13-2/TS wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych z tytułu odpłatnego przejęcia przez gminę urządzenia wodociągowo-kanalizacyjnego od osoby fizycznej, która poniosła koszty związane z jej budową:

• w części dotyczącej braku przysporzenia majątkowego, jest nieprawidłowe,

• w pozostałej części, jest prawidłowe.
  
  

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 05 lipca 2013r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych przez osobę fizyczną na budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Interpretacja wydana została na wniosek Pana …z dnia 16 kwietnia 2013 r.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że do działki, której Wnioskodawca jest współwłaścicielem nie była doprowadzona kanalizacja miejska i wodociąg. Gmina odmówiła realizacji tej inwestycji. W tej sytuacji Wnioskodawca samodzielnie poniósł koszty budowy ww. mediów i wystąpił do Gminy o refundację poczynionych nakładów. W efekcie została podpisana umowa, na mocy której Gmina zobowiązała się pokryć 30% wartości inwestycji w momencie przejęcia jej na swój majątek. Wartość powyższa została Wnioskodawcy zapłacona, a równocześnie Wnioskodawca otrzymał PIT-8C z wykazaną kwotą refundacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powyższa kwota winna być ujęta w zeznaniu rocznym jako podstawa do opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszystkie dochody, a w ust. 2 definiuje się dochód ze źródła przychodów jako nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich osiągnięcia w roku podatkowym. W przypadku Wnioskodawcy kwota 30% refundacji nie pokryła wartości wydatku. Nie nastąpiło żadne przysporzenie majątkowe, a w rzeczywistości Wnioskodawca podarował Gminie 70% wartości inwestycji. Wnioskodawca nie czerpie oczywiście żadnych korzyści z tej inwestycji, gdyż właścicielem obecnie jest Gmina, a On ponosi koszty dostawy wody i odprowadzania ścieków. Zatem, tylko Gmina odniosła tutaj korzyść, przejmując inwestycję za procent wartości i obecnie czerpie pożytki. W ocenie Wnioskodawcy nie spełniony jest warunek osiągnięcia dochodu i mimo wystawienia przez Gminę deklaracji PIT-8C nie powinien zapłacić od tej kwoty podatku, gdyż kwota otrzymana stanowi tylko ułamek zwrotu poniesionych kosztów a nie tworzy dochodu.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 05 lipca 2013 r. nr IPTPB2/415-295/13-2/TS, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe wskazując m.in., że (…) zwrot poniesionych kosztów budowy wodociągu i kanalizacji jest przychodem z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858, z późn. zm.), osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wybudował samodzielnie kanalizację miejską i wodociągową, którą następnie odpłatnie przekazał gminie.

Zgodnie z art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r. poz. 121), urządzenia, między innymi wodociągowo-kanalizacyjne, z chwilą ich fizycznego połączenia z siecią należącą do gminy czy przedsiębiorstwa przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnych rzeczy ruchomych.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), jako odrębne źródło przychodów wyodrębnił odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne, jak wyżej wskazano, mają status rzeczy ruchomej i nie stanowią części nieruchomości to przychód z tytułu ich odpłatnego przekazania na rzecz gminy czy przedsiębiorstwa należy przyporządkować do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt II FSK 421/11. Sąd w orzeczeniu tym stwierdził m.in., że: (...) Urządzenie wodociągowo-kanalizacyjne, służące do doprowadzania do nieruchomości wody i odprowadzania z niej ścieków, z chwilą połączenia z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości, uzyskując status samoistnej rzeczy ruchomej. Wynagrodzenie otrzymane przez osobę, która urządzenie takie wybudowała z własnych środków i zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) odpłatnie przekazała je gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, stanowi przychód z odpłatnego zbycia innych rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) (...).

Powołany przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy stanowi, że źródłem przychodu jest odpłatne zbycie innych rzeczy - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zasady ustalania dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy, reguluje art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, to dochodem jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Z kolei, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wydatki te muszą zostać prawidłowo udokumentowane.

Jeżeli odpłatne zbycie rzeczy dokonane zostało przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy, to wówczas istnieje obowiązek wykazania, w zeznaniu podatkowym, uzyskanej kwoty przychodu, kosztów uzyskania przychodu oraz dochodu.

Natomiast odpłatne zbycie rzeczy dokonane po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy, nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto analizując prawno-podatkowe konsekwencje przedmiotowego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że kwota obejmująca zwrot nakładów, stanowiąca ostateczny rezultat rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą, spowoduje powstanie realnej korzyści finansowej po stronie Wnioskodawcy. Jednocześnie wskazać należy, że prawidłowo udokumentowane wydatki, poniesione przez Wnioskodawcę na wybudowanie sieci, mogą stanowić koszt jej nabycia.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie uznania, iż (...) Nie nastąpiło żadne przysporzenie majątkowe (...), jest nieprawidłowe.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż uznanie przez ten organ, że (…) zwrot poniesionych kosztów budowy wodociągu i kanalizacji jest przychodem z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy (…), jest nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.