Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-66/15/MU
z 30 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania u mieszkańca – osoby fizycznej przychodu oraz obowiązku wystawienia informacji PIT-8C – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania u mieszkańców – osób fizycznych przychodu oraz obowiązku wystawienia informacji PIT-8C. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 16 kwietnia 2015 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje przystąpić do realizacji ogłoszonego przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Programu „P.”. Program zakłada wsparcie zakupu i montażu instalacji i mikroinstalacji do produkcji energii elektrycznej na potrzeby istniejących lub będących w budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub wielorodzinnych. Dofinansowanie udzielane będzie w formie dotacji (w wysokości 40% kosztów kwalifikowanych zakupu i montażu instalacji) wraz z preferencyjną pożyczką (w wysokości 60% kosztów kwalifikowanych zakupu i montażu instalacji). Program będzie wdrażany na trzy sposoby, przy czym z punktu widzenia Wnioskodawcy istotny jest tryb, w ramach którego Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej udzieli Wnioskodawcy dotacji i pożyczki, natomiast Wnioskodawca we własnym zakresie dokona wyboru mieszkańców (osób fizycznych, wspólnot mieszkaniowych, spółdzielni mieszkaniowych), na których budynkach zostaną wykonane instalacje. Następnie Wnioskodawca ze środków pozyskanych z programu „P” we własnym imieniu i na własną rzecz zakupi i dokona montażu instalacji w wybranych budynkach a z mieszkańcami zawrze stosowne umowy cywilnoprawne. Na podstawie tych umów Wnioskodawca zachowa prawo własności do zamontowanych instalacji przez okres minimum 3 lat, natomiast mieszkańcy z instalacji tych będą mogli korzystać, zobowiązując się w zamian do spłaty na rzecz Wnioskodawcy części kosztów zakupu i montażu instalacji, w wysokości odpowiadającej wartości dofinansowania uzyskanego przez Wnioskodawcę w formie pożyczki (60% wartości instalacji), nie wcześniej jednak niż przed zakończeniem okresu trwałości projektu, własność przejdzie na mieszkańca.

Program „P” nie jest programem rządowym, ale jest programem finansowanym przez NFOŚiGW w W. . Podstawą działania Narodowego Funduszu jest ustawa Prawo ochrony środowiska. Fundusz zarządza finansami publicznymi przeznaczonymi na działalność ekologiczną poprzez programy priorytetowe zatwierdzane przez Radę Nadzorczą NFOŚiGW. Świadczenia w postaci zakupu przez Wnioskodawcę na rzecz mieszkańców instalacji Odnawialnych Źródeł Energii (OZE) są finansowane ze środków ww. Funduszu (40% w postaci udzielonej Wnioskodawcy dotacji i 60% w postaci udzielonej pożyczki), nie zaś z budżetu Wnioskodawcy. Przekazanie kwot pożyczki i dotacji nie następuje w ramach realizacji programu rządowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy możliwość korzystania przez mieszkańca – osobę fizyczną przez okres trwałości Programu z instalacji OZE – będącej własnością Wnioskodawcy – zamontowanej na jego nieruchomości w ramach realizacji ww. Programu oraz nabycie tej instalacji po upływie okresu trwałości projektu, pomimo uiszczenia Wnioskodawcy wyłącznie 60% początkowej wartości, będzie stanowiło świadczenie dające mieszkańcowi przysporzenie majątkowe w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym powodowało po stronie Wnioskodawcy obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją Programu „P” po stronie mieszkańca nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno z tytułu korzystania z instalacji OZE przez okres trwałości Programu jak i z tytułu nabycia instalacji po upływie tego okresu po uiszczeniu 60% wartości początkowej instalacji. Dla stwierdzenia, że w przedstawionych sytuacjach przychód dla mieszkańca nie powstaje decydujące znaczenie ma okoliczność, że zarówno zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości Programu jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu, dla wszystkich mieszkańców Wnioskodawcy są takie same. Nie można w związku z tym mówić o powstaniu przysporzenia majątkowego dla konkretnego mieszkańca. Tylko w przypadku gdyby konkretny zindywidualizowany mieszkaniec korzystał z instalacji lub nabył instalację na preferencyjnych zasadach w stosunku do innych mieszkańców, powstałby u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Elementarną zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również wartość świadczenia z postaci korzystania przez mieszkańców – osoby fizyczne przez okres trwałości Programu z instalacji OZE – będącej własnością Wnioskodawcy oraz wartość tej instalacji przekazanej na rzecz tych osób po upływie okresu trwałości projektu, w części jaka została sfinansowana przez Wnioskodawcę i nie została jemu zwrócona przez te osoby. Wobec braku przepisów zwalniających ich z opodatkowania stanowią one, co do zasady, przychód podlegający opodatkowaniu.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

Z kolei zgodnie z postanowieniami z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, iż przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje przystąpić do realizacji ogłoszonego przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Programu „P”. Program zakłada wsparcie zakupu i montażu instalacji i mikroinstalacji do produkcji energii elektrycznej na potrzeby istniejących lub będących w budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub wielorodzinnych. Dofinansowanie udzielane będzie w formie dotacji (w wysokości 40% kosztów kwalifikowanych zakupu i montażu instalacji) wraz z preferencyjną pożyczką (w wysokości 60% kosztów kwalifikowanych zakupu i montażu instalacji). Program będzie wdrażany na trzy sposoby, przy czym z punktu widzenia Wnioskodawcy istotny jest tryb, w ramach którego Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej udzieli Wnioskodawcy dotacji i pożyczki, natomiast Wnioskodawca we własnym zakresie dokona wyboru mieszkańców (osób fizycznych, wspólnot mieszkaniowych, spółdzielni mieszkaniowych), na których budynkach zostaną wykonane instalacje. Następnie Wnioskodawca ze środków pozyskanych z programu „P” we własnym imieniu i na własną rzecz zakupi i dokona montażu instalacji w wybranych budynkach a z mieszkańcami zawrze stosowne umowy cywilnoprawne. Na podstawie tych umów Wnioskodawca zachowa prawo własności do zamontowanych instalacji przez okres minimum 3 lat, natomiast mieszkańcy z instalacji tych będą mogli korzystać, zobowiązując się w zamian do spłaty na rzecz Wnioskodawcy części kosztów zakupu i montażu instalacji, w wysokości odpowiadającej wartości dofinansowania uzyskanego przez Wnioskodawcę w formie pożyczki (60% wartości instalacji), nie wcześniej jednak niż przed zakończeniem okresu trwałości projektu, własność przejdzie na mieszkańca.

Program „P” nie jest programem rządowym, ale jest programem finansowanym przez NFOŚiGW w W. . Podstawą działania Narodowego Funduszu jest ustawa Prawo ochrony środowiska. Fundusz zarządza finansami publicznymi przeznaczonymi na działalność ekologiczną poprzez programy priorytetowe zatwierdzane przez Radę Nadzorczą NFOŚiGW. Świadczenia w postaci zakupu przez Wnioskodawcę na rzecz mieszkańców instalacji Odnawialnych Źródeł Energii (OZE) są finansowane ze środków ww. Funduszu (40% w postaci udzielonej Wnioskodawcy dotacji i 60% w postaci udzielonej pożyczki), nie zaś z budżetu Wnioskodawcy. Przekazanie kwot pożyczki i dotacji nie następuje w ramach realizacji programu rządowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – w związku z realizacją Programu „P” po stronie mieszkańca – osoby fizycznej powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, zarówno z postaci korzystania z instalacji OZE przez okres trwałości Programu jak i z tytułu nabycia instalacji po upływie tego okresu w części jaka została sfinansowana przez Wnioskodawcę i nie została jemu zwrócona przez te osoby. Osoby te otrzymują bowiem konkretną korzyść finansową w postaci ww. świadczeń. Koszty zakupu i montażu instalacji poniesie Wnioskodawca. W związku z tym mieszkaniec – osoba fizyczna nie poniesie kosztów zarówno korzystania jak i nabycia instalacji, co w innych warunkach obciążałoby mieszkańca – osobę fizyczną. Tym samym osoba ta otrzymuje świadczenie, które powoduje u niej przysporzenie w majątku w postaci możliwości korzystania i nabycia instalacji, za które nie płaci.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie, uwzględniając powyższe przepisy nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z realizacją Programu „P” po stronie mieszkańca nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z ww. tytułów ponieważ zasady korzystania z instalacji OZE w okresie trwałości Programu jak i zasady nabywania instalacji OZE po upływie tego okresu, dla wszystkich mieszkańców są takie same. Gdyż jak sam Wnioskodawca wskazał w przedstawionym zdarzeniu przyszłym we własnym zakresie dokona wyboru mieszkańców – osób fizycznych, na których budynkach zostaną wykonane instalacje.

W związku z tym stwierdzić należy, że wartość nieodpłatnego świadczenia, które otrzyma mieszkaniec – osoba fizyczna w postaci możliwości korzystania przez okres trwałości Programu z instalacji OZE – będącej własnością Wnioskodawcy – zamontowanej na jego nieruchomości w ramach realizacji ww. Programu oraz nabycia tej instalacji po upływie okresu trwałości projektu, pomimo uiszczenia Wnioskodawcy wyłącznie 60% początkowej wartości, będzie stanowić przysporzenie majątkowe w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym osoby te uzyskają przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy i w konsekwencji po stronie Wnioskodawcy wystąpi obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C. W myśl bowiem art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu podpisania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.