Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/4512-160/15-4/UNR
z 29 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie własności działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie własności działek.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 maja 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawczyni jest właścicielką gruntu rolnego o pow. ok 4ha, położonego we wsi M. Grunt ten Wnioskodawczyni nabyła wspólnie z mężem w drodze darowizny od swojej babci w roku 1985. W roku 1997 mąż zmarł i w drodze dziedziczenia ustawowego Wnioskodawczyni nabyła - wspólnie z dziećmi - całość ww. gruntu, w proporcjach własności: 5/8 Wnioskodawczyni, każde z 3 dzieci - po 1/8. W roku 2010 Wnioskodawczyni postanowiła zbyć grunt i w tym celu dokonany został geodezyjny podział gruntu na 30 działek oraz drogę i przeprowadzono wyłączenie gruntu z produkcji rolnej (tzw. „odrolnienie”). Do dnia złożenia wniosku zostały sprzedane 4 działki.

Na teren ten gmina posiada miejscowy plan zagospodarowania określający go jako przeznaczony pod zabudowę.

W piśmie z dnia 19 maja 2015 r. Wnioskodawczyni wskazała, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT od r. 1994 z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej działalności jest wyłącznie sklep spożywczo-przemysłowy. Nigdy w zakresie działalności Wnioskodawczyni nie miała obrotu nieruchomościami. Czynności te Zainteresowana wykonuje wyłącznie w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym. Ani przed podziałem, ani po działki nie były wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Miały one charakter wyłącznie rolniczy. Nie były również nikomu udostępniane na podstawie umów najmu, dzierżawy ani innych, podobnych umów. Przed rozpoczęciem sprzedaży działek, wydzielonych z przedmiotowego terenu, Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży innych gruntów (rolnych, leśnych ani budowlanych). Zmiana miejscowego planu zagospodarowania w odniesieniu do ww. działek została dokonana uchwałą rady gminy z dn. 11 czerwca 2008 (kopia dec. w załączeniu). Jako strona Wnioskodawczyni mogła jedynie wnosić uwagi i wnioski. Zmiana przeznaczenia działek z rolnych na budowlane była formalnością, wynikającą ze zmiany planu miejscowego. W stosunku do ww. działek nie były wydawane decyzje o warunkach zabudowy, nie były też przez Wnioskodawczynię składane wnioski o taką decyzję. Wnioski takie we własnym zakresie będą ew. składać nabywcy działek- inwestorzy. Wnioskodawczyni nie przeprowadza poszukiwań nabywców działek, jedynym działaniem podjętym w tym kierunku jest tablica z informacją o sprzedaży działek i nr telefonu, ustawiona na terenie przeznaczonym do sprzedaży. Jedynymi czynnościami, wykonanymi przez Wnioskodawczynię w związku ze sprzedażą ww. działek było uzyskanie decyzji o „odrolnieniu” oraz geodezyjny podział terenu na działki oraz drogę. Ponadto, na terenie Wnioskodawczyni ustawiła ww. tablicę z nr telefonu do kontaktu. Zainteresowana nie przeprowadzała uzbrojenia terenu, nie budowała ogrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży ww. działek Wnioskodawczyni powinna płacić podatek od towarów i usług?

Wnioskodawczyni nadmieniła, że od roku 1994 jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (sklep spożywczo-przemysłowy). Sprzedaż gruntów - rolnych czy budowlanych – nie jest jednak przedmiotem jej działalności, lecz następuje z majątku prywatnego. Żadne z dzieci Wnioskodawczyni, które wraz z nią są współwłaścicielami ww. działek, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy

Sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, wydzielonych z prywatnego gruntu rolnego, nawet na terenie określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę - nie powinna podlegać podatkowi VAT, ponieważ:

• sprzedaż następuje w ramach zarządzania prywatnym majątkiem;
  

• nie jest przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności;
  

• Wnioskodawczyni nie zamierza też - po dokonaniu sprzedaży wszystkich działek-zajmować się kiedykolwiek działalnością w zakresie obrotu gruntami;
  

• w związku z zamiarem sprzedaży gruntu nie ponosiła żadnych działań inwestycyjnych, poza przeprowadzeniem podziału geodezyjnego;
  

• Wnioskodawczyni nie przeprowadzała w szczególności uzbrojenia ww. terenu ani nie korzystała z pośrednictwa agencji nieruchomości;
  

• Wnioskodawczyni nie miała też wpływu na decyzje gminy o przeznaczeniu tego terenu pod zabudowę;
  

• uzyskane ze sprzedaży działek środki zostaną przez Wnioskodawczynię przeznaczone na cele prywatne, niezwiązane z działalnością.
  
  

W piśmie z dnia 19 maja 2015 r. Wnioskodawczyni jeszcze raz podkreśliła, że sprzedaż ww. działek nie jest w jakikolwiek sposób związana z prowadzoną przez nią działalnością, i następuje w ramach zarządzania prywatnym majątkiem. Wraz z Wnioskodawczynią współwłaścicielami gruntu jest troje jej dzieci, które nie prowadzą, ani nie zamierzają prowadzić działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Terenu tego Wnioskodawczyni nie nabyła w celu odprzedaży, lecz otrzymała go w drodze darowizny, a następnie dziedziczenia – i traktowała jako przeznaczony pod działalność rolniczą. Zamiar sprzedaży pojawił się dopiero po zmianie planu zagospodarowania, uchwalonym przez gminę, który to plan wyłączał ww. grunt z produkcji rolnej i przeznaczał go pod zabudowę mieszkaniową.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni podtrzymała swoje stanowisko, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami ustawy, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, iż w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 140 ww. ustawy Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką gruntu rolnego o pow. ok 4ha. Grunt ten Wnioskodawczyni nabyła wspólnie z mężem w drodze darowizny od swojej babci w roku 1985. W roku 1997 mąż zmarł i w drodze dziedziczenia ustawowego Wnioskodawczyni nabyła - wspólnie z dziećmi - całość ww. gruntu, w proporcjach własności: 5/8 Wnioskodawczyni, każde z 3 dzieci - po 1/8. W roku 2010 Wnioskodawczyni postanowiła zbyć grunt i w tym celu dokonany został geodezyjny podział gruntu na 30 działek oraz drogę i przeprowadzono wyłączenie gruntu z produkcji rolnej (tzw. „odrolnienie”). Na teren ten gmina posiada miejscowy plan zagospodarowania określający go jako przeznaczony pod zabudowę. Do dnia złożenia wniosku zostały sprzedane 4 działki. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT od 1994 r. z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotem prowadzonej działalności jest wyłącznie sklep spożywczo-przemysłowy. Nigdy w zakresie prowadzonej działalności Wnioskodawczyni nie miała obrotu nieruchomościami. Czynności te Zainteresowana wykonuje wyłącznie w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym. Działki nigdy nie były wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Miały one charakter wyłącznie rolniczy. Nie były również nikomu udostępniane na podstawie umów najmu, dzierżawy ani innych, podobnych umów. Przed rozpoczęciem sprzedaży działek, wydzielonych z przedmiotowego terenu, Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży innych gruntów (rolnych, leśnych ani budowlanych). Zmiana miejscowego planu zagospodarowania w odniesieniu do ww. działek została dokonana uchwałą rady gminy. Zmiana przeznaczenia działek z rolnych na budowlane była formalnością, wynikającą ze zmiany planu miejscowego. W stosunku do ww. działek nie były wydawane decyzje o warunkach zabudowy, nie były też przez Wnioskodawczynię składane wnioski o taką decyzję. Wnioskodawczyni nie przeprowadza poszukiwań nabywców działek, jedynym działaniem podjętym w tym kierunku jest tablica z informacją o sprzedaży działek i nr telefonu, ustawiona na terenie przeznaczonym do sprzedaży. Zainteresowana nie przeprowadzała uzbrojenia terenu, nie budowała ogrodzenia.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Zainteresowana w związku ze sprzedażą udziału w prawie własności działek powstałych w wyniku podziału, nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w prawie własności przedmiotowych działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając ww. działki, stanowiące majątek prywatny, korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Wobec powyższego, sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w prawie własności działek powstałych w wyniku podziału nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia udziału w prawie własności działek powstałych w wyniku podziału działek, nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem Wnioskodawczyni nie jest obowiązana do naliczenia podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą udziału w prawie własności przedmiotowych działek powstałych w wyniku podziału.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Wnioskodawczynię – jedną ze współwłaścicieli przedmiotowych działek, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli, tj. dzieci Wnioskodawczyni.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.