Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1235/14-10/KC
z 3 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku złożonym w dniu 17 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.) nadesłanym w odpowiedzi na pismo z dnia 17 grudnia 2014 r. (doręczone w dniu 23 grudnia 2014 r.) oraz ponownie pismem z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) nadesłanym w odpowiedzi na pismo z dnia 13 stycznia 2015 r. (doręczone w dniu 19 stycznia 2015 r.), oraz pismem z dnia 19 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) nadesłanym w odpowiedzi na pismo z dnia 4 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia VAT od wydatków związanych z samochodem osobowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia VAT od wydatków związanych z samochodem osobowym. Wskazany wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 17 grudnia 2014 r. - skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 23 grudnia 2014 r. oraz pismem z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 13 stycznia 2015 r. - skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 19 stycznia 2015 r. oraz pismem z dnia 19 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 4 lutego 2015 r. - skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 13 lutego 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Samochód, którego Strona jest właścicielem w dniu 10 maja 2013 r. uczestniczył w kolizji drogowej. Kolizja nastąpiła z winy drugiego kierującego, co zostało uznane przez Policję, przybyłą na miejsce zdarzenia. W związku z powstałymi szkodami istnieje konieczność poniesienia wydatków związanych z naprawą samochodu. Wydatki te jeszcze nie zostały poniesione. Ubezpieczyciel sprawcy w dniu 4 czerwca 2013 r. uznał roszczenie Strony w zakresie naprawy szkody i wypłacił odszkodowanie w uznanej przez siebie części. Kwota ta jest jednak mniejsza od kosztorysu naprawy. Strona nie wystąpiła jeszcze z roszczeniem sądowym przeciwko ubezpieczycielowi sprawcy w zakresie wypłaty pozostałej części odszkodowania za poniesioną stratę.

Samochód ten został pierwotnie nabyty jako używany w dniu 11 kwietnia 2008 r. Został on nabyty jako współwłasność wraz z małżonką Strony. Nastąpiło to przed zawarciem związku małżeńskiego. Zgodnie z art. 33 Ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ponieważ został on nabyty przed powstaniem wspólności ustawowej był on traktowany jako majątek osobisty każdego z małżonków. Od dnia 1 lipca 2013 r. Strona prowadzi działalność gospodarczą i od tego dnia jest także podatnikiem VAT. W dniu 31 grudnia 2013 r. na mocy umowy kupna sprzedaży zawartej z małżonką, został przez Stronę nabyty jej udział we własności samochodu i od tego momentu jest jedynym właścicielem samochodu. W dniu 1 stycznia 2014 r, samochód ten został wprowadzony do rejestru środków trwałych i od tego momentu jest wykorzystywany w działalności gospodarczej. Samochód został zaklasyfikowany jako samochód osobowy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Samochód w momencie kolizji nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, ponieważ działalność ta została założona w terminie późniejszym. W momencie wystąpienia opisanej powyżej kolizji drogowej samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym. Jest on także objęty ubezpieczeniem dobrowolnym obecnie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 31 grudnia 2014 r.) Strona wskazała, że koszty naprawy samochodu nie zostały jeszcze poniesione.

Ponadto, w piśmie z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.) Strona wskazała, że przedmiotowy samochód to Ford Focus o nadwoziu Kombi i samochód może być wykorzystywany do czynności innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów art. 86a ust. 3 Ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu z dnia 19 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) Strona wskazuje, że samochód został wprowadzony do rejestru środków trwałych w dniu 1 stycznia 2014 r. i od tego momentu jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. Zdarzenie drogowe opisane we wniosku o interpretacje prawa podatkowego miało miejsce przed wprowadzeniem samochodu do rejestru środków trwałych a także przed rozpoczęciem przeze mnie prowadzenia działalności gospodarczej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie :

Czy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych z tytułu naprawy samochodu, które wynikały z zaistniałej kolizji?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 19 lutego 2015 r.:

Podatnik jest zdania, że nie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającej z faktur otrzymanych z tytułu naprawy samochodu, które wynikają ze zdarzenia opisanego w we wniosku o interpretację prawa podatkowego z dnia 17 października 2014 r. ponieważ ww. zdarzenie miało miejsce przed wprowadzeniem samochodu do rejestru środków trwałych a więc w okresie, kiedy nie był on wykorzystywany w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi reguluje przepis art. 86a ustawy, który został wprowadzony z dniem 1 kwietnia 2014 r. ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
   
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
   
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
   
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 10 maja 2013 r. uczestniczył w kolizji drogowej. W związku z powstałymi szkodami istnieje konieczność poniesienia wydatków związanych z naprawą samochodu, które jeszcze nie zostały poniesione. Samochód został pierwotnie nabyty jako używany w dniu 11 kwietnia 2008 r jako współwłasność wraz z małżonką jednak przed zawarciem związku małżeńskiego. Zgodnie z art. 33 Ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ponieważ został on nabyty przed powstaniem wspólności ustawowej był on traktowany jako majątek osobisty każdego z małżonków. Od dnia 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i od tego dnia jest także podatnikiem VAT. W dniu 31 grudnia 2013 r. na mocy umowy kupna sprzedaży zawartej z małżonką, Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem auta. W dniu 1 stycznia 2014 r, samochód ten został wprowadzony do rejestru środków trwałych i od tego momentu jest wykorzystywany w działalności gospodarczej. Samochód został zaklasyfikowany jako samochód osobowy marki Ford Focus o nadwoziu kombi i może być wykorzystywany do czynności innych niż działalność gospodarcza w rozumienie przepisów art. 86a ust. 3 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych z tytułu naprawy samochodu, które wynikały z zaistniałej kolizji.

W powołanych przepisach art. 86a ustawy, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%).

Odliczenie pełne, tj. w wysokości 100%, przysługuje tylko w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą (autobusy), czy związanych z pojazdami wykorzystywanymi przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczenia VAT od wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystywania tego samochodu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach używania, wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzona przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. Wskazać również należy, ze przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w swoim przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych pojazdów dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, opisany we wniosku samochód osobowy, który Wnioskodawca wprowadził do swojej działalności gospodarczej w styczniu 2014 r. może być wykorzystywany zarówno do działalności gospodarczej jak również do celów innych niż działalność gospodarcza – tj. będzie wykorzystywany do tzw. celów „mieszanych”. W konsekwencji, w sytuacji, gdy wydatki związane z naprawą samochodu po wypadku, będą służyły czynnościom opodatkowanym oraz czynnościom innym niż działalność gospodarcza, czyli przeznaczony będzie do użytku „mieszanego”, to zastosowanie znajdzie art. 86a ust. 1 ustawy, tj. przepis dający prawo do odliczenia w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z tym pojazdem.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.