INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1130/11 – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 8 marca 2011 r.) uzupełnionym w dniu 26 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych wniesionych aportem do spółki cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych wniesionych aportem do spółki cywilnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 1, § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 16 maja 2011 r. nr ILPB1/415-291/11-2/AA, wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 maja 2011 r., natomiast w dniu 26 maja 2011 r. uzupełniono ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do 28 lutego 2011 r. prowadził indywidualną działalność gospodarczą, na zasadach ogólnych, tj. na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W dniu 28 lutego 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę spółki cywilnej z (…), prowadzącym do dnia 31 stycznia 2011 r. indywidualną działalność gospodarczą.

Od dnia 1 marca 2011 r., wspólnicy powołanej spółki cywilnej prowadzą działalność pod nazwą (…).

Stosownie do umowy spółki cywilnej, wspólnik wniósł do spółki aportem własne przedsiębiorstwo, obejmujące wszystkie z wymienionych w art. 55 KC składniki przedsiębiorstwa, w tym m.in. trzy środki trwałe po amortyzacji, przydatne w procesie produkcyjnym, przekraczające pojedynczo kwoty 3.500 zł, o łącznej wartości giełdowej na dzień 1 marca 2011 r. ustalonej na podstawie wartości z internetu w wysokości 60.000 zł:

• sprawny samochód ciężarowy, rok prod. 1996 – wartość 25.000 zł,
• ładowarkę czołową, rok prod. 1993 – wartość 20.000 zł,
• przyczepę uniwersalną, rok prod. 1993 – wartość 15.000 zł.
  
  

Od wartości składników przedsiębiorstwa, przekazanych spółce cywilnej w ramach aportu, w tym środków trwałych po amortyzacji, wspólnicy zapłacili podatek PCC-3. Wymieniony pojazd i urządzenie pomimo amortyzacji są nadal przydatne w prowadzonej działalności gospodarczej i zapewniają przychody.

Wspólnicy nie wprowadzili do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykazanych pojazdów i urządzeń.

Wnioskodawca nie uczestniczył w amortyzacji wskazanego pojazdu i urządzeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może wprowadzić do ewidencji pojazd i urządzenia po amortyzacji i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej, ustalonej w lutym 2011 r., na podstawie aktualnych wartości giełdowych...
2. Czy w sytuacji przekazania przez wspólnika aportem do spółki cywilnej wszystkich składników jego przedsiębiorstwa, w tym środków trwałych po amortyzacji jednostkowych wartości powyżej 3.500 zł, ustalonych w dniu założenia spółki, na podstawie średnich cen giełdowych w internecie i wykorzystywanych w działalności gospodarczej, można ponownie wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pojazd i urządzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, może wprowadzić do ewidencji środków trwałych:

• sprawny samochód ciężarowy, rok prod. 1996 – wartość 25.000 zł,
• ładowarkę czołową, rok prod. 1993 – wartość 20.000 zł,
• przyczepę uniwersalną, rok prod. 1993 – wartość 15.000 zł, ponieważ:
  1. pojazd i pozostałe urządzenia mają wartości wielokrotnie przekraczające minimalną wartość 3.500 zł i będą wykorzystywane w działalności gospodarczej spółki cywilnej,
  2. odpisów amortyzacyjnych nie dokonywał wspólnik.
  
  

W przepisach ustawy, powołanych w części F wniosku, nie ma uregulowanego postępowania w przedmiotowej sytuacji. Wspólnicy nie będą dokonywali odpisów od wartości wykazanych urządzeń, do czasu wydania interpretacji podatkowej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż występują podstawy prawne do wpisania zamortyzowanego przedmiotowego pojazdu i urządzeń o łącznej wartości 60.000 zł do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma uregulowania dotyczącego postępowania w przedmiotowej sytuacji. Rozpoczynając działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, wspólnicy w umowie spółki określają różnego rodzaju ruchomości będące ich własnością, jako wniesione w formie aportu przyszłe środki trwałe.

Istotne znaczenie ma tu określenie wartości początkowej tych ruchomości na dzień ich wniesienia do spółki, celem dokonywania prawidłowych odpisów amortyzacyjnych.

Aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały, musi zgodnie z przepisami art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić własność lub współwłasność podatnika, być zdatny w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy – co występuje w przedmiotowej sprawie. W tym stanie rzeczy za wartość początkową przedmiotowego pojazdu lub urządzenia, spełniającego kryteria uznania za środek trwały, wniesionego przez wspólnika jako wkład do spółki cywilnej, należy przyjąć nie cenę, ale wartość tego środka wykazaną w umowie spółki.

Przepisy art. 22g ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy stanowią, że za wartość początkową środków trwałych w razie nabycia w drodze aportu, wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną, uważa się wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot był amortyzowany.

W tym stanie rzeczy można błędnie uznać, że brak uregulowania w powołanych przepisach postępowania w przedmiotowej sprawie stanowi podstawę do twierdzenia, że spółka cywilna, która otrzymała w formie aportu przedsiębiorstwo z niektórymi składnikami już wcześniej zamortyzowanymi, nie będzie mogła ich ponownie amortyzować.

Powołane przepisy nie mają zastosowania do aportu pojedynczych środków trwałych, których wartość początkową ustala się na podstawie art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli według ustalonej na dzień wniesienia wkładu wartości, nie wyższej niż wartość rynkowa tych składników aportu.

Po amortyzacji przez wspólnika, sprawny zamortyzowany pojazd i urządzenia były użytkowane w jego przedsiębiorstwie i zapewniały przychód.

Wnioskodawca nie korzystał z odpisów amortyzacyjnych przedmiotowego pojazdu i urządzeń.

Wnioskodawca prowadząc indywidualną działalność gospodarczą mógł zakupić pojazd i urządzenia, dokonywać odpisów amortyzacyjnych, a następnie dokonać wniesienia aportem pojazdu i urządzeń i kontynuować odpisy amortyzacyjne w ramach spółki cywilnej.

Wartość początkową pojazdu i urządzeń, wspólnicy określili na podstawie analizy internetowych cen giełdowych, od której zapłacili podatek PCC-3.

Ewentualne nabycie nowego pojazdu i urządzeń, odliczenie podatku naliczonego VAT i dokonywanie odliczeń amortyzacyjnych od wartości początkowej, z uwagi na sprawny pojazd i urządzenia, miałoby wpływ na dochód wspólników i podatki od osób fizycznych.

W dniu 8 czerwca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-291/11-4/AA stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 24 czerwca 2011 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 11 lipca 2011 r. znak ILPB1/415W-76/11-2/AP. W dniu 29 lipca 2011 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1130/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 19 grudnia 2011 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1130/11 w sprawie doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

Prawomocne orzeczenie wyroku wpłynęło do tut. organu w dniu 17 lutego 2012 r.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi zlikwidowanie przez Skarżącego prowadzonej na własny rachunek indywidualnej działalności gospodarczej i zawiązanie spółki cywilnej wspólnie z innym podatnikiem, również prowadzącym uprzednio na własny rachunek indywidualną działalność gospodarczą, nie było ani zmianą formy organizacyjnej, połączeniem dokonywanym na podstawie odrębnych przepisów, czy nabyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 22g ust. 12 i art. 22h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ani też zmianą formy prawnej prowadzonej działalności, w szczególności polegającej na łączeniu dotychczasowych podmiotów gospodarczych czy zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną (art. 22g ust. 13 ww. ustawy).

W ocenie Sądu zawiązanie spółki cywilnej nie zmienia faktu, iż podatnikiem dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych nadal jest odrębnie każdy wspólnik tej spółki (art. 8 ust. 1 ww. ustawy). Dochody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną opodatkowuje się osobno u każdej osoby w stosunku do jej udziału. Nie oznacza to, że każdy wspólnik indywidualnie osiąga przychody i ponosi koszty związane z działalnością gospodarczą. Dla ustalenia wysokości dochodu wspólnika z udziału w spółce cywilnej niezbędne jest bowiem ustalenie „dochodu spółki”, tzn. porównanie wysokości przychodów spółki cywilnej z poniesionymi kosztami tej działalności. Tak więc Skarżący, będąc wspólnikiem spółki cywilnej nie korzysta indywidualnie z odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowiących majątek wspólny wspólników. Korzysta z nich spółka cywilna i to spółka cywilna osiąga przychody, które następnie pomniejszone o koszty ich uzyskania są dzielone między wspólnikami proporcjonalnie do ich udziału.

Wobec powyższego do opisanego we wniosku stanu faktycznego - zdaniem Sądu - zastosowanie znajdzie jednoznaczna w swej treści norma art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na jej mocy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Wartość początkową wniesionych przez Skarżącego do spółki cywilnej składników majątku i wprowadzonych przez spółkę cywilną do ewidencji winna stanowić wartość rynkowa z dnia nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1130/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Natomiast treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;

• 1a. w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;

2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia;
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:
   1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
   2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
   3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
   
   

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 19 ust. 3 i 4 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że co do zasady, w ściśle określonych sytuacjach, można ustalić wartość początkową środków trwałych w jego wartości rynkowej, ustalonej na dzień wniesienia.

Należy przy tym wskazać, że zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Jednocześnie należy zauważyć, iż treść art. 22g ust. 12 ww. ustawy stanowi, iż w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 13 powołanej ustawy przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1. podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,
2. zmiany formy prawnej prowadzonej działalności, polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki niebędącej osobą prawną,
3. (uchylony),
4. (uchylony),
5. zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków

– jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Zgodnie zaś z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Stosownie do treści art. 22h ust. 3a ww. ustawy przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

Wobec powyższego należy zauważyć, iż przewidziany we wskazanych przepisach obowiązek kontynuowania amortyzacji zachodzi w ściśle określonych w tych przepisach przypadkach. Po pierwsze zasada kontynuacji ma zastosowanie w razie zmiany formy prawnej podatnika, po drugie w razie podziału lub połączenia podmiotów, po trzecie w razie nabycia przez podatnika przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze aportu niepieniężnego.

Warunkiem kontynuacji amortyzacji środków trwałych jest przy tym to, by były one wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane przez podmiot, który zmienił formę prawną, podzielił się lub połączył z innym, a także przez przejmowane przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, a ponadto jeśli na podstawie odrębnych przepisów podmiot wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu o zmienionej formie prawnej, połączonego albo podzielonego lub zbywcy przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna ze wskazanych powyżej sytuacji, bowiem zlikwidowanie działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i zawiązanie spółki cywilnej wspólnie z innym podatnikiem, który również uprzednio prowadził działalność gospodarczą nie spełnia przesłanek zawartych zarówno w art. 22g ust. 12 i art. 22h ust. 3a jak i art. 22g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w sytuacji przekazania przez wspólnika aportem do spółki cywilnej wszystkich składników jego przedsiębiorstwa, w tym środków trwałych po amortyzacji wykorzystywanych w indywidualnej działalności gospodarczej, można ponownie wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednocześnie wartość początkową wniesionych do spółki cywilnej składników majątku (całkowicie zamortyzowanych) i wprowadzonych przez spółkę cywilną do ewidencji winna stanowić - stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - wartość rynkowa z dnia nabycia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.