INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011r. (data wpływu 27 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2011r. (data wpływu 30 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca może odliczyć VAT naliczony wynikający z faktur za rozmowy i abonamenty zakupione na cele związane w całości z działalnością opodatkowaną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca może odliczyć VAT naliczony wynikający z faktur za rozmowy i abonamenty zakupione na cele związane w całości z działalnością opodatkowaną.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 grudnia 2011r. (data wpływu 30 grudnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 grudnia 2011r. znak: IBPBI/2/423-1196/11/AK, IBPP1/443-1494/11/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W poprzednich latach Wnioskodawca zakupił duże ilości telefonów komórkowych wraz z abonamentami na czas określony 24 miesiące. Ilość zakupionych telefonów i abonamentów znacznie przekraczała ilość zatrudnionych w Spółce osób. Część z zakupionych telefonów została wykorzystana przez Spółkę dla pracowników do celów służbowych. Spółka nie jest operatorem telekomunikacyjnym ani jej głównym przedmiotem działalności nie jest handel tego typu asortymentem, natomiast ma w zakresie działalności handel. Telefony, które nie zostały oddane do użytkowania pracownikom były zdeponowane w siedzibie Spółki i nieużywane. Celem zakupu większej ilości telefonów i abonamentów z nimi związanych było uzyskanie wyjątkowo korzystnych upustów oraz uzyskanie przychodu ze sprzedaży nieużywanych aparatów telefonicznych. Upusty z tytułu zakupu dodatkowych telefonów dotyczyły obniżenia kosztu abonamentów dla wszystkich posiadanych przez Spółkę telefonów oraz uzyskano dzięki temu znaczącą obniżkę ceny zakupowanych aparatów telefonicznych - większość została zakupiona za 1zł netto.

Część nieużywanych aparatów komórkowych została wykorzystana na wymianę uszkodzonych telefonów użytkowanych przez pracowników, natomiast pozostałe zostały sprzedane. Sprzedane aparaty telefoniczne zostały zbyte po cenach rynkowych z 23% VAT, przed upływem 24-miesięcznego okresu umowy. Sprzedane aparaty telefoniczne zostały nabyte przez Spółkę w ramach zakupu 24-miesięcznych abonamentów i warunkiem ich nabycia było ponoszenie kosztu abonamentu za powyższy okres.

Korzyścią jaką uzyskała Spółka z powyższej operacji biznesowej jest: przychód ze sprzedaży aparatów telefonicznych, oszczędność na zakupie nowych telefonicznych aparatów komórkowych w miejsce uszkodzonych oraz obniżona cena abonamentów telefonicznych używanych przez pracowników. Uzyskany przychód ze sprzedaży telefonów był niższy niż zakładano przy zakupie abonamentów i wydatki związane z utrzymaniem abonamentów przekroczyły przychód ze sprzedaży. Spowodowane to zostało znacznie wyższym niż prognozowano spadkiem cen telefonów komórkowych . Spółka poniosła stratę na tej operacji.

Kosztem uzyskania przychodów są zdaniem Spółki: koszty abonamentów, aparatów i rozmów telefonicznych używanych przez pracowników Spółki na cele związane z działalnością Spółki oraz koszty abonamentów i aparatów, które nie były wykorzystywane do prowadzenia rozmów a przyczyniły się do uzyskania przez Spółkę upustów oraz przychodu ze sprzedaży aparatów telefonicznych. W związku z powyższym Spółka zalicza w koszty uzyskania przychodów koszty zakupu telefonów, ich abonamentów oraz rozmów telefonicznych.

Wnioskodawca działa na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców z dnia 15 stycznia 2002r. - KRS 00000xxxxx. Głównym przedmiotem działalności spółki jest budowa dróg i mostów. Obroty roczne spółki przekraczały 50 mln zł. Z tego tytułu Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym od początku swojej działalności.

Zakupów wskazanych we wniosku telefonów komórkowych dokonano w 2009 i 2010 roku. Spółka odliczyła VAT naliczony zarówno z faktur dotyczących płaconych za te telefony abonamentów, jak i zakupu wyżej wymienionych telefonów komórkowych w cenie 1 zł za sztukę. Wynikało to z faktu, że cena nabycia aparatów telefonicznych była rozliczana w okresie umowy i zawierała się: w fakturze zakupu aparatów - (1 zł netto za sztukę) oraz w fakturach za abonament w ciągu trwania umowy.

Sprzedaż wskazanych we wniosku telefonów komórkowych została dokonana w maju i czerwcu 2011 roku na rzecz podmiotu VAT czynnego, działającego w zakresie handlu telefonami komórkowymi. Podmiot nie jest pracownikiem spółki. Sprzedaż została udokumentowana fakturami VAT i opodatkowana stawką 23%. Sprzedaży aparatów dokonano po cenach rynkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może odliczyć VAT naliczony wynikający z faktur za rozmowy i abonamenty telefoniczne zakupione na cele związane w całości z działalnością opodatkowaną stawkami 23% i 8% (w latach poprzednich sprzedaż w całości opodatkowana – stawki 22% i 7%)...

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dotyczących kosztów rozmów telefonicznych i abonamentów w zakresie w jakim te usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W sytuacji gdy telefony są wykorzystywane tylko do działalności opodatkowanej przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od całości ponoszonych wydatków na usługi telekomunikacyjne. W związku z powyższym Spółka ma prawo do odliczenia całego podatku VAT wynikającego z faktur zakupu rozmów telefonicznych i abonamentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy VAT.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (wyłączenie w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa ETS wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. ETS wielokrotnie zwracał uwagę, iż właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nabycie towarów i usług przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie z ww. zasady wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom wyłącznie w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność opodatkowaną stawkami 23% i 8% (w latach poprzednich sprzedaż w całości opodatkowana stawkami 22% i 7%).

W 2009 i 2010r. Wnioskodawca zakupił duże ilości telefonów komórkowych wraz z abonamentami na czas określony 24 miesiące. Ilość zakupionych telefonów i abonamentów znacznie przekraczała ilość zatrudnionych w Spółce osób. Część z zakupionych telefonów została wykorzystana przez Spółkę dla pracowników do celów służbowych. Telefony, które nie zostały oddane do użytkowania pracownikom były zdeponowane w siedzibie Spółki i nieużywane. Celem zakupu większej ilości telefonów i abonamentów z nimi związanych było uzyskanie wyjątkowo korzystnych upustów oraz uzyskanie przychodu ze sprzedaży nieużywanych aparatów telefonicznych. Upusty z tytułu zakupu dodatkowych telefonów dotyczyły obniżenia kosztu abonamentów dla wszystkich posiadanych przez Spółkę telefonów oraz uzyskano dzięki temu znaczącą obniżkę ceny zakupowanych aparatów telefonicznych - większość została zakupiona za 1zł netto.

Część nieużywanych aparatów komórkowych została wykorzystana na wymianę uszkodzonych telefonów użytkowanych przez pracowników, natomiast pozostałe zostały sprzedane. Sprzedane aparaty telefoniczne zostały zbyte po cenach rynkowych z 23% VAT, przed upływem 24-miesięcznego okresu umowy. Sprzedane aparaty telefoniczne zostały nabyte przez Spółkę w ramach zakupu 24-miesięcznych abonamentów i warunkiem ich nabycia było ponoszenie kosztu abonamentu za powyższy okres.

Korzyścią jaką uzyskała Spółka z powyższej operacji biznesowej jest: przychód ze sprzedaży aparatów telefonicznych, oszczędność na zakupie nowych telefonicznych aparatów komórkowych w miejsce uszkodzonych oraz obniżona cena abonamentów telefonicznych używanych przez pracowników. Uzyskany przychód ze sprzedaży telefonów był niższy niż zakładano przy zakupie abonamentów i wydatki związane z utrzymaniem abonamentów przekroczyły przychód ze sprzedaży. Spowodowane to zostało znacznie wyższym niż prognozowano spadkiem cen telefonów komórkowych . Spółka poniosła stratę na tej operacji.

Spółka odliczyła VAT naliczony zarówno z faktur dotyczących płaconych za te telefony abonamentów, jak i zakupu wyżej wymienionych telefonów komórkowych w cenie 1 zł za sztukę. Wynikało to z faktu, że cena nabycia aparatów telefonicznych była rozliczana w okresie umowy i zawierała się: w fakturze zakupu aparatów - (1 zł netto za sztukę) oraz w fakturach za abonament w ciągu trwania umowy.

Sprzedaż wskazanych we wniosku telefonów komórkowych została dokonana w maju i czerwcu 2011 roku na rzecz podmiotu VAT czynnego, działającego w zakresie handlu telefonami komórkowymi. Sprzedaż została udokumentowana fakturami VAT i opodatkowana stawką 23%. Sprzedaży aparatów dokonano po cenach rynkowych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki za rozmowy telefoniczne i abonamenty telefoniczne poniesione na cele związane w całości ze sprzedażą opodatkowaną, została bowiem spełniona podstawowa przesłanka, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jaką jest związek nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT przez czynnego podatnika tego podatku.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem niezaistnienia przesłanek określonych w art. 88 ustawy o VAT, ograniczających to prawo.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu prawo do odliczenia całego podatku VAT wynikającego z faktur zakupu rozmów telefonicznych i abonamentów, należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.