INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2011r. (data wpływu 28 września 2011r.), uzupełnionego pismem z dnia 20 grudnia 2011r. (data wpływu 22 grudnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą dwóch działek wraz z udziałami w drodze oraz konieczności opodatkowania podatkiem VAT tej sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą dwóch działek wraz z udziałami w drodze oraz konieczności opodatkowania podatkiem VAT tej sprzedaży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 grudnia 2011r. (data wpływu 22 grudnia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 grudnia 2011r. znak: IBPP1/443-1496/11/AL.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 23 lipca 2008r. Wnioskodawca nabył grunty niezabudowane o powierzchni 0,7052 ha położone w X, powiat Y, które zostały zakupione na cele prywatne – z zamiarem wybudowania budynku mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe.

Niestety w chwili obecnej sytuacja finansowa nie pozwala Wnioskodawcy na rozpoczęcie budowy, a wręcz Wnioskodawca zmuszony jest do sprzedaży części nieruchomości o powierzchni 0,4048 ha, w celu pozyskania środków finansowych przeznaczonych na bieżące funkcjonowanie.

W chwili obecnej Wnioskodawca zlecił wstępny projekt podziału ww. działki na dwie mniejsze o powierzchni około 1500 m^² i 1650m^² i dodatkowo drogę dojazdową. Podział ma na celu szybsze zbycie nieruchomości jako całość. W terminie późniejszym działki zostaną wystawione na sprzedaż.

Wnioskodawca nadmienił, iż nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, a ewentualne zbycie nieruchomości nie będzie dokonywane w ramach działalności gospodarczej.

Dla nieruchomości zostało wydane zaświadczenie, zgodnie z którym działka znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Przedmiotowa działka od momentu nabycia nie była w żaden sposób wykorzystywana. Były tam jedynie prowadzone prace polegające na porządkowaniu działki, w szczególności likwidacja chwastów i wycinanie drzewek samosiejek.

Działki, o których mowa we wniosku nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawca oświadczył, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie określonym PKD: 5610A - restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne.

Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności rolniczej i nie posiada statusu rolnika. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej, z wykorzystaniem wskazanych we wniosku gruntów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 grudnia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż status gruntów nabytych 23 lipca 2008r.:

• powierzchnia 0,4048 ha – zabudowa zagrodowa MNR,
• powierzchnia 0,3004 ha – grunty rolne.
  
  

Dla części nieruchomości o powierzchni 0,4048 ha z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż jest to zabudowa zagrodowa.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy dla działki o powierzchni 0,7052 ha i 0,4048 ha została wydana decyzja o warunkach zabudowy... Jeśli tak, to czy Pani wystąpiła z wnioskiem o wydanie takiej decyzji” Wnioskodawca wskazał, iż nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W takim stanie w jakim Wnioskodawca ją zakupił chce odsprzedać dalej.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać działki o powierzchni 1500m^² i 1650m^² wraz z udziałem w drodze dla każdej z tych działek.

Podział działki na dwie mniejsze powoduje szansę na szybsze zbycie każdej z nich wraz z udziałem w drodze odrębnym nabywcom.

Drogę dojazdową w momencie sprzedaży będzie stanowił wyłącznie grunt.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy Wnioskodawca dokonywał uatrakcyjnienia ww. działki o pow. 0,4048 ha lub działek powstałych z podziału, poprzez doprowadzenie do niej (nich) mediów (woda, prąd, gaz)...” Wnioskodawca wskazał, iż nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia działek o powierzchni 0,4048 ha.

W momencie sprzedaży działki powstałe z podziału działki o powierzchni 0,4048 ha nie będą zabudowane budynkiem ani budowlą.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek wraz z udziałem w drodze zostaną przeznaczone na bieżące zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek.

Wnioskodawca posiada nieruchomość gruntową o powierzchni 0,3004 ha - działka rolna, nie ma zamiaru sprzedawać jej w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 grudnia 2011r.):

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w świetle zdarzenia przyszłego przedstawionego powyżej oraz brzmienia art. 15 ustęp 1, 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług w zakresie transakcji sprzedaży dwóch działek wraz z udziałami w drodze...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 grudnia 2011r.) sprzedaż działek o powierzchni 1500m^² i 1650m^² wraz z udziałem w drodze, jako czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, iż w ww. zakresie nie jest podatnikiem podatków od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Oznacza to, że zgodnie z powołaną definicją działalności gospodarczej podatnikami będą również osoby, które wykonały czynności jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przepis ten dotyczy wszystkich czynności wykonywanych okazjonalnie (w tym również dostaw działek budowlanych). Polskie przepisy przewidują zatem uznanie za podatnika podatku od towarów i usług osobę, która okazjonalnie dokonuje dostawy działek budowlanych w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Przepis ten został wprowadzony w celu zrównania pod względem opodatkowania podatkiem VAT podmiotów dokonujących takich samych czynności.

Podkreślić należy, że zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ustawy VAT okoliczności wskazujące na zamiar dokonywania tych czynności w sposób częstotliwy nie muszą być oceniane w momencie nabycia gruntu. W określonych sytuacjach o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej mogą świadczyć działania podejmowane po nabyciu np. danego towaru. Działalnością gospodarczą jest bowiem nie tylko rozpoczęcie sprzedaży działek pod zabudowę, lecz również wykonywanie wszystkich innych czynności zmierzających do dokonania sprzedaży, w tym również czynności przygotowawcze i inwestycyjne. Definicja ta ma charakter obiektywny i bez względu na deklaracje osoby dokonującej czynności dostawy działek budowlanych, należy rozważyć okoliczności towarzyszące danej transakcji. Podmiot dokonujący czynności związanych z dostawą działek nabywa status podatnika z chwilą rozpoczęcia tych czynności, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że dostawa działek ma charakter powtarzalny.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym również wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza zatem z grona podatników podatku VAT podmiotów, jeżeli dokonują one dostawy towarów jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Podkreślić należy, że przy rozstrzyganiu kwestii, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z działalnością gospodarczą nie może mieć znaczenia jedynie deklaracja tej osoby, że dokonuje tej dostawy „ze swego majątku prywatnego”, bez rozważenia okoliczności, które towarzyszą tej dostawie. Prowadziłoby to bowiem do nieuzasadnionego uprzywilejowania osób fizycznych, które w każdym przypadku mogą twierdzić, że dokonują dostawy z majątku prywatnego, nawet jeśli dokonują sprzedaży kilkudziesięciu, czy nawet kilkuset działek.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży działek o powierzchni 1500 m^² i 1650 m^² wraz z udziałami w drodze do tych działek, powstałych z podziału działki o powierzchni 0,4048 m^² nabytej przez Wnioskodawcę w dniu 23 lipca 2008r. jest ustalenie, czy działanie dotyczące dostawy ww. działek można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych i czy występują okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności dostawy działek pod zabudowę w sposób częstotliwy.

Z opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 23 lipca 2008r. nabył grunty niezabudowane o powierzchni 0,7052 ha. Grunty zostały nabyte na cele prywatne – z zamiarem wybudowania budynku mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe.

Ponieważ w chwili obecnej sytuacja finansowa nie pozwala Wnioskodawcy na rozpoczęcie budowy, Wnioskodawca zdecydował o sprzedaży części ww. nieruchomości o powierzchni 0,4048 ha. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy ww. działka o powierzchni 0,4048 ha ma status zabudowy zagrodowej MNR.

Wnioskodawca zlecił wstępny projekt podziału ww. działki na dwie mniejsze, o powierzchni około 1500 m^² i 1650 m^² i dodatkowo drogę dojazdową. Podział powyższy ma na celu szybsze zbycie nieruchomości. Wnioskodawca ma zamiar zatem sprzedać działki o powierzchni 1500m^² i 1650m^² wraz z udziałem w drodze dla każdej z tych działek (stanowiącej wyłącznie grunt).

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki o powierzchni 0,4048 ha. W takim stanie w jakim Wnioskodawca ją zakupił chcę ją odsprzedać.

Działka o powierzchni 0,4048 ha od momentu nabycia nie była w żaden sposób wykorzystywana (nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, nie prowadzona była na niej działalność rolnicza polegająca na sprzedaży produktów rolnych z wykorzystaniem ww. gruntów).

Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia działek o powierzchni 0,4048 ha poprzez doprowadzenie do nich mediów (woda, prąd, gaz).

W momencie sprzedaży działki powstałe z podziału działki o powierzchni 0,4048 ha nie będą zabudowane budynkiem ani budowlą.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek wraz z udziałem w drodze zostaną przeznaczone na bieżące zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży działek.

Wnioskodawca posiada nieruchomość gruntową – rolną o powierzchni 0,3004ha, jednakże nie ma zamiaru sprzedawać jej w przyszłości.

Ze złożonego wniosku nie wynika zatem, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, by planowaną sprzedaż działek o powierzchni 1500 m^² i 1650 m^² wraz udziałami w drodze dojazdowej do nich należało zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą tj. czynioną w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawę przedmiotowych działek o powierzchni 1500 m^² i 1650 m^² wraz z udziałami w drodze dojazdowej uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Wnioskodawca nie dokonywał bowiem wcześniej (tj. przed planowaną dostawą) sprzedaży gruntów. Posiadane przez niego działki nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych, jak również Wnioskodawca nie dokonywał żadnych uatrakcyjnień działek poprzez doprowadzenie do nich mediów. Wnioskodawca posiada jeszcze grunt rolny jednakże nie ma zamiaru go sprzedawać.

Odnośnie zlecenia wstępnego podziału działki o powierzchni 0,4048 ha na dwie działki wraz z udziałami w drodze należy oprzeć się na orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiła tylko jedna z ww. przykładowo wyszczególnionych okoliczności, mianowicie Wnioskodawca wstępnie wydzielił dwie działki wraz z udziałami w drodze. Wydzielenia tego Wnioskodawca dokonał jednak po to, aby mieć szansę na szybsze zbycie każdej z działek wraz z udziałem w drodze odrębnym nabywcom. Wnioskodawca jest bowiem zmuszony do sprzedaży części nieruchomości w celu pozyskania środków finansowych na bieżące funkcjonowanie. Ponadto środki ze sprzedaży ww. działek o powierzchni 1500 m^² i 1650 m^² wraz udziałami w drodze dojazdowej do nich Wnioskodawca przeznaczy na bieżące zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie można przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Tym samym Wnioskodawca dokonując dostawy działek o powierzchni 1500 m^² i 1650 m^² wraz udziałami w drodze dojazdowej do nich nie będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych działek z udziałami w drodze nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług .

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.