Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1175/14-2/BH
z 17 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy miejsc postojowych, Komórek lub Boksów w garażu podziemnym wielostanowiskowm, dokupowanych przez nabywców do wcześniej nabytych lokali mieszkalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy miejsc postojowych, Komórek lub Boksów w garażu podziemnych wielostanowiskowych, dokupowanych przez nabywców do wcześniej nabytych lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność deweloperską. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zamierza zbywać w wybranych, nowowybudowanych/nowobudowanych budynkach lokale mieszkalne wraz:

1. miejscami postojowymi w garażu podziemnym wielostanowiskowym, oznaczone wyrysowanymi na podłodze liniami oraz odpowiednimi numerami (dalej: Miejsca postojowe),
   
2. komórkami lokatorskimi w garażu podziemnym wielostanowiskowym, stanowiącymi odrębne pomieszczenia, wydzielone w przestrzeni garażu trwałymi ścianami i zamykane na klucz (dalej: Komórki),
   
3. boksami do przechowywania w garażu podziemnym wielostanowiskowym, niestanowiącymi odrębnych pomieszczeń wydzielonymi z przestrzeni garażu perforowanymi panelami stalowymi, które co do zasady łatwo mogą zostać zdemontowane (dalej: Boksy).
   
   

Prawo do Miejsc postojowych, Komórek lub Boksów będzie się opierać na cywilistycznej konstrukcji udziału w nieruchomości wspólnej połączonej z podziałem do korzystania (quoad usum), w wyniku której nabywca uzyska prawo wyłącznego korzystania z danego Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu w ramach jego udziału w nieruchomości wspólnej. W przeciwieństwie do lokali mieszkalnych, zarówno sam garaż wielostanowiskowy, jak i poszczególne Miejsce postojowe, Komórki i Boksy nie będą wyodrębniane jako odrębne od budynku nieruchomości. W rezultacie, dla garażu, i poszczególnych Miejsc postojowych/Komórek/Boksów nie będą zakładane odrębne księgi wieczyste.

Nie będzie przy tym możliwości, aby Miejsce postojowe, Komórka lub Boks, stanowiące udział w części wspólnej nieruchomości (budynku), zostały nabyte przez podmiot, który nie jest właścicielem lokalu mieszkalnego w budynku.

Jednocześnie Spółka dopuszcza sytuacje, w których nabywca nabędzie sam lokal mieszkalny, bez prawa do Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu.

Możliwe są również sytuacje, gdy nabywca lokalu nabędzie więcej niż jedno Miejsce postojowe, Komórkę lub Boks.

Wraz z nabywanymi lokalami mieszkalnymi, przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę będzie również udział w prawie własności gruntu lub w prawie wieczystego użytkowania gruntu, a także udział w częściach wspólnych nieruchomości, nie objęty prawem do wyłącznego korzystania.

W praktyce, do sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z Miejscami postojowymi, Komórkami lub Boksami może dochodzić w efekcie następującej kolejności sekwencji umów/zdarzeń:

• gdy klient zdecyduje się nabyć lokal mieszkalny - Spółka zawiera z klientem tzw. umowę deweloperską, uregulowaną w rozdziale 6 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. Nr 232 poz, 1377), na mocy której zobowiązuje się zawrzeć w przyszłości umowę ostateczną, na mocy której dojdzie do wyodrębnienia lokalu mieszkalnego i przeniesienia jego własności na klienta wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej (budynku),
  
• po oddaniu budynku do użytkowania strony zawrą ostateczną umowę sprzedaży, której przedmiotem będzie przeniesienie własności lokalu mieszkalnego, który wcześniej został objęty umową deweloperską, wraz z udziałem w części wspólnej nieruchomości,
  
• gdy po podpisaniu ww. umowy ostatecznej dotyczącej lokalu mieszkalnego klient zdecyduje się dokupić Miejsce postojowe, Komórkę lub Boks, w takim przypadku podpisana zostanie dodatkowa ostateczna umowa sprzedaży obejmująca wyłącznie Miejsce postojowe, Komórkę lub Boks (tj. prawo do wyłącznego korzystania z tychże).
  
  

Budynki, w których mieszczą/mieścić się będą lokale mieszkalne stanowiące przedmiot sprzedaży, są budynkami mieszkalnymi, tj. takimi, w których więcej niż 50% powierzchni użytkowej stanowią/stanowić będą lokale mieszkalne. Powierzchnia użytkowa pojedynczych lokali mieszkalnych stanowiących przedmiot niniejszego wniosku nie przekroczy 150 m2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych okolicznościach do sprzedaży Miejsc postojowych, Komórek lub Boksów w garażu podziemnym wielostanowiskowym dokupowanych przez nabywców do wcześniej nabytych lokali mieszkalnych, będzie miała zastosowanie jednolita obniżona stawka VAT, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, tj. zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami stawka w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, do sprzedaży Miejsc postojowych, Komórek lub Boksów w garażu podziemnym wielostanowiskowym, dokupowanych przez nabywców do wcześniej nabytych przez nich lokali mieszkalnych, w opisanych okolicznościach ma zastosowanie jednolita stawka VAT w wysokości 8%. Nie ma przy tym znaczenia, że sprzedaż taka nastąpi w ramach umów; odrębnej od ostatecznej umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod pojęciem towarów - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się zaś rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie, w myśl art. 146a ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa m.in. w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 23%; stawka podatku, o której mowa m.in. w art. 41 ust. 2, wynosi 8%.

Art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stanowi, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, tj. aktualnie 8%, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarska i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem dla celów podatku VAT w powyższym zakresie zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm,, dalej; „PKOB”). Stosownie do postanowień tego rozporządzenia, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, zaś dział ten obejmuje grupy budynków: 111 mieszkalnych jednorodzinnych, i 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania. Rozporządzenie zawiera również definicję budynków mieszkalnych, określając je jako obiekty budowlane, których co najmniej potowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Jednocześnie, jak startowi art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
  
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
  
  

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w pierwszej kolejności należy potwierdzić, że dostawa lokali mieszkalnych, w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, stanowić będzie dostawę towarów opodatkowaną preferencyjną stawką VAT 8%. Jak bowiem wskazano, lokale mieszkalne będące przedmiotem planowanej sprzedaży, stanowić będą części budynku mieszkalnego klasyfikowanego w dziale 11 PKOB - powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych stanowić będzie bowiem ponad połowę całkowitej powierzchni budynków. Jednocześnie powierzchnia użytkowa przedmiotowych lokali mieszkalnych nie będzie przekraczać 150 m2. Jako taka sprzedaż lokali mieszkalnych przez Spółkę będzie niewątpliwie stanowiła dostawę części obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, do której zastosowanie ma 8% stawka VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy analogiczna stawka powinna mieć zastosowanie do kwoty składającej się na cenę sprzedaży Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu. Należy bowiem wskazać, iż w opisanych okolicznościach Miejsca postojowe, Komórki lub Boksy nie będą stanowić odrębnego od lokali mieszkalnych, tj. samodzielnego w stosunku do nich, przedmiotu własności, a co za tym idzie dostawy. Prawo do Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu będzie tu ściśle i bezpośrednio powiązane z własnością lokalu mieszkalnego (prawo związane), co w ocenie Spółki należy uznać za okoliczność kluczową dla oceny skutków analizowanej transakcji na gruncie VAT.

Stosownie bowiem do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości, W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Powyższy przepis stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Z kolei, jak stanowi art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego, zgodnie z pkt 12 powołanego paragrafu rozporządzenia, należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast, stosownie do § 3 pkt 13 rozporządzenia, pomieszczenie gospodarcze należy rozumieć jako pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Zatem na podstawie zacytowanych przepisów należy potwierdzić, że pomieszczenia gospodarcze znajdujące się w garażu (którym co do zasady w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym odpowiadają Komórki), przynależące do lokalu mieszkalnego, nie stanowią lokalu użytkowego, ponieważ stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (tzn. służą przechowywaniu przedmiotów używanych przez właścicieli mieszkań). Podobny pogląd w zakresie kwalifikacji pomieszczeń gospodarczych przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2014 r . sygn. IPPP2/443-1305/13-4/RR.

Pozostaje zatem poza dyskusją, iż Miejsca postojowe, Komórki i Boksy nie stanowią samodzielnych lokali o przeznaczeniu innym niż mieszkalne, a co za tym idzie nie mogą stanowić odrębnej nieruchomości. W opisanych okolicznościach nie będzie jej stanowić również sam garaż wielostanowiskowy.

Dodatkowo, na mocy art. 3 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednocześnie, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli (art. 3 ust. 2 powyższej ustawy).

Jednocześnie, na mocy art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 r. poz. 121), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Jak wcześniej stwierdzono, wraz z lokalem mieszkalnym klienci będą nabywać proporcjonalny udział we wspólnej nieruchomości (budynku i gruncie/prawie użytkowania gruntu, na którym został on posadowiony). Jednym z elementów prawa związanego z tym udziałem będzie możliwość korzystania - z wyłączeniem pozostałych współwłaścicieli na zasadzie quoad usum - ze ściśle określonego Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu przypisanego do danego lokalu mieszkalnego. Nabywca nie będzie nabywał więc odrębnego towaru/usługi - dla garażu nie będą założone księgi wieczyste, odrębne od księgi wieczystej całego budynku, gdyż garaż, jak i Miejsca postojowe, Komórki i Boksy nie stanowiły odrębnych lokali użytkowych.

Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie zatem lokal mieszkalny oraz związany z własnością tego lokalu, udział we własności powierzchni wspólnych w budynku mieszkalnym, w ramach którego funkcjonować będzie prawo do Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu.

Zatem w opinii Wnioskodawcy planowana sprzedaż będzie stanowiła jednolite świadczenie, tj. zbycie lokalu mieszkalnego z udziałem w nieruchomości wspólnej w postaci miejsca postojowego, i tym samym będzie stanowiła jedną transakcję, opodatkowaną - na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 - obniżoną stawką VAT, tj. aktualnie w wysokości 8% stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że powyższa konkluzja pozostaje aktualna zarówno, kiedy sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z Miejscem postojowym, Komórką lub Boksem następuje w ramach jednej umowy (aktu notarialnego), jak i w sytuacji, gdy dostawa Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu na rzecz nabywcy nastąpi już po nabyciu lokalu mieszkalnego przez tegoż w drodze kolejnej umowy (aktu notarialnego). Zdaniem Wnioskodawcy możliwość podpisania umowy dotyczącej samego Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu po nabyciu lokalu mieszkalnego nie zmienia faktu, że składniki te (jako udział w nieruchomości wspólnej, nie mogącej stanowić przedmiotu swobodnego obrotu) nie stanowią przedmiotu własności odrębnego od własności lokalu mieszkalnego. Późniejsze przekazanie praw do Miejsca postojowego, Komórki lub Boksu jest determinowane zasadniczym celem umowy sprzedaży, tj. przeniesieniem własności lokalu mieszkalnego. Świadczy o tym m.in. fakt, że Miejsca postojowe, Komórki i Boksy mogą zostać nabyte wyłącznie przez właścicieli lokali mieszkalnych, a jednocześnie nie ma możliwości nabycia ich przez podmioty niebędące właścicielami lokali mieszkalnych w danym budynku.

W związku z tym Miejsca postojowe, Komórki i Boksy nie mają samodzielnego bytu prawnego, a tym samym nie mogą stanowić przedmiotu swobodnego obrotu. Sam fakt poddziału transakcji na dwie umowy (dwa akty notarialne) nie może przesądzać o braku możliwości uznania ich za jedno świadczenie, podporządkowane jednemu celowi gospodarczemu i prawnemu - tj. dostawie lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości.

Należy podkreślić, iż podobne stanowisko w analogicznych sprawach prezentują organy podatkowe.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. IBPP2/443-806/13/BW, potwierdził, iż:

„(...) w sytuacji gdy w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz ze sprzedażą prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego znajdującego się w kondygnacji podziemnej w tym samym budynku, sklasyfikowanym w PKOB w dziale 11, które to prawo jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, tj. 8% podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, z uwzględnieniem przepisów art. 41 ust. 12c.

Fakt, iż kupujący może nabyć prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego wraz z lokalem mieszkalnym równocześnie (w ramach jednej umowy - aktu notarialnego) lub w późniejszym terminie, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii”.

Reasumując, analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że planowana przez Spółkę sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi (rozumianymi jako prawo do wyłącznego korzystania z nieruchomości wspólnej, tj. garażu podziemnego, który nie będzie stanowił odrębnej nieruchomości), będzie stanowić jedną transakcję i na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.