Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-228/15/MO
z 21 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów dotyczących zatorów płatniczych w przypadku umów leasingu finansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów dotyczących zatorów płatniczych w przypadku umów leasingu finansowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność usługową w zakresie towarowego transportu drogowego rzeczy. W celu wywiązania się z zawartych umów z kontrahentami i likwidacją wyeksploatowanych środków transportowych w 2012 r. i z początkiem 2013 r. zawarła 6 umów leasingu finansowego ciągników siodłowych i naczep. Umowy leasingu zostały zawarte na czas określony do 2017 r. Suma ustalonych w umowach opłat pomniejszona o należny podatek VAT odpowiada wartości początkowej środka trwałego. Spółka, jako korzystający, ujęła środki trwałe stanowiące przedmiot leasingu w ewidencji środków trwałych i dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych. Raty z tytułu umów leasingu finansowego są płacone zgodnie z harmonogramem płatności rat, który stanowi załącznik do umów leasingu. W pięciu przypadkach suma zapłaconych rat leasingowych przewyższa wartość odpisów umorzeniowych, a przy jednej umowie wartość odpisu umorzeniowego przewyższa sumę rat leasingowych. Spółka za 2013 r. dokonała korekty odpisów amortyzacyjnych. W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości dotyczące korekty odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez Spółkę od środków trwałych będących przedmiotem leasingu finansowego, o których mowa w art. 15b ust. 6i7 ustawy CIT, jeżeli płaci raty kapitałowe leasingowe w terminie wskazanym w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy CIT. Leasingowane środki trwałe są wykorzystywane w działalności i generują przychody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka była zobowiązana i nadal jest do korekty odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 15b ust. 6 i 7 ustawy CIT, dokonanych od środków trwałych będących przedmiotem leasingu finansowego, jeśli rata leasingowa została uregulowana zgodnie z harmonogramem płatności w terminie wskazanym w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy CIT i przewyższa wartość miesięcznego odpisu amortyzacyjnego, lub jest niższa od odpisu amortyzacyjnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest ujmowanie w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych w całości, pod warunkiem:

• terminowego regulowania rat leasingowych w części kapitałowej,
• przewyższenia wartości opłaconych rat leasingowych w części kapitałowej nad sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
  
  

W przypadku wyższych odpisów amortyzacyjnych od rat leasingowych kapitałowych dokonywać należy korekty odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2013 r., mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012 r., poz. 1342), ustawodawca wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”). Stosownie do tego unormowania, w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik – w określonych terminach – zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Natomiast zgodnie z art. 15b ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o CIT ).

Zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o CIT, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia. Jeżeli w miesiącu, w którym podatnik ma obowiązek dokonać zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15b ust. 5 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 15b ust. 6 ustawy o CIT, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego (art. 15 ust. 7 ustawy o CIT).

W myśl art. 15b ust. 8 ustawy o CIT, jeżeli zgodnie z art. 15 zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z dokumentów, o których mowa w ust. 1, nastąpi po upływie terminu określonego w ust. 1 lub 2, to zaliczenie tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów następuje z uwzględnieniem art. 15, z tym że nie wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.

Celem wprowadzenia art. 15b ustawy o CIT, było ograniczenie tzw. „zatorów płatniczych”, poprzez obowiązek dokonania przez podatnika korekty kosztów podatkowych w przypadku nieuregulowania przez niego kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w terminie wskazanym w przepisach podatkowych.

Przepisy podatkowe zawierają rozwiązanie polegające na obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu w ciągu 30 dni od daty upływu terminu płatności ustalonego przez strony, a w przypadku gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni – nieuregulowania jej w ciągu 90 dni od dnia zaliczenia kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) do kosztów uzyskania przychodów. Zatem korekta kosztów podatkowych jest uzależniona od terminu płatności ustalonego przez strony i braku zapłaty w odpowiednim, wskazanym w przepisach, terminie.

Ponieważ z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej korzysta z ciągników i naczep, którymi dysponuje, na podstawie umów leasingu finansowego zawartych m.in. przed dniem 1 stycznia 2013 r.

Art. 15b ustawy o CIT ma zastosowanie do kwot wynikających z faktur (innych dokumentów), dokumentujących koszty, które są zaliczane do kosztów podatkowych od 1 stycznia 2013 r. Tym samym ma zastosowanie do wydatków związanych z umowami leasingu finansowego zawartymi, przed 1 stycznia 2013 r., jeżeli związane z tymi umowami kwoty zostaną zaliczone do kosztów podatkowych po 31 grudnia 2012 r.

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do zastosowania regulacji wynikającej z art. 15b ustawy o CIT, do wydatków związanych ze wskazanymi we wniosku umowami leasingu finansowego z zastrzeżeniem, że pod względem terminów płatności każda rata powinna być ustalana i rozliczana odrębnie. W sytuacji, gdy termin płatności poszczególnej raty leasingowej wynosić będzie 60 dni, lub krócej zastosowanie będzie miał art. 15b ust. 1 ustawy o CIT. Natomiast w sytuacji, gdy termin płatności poszczególnej raty leasingowej będzie dłuższy niż 60 dni, zastosowanie będzie miał art. 15b ust. 2 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, jeżeli wysokość zapłaconych (łącznie od daty przyjęcia środka trwałego do używania) rat leasingowych (części kapitałowych) jest równa lub wyższa od dokonanych odpisów amortyzacyjnych Spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekty kosztów. Jeżeli natomiast Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę odpisu amortyzacyjnego kwota ta nie znalazła pokrycia w płatnościach dokonanych na rzecz kontrahenta i nie została uregulowana w terminach odpowiednio 30 dni od daty upływu terminu płatności lub 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, obowiązana jest do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę tego odpisu amortyzacyjnego.

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.