Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-253/15/LSz
z 13 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej na 2 nabywców dokumentującej nabycie udziałów w 2 działkach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej na 2 nabywców dokumentującej nabycie udziałów w 2 działkach.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 15 sierpnia 1991 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą J. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i działalność którą wykonuje jest w całości opodatkowana VAT. Przedmiotem działalności jest prowadzenie punktów małej gastronomii tj. sprzedaż lodów, deserów oraz napojów. Wszystkie zakupy towarów i usług, których Wnioskodawca dokonuje służą więc wykonywaniu czynności opodatkowanych.

W dniu 30 stycznia 2015 roku miała miejsce następująca sytuacja: Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości w postaci udziału w dwóch działkach na terenie miasta L., co potwierdza faktura wystawiona przez Miasto L. oraz akt notarialny sporządzony przez notariusza. Z uwagi na fakt ze z tych dwóch działek korzystały dotychczas dwa podmioty prowadzące działalność gospodarczą i dotychczasowy właściciel (tj. Miasto L.) nie dokonał ich fizycznego podziału, faktura dokumentująca sprzedaż została wystawiona na dwóch nabywców, tj. na Wnioskodawcę oraz na innego, odrębnego podatnika VAT. Faktura zawiera wszystkie niezbędne dane Wnioskodawcy oraz dane drugiego podatnika: tj. imię i nazwisko, adres, oraz NIP. Z faktury tej nie wynikają proporcje udziału w prawie własności działek. Fakt ten wynika jednak z aktu notarialnego, który stwierdza nabycie po 1/2 części w prawie własności dwóch działek. Jednakże z aktu tego wynika również różna wartość nabycia tych poszczególnych udziałów, co jest spowodowane tym, że sporządzony akt notarialny już przewiduje zniesienie współwłasności w poszczególnych działkach. Po zniesieniu współwłasności każdy z nabywców będzie dysponował 100% udziałem w jednej z działek co będzie odzwierciedlało ich użytkowanie zgodnie ze stanem faktycznym oraz będzie odpowiadało faktycznej wartości zapłaconej przez każdego z nabywających w momencie zakupu. Obecnie Wnioskodawca wykorzystuje swój udział w nieruchomości do prowadzenia działalności gastronomicznej w całości opodatkowanej podatkiem VAT. Po zniesieniu współwłasności w poszczególnych działkach, Wnioskodawca na swojej działce zamierza w dalszym ciągu prowadzić działalność w dotychczasowym zakresie.

Dla celów rozliczenia podatkowego Wnioskodawca posiada oryginał faktury oraz odpis aktu notarialnego a także dokument potwierdzający zapłatę kwoty wynikającej z aktu notarialnego, natomiast drugi z nabywców posiada notarialnie potwierdzoną kopię oryginału faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z okolicznościami opisanymi w stanie faktycznym czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia naliczonego na fakturze podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawo do odliczenia podatku naliczonego reguluje art. 86, z którego wynika że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Niezbędna do skorzystania z przysługującego prawa do odliczenia jest faktura. W przypadku Wnioskodawcy wszystkie warunki, od których zależy prawo do odliczenia podatku VAT zostały spełnione. Zakupiona nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, w odniesieniu do tej dostawy powstał obowiązek podatkowy oraz Wnioskodawca posiada fakturę dokumentującą tą dostawę. Bez znaczenia jest tutaj fakt, że faktura wystawiona jest na dwóch różnych podatników. Przepisy nie odnoszą się do kwestii wystawiania faktur na więcej niż jednego nabywcę. Faktura dokumentująca tą sprzedaż zawiera wszystkie niezbędne dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast odnosząc się do kwestii wysokości przysługującego odliczenia, należy wziąć pod uwagę regulacje prawne dotyczące obrotu nieruchomościami. Z regulacji tych wynika że sprzedaż nieruchomości musi być sporządzona w formie aktu notarialnego pod rygorem nieważności. Zatem w przedstawionym stanie faktycznym akt notarialny stanowi integralną część faktury. Bez tego dokumentu niniejszą fakturę należałoby traktować jako fakturę pustą, gdyż bez aktu notarialnego nie doszłoby do sprzedaży nieruchomości. Zatem należy stwierdzić, że skoro faktura zawiera tylko łączną kwotę podatku VAT i nie wynika z niej wysokość odliczenia przysługująca każdemu z nabywców, kwotę podatku naliczonego podlegającą odliczeniu przez każdego z nabywców należy ustalić w oparciu o zapisy aktu notarialnego, który stanowi podstawę do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi. Zatem podatnik w momencie nabycia towarów i usług powinien dokonać ich prawidłowej klasyfikacji w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem związku tych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Ponadto ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Jak wskazuje art. 88 ust. 3a ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1.sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona)

2.transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3.(uchylony)

4.wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

5.faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6.(uchylony)

7.wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak stanowi art. 106a ustawy przepisy Działu XI, Rozdział 1 – Faktury, stosuje się do:

1.sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zauważyć należy, że w powyższym przepisie ustawodawca użył sformułowania „nabywcy” tj. w liczbie pojedynczej – jednakże nie może to oznaczać niestosowanie tego przepisu w przypadku nabycia tej samej rzeczy przez kilku nabywców – zatem z uwagi na fakt, że prawodawca wymaga wpisania do faktury imienia, nazwiska lub nazwy nabywcy, to w wypadku nabycia towaru przez dwóch nabywców wpisaniu podlegają te dwa podmioty występujące jako nabywcy danej transakcji.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy o VAT, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik VAT, dokonał zakupu nieruchomości w postaci udziału w dwóch działkach. Zakup został potwierdzony fakturą wystawioną przez Miasto, został także sporządzony przez notariusza akt notarialny. Dotychczasowy właściciel tj. Miasto nie dokonało fizycznego podziału działek dlatego faktura dokumentująca sprzedaż została wystawiona na dwóch nabywców, tj. na Wnioskodawcę oraz na innego, odrębnego podatnika VAT. Faktura zawiera wszystkie niezbędne dane Wnioskodawcy oraz dane drugiego podatnika: tj. imię i nazwisko, adres, oraz NIP. Z faktury tej nie wynikają proporcje udziału w prawie własności działek. Fakt ten wynika jednak z aktu notarialnego, który stwierdza nabycie po 1/2 części w prawie własności dwóch działek. Obecnie Wnioskodawca wykorzystuje swój udział w nieruchomości do prowadzenia działalności gastronomicznej w całości opodatkowanej podatkiem VAT. Po zniesieniu współwłasności w poszczególnych działkach, Wnioskodawca na swojej działce zamierza w dalszym ciągu prowadzić działalność w dotychczasowym zakresie.

Dla celów rozliczenia podatkowego Wnioskodawca posiada oryginał faktury oraz odpis aktu notarialnego a także dokument potwierdzający zapłatę kwoty wynikającej z aktu notarialnego, natomiast drugi z nabywców posiada notarialnie potwierdzoną kopię oryginału faktury.

Należy wskazać, że z przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) wynika, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Wskazać należy, że faktury wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług pełnią fundamentalną rolę na gruncie podatku od towarów i usług. Są bowiem one dokumentem służącym dokumentacji transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach stron tej transakcji, jak również stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Z treści przywołanych przepisów ustawy o VAT nie wynika jednak zakaz wystawiania faktur na więcej niż jeden podmiot. Zatem nabywcą towaru, czy usługi może być więcej niż jedna osoba, jednak dane zwarte w fakturze muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Z powyższego wynika, że może być wystawiona jedna faktura dla kilku podmiotów, przy czym każdy z nabywców jest uprawniony do otrzymania egzemplarza faktury, jednakże oryginał otrzyma tylko jeden z nabywców. Jednocześnie, w przypadku nabycia tej samej rzeczy, czy też usługi przez kilku nabywców, na fakturze muszą być wpisanie imiona, nazwiska lub nazwy każdego nabywcy, oraz ich adresy, a ponadto numer NIP-u każdego nabywcy.

Zatem wystawienie faktury na dwa podmioty, które nabyły wspólnie ten sam towar, nie stoi na przeszkodzie obniżeniu przez każdego z nich należnego podatku o odpowiadającą udziałowi we współwłasności część kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towaru.

Wobec powyższego, w przypadku transakcji, w której po stronie nabywcy występuje dwóch współwłaścicieli, faktura potwierdzająca dokonanie sprzedaży na ich rzecz może być wystawiona na wszystkich współwłaścicieli jako osobnych nabywców, z których każdy identyfikowany jest oprócz imienia i nazwiska, odrębnym numerem identyfikacji podatkowej.

Mając na uwadze przywołane przepisy, w świetle przedstawionych okoliczności, stwierdzić należy, że Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie udziałów w działkach, bowiem jest jednym z nabywców wskazanych na fakturze dokumentującej zakup przedmiotowych udziałów. Odliczenie podatku naliczonego przysługuje Wnioskodawcy jednak tylko do wysokości posiadanych udziałów w zakupionych działkach, które zostały szczegółowo określone w akcie notarialnym stwierdzającym nabycie po 1/2 części w prawie własności dwóch działek, pod warunkiem, że działki te będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i przy założeniu, że nie wystąpią ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym warunki, od których zależy prawo do odliczenia podatku VAT zostały spełnione, należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela działek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.