Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-138/15-2/SJ
z 27 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uiszczania i zwrotu podatku od wartości dodanej naliczonego za granicą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług transportowych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy rozlicza w formie 19% podatku liniowego oraz prowadzi księgi rachunkowe. Wnioskodawca wykonuje swoje usługi m.in. na obszarze Unii Europejskiej (przy czym dochody w ten sposób uzyskiwane podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. Wnioskodawca nie posiada na terenie Unii Europejskiej zakładu w rozumieniu przepisów międzynarodowego prawa podatkowego).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonuje zakupów na terenie krajów Unii Europejskiej: paliwa, …(roztwór używany w celu redukcji emisji tlenków azotu w spalinach samochodów ciężarowych), winiet, uiszcza opłaty drogowe i autostradowe. Zakupy te udokumentowane są fakturami wystawionymi przez unijnych kontrahentów. Na fakturach jest m.in. wyszczególniona wartość brutto, wartość netto i kwota podatku od wartości dodanej obowiązująca w danym kraju UE.

Wydatki te są ponoszone przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przychodu. Dotychczas Wnioskodawca zaliczał do kosztów uzyskania przychodów wartość tych unijnych zakupów w kwocie netto (bez podatku od wartości dodanej).

Wnioskodawca za każdym razem występuje o zwrot podatku od wartości dodanej, w trybie wskazanym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 2014 r. w sprawie wniosków o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1803).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zapłacony za granicą (w krajach Unii Europejskiej) podatek od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, a po jego odzyskaniu - do przychodów podatkowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione za granicą, od których nie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego, będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto w oparciu o faktury dokumentujące ich nabycie. Natomiast w przypadku otrzymania zwrotu podatku od wartości dodanej, podatek ten będzie przychodem w dacie jego otrzymania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 – dalej jako ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. musi być należycie udokumentowany.
   
   

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   1. jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   2. w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

2. podatek należny:
   1. w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   2. w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.

3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług, oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej jako ustawa o VAT). Zatem przez podatek od towarów i usług, wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy od podatku dochodowego od osób fizycznych, należy rozumieć podatek, o którym mowa w ww. ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl natomiast art. 2 pkt 11 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika zatem, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Skoro zatem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy podatku od towarów i usług, to zgodnie z literalną wykładnią prawa podatkowego, pod tym pojęciem powinno się rozumieć podatek od towarów i usług uregulowany w ustawie o podatku od towarów i usług.

Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach, w tym członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej, obowiązującego w innym państwie niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. Według Wnioskodawcy, również wykładnia systemowa zewnętrzna prowadzi do takiego wniosku. Gdyby bowiem zamiarem ustawodawcy było zrównanie pojęć podatku od wartości dodanej i podatku od towarów i usług, to w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosowana zostałaby konstrukcja analogiczna do przepisów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przez podatek od towarów i usług, należy rozumieć podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych wyraźnie rozróżniono obydwa te pojęcia, to na tej podstawie, według Wnioskodawcy, należy wnioskować, że sformułowanie podatek od towarów i usług, zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do podatku, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie do podatku od wartości dodanej, który został zdefiniowany w art. 2 pkt 11 ww. ustawy.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że gdyby podatek od wartości dodanej, wykazany w fakturach otrzymanych od podmiotów zagranicznych, był naliczonym podatkiem od towarów i usług w rozumieniu przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, to podatnik miałby prawo, zgodnie z art. 86 ww. ustawy, do obniżenia podatku należnego o wskazany w takich fakturach podatek od wartości dodanej bezpośrednio w deklaracjach VAT składanych do polskiego urzędu skarbowego.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, że podatek od wartości dodanej nie jest tożsamy z podatkiem od towarów i usług, to art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym zastosowania (ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej). Odnosząc się do kwestii powstania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego zwrotu zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej, zauważyć należy, że w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Za datę powstania przychodu uważa się, co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również – w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami – naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Według art. 14 ust. 2 pkt 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również kwota podatku od towarów i usług:

1. nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o lub
2. dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa w lit. a)

-w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia a contrario art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że otrzymany zwrot wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych generuje przychód podatkowy. W konsekwencji, zwrot zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej będzie w dacie jego otrzymania generować przychód podatkowy.

Reasumując, Wnioskodawca będzie mógł zapłacony za granicą (w krajach Unii Europejskiej) podatek od wartości dodanej zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, a po jego odzyskaniu - do przychodów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.