Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/4512-156/15-6/AK
z 21 maja 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2015 r. (data wpływu 12 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2015r. (data wpływu 28 kwietnia 2015r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy meblowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie trwałej zabudowy meblowej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zajmuje się produkcją i montażem mebli kuchennych, szaf wnękowych oraz garderób na zamówienie w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym, jest to świadczenie polegające na zaprojektowaniu, produkcji, dopasowaniu (przycięciu, szlifowaniu) oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częściami trwała zabudowę meblową.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, iż przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zajmuje się produkcją mebli kuchennych, szaf wnękowych oraz garderób oraz usługą trwałej zabudowy (np. ruchome ścianki działowe - przesuwne, zabudowa wnęk, garderób, szafy wnękowe meble łazienkowe i kuchenne) według zamówień klientów w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym jest to świadczenie polegające na zaprojektowaniu, produkcji, dopasowaniu (przycięciu, szlifowaniu) oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częściami trwałą zabudowę.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Usługi Wnioskodawcy nie dotyczą dostawy i zabudowy elementów AGD lub armatury kuchennej czy łazienkowej. Wnioskodawca wykonuje usługi w ramach remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przede wszystkim usługa Wnioskodawcy obejmuje zakres modernizacji, który rozumiany jest jako unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części. Jako budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym Wnioskodawca rozumie obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniom lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarska zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Usługi Wnioskodawca będzie wykonywać w:

  1. budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa jest do 300 m2 jak i przekracza 300 m2
  2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa jest do 150 m2 jak i przekracza 150 m2.

Z klientami Wnioskodawca będzie zawierać umowy cywilne na wykonanie pomiarów, projektu a następnie zabudowy np. ruchome ścianki działowe - przesuwne, zabudowa wnęk, garderób, szafy wnękowe, meble łazienkowe i kuchenne. Kalkulacja usługi obejmuje wszystkie elementy umowy, w tym pomiar, projekt i wykonanie zabudowy (robocizna Zainteresowanego i pracowników) oraz materiały.

Udział materiałów w łącznej cenie waha się od 30 % do 45 %, pozostała wartość to usługa. Cena całej usługi nie jest odzwierciedleniem jedynie kosztów materiałów lecz koszty materiałów są jego mniejszą częścią. Każda usługa kalkulowana jest indywidualnie w zależności od modernizowanego, remontowanego czy też przebudowywanego pomieszczenia. W ramach usługi Wnioskodawca nie fakturuje odrębnie zużytych materiałów i usługi, również nie zamierza tego robić w przyszłości, fakturowana będzie całość usługi wg zlecenia (umowy cywilno-prawnej). W ramach usługi Wnioskodawcy nie będzie elementem dominującym wydanie towaru.

Przygotowane elementy do zabudowy to półki, fronty, płyty, obudowy, blaty, listwy przyścienne, listwy drzwiowe i okienne, listwy przypodłogowe, lustra, szyby, płyty jako ściany/drzwi przesuwne itp. będą zamontowane trwale do stałych elementów obiektu budowanego. Montaż ten wykonają pracownicy wraz z Wnioskodawcą u klienta według zatwierdzonego przez klienta projektu. Czynności montażowe (usługa) związane z zawartą umową połączą przygotowane wcześniej elementy nadając im formę użyteczności (np. płyta przycięta na wymiar, zamontowana trwale do ścian w obiekcie budowlanym zrobi użyteczność jako np. półka lub stopień jak będzie to na schodach czy też szyna zamontowana do podłogi i sufitu wraz z montażem płyty będzie stanowiła elementy ruchomej ściany), w związku z tym usługa będzie dominująca i nadająca charakter użyteczności i doprowadzająca do uzyskania efektu modernizacji, remontu czy też przebudowy. Usługa Wnioskodawcy nie będzie miała charakteru ubocznego.

W ramach usługi montażu komponentów nastąpi z wykorzystaniem w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcje użytkową, czyli: powstaną wyodrębnione pomieszczenia, zabudowa kuchenna, zabudowa schodów, wnęk, zabudowa pokoi na garderoby.

W ramach zabudowy Wnioskodawca wykona usługę pomiaru pomieszczenia, projektu zabudowy pomieszczenia wraz z wykorzystaniem konstrukcyjnych elementów obiektu budowlanego (lokalu), przygotowaniem elementów zabudowy oraz montażem tych elementów w obiekcie budowanym (lokalu). W ramach montażu zostaną przytwierdzone przygotowane na wymiar elementy do ścian, podłóg, sufitów, schodów zabudowane elementy konstrukcyjne obiektu (np. obudowane – a wcześniej przygotowane jako wzmocnienie betonowe półki, schody) czy też połączone elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (np. przeciwstawne ściany). Czasami wykonanie zamówienia wymaga użycia ceramiki budowlanej (cegła, pustak, regips, beton komórkowy); używane są wszelkiego rodzaju płyty meblowe (wiórowe, MDF, pilśnia) i drewno, kamień, szkło w tym lustra. Nie będzie miało miejsca dopasowanie jedynie frontów meblowych w ramach usługi Zainteresowanego.

Usługa przytwierdzenia wykonywana będzie zarówno poprzez kołki, haki, wkręty jak również kleje, silikony, piany montażowe czy taśmy rozprężne dwustronne a w niektórych przypadkach przytwierdzona do świeżego betonu. Usługa będzie polegała na wmontowaniu elementów drewnianych i elementów pochodnych oraz z kamienia i szkła i to wszystko zostanie połączone z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (ścianą, schodami, podłogą, sufitem) zarówno formą jak i sposobem montażu. Sposób zamontowania elementów zabudowy umożliwia demontaż zabudowy, jednakże zostaną uszkodzone trwale zarówno formy zabudowy jak i elementy konstrukcyjne budynku.

W wyniku demontażu w obiekcie budowlanym nastąpi uszkodzenie tynków (zerwanie tynków, dziury), podłóg (dziury w panelach, parkiecie kaflach; trwałe przebarwienia, uszkodzenia powłok lakierniczych, pęknięcia, zdarcia laminatów a niekiedy zbicia kafli), niejednokrotnie demontaż uszkadza stolarkę okienną i drzwiową oraz powoduje uszkodzenia instalacji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, która była zamontowana do stałych elementów zabudowy. Elementy zdemontowane (demontaż jest siłowy) nie nadają się do przeniesienia w inne miejsce bez zniszczeń, a bez użycia siły i ostrych narzędzi brak możliwości ich demontażu. Pojedyncze elementy po powtórnej obróbce (przycięciach) mogą być wykorzystane do innych celów – tak jak każdy inny zdemontowany w obiekcie element budowlany (np. gruz, futryna drzwiowa, stolarka okienna).

W wyniku demontażu zabudowy wykonanej przez Wnioskodawcę, nie powinno nastąpić naruszenie głównych elementów konstrukcyjnych budynku w tym - fundamenty, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach wieńce oraz schody w sposób naruszający konstrukcje obiektu budowlanego. Nastąpi powierzchniowe naruszenie ścian, nadproży, stopów, stropodachów czy schodów - gdyż już Wnioskodawca wykonywał takie zabudowy wykorzystując elementy budynku, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń. Usługi Wnioskodawca będzie wykonywał w ramach PKWIU 43.32.10.0 Roboty instalacyjne stolarki budowlanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, art. 41. ust. 2, dla usług Wnioskodawcy stawka podatku jest preferencyjna i obecnie wynosi 8%, w powiązaniu z ust. 12 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla usług Wnioskodawcy stawka podatku jest preferencyjna i wynosi 8%. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, art. 41. ust. 2, wskazuje, iż w przypadku usług wskazanych w art. 41 ust. 12, stawka podatku jest preferencyjna i wynosi 8%. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, jako budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b, a 12b mówi, że do o budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

  1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2
  2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2

i zgodnie z art. 12c w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Usługa Wnioskodawcy polega na świadczeniu zaprojektowania, dopasowaniu oraz montażu komponentów (mebli kuchennych, szaf, półek, szuflad) w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częściami trwałą zabudowę meblową. W ramach usługi Wnioskodawca łączy elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego z zabudową kuchenną, szafową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, to:

  1. w grupie 111:
    1. w klasie 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne. Klasa obejmuje: samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp. Domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Klasa nie obejmuje: budynków gospodarstw rolnych (1271), budynków o dwóch mieszkaniach (1121) Budynków o trzech i więcej mieszkaniach (1122),
  2. w grupie 112:
    1. w klasie 1121 – budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe. Klasa obejmuje: budynki samodzielne, domy bliźniacze lub szeregowe o dwóch mieszkaniach.
    2. w klasie 1122 – budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Klasa obejmuje: budynki mieszkalne pozostałe, takie jak: budynki mieszkalne, o trzech i więcej mieszkaniach. Klasa nie obejmuje: budynków zbiorowego zamieszkania (1130), hoteli (1211), schronisk młodzieżowych, domków kempingowych, domów wypoczynkowych (1212).
  3. w grupie 113:
    1. w klasie 1130 – budynki zbiorowego zamieszkania. Klasa obejmuje: budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np.: domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp., budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki rezydencji prezydenckich i biskupich. Klasa nie obejmuje: szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) (1264), zabudowań koszarowych (1274).


Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

  • budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
  • lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Mając na uwadze ww. przepisy, należy zauważyć, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie czy czynności wykonywane przez podatnika mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W związku z tym, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „budowa”, „remont”, „modernizacja”, „przebudowa”, „roboty budowlane”, „termomodernizacja”, należy dokonać ich wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin oraz odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

  • budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),
  • robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),
  • przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (…) (pkt 7a),
  • remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Pojęcie „modernizacja” – według ww. Słownika (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zajmuje się produkcją mebli kuchennych, szaf wnękowych oraz garderób oraz usługą trwałej zabudowy (np. ruchome ścianki działowe - przesuwne, zabudowa wnęk, garderób, szafy wnękowe meble łazienkowe i kuchenne) według zamówień klientów w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym jest to świadczenie polegające na zaprojektowaniu, produkcji, dopasowaniu (przycięciu, szlifowaniu) oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częściami trwałą zabudowę. Usługi Wnioskodawcy nie dotyczą dostawy i zabudowy elementów AGD lub armatury kuchennej czy łazienkowej. Wnioskodawca wykonuje usługi w ramach remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Usługi Wnioskodawca będzie wykonywać w:

  1. budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa jest do 300 m2 jak i przekracza 300 m2
  2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa jest do 150 m2 jak i przekracza 150 m2.

Z klientami Wnioskodawca będzie zawierać umowy cywilne na wykonanie pomiarów, projektu a następnie zabudowy np. ruchome ścianki działowe - przesuwne, zabudowa wnęk, garderób, szafy wnękowe, meble łazienkowe i kuchenne. Udział materiałów w łącznej cenie waha się od 30 % do 45 %, pozostała wartość to usługa. Cena całej usługi nie jest odzwierciedleniem jedynie kosztów materiałów lecz koszty materiałów są jego mniejszą częścią. W ramach usługi Wnioskodawca nie fakturuje odrębnie zużytych materiałów i usługi, również nie zamierza tego robić w przyszłości, fakturowana będzie całość usługi według zlecenia (umowy cywilno-prawnej). W ramach usługi Wnioskodawcy nie będzie elementem dominującym wydanie towaru.

Przygotowane elementy do zabudowy to półki, fronty, płyty, obudowy, blaty, listwy przyścienne, listwy drzwiowe i okienne, listwy przypodłogowe, lustra, szyby, płyty jako ściany/drzwi przesuwne itp. będą zamontowane trwale do stałych elementów obiektu budowanego. Montaż ten wykonają pracownicy wraz z Wnioskodawcą u klienta według zatwierdzonego przez klienta projektu. Czynności montażowe (usługa) związane z zawartą umową połączą przygotowane wcześniej elementy nadając im formę użyteczności (np. płyta przycięta na wymiar, zamontowana trwale do ścian w obiekcie budowlanym zrobi użyteczność jako np. półka lub stopień jak będzie to na schodach czy też szyna zamontowana do podłogi i sufitu wraz z montażem płyty będzie stanowiła elementy ruchomej ściany), w związku z tym usługa będzie dominująca i nadająca charakter użyteczności i doprowadzająca do uzyskania efektu modernizacji, remontu czy też przebudowy. Usługa Wnioskodawcy nie będzie miała charakteru ubocznego. W ramach usługi montażu komponentów nastąpi z wykorzystaniem w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) trwała zabudowa spełniająca jako całość określoną funkcje użytkową, czyli: powstaną wyodrębnione pomieszczenia, zabudowa kuchenna, zabudowa schodów, wnęk, zabudowa pokoi na garderoby. W ramach zabudowy Wnioskodawca wykona usługę pomiaru pomieszczenia, projektu zabudowy pomieszczenia wraz z wykorzystaniem konstrukcyjnych elementów obiektu budowlanego (lokalu), przygotowaniem elementów zabudowy oraz montażem tych elementów w obiekcie budowanym (lokalu). W ramach montażu zostaną przytwierdzone przygotowane na wymiar elementy do ścian, podłóg, sufitów, schodów zabudowane elementy konstrukcyjne obiektu (np. obudowane – a wcześniej przygotowane jako wzmocnienie betonowe półki, schody) czy też połączone elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (np. przeciwstawne ściany). Czasami wykonanie zamówienia wymaga użycia ceramiki budowlanej (cegła, pustak, regips, beton komórkowy); używane są wszelkiego rodzaju płyty meblowe (wiórowe, MDF, pilśnia) i drewno, kamień, szkło w tym lustra. Usługa przytwierdzenia wykonywana będzie zarówno poprzez kołki, haki, wkręty jak również kleje, silikony, piany montażowe czy taśmy rozprężne dwustronne a w niektórych przypadkach przytwierdzona do świeżego betonu. Usługa będzie polegała na wmontowaniu elementów drewnianych i elementów pochodnych oraz z kamienia i szkła i to wszystko zostanie połączone z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (ścianą, schodami, podłogą, sufitem) zarówno formą jak i sposobem montażu. Sposób zamontowania elementów zabudowy umożliwia demontaż zabudowy, jednakże zostaną uszkodzone trwale zarówno formy zabudowy jak i elementy konstrukcyjne budynku. W wyniku demontażu w obiekcie budowlanym nastąpi uszkodzenie tynków (zerwanie tynków, dziury), podłóg (dziury w panelach, parkiecie kaflach; trwałe przebarwienia, uszkodzenia powłok lakierniczych, pęknięcia, zdarcia laminatów a niekiedy zbicia kafli), niejednokrotnie demontaż uszkadza stolarkę okienną i drzwiową oraz powoduje uszkodzenia instalacji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, która była zamontowana do stałych elementów zabudowy. Elementy zdemontowane (demontaż jest siłowy) nie nadają się do przeniesienia w inne miejsce bez zniszczeń, a bez użycia siły i ostrych narzędzi brak możliwości ich demontażu. Pojedyncze elementy po powtórnej obróbce (przycięciach) mogą być wykorzystane do innych celów – tak jak każdy inny zdemontowany w obiekcie element budowlany (np. gruz, futryna drzwiowa, stolarka okienna). W wyniku demontażu zabudowy wykonanej przez Wnioskodawcę, nie powinno nastąpić naruszenie głównych elementów konstrukcyjnych budynku w tym - fundamenty, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach wieńce oraz schody w sposób naruszający konstrukcje obiektu budowlanego. Nastąpi powierzchniowe naruszenie ścian, nadproży, stopów, stropodachów czy schodów - gdyż już Wnioskodawca wykonywał takie zabudowy wykorzystując elementy budynku, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla usług produkcji i montażu mebli kuchennych, szaf wnękowych oraz garderób na zamówienie w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Także z uzasadnienia uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 wynika m. in., że w przypadku świadczeń kompleksowych (złożonych) polegających na trwałej zabudowie meblowej z uprzednio nabytych komponentów wykonywanych w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, gdy elementem dominującym będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedstawione przez Wnioskodawcę czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, produkcji, dopasowaniu (przycięciu, szlifowaniu) oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego częściami trwałą zabudowę meblową, należy uznać za świadczenie usługi.

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – „Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika zatem, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ścian czy podłóg (np. powieszenie za pomocą haków, wkrętów, kołków rozporowych) nie jest objęte stawką obniżoną.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu sprawy wynika, że opisana trwała zabudowa meblowa – będąca przedmiotem wniosku – nie jest połączona w sposób trwały z elementami konstrukcyjnymi budynku. Trudno uznać, że przytwierdzenie dokonywane za pomocą kołków, haków, wkrętów, silikonu, pian montażowych czy taśm rozprężnych, oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi danego budynku (lokalu). O trwałym połączeniu zabudowy z elementami konstrukcyjnymi budynku (lokalu) nie przesądza także użycie ceramiki budowlanej w celu dopasowania frontów z płyt meblowych kamienia lub drewna, ponieważ demontaż zabudowy nie powoduje uszkodzenia pomieszczenia w którym została zamontowana.

W myśl internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

W związku z powyższym należy zauważyć, że przedstawiony sposób montażu zabudowy meblowej sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych np. z ścianami, schodami, sufitami bądź podłogami mieszkania. Nie są to zabiegi nadmiernie skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Demontaż opisanej zabudowy meblowej – jak wynika z opisu sprawy – nie naruszy głównych elementów konstrukcyjnych budynku w tym - fundamentów, ścian konstrukcyjnych, nadproży, stropów, itd. w sposób naruszający konstrukcje obiektu budowlanego.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie do montażu zabudowy meblowej nie zostają w sposób istotny wykorzystane elementy konstrukcyjne budynku (lokalu) w taki sposób, aby ich demontaż spowodował uszkodzenie konstrukcji tego budynku (lokalu). Co prawda zabudowa meblowa, o której mowa we wniosku wykorzystuje elementy konstrukcyjne budynku (lokalu), należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego.

Obniżona stawka podatku nie może znaleźć zastosowania w sytuacji, gdy wykonana (nawet według indywidualnego projektu) zabudowa meblowa jest przytwierdzona np. do ściany czy podłogi jedynie w sposób, który może być również stosowany przy montażu mebli „wolnostojących” (np. „zakotwiczenie” za pomocą kołków lub listew montażowych), co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku czy lokalu (za uszkodzenie nie można uznać np. pozostawienia w ścianie czy podłodze otworów montażowych). Przykładem trwałego połączenia komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi budynku, tworzącymi jako całość określoną funkcję użytkową może być np. zabudowa kuchenna wykonana z cegły klinkierowej zespolonej zaprawą murarską ze ścianą czy podłogą, zespolenie wykonanych na wymiar do konkretnego budynku (lokalu) mebli z elementami tego budynku (lokalu), które wykorzystuje dodatkowe materiały budowlane, tj. cegły czy płyty kartonowo gipsowe – gdzie demontaż zabudowy powodowałby zarówno uszkodzenie pomieszczenia w którym została zamontowana, samych komponentów meblowych czy materiałów budowlanych wykorzystanych do jej montażu.

Mając na uwadze opis sprawy, tut. Organ stwierdza, że w rozpatrywanej sprawie czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę polegających na montażu trwałej zabudowy meblowej nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Opisanych we wniosku czynności nie będzie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 ustawy, nie będzie to bowiem w szczególności remont, termomodernizacja lub przebudowa. Wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności w istocie będą jedynie zaopatrywaniem lokalu mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych. Trwała zabudowy wnęk i kuchni, garderób może podnieść jedynie funkcjonalność i wartość obiektów mieszkalnych, przy czym podkreślić należy, że podobną funkcjonalność i wartość będzie można zapewnić umieszczając w obiekcie „zwykłe” meble czy „zwykłą” szafę nie przymocowane do ściany czy podłogi.

Wobec powyższego, wykonując czynności polegające na zaprojektowaniu, produkcji, dopasowaniu i montażu mebli kuchennych, szaf wnękowych oraz garderób, Wnioskodawca nie może zastosować preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%, ponieważ nie można uznać, że wykonywane przez niego czynności stanowią którąś z czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy.

Tym samym Zainteresowany zobowiązany jest do opodatkowania czynności będących przedmiotem pytania stawką podatku w wysokości 23%, o której mowa w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj