Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-485/14-2/DS
z 19 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych, które zostały sfinansowane częściowo kwotą odpowiadającą umorzonej pożyczce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych, które zostały sfinansowane częściowo kwotą odpowiadającą umorzonej pożyczce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką prawa handlowego.

Przedmiotem działania Spółki (zgodnie z aktem założycielskim) jest m.in. pobór, uzdatnianie wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.

Spółka otrzymała pożyczki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: WFOŚiGW) na budowę, zakup środków trwałych w ramach realizowanego przedsięwzięcia pod nazwą „Rozbudowa systemu kanalizacji zbiorczej sanitarnej dla miasta O”.

Środki trwałe finansowane zaciągniętymi pożyczkami zostały przyjęte do użytkowania, a odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zarząd Spółki ma możliwość złożenia wniosków do WFOŚiGW o umorzenie części kwoty zaciągniętych pożyczek. WFOŚiGW działa w oparciu o ustawę z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony środowiska. Corocznie Rada Nadzorcza WFOŚiGW zatwierdza zasady udzielania i umarzania pożyczek oraz dotacji. Zgodnie z przyjętymi przez Radę Nadzorczą WFOŚiGW zasadami udzielania i umarzania pożyczek oraz trybem i zasadami udzielania i rozliczania dotacji ze środków WFOŚiGW w Poznaniu na rok 2014 Fundusz uzależnia umorzenie pożyczki m.in. od złożenia przez pożyczkobiorcę oświadczenia o przeznaczeniu środków finansowych uzyskanych w wyniku umorzenia na inne przedsięwzięcia realizowane w zakresie ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Spółka zamierza uzyskanymi, z tytułu umorzenia pożyczek, środkami sfinansować budowę kolejnych środków trwałych w ramach przedsięwzięcia pod nazwą „Rozbudowa systemu kanalizacji zbiorczej sanitarnej dla miasta O.” i takie oświadczenia zostaną złożone w WFOŚiGW wraz z każdym kolejnym wnioskiem o umorzenie pożyczki ze wskazaniem konkretnie realizowanych zakupów, budów ze środków uzyskanych poprzez umorzenie pożyczki.

W maju 2014 r. Spółka złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wniosek z pytaniem „czy umorzone pożyczki z WFOŚiGW będą przychodem zwolnionym z podatku dochodowego od osób prawnych?”

W interpretacji z dnia 11 sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, iż umorzone kwoty z tytułu pożyczek z WFOŚiGW stanowią przychód podatkowy w dacie umorzenia na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 21 tej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpisy z tytułu zużycia środka trwałego dokonane od tej części jego wartości, która odpowiada kwocie umorzonej pożyczki są kosztami uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy odpisy z tytułu zużycia środka trwałego dokonane od tej części jego wartości, która odpowiada kwocie umorzonej pożyczki są kosztami uzyskania przychodu. Otrzymana pomoc w postaci umorzenia pożyczki podlega opodatkowaniu.

Nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych ani też zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Każdy koszt należy indywidualnie oceniać pod kątem spełnienia ustawowych przesłanek określonych w niniejszej regulacji.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 omawianej ustawy,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 powołanej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przepisu tego wynika, że odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została otrzymanym wsparciem finansowym, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka otrzymała pożyczki z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej: WFOŚiGW) na budowę, zakup środków trwałych w ramach realizowanego przedsięwzięcia pod nazwą „Rozbudowa systemu kanalizacji zbiorczej sanitarnej dla miasta O.”. Środki trwałe finansowane zaciągniętymi pożyczkami zostały przyjęte do użytkowania, a odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu. Zarząd Spółki ma możliwość złożenia wniosków do WFOŚiGW o umorzenie części kwoty zaciągniętych pożyczek. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że otrzymał od Organu interpretację indywidualną, z której wynika, że umorzone kwoty z tytułu niniejszych pożyczek stanowią przychód podatkowy w dacie umorzenia i nie korzystają ze zwolnienia.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów należy uznać, że skoro – jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego – kwota umorzonej pożyczki stanowi na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu, a ponadto przychód ten nie jest wolny od podatku, to w przypadku Spółki ww. przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 cytowanej ustawy nie ma zastosowania. Tym samym odpisy amortyzacyjne (dokonane na podstawie przepisów art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowią koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Innymi słowy z uwagi na fakt, że umorzona część pożyczki stanowi przychód podlegający opodatkowaniu ograniczenie w zaliczaniu odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania.

Reasumując odpisy z tytułu zużycia środka trwałego dokonane od tej części jego wartości, która odpowiada kwocie umorzonej pożyczki są kosztami uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.