Interpretacja Ministra Finansów
DD11/033/11-2/GOJ/14
z 30 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2012 r., Nr ILPB1/415-2/12-2/AMN, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dnia 22 marca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 27 grudnia 2011 r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zatrudnia na podstawie umów cywilnoprawnych (są to umowy o dzieło, umowy zlecenia) studentów będących obywatelami Ukrainy, Białorusi, Mołdawii, Rosji. Wszelkie formalności związane z zatrudnianiem studentów załatwia spółka. Zatrudnieni studenci mają swój ośrodek interesów życiowych oraz główne miejsce zamieszkania i zameldowania w państwie, z którego pochodzą. Praca jest wykonywana na terenie Polski, gdzie zatrudnieni studenci przebywają powyżej 183 dni. Zatrudnieni studenci nie przedłożyli Spółce certyfikatu rezydencji. Dokumenty, jakimi legitymują się studenci to: legitymacje studenckie potwierdzające fakt studiowania na terenie Polski, potwierdzenie miejsca zamieszkania na terenie Polski, numer Pesel nadany przez polskie organy państwowe oraz paszport. Ze względu na fakt, że głównym ośrodkiem interesów życiowych są kraje, z których studenci pochodzą oraz że nie przedstawili certyfikatu rezydencji, Spółka jako pracodawca uiszcza do dnia 20 następnego miesiąca zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 20% przychodu jako PIT-8A. Na koniec stycznia roku następnego po roku podatkowym, Spółka składa do właściwego urzędu skarbowego PIT-8AR. Natomiast do końca lutego roku następnego po roku podatkowym, Spółka składa do organu podatkowego właściwego w sprawie opodatkowania osób zagranicznych informację IFT-1/IFT-1R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje w sposób prawidłowy, opodatkowując przychody zatrudnionych cudzoziemców z Ukrainy, Białorusi, Mołdawii, Rosji na podstawie umów cywilnoprawnych (umów o dzieło, umów zlecenia) zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20% przychodu, którzy przebywają w Polsce powyżej 183 dni (art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy – uważa się osobę fizyczną, która:

• posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
• przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
  
  

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym z umowy o dzieło) oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Stosownie zaś do zapisów umów oraz konwencji pomiędzy Rzeczpospolitą a Białorusią, Rosją, Ukrainą, Mołdawią, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli jest ona obywatelem obu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

W ocenie Spółki, sposób postepowania opisany w poz. 68 jest prawidłowy. W związku z wyżej przytoczonymi przepisami prawa podatkowego, w ocenie Spółki, z uwagi na to, iż ośrodek interesów życiowych zatrudnianych przez Spółkę cudzoziemców nierozerwalnie jest związany z państwem, w którym żyją (mają główne miejsce zamieszkania), to pomimo, że przebywają oni na terenie Polski powyżej 183 dni prawidłowo potrąca od ich przychodów z tytułu umów cywilnoprawnych 20% zryczałtowany podatek dochodowy. Zatrudnieni studenci mają swoje drugie miejsce zamieszkania na terenie Polski i przebywają w Polsce powyżej 183 dni, niemniej to w kraju pochodzenia przebywają ich rodziny, tam mają swoje stałe miejsce zameldowania, po zakończonym okresie studiów w Polsce planują powrót do swojego Państwa, do swoich rodzin. Zatrudniani studenci nie przedstawili certyfikatu rezydencji podatkowej w Polsce i nie ubiegają się o taki certyfikat. Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka jako pracodawca pobiera podatek na podstawie art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z poźn. zm.) dalej: ustawa, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski - stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Jednocześnie, art. 41 ust. 9 ustawy stanowi, że w przypadku, o którym mowa w ust. 4, płatnik pobiera zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 29 bez względu na to, czy podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a, jeżeli uzyska od tego podatnika certyfikat rezydencji.

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, że studenci obcokrajowcy zatrudnieni na podstawie umów cywilnoprawnych będą przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku. Jednocześnie, osoby te nie przedstawiły Spółce certyfikatów rezydencji, poświadczających miejsce ich zamieszkania dla celów podatkowych za granicą.

Należy stwierdzić, iż w przypadku pobytu zagranicznych studentów na terytorium Polski przekraczającego 183 dni w trakcie roku podatkowego, zostaje spełniony warunek, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 2) ustawy. W związku z tym, osoby te stają się podatnikami podlegającymi w Polsce opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla nieograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, dochód zagranicznych studentów, którzy podlegają opodatkowaniu na zasadach nieograniczonego obowiązku podatkowego, nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 29 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się wyłącznie w przypadku opodatkowania dochodów osób niemających miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

W przypadku, jeżeli płatnik dokonał poboru podatku w wysokości wyższej niż należna, podatnik, jeżeli w terminie późniejszym udokumentuje swoje miejsce zamieszkania zagranicą przedstawiając certyfikat rezydencji, ma możliwość wystąpienia do właściwego organu podatkowego o zwrot nadpłaty podatku dochodowego.

W świetle powyższego, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wobec studentów obcokrajowców, których pobyt na terytorium Polski przekroczył 183 dni w trakcie roku podatkowego, którzy nie przedstawili certyfikatów rezydencji, należy stosować zasady opodatkowania określone w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.