2015.06.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-105/15/AW
z 5 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismami z 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) oraz z 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług prowadzonych w formie biura rachunkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania z podmiotowego zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług prowadzonych w formie biura rachunkowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 29 kwietnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 kwietnia 2015 r. nr IBPP1/4512-105/15/AW oraz pismem z 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 kwietnia 2015 r. nr IBPP1/4512-105/15/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest księgową posiadającą certyfikat wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wyłącznym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę od 1 stycznia 2012 r. działalności gospodarczej prowadzonej w formie biura rachunkowego jest działalność rachunkowo-księgowa. Działalność została zarejestrowana i sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 r. pod ogólnym symbolem 69.20.Z – działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe. Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Na chwilę obecną Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2012 r. wynosiła 37.976,31 zł (trzydzieści siedem tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt sześć złotych 31/100), w 2013 r. stanowiła 41.111,81 zł (czterdzieści jeden tysięcy sto jedenaście złotych 81/100), w 2014 r. – 42.680,00 (czterdzieści dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt zł 00/100).

W ramach działalności gospodarczej polegającej na usługowym prowadzeniu ksiąg Wnioskodawca nie udziela porad, zleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych jak i pisemnych, czyli nie prowadzi usług w zakresie doradztwa i nie planuje wykonywać usług doradczych i prawnych (czynności wymienionych w art. 113 ustawy o VAT).

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność rachunkowo-księgowa na rzecz stałych klientów. Usługi te są jedynym tytułem do wystawienia rachunków Wnioskodawca nie świadczy innego rodzaju usług i nie planuje ich świadczenia.

Klientami Wnioskodawcy są osoby fizyczne prowadzące działalność, jak i osoby prawne. Wnioskodawca nie obsługuje klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W piśmie z 23 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca podał, że:

1.Data podana we własnym stanowisku, tj. 1 październik 2012 r., została wpisana pomyłkowo. Powinna być tam data rozpoczęcia działalności czyli 1 stycznia 2012 r. Zdanie, w którym Wnioskodawca podaje błędną datę powinno brzmieć następująco: „…W związku z tym, że sprzedaż opodatkowana w roku 2012, 2013 i 2014 nie przekroczyła kwoty limitu 150.000,00 zł ustalonej i obliczonej w oparciu o art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywać doradztwa podatkowego, ani porad prawnych, nie sporządza deklaracji w ramach odrębnych zleceń, to od dnia 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawcy przysługuje możliwość zwolnienia podmiotowego z podatku VAT...”.

2.Przed rozpoczęciem 1 stycznia 2012 r. działalności gospodarczej nigdy wcześniej Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej i nie utracił prawa do zwolnienia, ani z niego nie zrezygnował.

3.Rozpoczynając działalność gospodarczą 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawca nie składał formularza VAT-R, a co za tym idzie wybrał zwolnienie z podatku od towarów i usług.

4.Do dnia złożenia uzupełnienia Wnioskodawca nie zarejestrował się jako podatnik VAT, nie utracił ani nie zrezygnował ze zwolnienia dobrowolnie.

5.Zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług:

bieżące prowadzenie ewidencji księgowej wszelkich zaistniałych zdarzeń gospodarczych – polega to na wpisywaniu do poszczególnych rejestrów dokumentów księgowych otrzymywanych od klientów;
prowadzenie kont księgowych (tworzenie planu kont, rejestrowanie zdarzeń gospodarczych na kontach);
bieżące kompletowanie dokumentów, zapisy zdarzeń gospodarczych w ewidencjach VAT sprzedaży i zakupów, tworzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia;
obliczanie podatków oraz sporządzanie deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowych ściśle związanych z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (PIT-5, PIT-5L, VAT-7, VAT-UE, PIT-4R, PIT-8AR, PIT-36, PIT-36L, PIT-28);
sporządzanie list płac zatrudnionych przez klientów pracowników;
sporządzanie dokumentacji kadrowo-płacowej (tworzenie umów o pracę, umów zleceń, o dzieło oraz rachunków do nich);
sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS i przekazywanie ich wysyłką elektroniczną przy użyciu imiennego certyfikatu elektronicznego;
prowadzenie akt osobowych pracowników zatrudnianych przez klientów;
sporządzanie sprawozdań wymaganych przez Urząd Statystyczny i sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, które są integralną częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartych umów;
podpisywanie, składanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych, deklaracji do ZUS;
reprezentowanie klientów przed organami kontrolującymi.

Wszystkie deklaracje, informacje, zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programu księgowego (Rachmistrz, Rewizor, MikroGratyfikant). Ich sporządzenie ma jedynie charakter czysto techniczny, gdyż stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów. Sporządzenie tych deklaracji jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji. Jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonywanej usługi księgowej. W tym ujęciu czynności te nie stanowią więc czynności doradztwa podatkowego, do którego Wnioskodawca nie ma uprawnień.

Wykonywane czynności w ramach usług księgowych obejmują zaewidencjonowanie zaistniałych już zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów.

1.Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności polegających na:

udzielaniu podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
reprezentowaniu podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt. a.

2.Wnioskodawca nie świadczy i nie zamierza świadczyć na rzecz klientów żadnych usług doradczych, wykraczających poza ramy omówienia kwestii rozliczenia dostarczanych przez nich dokumentów księgowych. Wnioskodawca nie będzie udzielał porad w jakimkolwiek zakresie.

3.Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywać czynności wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.).

W piśmie z 12 maja 2015 r. Wnioskodawca podał ponadto, że:

1.Reprezentowanie klientów przed organami kontrolującymi polega na:

udostępnianiu lokalu do przeprowadzenia kontroli;
przygotowywaniu i udostępnianiu dokumentów dotyczących przeprowadzanej kontroli;
udzielaniu odpowiedzi na pytania kontrolującego, wykonywanie na prośbę kontrolującego zestawień i obliczeń w zakresie przedmiotu kontroli;
w związku z pytaniami, na które Wnioskodawca nie zna odpowiedzi, porozumiewanie się z klientem oraz przekazywanie informacji osobie przeprowadzającej kontrolę.

2.U niektórych klientów Wnioskodawca posiada pełnomocnictwo (UPL-1), którego zakres polega na możliwości podpisywania deklaracji podatkowych podpisem elektronicznym i ich wysyłki za pomocą środków komunikacji elektronicznej do urzędów podatkowych. Podpisywane są również dodatkowe pełnomocnictwa do reprezentowania klienta w razie kontroli dokonywanej przez ZUS czy inne organy kontrolne. Ich zakres nie wykracza poza ramy opisane w punkcie 1. Udzielone pełnomocnictwa, mimo ogólnego charakteru, wykorzystywane są również do kontaktowania się z organami podatkowymi w kwestiach związanych z dokonywanymi przez Wnioskodawcę rozliczeniami. Sporadycznie Wnioskodawca składa również na żądanie klientów wnioski do urzędów skarbowych o przeksięgowanie mylnie przelanych na niewłaściwe konto należności podatkowych. Czynności te nie są realizowane w ramach odrębnych zleceń, lecz stanowią element kompleksowej obsługi klienta w zakresie świadczonych przez biuro rachunkowe Wnioskodawcy usług rachunkowo-księgowych.

3.Omówienie kwestii rozliczenia dostarczanych dokumentów polega na omawianiu z klientami na ich życzenie sposobu dokonanego rozliczenia przedłożonych przez nich dokumentów w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego. Omówienie to dotyczy takich kwestii, jak terminy obowiązków podatkowych, okresy i sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wymagana dokumentacja odnosząca się do poszczególnych zdarzeń gospodarczych (np. dokumenty do wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru). Wnioskodawca uznaje również za konieczne informowanie klientów o ewentualnych zdarzeniach dotyczących przekazanych dokumentów, które mogłyby mieć wpływ na obowiązek podatkowy, takich jak nieterminowe regulowanie należności wobec kontrahentów. Wnioskodawca nie doradza klientom, tylko informuje ich o obowiązkach podatkowych. Udziela wyłącznie informacji dotyczących konkretnych dokonanych dla nich rozliczeń – informuje o wysokości zobowiązania podatkowego, jak również informuje na ich żądanie o dokonanej kwalifikacji dokumentów księgowych. Opinii, porad i wyjaśnień w zakresie samych obowiązków podatkowych Wnioskodawca nie udziela.

Podsumowując, Wnioskodawca zasięga od klientów informacji koniecznych dla prawidłowego ujęcia zdarzeń gospodarczych w prowadzonych księgach i ewidencjach oraz informuje na ich żądanie o sposobie dokonanych rozliczeń. Nie świadczy i nie zamierza świadczyć usług doradczych mieszczących się w ramach omówienia kwestii rozliczenia dostarczanych przez klientów dokumentów księgowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy jako biuro rachunkowe Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2012 r., jeżeli wartość w poszczególnych latach nie przekroczyła (zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT) wymaganego limitu 150.000,00 zł?

Czy fakt sporządzania, podpisywania i składania deklaracji, informacji na rzecz klientów oraz reprezentowanie ich przed organami kontrolującymi nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sprecyzowane w piśmie z 23 kwietnia 2015 r.), zakres świadczonych usług na rzecz klientów obejmuje:

bieżące prowadzenie ewidencji księgowej wszelkich zaistniałych zdarzeń gospodarczych (ksiąg handlowych, książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów);
prowadzenie kont księgowych;
bieżące kompletowanie dokumentów ewidencje VAT sprzedaży i zakupów, ewidencje środków trwałych i wyposażenia;
sporządzanie list płac;
dokumentację kadrowo-płacową oraz rozliczenia z ZUS;
sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS i przekazywanie ich wysyłką elektroniczną przy użyciu imiennego certyfikatu elektronicznego;
sporządzanie deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowych ściśle związanych z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, VAT-UE, PIT-4R, PIT-8AR, PIT-36);
sporządzanie sprawozdań wymaganych przez Urząd Statystyczny i sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, które są integralną częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartych umów;
podpisywanie, składanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych, deklaracji do ZUS;
reprezentowanie przed organami kontrolującymi.

Wszystkie deklaracje, informacje, zeznania podatkowe sa obliczane przy użyciu programu księgowego. Ich sporządzenie ma jedynie charakter czysto techniczny, gdyż stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów. Sporządzenie tych deklaracji jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji. Jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonywanej usługi księgowej W tym ujęciu czynności te nie stanowią więc czynności doradztwa podatkowego, do którego Wnioskodawca nie ma uprawnień. Wykonywane czynności w ramach usług księgowych obejmują zaewidencjonowanie zaistniałych już zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów.

Wnioskodawca nie świadczy na rzecz klientów żadnych usług doradczych wykraczających poza ramy omówienia kwestii rozliczenia dostarczanych przez nich dokumentów księgowych.

W związku z powyższym fakt sporządzania, podpisywania i składania w urzędach skarbowych deklaracji, informacji i zeznań podatkowych oraz reprezentowanie klientów przed organami kontrolującymi w ww. ujęciu nie stanowi czynności doradztwa podatkowego, a co za tym idzie nie powoduje utraty automatycznej prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego VAT.

W związku z tym, że sprzedaż opodatkowana w roku 2012, 2013 i 2014 nie przekroczyła kwoty limitu 150.000,00 zł ustalonej i obliczonej w oparciu o art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywać doradztwa podatkowego ani porad prawnych, nie sporządza deklaracji w ramach odrębnych zleceń, to od dnia 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawcy przysługuje możliwość zwolnienia podmiotowego z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 tej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym od 26 sierpnia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Według art. 113 ust. 2 tej ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z treści art. 113 ust. 4 ww. ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Stosownie do art. 113 ust. 5 cyt. ustawy jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.

Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 10 powołanej ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 113 ust. 11 przytoczonej ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1.dokonujących dostaw:

wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
nowych środków transportu,
terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2.świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Według art. 113 ust. 2 tej ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

transakcji związanych z nieruchomościami,
usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
usług ubezpieczeniowych

–jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z treści art. 113 ust. 4 ww. ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Stosownie do art. 113 ust. 5 cyt. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 11 powołanej ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na mocy art. 113 ust. 11a przytoczonej ustawy przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.dokonujących dostaw:

a.towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b.towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
wyrobów tytoniowych,
samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c.budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d.terenów budowlanych,

e.nowych środków transportu;

2.świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 41 poz. 213 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 25 lutego 2011 r. do 9 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 2 tej ustawy zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., czynności doradztwa podatkowego obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. 2 tej ustawy zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci.

Stosownie do art. 3 ust. 2 cyt. ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 tej ustawy usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 3 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 9 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W myśl art. 76a ust. 3 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., działalność, o której mowa w ust. 1, mogą wykonywać przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby, które:

mają pełną zdolność do czynności prawnych;
nie były skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, za przestępstwo skarbowe oraz za przestępstwa określone w rozdziale 9.

Ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo – decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

Podsumowując, w sytuacji gdy Wnioskodawca (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) świadczy wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie świadczy usług doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) – nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o VAT. Jeżeli natomiast Wnioskodawca (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) świadczy usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) – znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy o VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest księgową posiadającą certyfikat wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, które jest wyłącznym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę od 1 stycznia 2012 r. działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Na chwilę obecną Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Przed rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca nigdy wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej i nie utracił prawa do zwolnienia, ani z niego nie zrezygnował. Rozpoczynając działalność gospodarczą 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawca nie składał formularza VAT-R, a co za tym idzie wybrał zwolnienie z podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie zarejestrował się jako podatnik VAT, nie utracił ani nie zrezygnował ze zwolnienia dobrowolnie.

Wartość sprzedaży opodatkowanej w 2012 r. wynosiła 37.976,31 zł (trzydzieści siedem tysięcy dziewięćset siedemdziesiąt sześć złotych 31/100), w 2013 r. stanowiła 41.111,81 zł (czterdzieści jeden tysięcy sto jedenaście złotych 81/100), w 2014 r. – 42.680,00 (czterdzieści dwa tysiące sześćset osiemdziesiąt zł 00/100).

Klientami Wnioskodawcy są osoby fizyczne prowadzące działalność, jak i osoby prawne. Wnioskodawca nie obsługuje klientów indywidualnych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności polegających na:

udzielaniu podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
reprezentowaniu podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt a.

Reprezentowanie klientów przed organami kontrolującymi polega na:

udostępnianiu lokalu do przeprowadzenia kontroli;
przygotowywaniu i udostępnianiu dokumentów dotyczących przeprowadzanej kontroli;
udzielaniu odpowiedzi na pytania kontrolującego, wykonywanie na prośbę kontrolującego zestawień i obliczeń w zakresie przedmiotu kontroli;
w związku z pytaniami, na które Wnioskodawca nie zna odpowiedzi, porozumiewanie się z klientem oraz przekazywanie informacji osobie przeprowadzającej kontrolę.

U niektórych klientów Wnioskodawca posiada pełnomocnictwo (UPL-1), którego zakres polega na możliwości podpisywania deklaracji podatkowych podpisem elektronicznym i ich wysyłki za pomocą środków komunikacji elektronicznej do urzędów podatkowych. Podpisywane są również dodatkowe pełnomocnictwa do reprezentowania klienta w razie kontroli dokonywanej przez ZUS czy inne organy kontrolne. Ich zakres nie wykracza poza ramy opisane w punkcie 1. Udzielone pełnomocnictwa, mimo ogólnego charakteru, wykorzystywane są również do kontaktowania się z organami podatkowymi w kwestiach związanych z dokonywanymi przez Wnioskodawcę rozliczeniami. Sporadycznie Wnioskodawca składa również na żądanie klientów wnioski do urzędów skarbowych o przeksięgowanie mylnie przelanych na niewłaściwe konto należności podatkowych. Czynności te nie są realizowane w ramach odrębnych zleceń, lecz stanowią element kompleksowej obsługi klienta w zakresie świadczonych przez biuro rachunkowe Wnioskodawcy usług rachunkowo-księgowych.

Omówienie kwestii rozliczenia dostarczanych dokumentów polega na omawianiu z klientami na ich życzenie sposobu dokonanego rozliczenia przedłożonych przez nich dokumentów w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego. Omówienie to dotyczy takich kwestii, jak terminy obowiązków podatkowych, okresy i sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wymagana dokumentacja odnosząca się do poszczególnych zdarzeń gospodarczych (np. dokumenty do wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru). Wnioskodawca uznaje również za konieczne informowanie klientów o ewentualnych zdarzeniach dotyczących przekazanych dokumentów, które mogłyby mieć wpływ na obowiązek podatkowy, takich jak nieterminowe regulowanie należności wobec kontrahentów. Wnioskodawca nie doradza klientom, tylko informuje ich o obowiązkach podatkowych. Udziela wyłącznie informacji dotyczących konkretnych dokonanych dla nich rozliczeń – informuje o wysokości zobowiązania podatkowego, jak również informuje na ich żądanie o dokonanej kwalifikacji dokumentów księgowych. Opinii, porad i wyjaśnień w zakresie samych obowiązków podatkowych Wnioskodawca nie udziela.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi wymienione we wniosku i uzupełnieniach – tj. bieżące prowadzenie ewidencji księgowej wszelkich zaistniałych zdarzeń gospodarczych polegające na wpisywaniu do poszczególnych rejestrów dokumentów księgowych otrzymywanych od klientów, prowadzenie kont księgowych (tworzenie planu kont, rejestrowanie zdarzeń gospodarczych na kontach), bieżące kompletowanie dokumentów, zapisy zdarzeń gospodarczych w ewidencjach VAT sprzedaży i zakupów, tworzenie ewidencji środków trwałych i wyposażenia, obliczanie podatków oraz sporządzanie deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowych ściśle związanych z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (PIT-5, PIT-5L, VAT-7, VAT-UE, PIT-4R, PIT-8AR, PIT-36, PIT-36L, PIT-28), sporządzanie list płac zatrudnionych przez klientów pracowników, sporządzanie dokumentacji kadrowo-płacowej (tworzenie umów o pracę, umów zleceń, o dzieło oraz rachunków do nich), sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS i przekazywanie ich wysyłką elektroniczną przy użyciu imiennego certyfikatu elektronicznego, prowadzenie akt osobowych pracowników zatrudnianych przez klientów, sporządzanie sprawozdań wymaganych przez Urząd Statystyczny i sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, które są integralną częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartych umów, podpisywanie, składanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych, deklaracji do ZUS, reprezentowanie klientów przed organami kontrolującymi – stanowią czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym, których jednak ze względu na ich techniczny charakter nie można uznać za doradztwo, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z wykonywaniem usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych przy założeniu, że – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela porad, opinii ani nie wskazuje sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, nie wykonuje którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczających prawo do zwolnienia podmiotowego, a posiadane pełnomocnictwo nie obejmuje reprezentowania w postępowaniach podatkowych przed organami administracji publicznej i sądami, natomiast obsługa przez Wnioskodawcę kontroli podatkowej (w trybie Ordynacji podatkowej) prowadzonej u podatnika nie zawiera elementów doradztwa lub usług prawniczych.

Jeżeli jednak faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwolnienie utraci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie wykonania czynności doradztwa (w szczególności doradztwa podatkowego) lub czynności prawniczej niezależnie od posiadanych przez Wnioskodawcę uprawnień.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że od 1 stycznia 2012 r. przysługuje mu możliwość zwolnienia podmiotowego z VAT – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W szczególności niniejsza interpretacja traci ważność w sytuacji gdy na podstawie udzielonego pełnomocnictwa Wnioskodawca zacznie reprezentować swoich klientów m.in. w Urzędach oraz ZUS w prowadzonych przez te organy postępowaniach podatkowych.

Zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz uzupełnienia opisie zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności na informacji, że reprezentowanie klienta za pomocą udzielonego pełnomocnictwa nie obejmuje reprezentowania w postępowaniach podatkowych prowadzonych przez organy lub sądy, a reprezentowanie przy kontroli nie zawiera elementów usług doradczych lub usług prawniczych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52

§ 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin