Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-61/15-4/Akr
z 14 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), w związku z powyższym pismem z dnia 22 kwietnia 2015 r., Nr IPTPB2/4511-61/15-2/AKr, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 22 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 kwietnia 2015 r.). W dniu 4 maja 2015 r. (nadano w dniu 30 kwietnia 2015 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 29 września 2000 r. zakupił nieruchomość od komornika sądowego w K. Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności działek nr X/3 i nr X/11 a.m. 7 o obszarze 0,0096 ha (Kw nr Y Sądu Rejonowego Wydział Ksiąg Wieczystych w K.) nastąpiło w dniu 3 marca 2011 r.

Zbycie przedmiotowej nieruchomości na rzecz O. W. miało miejsce w dniu 8 grudnia 2014 r. (akt notarialny Repertorium A Nr Z/2014).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 29 września 2000 r. przysądzona została Wnioskodawcy własność zabudowanej nieruchomości składającej się z działek o nr X/3 (0,0072 ha) i nr X/11 (0,0024 ha), tj. o łącznej o pow. 0,0096 ha, położonych w N. przy ul. B. W., będących w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy.

Powyższe nastąpiło w związku z uprawomocnieniem się przybicia nabywcy, tj. Wnioskodawcy, który wykonał warunki licytacyjne i w wyniku której to licytacji komorniczej zakupił prawo użytkowania wieczystego ww. działek gruntów i budynków posadowionych na tych działkach.

Następnie na mocy decyzji Burmistrza N. z dnia 3 marca 2011 r. nastąpiło przekształcenie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych działek gruntowych, tj. działki nr X/11 i nr X/3 o łącznej pow. 0,0096 ha, w prawo własności przysługujące Wnioskodawcy. W dniu 8 grudnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał (w drodze umowy sprzedaży - odpłatnie) ww. zabudowaną nieruchomość o pow. 0,0096 ha W. O. (akt notarialny Rep. A nr Z/2014).

Przedmiotowe nabycie w dniu 29 września 2000 r. prawa użytkowania wieczystego gruntów nie nastąpiło dla celów działalności gospodarczej, a więc ww. działki nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nabyła je osoba fizyczna do majątku prywatnego. Również odpłatne zbycie w dniu 8 grudnia 2014 r. w drodze umowy sprzedaży nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że stwierdzenie zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2014 r., że Wnioskodawca przekształcił prawo dzierżawy wieczystej na prawo własności, oznacza przekształcenie prawa wieczystego użytkowania ww. działek gruntu w prawo własności tych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy sprzedaż w dniu 8 grudnia 2014 r. zabudowanej nieruchomości składającej się z działek nr X/3 i nr X/11 o łącznej pow. 0,0096 ha, nabytej w dniu 29 września 2000 r., jako zabudowane działki stanowiące prawo użytkowania wieczystego gruntu, a następnie w dniu 3 marca 2011 r. przekształconych w prawo własności, powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego należy uiścić zgodnie z art. 30e tej ustawy, podatek w wysokości 19%?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), odpłatne zbycie w dniu 8 grudnia 2014 r. w drodze umowy sprzedaży, nieruchomości składającej się z działek o nr X/3 i nr X/11 o łącznej pow. 0,0096 ha zabudowanych budynkiem mieszkalno-usługowym, która została nabyta w dniu 29 września 2000 r. jako zabudowana nieruchomość składająca się z ww. działek stanowiących, wówczas prawo użytkowania wieczystego gruntu, przekształcone następnie w dniu 3 marca 2014 r. w prawo własności, nie będzie przychodem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (2000 r.), a tym samym nie powstał obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z ww. tytułu w wysokości 19%, o którym mowa w art. 30e wyżej powołanej ustawy.

Za datę nabycia sprzedanej w dniu 8 grudnia 2014 r. nieruchomości, od której upływa 5-letni termin określony w powołanym przepisie, nie można bowiem uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie decyzji Burmistrza, tj. na podstawie aktu administracyjnego, jakim jest decyzja administracyjna, która została wydana w dniu 3 marca 2014 r. Na jej podstawie nastąpiła tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości, zaś nabycie prawa do sprzedanej nieruchomości nastąpiło w dniu 29 września 2000 r. Do powstania zobowiązania podatkowego prowadzi odpłatne zbycie, a nie przekształcenie prawa użytkowania wieczystego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie postanowienia Sądu z dnia 29 września 2000 r. przysądzona została Wnioskodawcy własność zabudowanej nieruchomości składającej się z działek o nr X/3 i nr X/11 będących w użytkowaniu wieczystym. Powyższe nastąpiło w związku z uprawomocnieniem się przybicia nabywcy, tj. Wnioskodawcy, który wykonał warunki licytacyjne i w wyniku której to licytacji komorniczej zakupił prawo użytkowania wieczystego ww. działek gruntów i budynków posadowionych na tych działkach. Następnie na mocy decyzji Burmistrza z dnia 3 marca 2011 r. nastąpiło przekształcenie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych działek gruntowych w prawo własności przysługujące Wnioskodawcy. W dniu 8 grudnia 2014 r. Wnioskodawca sprzedał ww. zabudowaną nieruchomość. Przedmiotowe nabycie w dniu 29 września 2000 r. prawa użytkowania wieczystego gruntów nie nastąpiło dla celów działalności gospodarczej, a więc ww. działki nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Również odpłatne zbycie w dniu 8 grudnia 2014 r. nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i 237 Kodeksu cywilnego do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 ww. ustawy wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako tytuł II księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa – za życia i na wypadek śmierci. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności jest tylko zmianą formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Wobec powyższego, ustanowienie odrębnej własności nieruchomości nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy datę nabycia nieruchomości w przypadku Wnioskodawcy stanowi data nabycia w wyniku licytacji komorniczej prawa użytkowania wieczystego ww. działek i budynków posadowionych na tych działkach tj. 29 września 2000 r. Termin określony w tym przepisie należy więc liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa użytkowania wieczystego ww. działek wraz z posadowionymi na nich budynkami.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie stanu faktycznego należy wskazać, że odpłatne zbycie w 2014 r. zabudowanej nieruchomości nabytej w 2000 r. nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie. Oznacza to, że przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zauważa się, że Wnioskodawca wskazał dwie różne daty przekształcenia prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych działek w prawo własności 3 marca 2011 r. oraz 3 marca 2014 r. Powyższa rozbieżność nie ma jednak wpływu na rozstrzygnięcie.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.