Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4513-14/15-4/KK
z 11 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2015 r. (data wpływu 26 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy jest:

• prawidłowe - w zakresie zużycia wyrobów węglowych w gospodarstwie domowym,
  

• nieprawidłowe - w zakresie zużycia wyrobów węglowych do ogrzania biura i lokali użytkowych wykorzystywanych na działalność gospodarczą.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia wyrobów węglowych.

Pismem z 30 marca 2015 r. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu stanu faktycznego. Wniosek uzupełniono w ustawowym terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa składa się z 15 lokali o powierzchni 777,65 m² łącznie. Lokale są własnością użytkowników, w tym: 12 lokali mieszkalnych o powierzchni 521,65 m², 3 lokale użytkowe o powierzchni 256 m². Ponadto Wnioskodawca posiada biuro o powierzchni 12 m². Wspólnota posiada własną kotłownię opalaną węglem. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że kotłownia stanowi współwłasność wszystkich właścicieli lokali mieszkalnych, jak i użytkowych. Wspólnota nie świadczy usług w zakresie ogrzewania lokali nie należących do Wspólnoty.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że kod CN zużywanych wyrobów węglowych to CN 2701. Wyroby węglowe Wspólnota nabywa od pośredniczącego podmiotu węglowego – […]. Miejscem prowadzenia działalności jako pośredniczący podmiot węglowy jest […].

Wnioskodawca wskazał również, że przy nabyciu wyrobów węglowych spełnione są warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy węgiel zakupiony do celów opałowych podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego i w jakim zakresie?
2. Czy lokale mieszkalne i użytkowe znajdujące się w ramach Wspólnoty mogą być zwolnione z ww. podatku w równym stopniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnota przy zakupie opału nie powinna być obciążana akcyzą zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy. Wyroby są i będą nabywane w punktach sprzedaży detalicznej, które są rejestrowane i na fakturach wykazują kod CN zużywanych wyrobów. W przypadku Wnioskodawcy jest to kod CN 2701. Tym samym warunki przy nabyciu wyrobów są spełnione co do art. 31a ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym. Wnioskodawca uważa ponadto, że jako współwłaściciel poszczególnych lokali należących do Wspólnoty w równym stopniu powinien być zwolniony z podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe- w zakresie zużycia wyrobów węglowych w gospodarstwie domowym,
  

• nieprawidłowe - w zakresie zużycia wyrobów węglowych do ogrzania biura i lokali użytkowych wykorzystywanych na działalność.
  
  

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwaną dalej „ustawą” (Dz.U. z 2014 r., poz. 752 z późn.zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy, pod pozycją 19 z kodem CN ex 2701 znajduje się - węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 wynika, że „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

W myśl art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Paliwami opałowymi w rozumieniu art. 86 ust. 3 ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Zatem węgiel o kodzie CN 2701 jest wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Stosownie do art. 2 ust.1 pkt 23c) ustawy, finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Pośredniczącym podmiotem węglowym, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a) ustawy jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

- który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5.

W tym miejscu podkreślić należy, że w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż tych wyrobów finalnemu nabywcy węglowemu, zaś użycie tych wyrobów przez finalnego nabywcę jest przedmiotem opodatkowania jedynie w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zasadą jest, że obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą, tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwo domowe, organ administracji publicznej, jednostkę Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot systemu oświaty, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobek i klub dziecięcy, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. z 2013 r. poz. 1457), podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 217 oraz z 2014 r. poz. 24), jednostkę organizacyjną pomocy społecznej, o której mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

W myśl art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu - wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Stosownie do art. 31a ust. 4 ustawy, podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

1. na dokumencie dostawy lub fakturze, o których mowa w ust. 3 pkt 1, lub
2. w umowie zawartej pomiędzy sprzedawcą wyrobów węglowych a finalnym nabywcą węglowym.
   
   

Wykładnia art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, prowadzi do wniosku, że warunkiem zasadności zastosowania zwolnienia do wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych, jest ich docelowe zużywanie przez podmioty wskazane w tym przepisie, a więc m.in. przez gospodarstwa domowe. A contrario, zwolnienie na podstawie powyższej regulacji, nie odnosi się do wyrobów węglowych zużywanych przez inne podmioty niż wymienione w tej normie prawnej.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997r. (…. 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera jednak definicji legalnej pojęcia „gospodarstwo domowe”. Odwołać należy się zatem do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika j. polskiego, wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe. Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych). Interpretacja językowa wskazuje zatem, że dla celów zwolnienia z akcyzy wyroby węglowe musza być zużywane przez gospodarstwo domowe.

Tym samym podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, zobligowany jest nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwo domowe (generalnie przez pomieszczenia mieszkalne).

W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku Wspólnota Mieszkaniowa, działająca w imieniu ogółu właścicieli prowadzonych gospodarstw domowych i podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą w danej nieruchomości, zużywa wyroby węglowe zarówno do ogrzewania pomieszczeń lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych), a także biura i lokali użytkowych.

Zatem stwierdzić należy, że zużywany przez Wspólnotę Mieszkaniową węgiel w celu ogrzania budynku składającego się z lokali mieszkalnych i użytkowych, będzie objęty zwolnieniem z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, w części służącej dostarczeniu ciepła do lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych) należących do Wspólnoty. Natomiast Wspólnota nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku odnośnie biura i lokali użytkowych wykorzystywanych do działalności gospodarczej.

Tym samym Wspólnota Mieszkaniowa winna proporcjonalnie dokonać zakupu węgla do celów zużycia objętego zwolnieniem na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy oraz do celów zużycia wyłączonego z zakresu zwolnień (opodatkowanego akcyzą).

Reasumując węgiel o kodzie CN 2701 przeznaczony przez Wspólnotę Mieszkaniową do ogrzania lokali mieszkalnych będących w zasobach Wspólnoty Mieszkaniowej, Wnioskodawca może zakupić jako zwolniony od akcyzy. Użycie zaś przez Wnioskodawcę węgla do ww. celów nie będzie skutkowało u Wnioskodawcy powstaniem obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym. Natomiast w stosunku do lokali, w których prowadzona jest działalność gospodarcza Wnioskodawca powinien nabywać węgiel przeznaczony do celów opałowych na zasadach ogólnych z akcyzą zapłaconą w cenie tego wyrobu.

Wskazać także należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca nabył z zastosowaniem zwolnienia wyroby węglowe i zużył je do celów grzewczych na potrzeby nie objęte zwolnieniem stał się, zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 5 lit. a w zw. art. 13 ust. 11 ustawy, podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu zużycia wyrobu węglowego do celów innych niż zwolnione.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy jest:

• prawidłowe - w zakresie zużycia wyrobów węglowych w gospodarstwie domowym,
  

• nieprawidłowe - w zakresie zużycia wyrobów węglowych do ogrzania biura i lokali użytkowych wykorzystywanych na działalność gospodarczą.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego […], po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.