Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-861/14-4/MK
z 17 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Młodzieżowego Ośrodka przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2014 r. (data wpływu 12 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT dostawy posiłków dla wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy – jest nieprawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT dla dostawy posiłków na rzecz nauczycieli (zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku) – jest prawidłowe,
• stawki podatku VAT dla dostawy posiłków na rzecz pracowników administracji i obsługi (zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku) – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT do dostawy posiłków dla wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej oraz pracowników Młodzieżowego Ośrodka. Dnia 12 listopada 2014 r. Zainteresowany doprecyzował opis stanu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Młodzieżowy Ośrodek jest jednostką budżetową, której organem założycielskim jest Rada Powiatu. Wpisana do krajowego rejestru podmiotów gospodarki narodowej o numerze REGON: (…), rodzaj przeważającej działalności wg PKD 8790Z - pozostała pomoc społeczna z zakwaterowaniem. Wnioskodawca nadmienia, że Ośrodek nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Od 1 sierpnia 2014 r. w Ośrodku funkcjonuje kuchnia, której celem jest przygotowywanie posiłków dla wychowanków przebywających w Ośrodku. Za wydane posiłki odpłatność ponoszą rodzice do stawki tej nie dolicza się podatku VAT (wsad do kotła).

Z dniem 1 września 2014 r. Ośrodek świadczy usługę kateringową wraz z dowozem, na rzecz wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej (jednostki budżetowej, organem założycielskim jest również Rada Powiatu).

Na stawkę wyżywienia składa się wsad do kotła + koszty wynagrodzeń i utrzymania kuchni + koszty transportu.

Dnia 12 listopada 2014 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy wskazując, że:

1. Posiłki dowożone są z Młodzieżowego Ośrodka do Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej w R., która jest jednostką budżetową Powiatu,
2. Pracownicy Młodzieżowego Ośrodka to:
   1. kadra pedagogiczna (nauczyciele - wychowawcy; zatrudnieni na podstawie karty nauczyciela) oraz
   2. pracownicy administracji i obsługi (zatrudnieni na podstawie ustawy o pracownikach samorządowych),
3. Usługa cateringu realizowana jest na podstawie § 63 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. z 2011 r. Nr 109, poz. 631).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 6 listopada 2014 r.):

1. Czy sprzedaż posiłków wraz z dowozem przez Młodzieżowy Ośrodek na rzecz wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
   
2. Czy w sytuacji kiedy pracownicy (nauczyciele, administracji i obsługi) chcieliby wykupić posiłki należałoby opodatkować podatkiem od towarów i usług VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, należy zastosować zwolnioną stawkę VAT na usługę wykonywaną na rzecz Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej. Natomiast stawkę za posiłek dla pracownika opodatkować stawką VAT 8%.

Dnia 12 listopada 2014 r. Zainteresowany doprecyzował własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że:

1. Na podstawie § 63 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r. działa w Ośrodku – kuchnia.
   Według Wnioskodawcy znajduje tu zastosowanie zwolnienie zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozdział 2, § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.
2. W związku z powyższym sprzedaż posiłków łącznie z dowozem na rzecz wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
3. Zainteresowany uważa, że pracownicy - nauczyciele, korzystający z posiłków przygotowywanych w kuchni powinni korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i w związku z czym obciążani kwotą zwolnioną. Natomiast pozostali pracownicy administracyjno-obsługowi (w przypadku kiedy Wnioskodawca przekroczy w roku podatkowym kwotę limitu sprzedaży opodatkowanej 150.000,00 złotych – art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT i Wnioskodawca utraci status zwolnienia podmiotowego od podatku VAT) obciążony zostanie kwotą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenie przyszłe jest:

• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy posiłków dla wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy,
• prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT dla dostawy posiłków na rzecz nauczycieli (zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku),
• prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy posiłków na rzecz pracowników administracji i obsługi (zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku).
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Natomiast zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do tej ustawy, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.
   
   

Jednocześnie art. 43 ust. 17 ustawy stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Należy również wskazać, że jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy, obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia. W poz. 7 tego załącznika wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów, przy przygotowaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzystają m.in. usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą jeżeli wykonywane są w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej lub w przepisach o systemie oświaty. Przy czym podkreślić należy, że niezbędne jest tu spełnienie zarówno przesłanki przedmiotowej jak i podmiotowej, tzn. ze zwolnienia od podatku korzysta jedynie opieka, która musi być realizowana względem dzieci i młodzieży. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje co należy rozumieć przez opiekę i jakie czynności obejmuje. Konsekwencją powyższego dla właściwego rozumienia usług opieki na dziećmi i młodzieżą należy sięgać do innych dziedzin prawa oraz aktów prawnych. Ustawodawca po części wskazuje, że należy kierować się tu zapisami ustawy o systemie oświaty lub o pomocy społecznej. W sytuacji spełnienia powyższych przesłanek podmiot świadczący usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą może względem takich czynności zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Ponadto ze zwolnienia od podatku korzystają także usługi ściśle związane z usługami podstawowymi, jeżeli są one niezbędne dla realizacji usługi głównej (opieki nad dziećmi i młodzieżą) i nie mają one na celu osiągnięcie dodatkowego dochodu. Dzięki tej regulacji – art. 43 ust. 1 pkt 24 w związku z art. 43 ust. 17 ustawy – zwolnione od podatku są również usługi świadczone na rzecz opiekunów dzieci i młodzieży (nauczycieli, wychowawców, pedagogów), gdyż ich zaangażowanie stanowi istotny element funkcji opiekuńczej.

Z kolei świadczenie usług stołówkowych przez stołówkę na rzecz pracowników administracji i obsługi nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., ponieważ usługi te nie są usługami ściśle związanymi z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą. Usługi te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwej stawki podatku, tj. 8% (pod warunkiem zakwalifikowania ich jako związanych z wyżywieniem PKWiU 56).

W myśl § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722, z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi,

– z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Sama ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów „jednostka budżetowa”, „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.).

W myśl art. 9 ustawy o finansach publicznych sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.
    
    

Jednostkami budżetowymi, stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem zwolnienie określone w § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. ma zastosowanie do usług świadczonych pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów.

Z powyższych przepisów wynika z kolei odrębne zwolnienie od podatku od towarów i usług. Zwolnienie to nie opiera się na katalogu czynności do których można zastosować zwolnienie od podatku, lecz na wskazaniu konkretnych podmiotów uprawnionych do stosowania zwolnienia. Elementem kluczowym jest to status podmiotów uprawnionych. Zatem wolą ustawodawcy zwolnione są od podatku m.in. usługi świadczone pomiędzy jednostkami budżetowymi (§ 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia).

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest jednostką budżetową, której przeważająca część działalności to PKD 8790Z - pozostała pomoc społeczna z zakwaterowaniem. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT. Od 1 sierpnia 2014 r. w ośrodku funkcjonuje kuchnia, której celem jest przygotowywanie posiłków dla wychowanków przebywających w Ośrodku. Za wydane posiłki odpłatność ponoszą rodzice, do stawki tej nie dolicza się podatku VAT (wsad do kotła). Z dniem 1 września 2014 r. Ośrodek świadczy usługę kateringową wraz z dowozem, na rzecz wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej (jednostki budżetowej, organem założycielskim jest również Rada Powiatu Chodzieskiego). Posiłki dowożone są z Młodzieżowego Ośrodka do Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej, która jest jednostką budżetową Powiatu. Z posiłków korzystają także Pracownicy Młodzieżowego Ośrodka tzn.:

1. kadra pedagogiczna (nauczyciele - wychowawcy; zatrudnieni na podstawie karty nauczyciela) oraz
2. pracownicy administracji i obsługi (zatrudnieni na podstawie ustawy o pracownikach samorządowych).
   
   

Usługa cateringu (dowozu gotowych posiłków) realizowana jest na podstawie § 63 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii:

1. opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży posiłków wraz z dowozem przez Wnioskodawcę na rzecz wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej,
2. opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy posiłków wykupionych przez pracowników Wnioskodawcy (nauczycieli, pracowników administracji i obsługi).
   
   

W myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy o systemie oświaty, system oświaty obejmuje młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki.

Zgodnie z uregulowaniem art. 67a ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.

Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie do treści art. 67a ust. 3 cyt. ustawy, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Z treści art. 71 ustawy o systemie oświaty wynika, że minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia:

1. rodzaje i szczegółowe zasady działania placówek publicznych, o których mowa w art. 2 pkt 3, 5 i 7, warunki pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz może określić wysokość i zasady odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach;
2. szczegółowe zasady działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradni specjalistycznych;
3. szczegółowe zasady działania publicznych bibliotek pedagogicznych.
   
   

Powołane przepisy o systemie oświaty wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia przez szkoły publiczne stołówek. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły funkcji opiekuńczej. Ponieważ jednostki objęte systemem oświaty nie prowadzą działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających jednostce zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie może ona przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego, funkcjonowanie stołówek szkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są między innymi powołane.

Na podstawie § 13 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. Nr 109, poz. 631), młodzieżowe ośrodki socjoterapii są prowadzone dla dzieci i młodzieży, które z powodu zaburzeń rozwojowych, trudności w uczeniu się i zaburzeń w funkcjonowaniu społecznym są zagrożone niedostosowaniem społecznym i wymagają stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy, wychowania i socjoterapii.

W myśl § 14 cytowanego rozporządzenia, do zadań młodzieżowego ośrodka socjoterapii należy eliminowanie przyczyn i przejawów zaburzeń zachowania oraz przygotowanie wychowanków do życia zgodnego z obowiązującymi normami społecznymi i prawnymi.

Z kolei, zgodnie z § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, młodzieżowy ośrodek wychowawczy i młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniają wychowankom całodobową opiekę.

Jak stanowi § 63 opisanego wyżej rozporządzenia, rodzice dzieci i młodzieży przebywających w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodkach wychowawczych oraz ośrodkach rewalidacyjno-wychowawczych wnoszą opłatę za posiłki w stołówce ośrodka równą wysokości kosztów surowca przeznaczonego na wyżywienie.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że dostawa gotowych posiłków przez Wnioskodawcę na rzecz podopiecznych Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej korzysta/korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia. Powyższe wynika z faktu, że w świetle ww. przepisu usługi świadczone pomiędzy jednostkami budżetowymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych – a jak wynika z opisu sprawy taką jednostką jest zarówno Młodzieżowy Ośrodek jak i Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza – są zwolnione od podatku z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140 – 153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej. Usługi stołówkowe nie mieszczą się we wskazanych wyżej wyłączeniach, a zatem Wnioskodawca uprawniony jest przedmiotową usługę zwolnić od podatku.

Z kolei dostawa posiłków przez Wnioskodawcę na rzecz kadry pedagogicznej (nauczycieli-wychowawców zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku) korzysta/korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 w związku z art. 43 ust. 17 ustawy. Taka – prawnie dopuszczalna możliwość – wynika z faktu, że sprawowana przez tych pracowników opieka była/będzie ściśle związana z usługą podstawową, tj. opieką nad dziećmi i młodzieżą. Skutkiem powyższego dostawa gotowych posiłków dla pracowników pedagogicznych spełnia/spełniać będzie przesłanki określone w art. 43 ust. 17 ustawy, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Odnosząc się z kolei do dostawy posiłków przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników administracji i obsługi (zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku) stwierdzić należy, że podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 8%. Powyższe wynika z faktu, że dostawa gotowych posiłków na rzecz pracowników niepedagogicznych (administracji i obsługi) nie jest związana z opieką nad dziećmi i młodzieżą, skutkiem czego brak było/będzie prawnej możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 w związku z art. 43 ust. 17 ustawy. Konsekwencją powyższego dostawa posiłków na rzecz pracowników niepedagogicznych podlega – na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych – opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8%, pod warunkiem sklasyfikowania tychże usług pod symbolem PKWiU ex 56.

Podsumowując:

1. sprzedaż posiłków wraz z dowozem przez Młodzieżowy Ośrodek na rzecz wychowanków Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej korzysta/korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym dostawa posiłków na rzecz wychowanków ww. placówki korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy należało uznać za nieprawidłowe.
2. dostawa gotowych posiłków na rzecz pracowników pedagogicznych (nauczycieli-wychowawców) korzysta/korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy w związku z art. 43 ust. 17 ustawy, a dostawa tychże posiłków na rzecz pracowników administracji i obsługi winna być opodatkowana podatkiem do towarów i usług w stawce 8% na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT dla dostawy posiłków na rzecz nauczycieli (zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku) oraz stawki podatku VAT dla dostawy posiłków na rzecz pracowników administracji i obsługi (zatrudnionych w Młodzieżowym Ośrodku) należało uznać za prawidłowe.
   
   

W tym miejscu organ podatkowy wyjaśnia, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl natomiast art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Oznacza to, że w przypadku gdy sprzedaż dokonana w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie kwoty 150.000 zł, wówczas Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania względem dostawy gotowych posiłków obiadowych na rzecz pracowników niepedagogicznych (administracji i obsługi) zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy.

Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że do kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wlicza się sprzedaż zwolnioną od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.