Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-551/14-4/JG
z 14 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 9 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potrącalności kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 24 grudnia 2014 r. (data wpływu 2 stycznia 2015 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potrącalności kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka ponosi wydatki związane z remontami kapitalnymi swojego sprzętu (infrastruktury). Dotyczą one maszyn i urządzeń, a ich celem jest przywrócenie sprawności remontowanego sprzętu. W wyniku remontów generalnych nie następuje zmiana przeznaczenia remontowanych środków trwałych, nie zmienia się również wartość użytkowa remontowanych środków trwałych w stosunku do ich wartości wskazanej w dniu przyjęcia do używania. Skutkiem przeprowadzanego remontu nie jest również ulepszenie środków trwałych w rozumieniu art. 16 ust. l pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Są to remonty cykliczne, a terminy remontów są ściśle określone wymaganiami producenta/gwaranta danego sprzętu, czyli z góry wiadomym jest w jakim okresie i w jakim zakresie konieczne będzie przeprowadzenie danego remontu. W Spółce przyjęte są Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej („MSR”).

Zgodnie z przyjętymi w Spółce MSR 16 pkt 13 i 14, nakłady na remonty są kapitalizowane (w okresie trwania remontu czyli np. kilka tygodni lub miesięcy) i po zakończeniu remontu przyjmowany jest do użytkowania nowy środek trwały (lub wyodrębniona część składowa środka trwałego). Koszt remontu generalnego jest odnoszony w koszty bilansowe poprzez odpisy amortyzacyjne ww. nowego środka trwałego (wyodrębnionej części składowej środka trwałego), proporcjonalnie do przewidywanego okresu jego użytkowania, tj. przez okres do następnego planowanego remontu kapitalnego maszyn i urządzeń (lub ich znaczących części składowych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ponoszone przez Spółkę wydatki z tytułu remontów kapitalnych sprzętu (infrastruktury) będą stanowić koszty pośrednie potrącalne w dacie poniesienia, rozliczane proporcjonalnie za okres którego dotyczą, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy data (dzień) poniesienia kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku wydatków na remonty generalne to data ujęcia tego wydatku jako kosztu (data dokonania odpisu kosztu w formie odpisu amortyzacyjnego w ewidencji rachunkowej) na podstawie przepisów bilansowych (MSR)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Ponoszone wydatki z tytułu remontów kapitalnych sprzętu (infrastruktury) będą stanowić koszty pośrednie potrącalne w dacie poniesienia. W przypadku kosztów remontów generalnych dotyczących okresów przekraczających rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, będą one stanowić koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, tj. od daty zakończenia remontu kapitalnego do następnego planowanego remontu kapitalnego (okres amortyzacji bilansowej) zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Datą (dniem) poniesienia kosztu uzyskania przychodu z tytułu remontów generalnych – w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – będzie data ujęcia tego kosztu w formie odpisu amortyzacyjnego w ewidencji rachunkowej, na podstawie przepisów bilansowych (MSR).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Z punktu widzenia momentu, w którym dany wydatek powinien zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu (potrącalność) kluczowy jest podział kosztów uzyskania na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami. Podział ten jest wprost uzależniony od celu, w jakim dany wydatek został poniesiony – czy poniesiono go w celu osiągnięcia przychodu z konkretnego źródła, czy w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Wydatki ponoszone na remonty generalne, służące zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodu, stanowią koszty pośrednie rozliczane zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego. w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z treści art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zaś, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Użyty w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwrot „ujęto koszt w księgach rachunkowych” jako odpowiednik pojęcia „zaksięgowano”, należy rozumieć jako zapis zdarzenia wprowadzony do ksiąg rachunkowych, w określonym czasie i o określonej treści, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Zaksięgowanie to zapisanie (ujęcie) danego zdarzenia w odpowiedniej księdze rachunkowej. Ujęcie kosztu w księgach rachunkowych to nic innego jak jego prawidłowe ujawnienie, wpisanie do prowadzonych przez podatnika ksiąg rachunkowych, przy zachowaniu właściwego porządku: chronologicznego i systematycznego (zob. wyrok WSA w Gliwicach z 7 grudnia 2009 r. sygn. I SA/Gl 478/09: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, www.nsa.gov.pl). W podobny sposób wypowiadał się również Minister Finansów w wydanych interpretacjach indywidualnych (tak m.in. Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacjach z 5 maja 2011 r. IBPBI/2/423-484/11/PP i z 25 listopada 2010 r. IBPBI/2/423-1117/10/PP).

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy należy przypisać definicji pojęcia „dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu”, zawartej w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawodawca wyraźnie sprecyzował bowiem, iż dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów jest dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych (zaksięgowania) na podstawie stosownego dowodu. Czyli ustawodawca uzależnił moment powstania kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 4d ww. ustawy między innymi od momentu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Omawiane przepisy dotyczą niewątpliwie potrącania kosztów w czasie. Zaksięgowanie kosztu dla celów podatkowych służyć ma przy tym określeniu dochodu lub straty danego podatnika. Wykładni przepisów art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie sposób zaś dokonywać w oderwaniu od pozostałych przepisów tej ustawy dotyczących instytucji przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty). Jednocześnie należy mieć na uwadze. że Spółka dla celów bilansowych stosuje MSR (w odniesieniu do środków trwałych, MSR 16), zgodnie z którym wydatki poniesione na remonty generalne są rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych od nowego środka trwałego (wyodrębnionej części składowej środka trwałego).

Z brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że nie chodzi wyłącznie o jakiekolwiek ujęcie danego wydatku w księgach, lecz o jego ujęcie jako koszt z punktu widzenia przepisów rachunkowych. Oznacza to – zdaniem Spółki – że dopiero w dacie uwzględnienia wydatku jako kosztu w księgach rachunkowych Spółki, tj. poprzez odpis amortyzacyjny ujęty na koncie kosztowym nastąpi uwzględnienie wydatku jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, ponieważ wydatki remontowe dla potrzeb rachunkowych będą odnoszone w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne, to powinny one zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w tym samym czasie być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Jednocześnie dla celów proporcjonalnego rozliczenia wydatków w czasie w myśl art. 15 ust. 4d ustawy, Spółka powinna przyjąć okres analogiczny do okresu amortyzacji bilansowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ustosunkowując się z natomiast do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Z kolei, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.