Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/4512-153/15-2/UNR
z 11 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT oraz dokumentowania opłat sądowych opłaconych w imieniu klientów w danym postępowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT oraz dokumentowania opłat sądowych opłaconych w imieniu klientów w danym postępowaniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka wykonuje na rzecz osób prawnych lub fizycznych obsługę prawną mającą na celu windykację przeterminowanych należności. Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy należą m.in:

• sporządzanie i wysyłanie do dłużników wezwań do zapłaty;
  

• negocjowanie i zawieranie porozumień dot. rozłożenia spłaty należności w ratach;
  

• kierowanie spraw na drogę postępowania sądowego.
  
  

Wynagrodzeniem za świadczenie tej usługi jest z góry określona w umowie prowizja, która jest dokumentowana fakturami VAT.

Faktury wystawiane są po zakończeniu wykonywania usługi tzn. odzyskaniu należności od dłużników klientów.

Ponadto Spółka w ramach wykonywania swojej usługi wnosi w imieniu i na rzecz swoich klientów opłaty sądowe  dokumentowane przelewami bankowymi.

Zgodnie z zapisami w umowach z klientami Spółce przysługuje zwrot poniesionych w ich imieniu i na ich rzecz opłat sądowych, wydatki te (ponoszone przez Spółkę) nie są skalkulowane w wynagrodzeniu (prowizji) otrzymywanej od klientów.

Należy dodać również, iż do wydatków ponoszonych w imieniu i na rzecz klientów nie jest doliczana marża własna.

Od początku działalności, do chwili obecnej Spółka dokumentowała te wydatki fakturami VAT doliczając podatek w wysokości 23%.

Obowiązkiem klientów był (i nadal jest) zwrot do firmy opłat sądowych w wysokości ich poniesienia z doliczeniem podatku VAT. Jednakże klienci od pewnego czasu stoją na stanowisku, iż Spółka nie powinna w tej sytuacji wystawiać faktur VAT dokumentujących poniesienie w ich imieniu i na rzecz opłat sądowych.

Stanowisko klientów podparte jest ukazującymi się w intrenecie interpretacjami podatkowymi w podobnych sprawach oraz regulacjami prawa unijnego, a konkretnie powołują się na art. 79 punkt c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zwrócone przez klientów na rachunek bankowy Wnioskodawcy wydatki, które zostały opłacone w ich imieniu i na ich rzecz z tytułu należnych w danym postępowaniu opłat sądowych winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% i udokumentowane fakturami VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, po wnikliwym przeanalizowaniu problemu oraz zapoznaniu się z zamieszczonymi w intrenecie interpretacjami podatkowymi w rzeczonej sprawie Wnioskodawca uważa, iż Spółka nie powinna już więcej wystawiać swoim klientom faktur VAT z tytułu poniesionych w ich imieniu i na ich rzecz opłat sądowych - i co za tym idzie doliczać 23 procentowy podatek VAT.

Wnioskodawca uważa, że dotychczasowe postępowanie było błędne. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie nakładają w związku z dokonywaniem ww. czynności obowiązku ich fakturowania.

Kwoty przekazywane tytułem opłat sądowych nie stanowią zapłaty z tytułu sprzedaży towaru lub wykonania usługi (art. 5, 7 i 8 ustawy). Dokonywanie więc tych czynności nie jest obrotem w rozumieniu ustawy.

Potwierdza to również treść art. 29 ustawy wskazującego na podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Podobnie art. 106 i art. 111 ustawy nie nakładają obowiązku fakturowania takich czynności.

Wnioskodawca swoje nowe stanowisko również wsparł przepisami Unii Europejskiej, a konkretnie brzmieniem art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada, który mówi m.in. o tym, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje „kwot otrzymanych przez podatnika lub usługobiorcy, jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy...” (fragment z punktu c) art. 79).

Biorąc to wszystko pod uwagę Wnioskodawca uważa, iż wystarczającymi w tych materii dokumentami, które winna wystawiać Spółka są zwykłe noty obciążeniowe wsparte kopiami przelewów bankowych dokumentującymi dokonanie opłat sądowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 cyt. ustawy przez pojęcie sprzedaży należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Dlatego też należy stwierdzić, że przepisy ustawy dają możliwość wyłączenia z podstawy opodatkowania kwot stanowiących zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Ww. art. 29a ust. 7 ustaw stanowi implementację art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

Z przytoczonej wyżej regulacji art. 79 lit. c Dyrektywy Rady wynika, że wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Należy jednak zaznaczyć, że otrzymany przez podatnika zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT wówczas, gdy podatnik dysponuje dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów oraz ww. dowody zostały wystawione na nabywcę (usługobiorcę), w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 3 tej ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka wykonuje na rzecz osób prawnych lub fizycznych obsługę prawną mającą na celu windykację przeterminowanych należności. Wynagrodzeniem za świadczenie tej usługi jest z góry określona w umowie prowizja, która jest dokumentowana fakturami VAT. Faktury wystawiane są po zakończeniu wykonywania usługi tzn. odzyskaniu należności od dłużników klientów. Ponadto, Spółka w ramach wykonywania swojej usługi wnosi w imieniu i na rzecz swoich klientów opłaty sądowe  dokumentowane przelewami bankowymi. Zgodnie z zapisami w umowach z klientami Spółce przysługuje zwrot poniesionych w ich imieniu i na ich rzecz opłat sądowych, wydatki te (ponoszone przez Spółkę) nie są skalkulowane w wynagrodzeniu (prowizji) otrzymywanym od klientów. Do wydatków ponoszonych w imieniu i na rzecz klientów nie jest doliczana marża własna.

Z uwagi na powyższe okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca, w ramach wykonywania swoich usług, wnosi w imieniu i na rzecz klientów opłaty sądowe oraz posiada on dowody świadczące o poniesieniu tych wydatków, zatem wypełnione zostały przesłanki określone w art. 79 lit. c Dyrektywy oraz art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca, opłaty sądowe ponoszone w imieniu i na rzecz klientów nie są skalkulowane w wynagrodzeniu (prowizji) otrzymywanym od klientów, zatem zwrot ww. wydatków nie stanowi zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w analizowanej sprawie występuje de facto w roli pośrednika i otrzymany zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług prawniczych. Zatem opłaty sądowe dokonane w imieniu i na rzecz klienta Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że zwrot wydatków z tytułu opisanych opłat sądowych, poniesionych w imieniu i na rzecz klienta, stosownie do art. 79 lit. c) Dyrektywy oraz art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, nie powinien być wliczany do podstawy opodatkowania z tytułu świadczonych usług prawniczych, zatem brak jest podstaw do wystawiania przez Wnioskodawcę faktur dokumentujących te czynności. Wskazać w tym miejscu należy, że brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla sposobu dokumentowania zdarzeń gospodarczych notami księgowymi, niemniej należy zauważyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.