Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-40/15-5/GG
z 6 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2015 r. (data wpływu 9 kwietnia 2015 r.) oraz pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem usług marketingowych i promocyjnych (stan faktyczny) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem usług marketingowych i promocyjnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 27 marca 2015 r., nr IPTPB3/4510-40/15-2/GG (doręczonym w dniu 30 marca 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 9 kwietnia 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z zachowaniem ustawowego terminu. W dniu 29 kwietnia 2015 r. uzupełniono wniosek o uiszczenie opłaty od pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 21, poz. 86, z późn. zm.) – dalej ustawa o CIT.

Spółka prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży kawy marki D. głównie za pośrednictwem sieci handlowych. (Obowiązki wynikające z umowy zawartej z Dystrybutorem). Działalność Spółki oparta jest na umowie ramowej sprzedaży i współpracy zawartej z wyłącznym Dystrybutorem tej kawy na Polskę. Dystrybutorem jest podmiot będący wyłącznym importerem kawy marki D. na terenie Polski. Zawarta umowa ma fundamentalne znaczenie dla Spółki, gdyż umożliwia Jej systematyczny zakup kawy u Dystrybutora, której sprzedaż stanowi podstawowe źródło Jej przychodu.

Integralnym elementem współpracy z Dystrybutorem zapisanym w umowie jest jednocześnie zobowiązanie Spółki do podejmowania działań marketingowych, promowania marki D. i produktów oznaczonych tą marką oraz przygotowywania kanałów ich dystrybucji. W konsekwencji umowa określa ramy współpracy Dystrybutora i Spółki nie tylko w odniesieniu do transakcji sprzedaży kawy do Spółki, ale szeroko rozumianej aktywności mającej na celu budowanie, rozwój i utrzymanie nowych oraz dotychczasowych kanałów dystrybucji kawy marki D. na rynku krajowym.

Określone w umowie zobowiązania Spółki w zakresie rozwoju kanałów dystrybucji polegają m.in. na:

1. przygotowywaniu i rozwijaniu kanałów dystrybucji dla produktów marki D.,
2. ustalaniu odpowiedniej polityki cenowej względem kontrahentów z uwzględnieniem pozycjonowania kawy marki D. w segmencie premium z uwagi na występowanie w jej składzie najwyższej jakości gatunków ,
3. wyszukiwaniu potencjalnych kontrahentów,
4. systematycznym monitorowaniu rynku oraz przekazywaniu Dystrybutorowi wszelkich informacji mających dla Dystrybutora znaczenie gospodarcze.
   
   

Zobowiązania Spółki w zakresie realizacji działań marketingowych zostały w umowie określone jako zobowiązania m.in. do:

1. negocjowania możliwie najlepszych warunków handlowych i zawierania z podmiotami trzecimi, w tym z podmiotami prowadzącymi punkty sprzedaży, umów, w oparciu o które:
   • organizowane będą degustacje kawy marki D. w punktach sprzedaży,
     
   • produkty marki D. będą prezentowane w gazetkach i innych materiałach promocyjnych,
     
   • produkty marki D. będą odpowiednio lokowane w punktach sprzedaży,
     
   • produkty marki D. będą objęte promocjami w punktach sprzedaży z udziałem hostess,
     
   • organizowane będą konkursy z nagrodami dla konsumentów nabywających, produkty marki D. w punktach sprzedaży,
     
   • prowadzone będą inne działania marketingowe i prosprzedażowe w odniesieniu do produktów marki D. – w zależności od potrzeb rynkowych i indywidualnych uzgodnień,
2. prowadzenia działalności marketingowej w odniesieniu do produktów marki D. zarówno we własnym zakresie jak również poprzez zlecanie odpowiednich czynności marketingowych podmiotom trzecim, w tym czynności wymienionych w lit. a.
   
   

Zatem, integralnym elementem współpracy pomiędzy Spółką i Dystrybutorem oprócz realizowania transakcji sprzedaży kawy marki D. jest zobowiązanie Spółki do prowadzenia aktywnej działalności marketingowej. Jest ona o tyle istotna dla Spółki z punktu widzenia biznesowego, że polski Dystrybutor kawy marki D. nie prowadzi we własnym zakresie jakichkolwiek działań reklamowo-marketingowych, które wpływałyby na wielkość sprzedaży detalicznej danego produktu, czy budowanie i umacnianie pozycji marki. Takich działań na rynku polskim nie podejmuje także zagraniczny producent kawy marki D.

Z uwagi na fakt, że klientami Spółki są różnego rodzaju sieci marketów prowadzące wyłącznie sprzedaż detaliczną, wszelkie aktywności i działania prowadzone są przez Spółkę głównie w kooperacji z tymi podmiotami przy zaangażowaniu przedstawicieli handlowych, agencji reklamowych i merchandisingowych.

W celu zwiększenia rozpoznawalności marki D. wśród konsumentów podejmowane są działania służące rozpowszechnianiu wiedzy dotyczącej cech i właściwości produktów oznaczonych tą marką oraz budowaniu w świadomości konsumentów silnej pozycji marki D. poprzez szerzenie jej wizerunku jako marki premium oferującej najwyższej jakości produkty. Umowa zawarta pomiędzy Spółką a Dystrybutorem nie wiąże prowadzonych działań marketingowych z obowiązkiem zwiększania poziomu sprzedaży kawy, jednakże realizacja tych działań zgodnie z oczekiwaniami stron powinna w dłuższej perspektywie czasu wpłynąć na poprawienie efektywności procesu sprzedaży, czego dodatkowym efektem może być zwiększona ilość sprzedawanej kawy marki D. W umowie ustalono, że w związku z wykonywanymi przez Spółkę wyżej opisanymi działaniami marketingowymi Dystrybutor będzie Jej wypłacał roczne wynagrodzenie, którego wartość określona została w Umowie jako iloczyn kwoty bazowej oraz ilości kilogramów kawy zakupionej u Dystrybutora w trakcie danego roku kalendarzowego (okres rozliczeniowy).

W myśl zawartej z Dystrybutorem umowy nie jest akceptowalna sytuacja, w której Spółka nie podejmuje żadnych działań marketingowych. Ich zaniechanie mogłoby skutkować zakończeniem współpracy.

Zakres działań marketingowych wykonywanych na rzecz Spółki przez podmioty trzecie.

Realizując zobowiązania umowne wobec Dystrybutora Spółka samodzielnie wykonuje lub zleca podmiotom trzecim, w tym sieciom sklepów, agencjom merchandisingowym i reklamowym oraz przedstawicielom handlowym realizację określonych działań marketingowych, reklamowych i prosprzedażowych dotyczących marki D. i produktów oznaczonych tą marką.

Realizowany przez Spółkę model dystrybucji kawy jest modelem powszechnie stosowanym w segmencie produktów szybkorotujących dystrybuowanych przez sieci sklepów. Współpraca z marketami umożliwia nie tylko właściwą i interesującą dla klientów ekspozycję produktów w miejscach zwiększonego natężenia ruchu, np. w alei głównej, przy szczytach regałów, czy w strefie między regałami na stendach reklamowych, display’ach, czy paletach, ale pozwala także na prowadzenie animacji, czy degustacji z udziałem hostess, co w połączeniu z promocyjną sprzedażą produktów skutkuje jeszcze silniejszym efektem marketingowym.

Spółka zawiera z sieciami sklepów umowy, na podstawie których za wynagrodzeniem realizowane są w sposób ciągły – pojedynczo lub łącznie – różnorodne działania marketingowe w zakresie promocji i reklamy marki D. i produktów oznaczonych tą marką. W zależności od uzgodnień między stronami wynagrodzenie to może mieć charakter stały (zryczałtowany), zmienny (zależny od wysokości realizowanego obrotu) albo mieszany (częściowo ryczałtowy i częściowo zmienny).

W ramach zlecanych działań marketingowych o charakterze promocyjnym w oparciu o zawarte ze Spółką umowy, które mają formę stałych kontraktów handlowych lub indywidualnych zleceń, sieci handlowe realizują pojedyncze lub złożone czynności, w tym w szczególności:

• umieszczanie oferty promocyjnej sprzedaży produktów oznaczonych marką D. w gazetce, katalogu czy biuletynie informacyjnym wydawanych przez sieci handlowe,
  

• udostępnianie powierzchni do ekspozycji plakatów lub innych materiałów promujących markę D. w tym także dostarczonych przez Spółkę,
  

• udostępnianie dodatkowej powierzchni w celu przeprowadzenia promocji kawy marki D. w formie prezentacji produktów, degustacji, animacji i in.,
  

• umieszczanie informacji o produktach marki D. na stałym nośniku reklamy lub w tematycznym katalogu wydawanym przez sieci handlowe,
  

• dystrybucja materiałów reklamowych dotyczących promocji marki D. i produktów oznaczonych tą marką w tym także materiałów dostarczonych przez Spółkę,
  

• eksponowanie marki D. oraz produktów oznaczonych tą marką oferowanych przez Spółkę.
  
  

Powyższy katalog działań jest katalogiem otwartym.

W ramach marketingowych działań reklamowych sieci handlowe mogą realizować między innymi jedną lub więcej z następujących czynności:

• przygotowanie ramowego planu promocji gazetkowych i innych form reklamy,
  

• drukowanie gazetek reklamowych i biuletynów informacyjnych zawierających reklamę marki D. i produktów marki D.,
  

• dystrybucję gazetek reklamowych wydawanych przez sieci handlowe w celu rozpowszechniania oraz skutecznego pogłębiania wśród konsumentów wiedzy dotyczącej produktów marki D. ich cech i właściwości,
  

• umieszczanie reklamy towarów marki D. na stronie internetowej sieci handlowych,
  

• inne formy reklamujące oferowane przez Spółkę towary marki D.
  
  

Powyższy katalog działań jest katalogiem otwartym.

Sposób dokumentowania działań marketingowych wykonywanych przez sieci sklepów.

W związku z wykonywaniem na zlecenie Spółki działań marketingowych, sieci sklepów wystawiają jedną lub kilka faktur za poszczególne okresy rozliczeniowe. Stosowana jest między innymi praktyka, w której Spółka otrzymuje odrębne faktury dotyczące zryczałtowanej oraz zmiennej części wynagrodzenia za działania marketingowe uzależnionej od wartości zakupionych przez sieć handlową od Spółki produktów marki D.

Działania marketingowe prowadzone przez sieci sklepów mają charakter czynności ciągłych podejmowanych w trakcie godzin otwarcia punktów sprzedaży. Spółka nie posiada wystarczających zasobów, aby kontrolować te sklepy w sposób ciągły.

Spółka kontroluje i dokumentuje (papierowo i elektronicznie) realizację marketingowych działań promocyjnych i reklamowych za pomocą następujących środków:

• Przedstawiciele handlowi wizytują punkty sprzedaży produktów marki D. znajdujące się na obsługiwanym przez nich terenie w ramach określonych w umowach ze Spółką obowiązków. Wizytacje takie mają miejsce z reguły średnio 1-2 w miesiącu lub adekwatnie do aktualnych potrzeb. W przypadku występowania sytuacji wskazujących na realizację Działań marketingowych w sposób niezgodny z ustaleniami ze sklepami lub oczekiwaniami Spółki podejmowane są adekwatne działania, a odpowiednia informacja jest przekazywana Spółce.
  

• Spółka monitoruje wydawnictwa sieci handlowych, w tym gazetki reklamowe i katalogi promocyjne. Strony z modułami, w których promowane są produkty marki D. są kopiowane i załączane do dokumentacji Spółki.
  

• Raporty dotyczące analiz rynkowych opisujące w szczególności popyt konsumentów w obszarze lokalizacji i danego sklepu są załączane do dokumentacji Spółki.
  

• W wybranych punktach sprzedaży sporządzana jest dokumentacja zdjęciowa dodatkowych form ekspozycji i oznaczeń produktów marki D. takich jak m.in. ekspozycje paletowe, końcówki regałów w dziale lub poza działem, kosze ekspozycyjne, stojące i wiszące, stendy i dispalye promocyjne, ekspozycje poszerzone w stosunku do obowiązujących planogramów w regale z kawami i inne. Fotografie wykonywane są między innymi przez przedstawicieli handlowych realizowanych w punktach sprzedaży zadań powierzonych im przez Spółkę.
  

• Raporty merchandiserów i przedstawicieli handlowych dokumentujące dostępność produktów oraz realizacji usług marketingowych i promocyjnych w ramach porozumień z sieciami sklepów. W pierwszej kolejności raporty te dotyczą promocji niepublikowanych w gazetkach lub innych materiałach informacyjnych. Raporty zaliczane do dokumentacji Spółki.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z zakupem opisanych usług marketingowych o charakterze reklamowym i promocyjnym realizowanych przez sieci sklepów wielkopowierzchniowych będą mogły/mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest rozstrzygnięcie w zakresie stanu faktycznego wniosku, natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Działania marketingowe nie znalazły się w ustawowym katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu. W opisanym stanie faktycznym związek pomiędzy zlecanymi przez Spółkę działaniami marketingowymi a przychodem, zachowaniem i zabezpieczaniem źródła tego przychodu, jest zdaniem Spółki bezsprzeczny. Umowa zawarta z Dystrybutorem nakłada bowiem na Spółkę obowiązek podejmowania określonych działań marketingowych, które Spółka opisała przedstawiając stan faktyczny. Obowiązek wykonywania takich działań samodzielnie przez Spółkę, czy za pośrednictwem osób trzecich, wymagany jest zapisem umownym. Jest to integralny komponent współpracy pomiędzy Dystrybutorem oraz Spółką, umożliwiający Spółce prowadzenie działalności handlowej w zakresie dystrybucji produktów marki D. Zaniechanie działalności marketingowej spowodowałoby nie tylko utratę przychodu z tytułu uzyskiwanego od Dystrybutora wynagrodzenia za działania marketingowe, ale również złamanie przyjętych przez Spółkę zobowiązań. To ostatnie spowodowałoby rozwiązanie współpracy z Dystrybutorem i utratę podstawowego źródła przychodu. Zlecane sieciom sklepów działania marketingowe, promocyjne i reklamowe pomagają w dłuższej perspektywie czasu budować coraz silniejszą pozycję i wartość marki D. na rynku oraz zwiększać świadomość i wiedzę konsumenta dotyczącą produktów oznaczonych marką D. należących do segmentu premium, których sprzedaż stanowi podstawowe źródło przychodów i zysków Spółki.

W krótszej perspektywie działania te wspierają bezpośrednio proces sprzedaży kawy, co związane jest z osiąganym przychodem. Spółka jest żywotnie zainteresowana rozwojem i budowaniem świadomości marki D. wśród konsumentów, gdyż przynosi to Jej samej bezpośrednie korzyści. Działania marketingowe w sposób istotny wpływają na systematyczne zwiększanie stopnia znajomości i rozpoznawalności produktów marki D. i tym samym mają ogromny wpływ na decyzje konsumentów o ich zakupie, co ma bezpośredni związek z osiąganym przez Spółkę przychodem ze sprzedaży produktów. Im większe zainteresowanie produktami oferowanymi przez Spółkę przejawiać będą konsumenci, tym większa będzie ich rotacja u bezpośrednich klientów Spółki, a w efekcie większe zamówienia będą składane Spółce.

Z perspektywy przyjętego w branży modelu biznesowego w strategii Spółki, sieci sklepów nie stanowią głównego odbiorcy – konsumenta kawy marki D. – lecz jedynie kanały dystrybucji, które umożliwiają dotarcie do ostatecznego konsumenta, który stanowi de facto cel biznesowy działalności handlowej Spółki. Sieci sklepów jako kanały dystrybucji są doskonałym medium do prowadzenia działań marketingowych, gdyż dzięki kompleksowo opracowanym i przemyślanym strategiom skutecznie oddziałują na odbiorcę i umożliwiają dotarcie do olbrzymiej liczby konsumentów na terenie kraju, m.in. poprzez kolportaż wysokich nakładów gazetek i katalogów reklamowych, umieszczanie plakatów reklamowych w witrynach sklepowych lub/i w punktach sprzedaży na terenie całego kraju, czy też poprzez reklamę na bilboardach i w mediach.

W świetle aktualnego orzecznictwa sądowoadministracyjnego odnoszącego się do możliwości zaliczenia wydatków o charakterze reklamowo-marketingowym w poczet kosztów uzyskania przychodów kluczowe znaczenie ma właściwe udokumentowanie tychże usług.

Jak słusznie stwierdził WSA w Krakowie w wyroku z dnia 2 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 207/07, LEX nr 477323: „Przy wydatkach na cele marketingowe kluczowe znaczenie ma właściwe udokumentowanie wykonania umowy, chociaż działania marketingowe mogą mieć różną formę, a ich wymierne skutki mogą zaistnieć w odległym czasie, niemniej jednak zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów musi mieć oparcie w konkretnych zdarzeniach, choćby np. przez wskazanie rodzaju podjętych działań, adresata itp. Sam fakt zawarcia zatem umowy i wypłaty wynagrodzenia oraz ogólne stwierdzenia, że zostały poszerzone kontakty handlowe, nie jest dowodem na osiągnięcie przychodu nawet w przyszłości, skoro nie znajduje to innego potwierdzenia, choćby przez wskazanie nowego odbiorcy”.

Jednocześnie jednak należy mieć świadomość, że usługi te niejednokrotnie mają charakter całkowicie niematerialny co może zasadniczo utrudniać ich precyzyjną dokumentację. Trudność ta wynika także z ciągłego charakteru tychże usług – np. o charakterze ekspozycyjnym, co uniemożliwia wykazanie w sposób bezpośredni, że dana usługa była w prawidłowy sposób wykonywana przez cały określony umownie okres.

Na powyższe utrudnienia zwrócił uwagę WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 10 października 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 99/06, LEX nr 207851, zgodnie z którym: „Usługi marketingowe są świadczeniami niematerialnymi, a zatem nie można nie uznać wykonania usług marketingowych, poprzestając na stwierdzeniu braku kosztów uzyskania przychodów w związku z wykonywaniem tych usług, lecz przede wszystkim należy oprzeć się na innych dowodach, które pozwolą na dokładną ocenę stanu faktycznego sprawy”.

Biorąc pod uwagę powyższe, kluczowe znaczenie dla możliwości ujęcia wydatków poniesionych na usługi reklamowo-marketingowe w kosztach uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie rzeczywistego wykonania usługi. Jak wynika z opisu stanu faktycznego ten element będzie in casu każdorazowo spełniany poprzez sporządzenie przez strony Umowy stosownej dokumentacji fotograficznej, raportu, itp. Ta forma dokumentowania usług reklamowo-marketingowych jest powszechnie akceptowana przez organy podatkowe i sądy administracyjne.

Bez znaczenia dla prawnopodatkowej kwalifikacji przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodu, jest fakt, że adresatem akcji reklamowych i marketingowych realizowanych przez Spółkę lub na Jej rzecz jest de facto konsument, a nie Jej bezpośredni klient. Ani art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani jakakolwiek inna norma prawa podatkowego nie wymaga od podatnika, by ponoszone przez niego wydatki służyły wyłącznie powstaniu przychodu bezpośrednio u niego. Nie jest także istotne, że pozytywny skutek akcji reklamowej polegający na przekonaniu klienta detalicznego do zakupu produktu nie przekłada się bezpośrednio na przychód po stronie Spółki, lecz oddziaływuje w okresie późniejszym na zwiększenie lub przyspieszenie zamówienia ze strony klienta Spółki. W kontekście dopuszczalności zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów istotny jest wyłącznie związek – bezpośredni lub pośredni – z przychodami osiąganymi przez Spółkę.

Trafnie w powyższym zakresie wypowiedział się WSA w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 3 kwietnia 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 2791/13), w którym uznano, że „nie ma również znaczenia okoliczność, że ponosząc wydatki zmierzające do zwiększenia przychodu ze sprzedaży oferowanych przez nią produktów, Skarżąca wspiera równocześnie sprzedaż produktów przynoszącą przychody innym podatnikom. Istotne jest stwierdzenie, że ponoszone wydatki wpływają na wysokość przychodów uzyskiwanych przez nią – wręcz warunkują uzyskiwanie przez nią tych przychodów. To zaś stanowi przesłankę uznania danego kosztu za koszt podatkowy. (...) Nie sposób przyjąć, że podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych jedynie wydatki, których poniesienie nie przyczyni się do zwiększenia przychodów innych podatników”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że ponoszone przez Spółkę wydatki reklamowo-marketingowe stanowią dla Niej w całości koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się jednocześnie, że obecnie obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych opublikowany w Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.