Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-79/15/BD
z 30 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2015 r. (data wpływu do Biura – 28 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 16 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania z Hiszpanii renty inwalidzkiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania z Hiszpanii renty inwalidzkiej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 1 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-79/15/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 kwietnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Polsce i posiada obywatelstwo polskie. Aktualnie Wnioskodawca nie podejmuje zatrudnienia. Miejsce zamieszkania Wnioskodawcy od 2002 r. do grudnia 2014 r. znajdowało się w Hiszpanii. Wnioskodawca do grudnia 2014 r., czyli do momentu przeprowadzenia się do Polski nie był rezydentem żadnego innego kraju, oprócz Hiszpanii i posiadał (posiada) jedynie polskie obywatelstwo. Od grudnia 2014 r. centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce. Wnioskodawca nie zamierza w najbliższym czasie zmieniać rezydencji podatkowej.

W latach 1991 – 2002 Wnioskodawca pracował w Hiszpanii. Podlegał tam obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. W 2002 r. uległ wypadkowi przy pracy w Hiszpanii. W związku z tym wydarzeniem w tym samym roku Wnioskodawcy przyznano rentę inwalidzką z tytułu tego wypadku. Świadczenie to ma charakter świadczenia dożywotniego. W okresie od 2002 r. do grudnia 2014 r. świadczenie to było wypłacane Wnioskodawcy na rachunek bankowy założony w hiszpańskim banku.

Od grudnia 2014 r., w związku z przeprowadzeniem się do Polski, Wnioskodawca otrzymywał rentę – już na polskie konto bankowe. Bank w Polsce pobiera zaliczkę na podatek dochodowy.

Renta otrzymywana przez Wnioskodawcę stanowi świadczenie z hiszpańskiego systemu ubezpieczeń socjalnych – Krajowego Instytutu Ubezpieczenia Społecznego.

Renta inwalidzka wypłacana Wnioskodawcy z Hiszpanii nie jest świadczeniem związanym z pełnieniem funkcji publicznych na rzecz państwa hiszpańskiego. Wnioskodawca nie posiada żadnego zaświadczenia odnośnie opodatkowania tego świadczenia w Hiszpanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dochody z renty, które Wnioskodawca otrzymuje na rachunek bankowy w Polsce od 2014 r. do nadal, z hiszpańskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych, z tytułu wypadku przy pracy zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają opodatkowaniu w Polsce?
2. Czy bank w Polsce, w którym Wnioskodawca posiada rachunek bankowy należnie pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, wziąwszy pod uwagę fakt, że dochód Wnioskodawcy uzyskiwany z wyżej wymienionego świadczenia jest już opodatkowany w Hiszpanii i tamtejszy organ również pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy dochody z renty przyznanej z tytułu wypadku przy pracy, które Wnioskodawca otrzymuje na rachunek bankowy w Polsce od 2002 r. (winno być od 2014 r.) do nadal, z hiszpańskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych podlegają opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z treścią art. 19 ust. 2 pkt a) oraz art. 19 ust. 2 pkt b) umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r.

W związku z powyższym organy podatkowe w Hiszpanii nie mają obowiązku obliczania i pobierania oraz odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z ww. źródła przychodów, albowiem czynności tych winny dokonywać organy polskie.

W przypadku zmiany przez Wnioskodawcę miejsca zamieszkania zastosowanie znajdzie art. 19 ust. 2 pkt a) umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Madrycie 15 listopada 1979 r. W takim stanie rzeczy dochody z renty, które Wnioskodawca otrzymuje zostałyby opodatkowane w Hiszpanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a cyt. ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która ma miejsce zamieszkania w Polsce i posiada obywatelstwo polskie. Wnioskodawca w 2002 r. uległ wypadkowi przy pracy w Hiszpanii. W związku z tym wydarzeniem Wnioskodawcy przyznano rentę inwalidzką. Świadczenie to ma charakter świadczenia dożywotniego i wypłacane jest z hiszpańskiego systemu ubezpieczeń socjalnych – Krajowego Instytutu Ubezpieczenia Społecznego. Od grudnia 2014 r., w związku z przeprowadzeniem się do Polski – gdzie znajduje się centrum interesów życiowych Wnioskodawcy – Wnioskodawca otrzymuje rentę na polskie konto bankowe. Bank w Polsce pobiera od niej zaliczkę na podatek dochodowy. Renta inwalidzka wypłacana Wnioskodawcy z Hiszpanii nie jest świadczeniem związanym z pełnieniem funkcji publicznych na rzecz państwa hiszpańskiego.

W związku z tym, że renta inwalidzka otrzymywana jest z Hiszpanii, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz.U. z 1982 r., Nr 17, poz. 127).

W myśl art. 18 ww. umowy, stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) tej umowy, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie.

Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania (art. 19 ust. 2 lit. b) umowy).

W związku z powyższym zauważyć trzeba, że co do zasady emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane z tytułu zatrudnienia w przeszłości, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane. Natomiast renty lub emerytury wypłacane z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa (np. Hiszpanii), jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (np. w Hiszpanii) – pod warunkiem, że nie zachodzi warunek określony w art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy, zgodnie z którym – renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie (tj. np. w Polsce), jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa (np. Polski) i ma w nim miejsce zamieszkania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca obecnie mieszka w Polsce i posiada polskie obywatelstwo, natomiast świadczenie w postaci renty inwalidzkiej otrzymuje z Hiszpanii. Świadczenie to nie jest wypłacane z tytułu pełnienia funkcji publicznej na rzecz państwa hiszpańskiego.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy umowy międzynarodowej, należy stwierdzić, iż renta inwalidzka z Hiszpanii otrzymywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, gdyż jej odbiorca ma w Polsce miejsce zamieszkania. Zatem renta inwalidzka, otrzymywana przez Wnioskodawcę, nie podlega opodatkowaniu w Hiszpanii. Opodatkowanie w Hiszpanii miałoby miejsce wówczas, gdyby Wnioskodawca zmienił rezydencję podatkową na hiszpańską.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwot emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Wobec przywołanych przepisów, w sytuacji, gdy Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje rentę inwalidzką z Hiszpanii, a prawo do jej opodatkowania ma wyłącznie strona polska – co zostało wyżej wykazane na podstawie postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – polski bank jako płatnik ma obowiązek poboru zaliczek na podatek.

Mając zatem na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż renta inwalidzka otrzymywana przez Wnioskodawcę z Hiszpanii od grudnia 2014 r. jest opodatkowana wyłącznie w Polsce. W rezultacie podlega ona wykazaniu w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym została wypłacona, łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo nadmienić należy, że w sytuacji wystąpienia kolizji w zakresie opodatkowania tego samego przychodu, a w konsekwencji ewentualnego braku wyeliminowania podwójnego opodatkowania (jak wskazał we wniosku Wnioskodawca otrzymywana przez niego renta inwalidzka jest opodatkowana podatkiem dochodowym w Hiszpanii) istnieje możliwość wszczęcia na wniosek podatnika, procedury wzajemnego porozumiewania się. Tryb postępowania w tej sprawie został uregulowany w art. 25 omawianej umowy międzynarodowej polsko-hiszpańskiej. Stosownie do ust. 1 tego artykułu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (w Polsce) jest zdania, że działania podjęte przez jedno lub oba Umawiające się Państwa pociągają lub pociągną za sobą opodatkowanie, niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, wówczas może ona bez ujmy dla środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 23 ustęp 1 – właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu pociągającym za sobą podwyższenie opodatkowania niezgodne z umową.

Jeżeli ta właściwa władza uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama spowodować zadowalającego rozwiązania, wówczas poczyni ona starania, ażeby sprawę tę uregulować we wzajemnym porozumieniu z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa, tak ażeby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą umową (art. 25 ust. 2 umowy).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.