2015.03.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1249/14-5/DG
z 24 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) na wezwanie z dnia 26 lutego 2015 r. znak IPPP2/443-1249/14-2/DG oraz pismem z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania VAT świadczeń niepieniężnych polegających na :

bezpłatnym przekazaniu do używaniu samochodu osobowego marki na podstawie umowy użyczenia - jest nieprawidłowe;
ponoszeniu kosztów ubezpieczenia AC i OC samochodu oddanego w bezpłatne używanie oraz kosztów serwisu w autoryzowanym serwisie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) na wezwanie z dnia 26 lutego 2015 r. znak IPPP2/443-1249/14-2/DG oraz pismem z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania VAT świadczeń niepieniężnych polegających na bezpłatnym przekazaniu do używaniu samochodu osobowego marki na podstawie umowy użyczenia; zwracanych kosztów ubezpieczenia AC i OC samochodu oddanego w bezpłatne używanie oraz kosztów serwisu w autoryzowanym serwisie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka podpisała z pracownikiem porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę. W ramach porozumienia - tytułem odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę - Spółka zobowiązała się do wypłaty świadczenia pieniężnego na rzecz byłego pracownika; odprawa zostanie wypłacona w 5 ratach, przy czym ostatnia rata w czerwcu 2017 r. Ponadto, Spółka - na podstawie umowy użyczenia - oddała w bezpłatne używanie przez czas oznaczony do dnia 31 grudnia 2017 r. samochód osobowy marki, stanowiący majątek Spółki (środek trwały). Spółka zobowiązała się także przez okres użyczenia pokrywać następujące koszty eksploatacyjne związane z używaniem przedmiotu użyczenia: koszty ubezpieczenia AC i OC; koszty serwisu w autoryzowanym serwisie wskazanym przez Spółkę przez okres gwarancji; koszty paliwa w wysokości nie wyższej niż 2000 złotych miesięcznie przez okres trwania użyczenia. Poniesienie przez Spółkę kosztów eksploatacyjnych każdorazowo uzależnione będzie od wyrażenia uprzedniej zgody przez Spółkę na dokonanie czynności serwisowych (po ustalenia zakresu i kosztu prac z serwisem przed ich dokonaniem). Koszty eksploatacyjne zostaną byłemu pracownikowi zwrócone przelewem na rachunek bankowy po przedstawieniu faktur potwierdzających poniesienie poszczególnych wydatków.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 6 marca 2015 r. Spółka wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nie świadczy usług najmu samochodów. Spółka jest właścicielem samochodu i nie jest leasingobiorcą (korzystającym) w rozumieniu przepisów art. 7091 k.c. i nast. na podstawie umowy leasingu dot. przedmiotowego samochodu, w związku z czym nie użytkuje samochodu na podstawie umowy leasingowej. Obecnie samochód jest w posiadaniu byłego pracownika na podstawie zawartej umowy użyczenia czyli bezpłatnego oddania samochodu w używanie.

Z informacji posiadanych przez Wnioskodawcę wynika, że były pracownik korzysta z użyczonego samochodu w celach prywatnych i nie wykorzystuje go do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Celem i założeniem stron umowy było korzystanie z pojazdu przez byłego pracownika dla celów prywatnych.

Spółka przy zakupie samochodu pierwotnie dokonała odliczenia 50% naliczonego podatku od towarów i usług zgodnie z obowiązującymi przepisami. Po podpisaniu z byłym pracownikiem porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę, Spółka dokonała korekty deklaracji VAT-7 dokonanego wcześniej odliczenia podatku naliczonego i zwróciła na konto organu podatkowego odliczoną wcześniej kwotę podatku od towarów i usług wraz z odsetkami. Spółka uznała, że w związku z faktem, że w wyniku zawartej umowy użyczenia samochód nie jest środkiem trwałym Wnioskodawcy, a jego koszty eksploatacji nie mogą być uznane za koszty podatkowe w związku z czym należało zrobić korektę. Dlatego ostatecznie Spółka nie dokonała odliczenia kwoty podatku od towarów i usług w związku z zakupem samochodu, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji przepisów podatkowych.

Ponadto Wnioskodawca w piśmie z dnia 18 marca 2015 r. wskazał, że:

Spółka A. Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT;
nabycie przez Spółkę samochodu, opisanego we wniosku, nastąpiło 30 września 2014 r.;
ww. samochód przed przekazaniem go byłemu pracownikowi był przez Spółkę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej;
faktury związane z eksploatacją ww. samochodu wystawiane są na Spółkę A. Sp. z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od świadczeń niepieniężnych polegających na bezpłatnym używaniu samochodu osobowego marki na podstawie umowy użyczenia; kosztów ubezpieczenia AC i OC samochodu oddanego w bezpłatne używanie oraz kosztów serwisu w autoryzowanym serwisie wskazanym przez Spółkę przez okres gwarancji Wnioskodawca powinien naliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług (VAT)? (pytanie nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (czyli nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek m.in. jego byłych pracowników).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik działając w imieniu własnym, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał lub wyświadczył te usługi. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał (lub dokona) nabycia określonych co do rodzaju usług od podmiotów trzecich a następnie przekazał (lub przekaże) je na rzecz byłego pracownika bez odrębnego z jego strony wynagrodzenia. Dokonane przez Wnioskodawcę nieodpłatne przekazania wskazanych w pytaniu kategorii świadczeń na rzecz byłego pracownika nie obejmują jakichkolwiek usług, które wytworzone zostałyby przez Wnioskodawcę (Spółkę) we własnym zakresie. Zdaniem Wnioskodawcy, dla ustalenia, czy dane nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy przepisu art. 8 ust. 2 istotne jest ustalenie celu tego świadczenia. Tylko jeśli nieodpłatne świadczenie usług wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że opodatkowaniu VAT podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało czy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

W konsekwencji opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz byłych pracowników, które służy celom osobistym ich beneficjentów (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością podatnika. Co prawda ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, jednak według Wnioskodawcy można przyjąć, że są nimi te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli byłego pracodawcy (świadczeniodawcy), W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż nieodpłatne świadczenia czy użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa, które Wnioskodawca wymienił w pytaniu, tj. przekazanie w bezpłatne używanie samochodu, ponoszenie dotyczących go kosztów AC i OC oraz ponoszenie kosztów serwisu dokonywane są na użytek prywatny byłego pracownika, wynikają z dobrej woli Wnioskodawcy (Wnioskodawca nie ma obowiązku zapewnienia wskazanych świadczeń na podstawie przepisów prawa) i nie służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy, lecz zaspokajaniu osobistych potrzeb byłego pracownika. W konsekwencji - w ocenie Wnioskodawcy - nieodpłatne przekazanie na cele prywatne (osobiste) byłego pracownika nabywanych przez Wnioskodawcę usług obcych należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i opodatkować wg stawki właściwej dla rodzaju usługi. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku gdy od przekazywanych pracownikom na cele osobiste usług obcych Wnioskodawca będzie obowiązany naliczyć VAT należny, jednocześnie nabędzie prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na związek z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania bezpłatnego przekazania do używania samochodu osobowego marki na podstawie umowy użyczenia - jest nieprawidłowe, a w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy – za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług formułują zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (art. 8 ust. 6).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Zgodnie z treścią obowiązującego od 1 kwietnia 2014 r. art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Tak więc jeśli podatnik wykorzystuje na cele niezwiązane z działalnością określone samochody, to czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Wyłączenie z opodatkowania dotyczy samochodów:

przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu podatnik miał prawo do odliczenia kwoty podatku określonej zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy (podatek naliczony stanowił 50% kwoty podatku);
w których zamontowano części składowe, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu podatnik miał prawo do odliczenia kwoty podatku określonej zgodnie z art. 86a ustawy (tzn. podatek naliczony stanowił 50% kwoty podatku), jeśli z tytułu nabycia, importu, leasingu, wewnątrzwspólnotowego nabycia tych pojazdów podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka podpisała z pracownikiem porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę. W ramach porozumienia – Spółka dokona na rzecz byłego pracownika wypłaty odprawy w 5 ratach. Ponadto, Spółka - na podstawie umowy użyczenia - oddała w bezpłatne używanie do dnia 31 grudnia 2017 r. samochód osobowy marki, stanowiący majątek Spółki (środek trwały). Były pracownik wykorzystuje pojazd do celów prywatnych. Spółka zobowiązała się także przez okres użyczenia pokrywać nw. koszty eksploatacyjne związane z używaniem samochodu: koszty ubezpieczenia AC i OC; koszty serwisu w autoryzowanym serwisie wskazanym przez Spółkę przez okres gwarancji; koszty paliwa w wysokości nie wyższej niż 2000 złotych miesięcznie przez okres trwania użyczenia. Poniesienie przez Spółkę kosztów eksploatacyjnych uzależnione będzie od wyrażenia uprzedniej zgody przez Spółkę na dokonanie czynności serwisowych. Koszty eksploatacyjne zostaną byłemu pracownikowi zwrócone przelewem na rachunek bankowy po przedstawieniu faktur wystawionych na Spółkę potwierdzających poniesienie poszczególnych wydatków.

Jednakże Wnioskodawca wskazał, że wykorzystywał po nabyciu ten samochód w prowadzonej działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca ostatecznie nie odliczył podatku naliczonego zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – tj. w wysokości 50%, gdyż uznał, że nabyty samochód nie będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Spółkę działalności. Jednakże z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zakupiony 30 września 2014 r. samochód osobowy był wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika z informacji zawartych w Krajowym Rejestrze Sądowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja maszyn, sprzętu gospodarstwa domowego, wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna ww. maszyn i sprzętu AGD oraz wyrobów metalowych, sprzętu i wyposażenia hydraulicznego i grzejnego, a także usługi inżynieryjne i doradztwo techniczne. Zatem przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż towarów i świadczenie usług, które w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu i nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawcy jako czynnemu podatnikowi VAT przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie tego samochodu, gdyż Wnioskodawca po zakupie wykorzystywał ten samochód w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności podlegających opodatkowaniu VAT i niekorzystających ze zwolnienia od podatku.

W konsekwencji przepis art. 8 ust. 5 wyłączający z opodatkowania nieodpłatne użycie pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika będzie miał do Wnioskodawcy zastosowanie, gdyż została spełniona przesłanka przysługiwania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tego pojazdu w wysokości wskazanej w art. 86a ust. 1 – tj. w wysokości 50%.

Wobec tego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu do używania byłemu pracownikowi do dnia 31 grudnia 2017 r. samochodu osobowego i tym samym naliczenia z tego tytułu podatku należnego.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Z opisu przedstawionego w rozpatrywanej sprawie wynika, że Spółka w związku z przekazanym w używanie byłemu pracownikowi samochodem osobowym będzie m.in. ponosiła koszty jego ubezpieczenia – OC i AC oraz koszty serwisu w autoryzowanym serwisie przez okres gwarancji samochodu. Koszty te będą zwracane byłemu pracownikowi po przedłożeniu faktur je dokumentujących wystawionych na Spółkę.

W tym miejscu należy wskazać, że podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% – art. 146a pkt 1 cyt. ustawy.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział możliwość stosowania obniżonych stawek podatku bądź zwolnień od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy - zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Przepis wprowadzający zwolnienie dla usług ubezpieczeniowych znajduje swój bezpośredni odpowiednik w art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT oraz w ww. art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing Sp. z o.o. dotyczącej opodatkowania stawką podstawową przeniesienia kosztu usługi ubezpieczenia pojazdu wraz z opłatą leasingową wskazał m.in., że: „Jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym taka czynność stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej”.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że były pracownik korzystając z samochodu oddanego mu w nieodpłatne używanie będzie korzystał także z usługi ubezpieczeniowej związanej z przedmiotem ubezpieczenia. Zawarcie stosownych umów ubezpieczenia pojazdu zwalnia korzystającego z pojazdu od ewentualnych skutków odpowiedzialności cywilnej i materialnej w razie poniesienia /dokonania szkody/wypadku. Tak więc Spółka ponosząc koszty ubezpieczenia przekazanego nieodpłatnie samochodu do używania byłemu pracownikowi realizuje na rzecz tego pracownika nieodpłatną usługę ubezpieczenia samochodu. W związku z tym należy stwierdzić, że w tej sytuacji wystąpi nieodpłatne świadczenie usługi ubezpieczeniowej na rzecz byłego pracownika podlegające opodatkowaniu w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jednakże stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy ze zwolnienia od podatku VAT korzysta świadczenie usług ubezpieczeniowych, tym samym więc realizowana na rzecz byłego pracownika usługa ubezpieczeniowa będzie korzystała ze zwolnienia od VAT w myśl ww. przepisu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Kolejnym zagadnieniem jest kwestia opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług serwisowych samochodu używanego przez byłego pracownika. Z opisu sprawy wynika, że Spółka będzie ponosić koszty usług serwisowych w autoryzowanym serwisie dotyczących ww. samochodu, po uprzednim ustaleniu zakresu i kosztu prac w serwisie.

Jak już wyżej wskazano, z treści art. 8 ust. 2 pkt 2 wynika, że podatnik jest obowiązany opodatkować nieodpłatne świadczenie usług m.in. na cele osobiste pracowników, w tym byłych pracowników; przy czym nie ma znaczenia czy przy nabyciu towarów lub usług do wykonania usług na cele inne niż działalności gospodarczej podatnika przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca będzie nabywać usługi serwisowe dotyczące przekazanego do nieodpłatnego używania samochodu osobowego byłemu pracownikowi. Zatem z usług tych będzie korzystał były pracownik Wnioskodawcy, czyli tym samym, należy stwierdzić, że dojdzie do nieodpłatnego świadczenia tych usług na rzecz byłego pracownika. W związku z tym czynność polegająca na nieodpłatnym świadczeniu usług serwisowych jako zrównana z odpłatnym świadczeniem usług będzie u Wnioskodawcy podlegała opodatkowaniu stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Z uwagi na to, że do usług serwisowych zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1719) nie przewidują zwolnienia od podatku ani stawek obniżonych, zatem usługi te będą opodatkowane stawką w wysokości 23% w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ nadmienia, że w niniejszej interpretacji nie odniósł się do prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem interpretacji (Wnioskodawca nie przedstawił pytania w tym zakresie).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin