2015.05.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-50/15/KO
z 8 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym lub samochodem z homologacją ciężarową, ale niespełniającym warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w K, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego,
nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w L, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego,
nieprawidłowe w zakresie prawo do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w G, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego,
nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodami osobowymi lub samochodami innymi niż osobowe, ale niespełniających warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, używanymi m.in. w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania pracownika w związku z uczestnictwem w negocjacjach lub udaniem się w podróż służbową.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym lub samochodem z homologacją ciężarową, ale niespełniającym warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w K, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego,
prawa do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w L, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego,
prawo do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w G, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego,
prawa do odliczania 100% kwoty podatku VAT od paliwa i wszystkich wydatków związanych z samochodami osobowymi lub samochodami innymi niż osobowe, ale niespełniających warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, używanymi m.in. w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania pracownika w związku z uczestnictwem w negocjacjach lub udaniem się w podróż służbową.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 marca 2015 r. znak: IBPP2/4512-50/15/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej Wnioskodawca lub Spółka) jest przedsiębiorstwem zajmującym się produkcją i sprzedażą X. Jest pracodawcą w rozumieniu przepisów art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94; dalej: Kodeks pracy) oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: Ordynacja podatkowa). Spółka jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca użytkuje służbowe pojazdy samochodowe (dalej: pojazdy służbowe, samochody służbowe), z których część przydzielona zostanie zatrudnionym pracownikom Spółki w celu umożliwienia im właściwej realizacji powierzonych obowiązków służbowych, w tym głównie przedstawicielom handlowym.

W Spółce obowiązuje regulamin używania pojazdów służbowych. Zgodnie z regulaminem, samochody służbowe są przydzielane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności służbowych. Przekazanie samochodu służbowego do korzystania przez pracownika do celów prywatnych wymaga podpisania umowy o używanie pojazdu służbowego (dalej: Umowa). Spółka dopuszcza możliwość korzystania przez pracowników z samochodów służbowych dla celów prywatnych na warunkach określonych w Umowie. Regulamin określa szczegółowo zasady eksploatacji samochodu służbowego oraz rozliczania kosztów eksploatacji i jego utrzymania. Regulamin nakłada na pracowników, w związku z korzystaniem z powierzonych im pojazdów, szereg obowiązków, m.in. są oni zobowiązani do należytego zabezpieczenia pojazdu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem.

W Spółce istnieją ustalone zasady nadzoru nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych - pojazdy, których dotyczy wniosek są wyposażone w system lokalizacji satelitarnej pojazdów, zapewniający ewidencjonowanie eksploatacji służbowych pojazdów samochodowych. Ewidencja przebiegu pojazdu tych pojazdów jest kontrolowana na bieżąco, każdego dnia.

Pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku, w godzinach pracy, a także poza godzinami pracy co do zasady, będą parkowane/garażowane na terenie siedziby Spółki. Jednakże w przypadku powierzenia samochodu przedstawicielowi handlowemu, który działa w obszarze znacznie oddalonym od Siedziby Spółki, którego rejon pracy oddalony jest znacznie oddalony od siedziby Spółki - samochody będą garażowane/parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania przedstawicieli handlowych.

Spółka zakłada, iż będzie zatrudniać trzech przedstawicieli handlowych, którzy będą wykonywać obowiązki służbowe odpowiednio na terenie Polski wschodniej, zachodniej i południowej. Przedstawiciel handlowy pracujący na terenie Polski, południowej (gdzie znajduje się siedziba Spółki) będzie także realizował zadania m.in. na terenie K, województwa…, …. Miejsca parkowania samochodów służbowych zostaną dokładnie określone przez pracodawcę (Spółkę) w regulaminie. Spółka przewiduje zatem, że poza Ł, miejsca do parkowania/garażowania wyznaczone zostaną w miejscowościach: L (woj. …), …. (woj. …), K; tj. w miejscowościach zamieszkania przedstawicieli handlowych.

W związku z wymaganą dyspozycyjnością pracowników - przedstawicieli handlowych, związaną z zajmowanymi stanowiskami oraz obowiązkiem zabezpieczenia mienia przed zniszczeniem/kradzieżą, Spółka nakłada na pracowników, obowiązek garażowania/parkowania samochodów służbowych w ich miejscach zamieszkania lub pobytu. Takie zasady garażowania/parkowania mają na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych. W konsekwencji, pojazdy służbowe będą wykorzystywane do przemieszczania się pracowników pomiędzy miejscem wykonywania obowiązków służbowych, a miejscem parkowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania. Umowa nie przewiduje dodatkowego wynagrodzenia dla pracowników za garażowanie lub parkowanie pojazdu służbowego.

Zgodnie z zapisami regulaminu użytkowania samochodu służbowego, pracownicy, o których mowa, będą zobowiązani do zapewnienia właściwego bezpieczeństwa samochodu także w ciągu nocy i weekendów i w tym celu będą zobowiązani parkować lub garażować samochód w miejscu zamieszkania lub pobytu, co będzie traktowane jako realizacja celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych. Jak wskazano we wniosku, ustalenie ww. miejsc parkowania ma na celu zapewnienie mobilności pracowników oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków.

Zdarzenie przyszłe nr II:

Spółka prowadzi sprzedaż na terenie całego kraju oraz poza granicami do Odbiorców na terytorium wielu kontynentów. Spółka posiada dwa oddziały na terenie Polski: w T i w P.

Będą się więc zdarzały przypadki, w których podróż służbowa samochodem służbowym będzie rozpoczynać się w miejscu zamieszkania Pracownika, a więc pracownik skorzysta z pojazdu służbowego w celu dojazdu do miejsca zamieszkania. Sytuacja taka wystąpi, gdy miejsce zamieszkania będzie znajdować się na trasie dojazdu do celu podróży służbowej, a pracownik musiałby niejako niepotrzebnie jechać do siedziby firmy po samochód służbowy i wyjeżdżając z siedziby firmy do celu podróży służbowej pokonywałby tą samą trasę którą już jechał z miejsca zamieszkania do siedziby Wnioskodawcy po odbiór samochodu służbowego. Analogicznie do opisanej sytuacji może się zdarzyć, że pracownik wracając z podróży służbowej zaparkuje samochód w miejscu zamieszkania, dlatego że odstawienie samochodu służbowego w tym dniu do siedziby firmy wiązałoby się z dołożeniem drogi z miejsca zamieszkania pracownika do siedziby firmy i z powrotem do domu.

Przykładowo: pracownik ma jako miejsce pracy określone miasto - Ł, miejsce zamieszkania - K. Pracownik ten, żeby wyjechać wcześnie rano (np. o godz. 6.00) w delegację np. na Pomorze, rozpoczyna delegację w miejscu zamieszkania - dyspozycja Pracodawcy. Pracownik ten pobierze samochód z parkingu służbowego po zakończeniu pracy w dniu poprzedzającym delegację, następnie udaje się nim do miejsca zamieszkania, gdzie samochód służbowy zostanie zaparkowany. W dniu delegacji wcześnie rano, zgodnie z dyspozycją pracodawcy, Pracownik udaje się w podróż służbową na Pomorze. Pracownik zakończy podróż służbową, w tym wypadku również w miejscu zamieszkania. Następnie rano Pracownik, przyjedzie samochodem służbowym do siedziby Spółki.

Takie zasady korzystania z pojazdów służbowych mają na celu oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w podróży służbowej.

Pracownicy będą mogli zatem wykorzystywać samochody służbowe podczas delegacji na trasie z miejsca siedziby Wnioskodawcy do miejsca zamieszkania lub z miejsca zamieszkania do miejsca siedziby Wnioskodawcy, tylko wtedy jeżeli odcinek ten będzie pokrywał się z częścią trasy podróży służbowej, a odbiór samochodu służbowego w siedzibie Wnioskodawcy oznaczałby dwukrotne pokonanie tej samej drogi.

Istotną kwestią są również przepisy dotyczącego czasu pracy przedstawiciela handlowego. Dla rozstrzygnięcia, kiedy kończy się jego czas pracy w pierwszej dobie oraz w jakim momencie rozpoczyna się on w kolejnej dniówce, Wnioskodawca przytacza orzecznictwo Sądu Najwyższego, a konkretnie wyrok z dnia 3 grudnia 2008 r. (sygn. akt I PK 107/08, OSNP 2010/11-12/133). Sąd Najwyższy uznał w nim, że w przypadku przedstawiciela handlowego, któremu pracodawca nie zapewnił zamiejscowej siedziby, gdzie pracownik zaczynałby i kończył dni pracy, jego czas pracy należy liczyć od momentu wyjazdu z mieszkania, w celu rozpoczęcia wizyt u kontrahentów pracodawcy, do momentu powrotu do mieszkania po wykonaniu zaplanowanych w danej dobie zadań pracowniczych.

Samochody będące przedmiotem wniosku, są zarówno samochodami osobowymi jak i pojazdami samochodowymi innymi niż samochody osobowe, które nie spełniają warunków do uznania ich za wykorzystywane wyłącznie do działalności ze względów konstrukcyjnych (m.in. posiadają 2 rzędy siedzeń), ale ich dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg. Pytania postawione przez Spółkę w zakresie dotyczącym podatku VAT dotyczyły pojazdów służbowych, kwalifikowanych przez Spółkę jako pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazdy wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób wykorzystania tych pojazdów, potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością.

W związku z powyższym, pytania dotyczą pojazdów, których konstrukcja nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą - są to samochody osobowe albo samochody ciężarowe, ale niespełniające warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT (posiadają 2 rzędy siedzeń).

Wobec powyższego w odniesieniu do ww. pojazdów Wnioskodawca nie będzie posiadał dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, o których mowa w art. 86a ust. 10 ustawy o VAT, potwierdzających spełnienie wymagań dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT.

Pojazdy samochodowe, o których mowa we wniosku, nie stanowią pojazdów konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Samochody będące przedmiotem wniosku będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych, związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Pismem z 7 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Wnioskodawca informuje, że w przypadku zawarcia umowy o używanie pojazdu samochodowego pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem byłaby to umowa nieodpłatna. Wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych będzie wynosiła 250 zł miesięcznie (dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³) albo 400 zł miesięcznie (dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³). W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca przychód z tego tytułu będzie ustalany osobno za każdy dzień w wysokości 1/30 powyższych kwot (zgodnie art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Samochody byłyby przekazane pracownikom z tzw. „pełnym bakiem” (Ad. 3). Pracownik miałby obowiązek „uzupełnienia baku do pełna” we własnym zakresie, z własnych środków za okres użytkowania samochodu do celów prywatnych (Ad. 4.). Jeżeli byłyby zawarte umowy o używanie pojazdu samochodowego pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem to będą to wyłącznie umowy, które przewidują przekazanie samochodu z tzw. „pełnym bakiem” (Ad.5.). Samochody mają założony monitoring śledzenia stanu paliwa. (Ad.6.). Projekt umowy stanowi załącznik numer 1. (Ad.7.) W przypadku przedstawicieli handlowych każdy będzie miał przypisany jeden wskazany samochód, pozostali pracownicy będą korzystać z samochodów służbowych w przypadku podróży służbowych, zatem korzystać będą z różnych samochodów, w zależności od bieżącej dostępności. Pozostali pracownicy nie mają powierzonych samochodów służbowych (Ad.8.). Wynajem dla celów prywatnych może dotyczyć weekendów, dojazdów do pracy i z pracy (Ad.9.). Wydatki eksploatacyjne to wydatki związane z zakupem paliw i olejów, koszty napraw i zakupu części samochodowych, koszty mycia samochodu, koszty wyposażenia samochodu, koszty opłat za drogi płatne koszty zamontowania GPS, koszty abonamentu GPS (Ad.10.).

Odpowiadając na pozostałe pytania:

Ad.11.-Ad.13. Potwierdzeniem braku wykorzystania samochodów do celów prywatnych będzie codzienna, rzetelnie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, obejmująca: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę przejechanych kilometrów.

W przypadku przedstawicieli handlowych - pracownik będzie rozliczał stan licznika codziennie, ilość przejechanych kilometrów - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika.

W przypadku pobrania samochodu służbowego w celu odbycia delegacji - pracownik będzie rozliczał stan licznika po zakończonej podróży służbowej - ilość przejechanych kilometrów - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika.

W momencie przekazania samochodu Pracownikowi, podpisze On pismo, w którym oświadczy że będzie wykorzystywał powyższy samochód wyłącznie do celów służbowych, będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiąże się do parkowania samochodu po godzinach pracy wyłącznie na wyznaczonym miejscu:

w przypadku przedstawicieli handlowych - na bezpłatnym publicznym parkingu w miejscowości, w której pracownik mieszka, najbliżej miejsca zamieszkania, aby mógł sprawnie wykonywać czynności służbowe;
w przypadku pozostałych samochodów - stałe miejsce parkowania, po zakończonych czynnościach służbowych, zostało wyznaczone w siedzibie Wnioskodawcy w Ł lub w oddziale firmy w T, nie dotyczy to określonych przypadków gdy pracownik, ma prawo zaparkować samochód w czasie podróży służbowej w miejscu zamieszkania.

Pracownik potwierdza również, że znane mu są konsekwencje korzystania z samochodu dla celów prywatnych.

Nadzór nad użytkowaniem samochodu przez pracownika będzie polegał na kontroli stanu licznika w powiązaniu z ilością przejechanych kilometrów na podstawie systemu GPS zamontowanego w samochodzie oraz na celowości wyjazdów i ich efektywności.

Uzupełnienie wniosku:

Siedziba Spółki znajduje się w Ł. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie całej Polski. W związku z tym Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych, którzy mają miejsce zamieszkania w różnych województwach na terenie kraju. Przedstawiciele handlowi mają podzielone miejsce świadczenia pracy na rejony. Zgodnie z charakterem obowiązków służbowych przedstawiciel handlowy zobowiązany jest w ciągu dnia odbyć od kilku do kilkunastu wizyt handlowych u klientów, przeprowadzić szkolenia, przygotować wystawy, ekspozycje. Przedstawiciel handlowy jest pracownikiem mobilnym. Pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku, w godzinach pracy, a także poza godzinami pracy co do zasady będą parkowane na terenie siedziby Spółki. Jednakże w przypadku powierzenia samochodu przedstawicielowi handlowemu, którego obszar pracy jest znacznie oddalony od siedziby Spółki - samochody będą parkowane w pobliżu miejsca zamieszkania przedstawicieli handlowych.

Jako miejsce postoju samochodu po zakończeniu czynności służbowych zostanie wyznaczony bezpłatny publiczny parking w miejscowości zamieszania, każdego z przedstawicieli handlowych, w najbliższej okolicy, na obszarze osiedla, w którym mieszka pracownik, aby przedstawiciel handlowy mógł sprawnie wykonywać powierzone obowiązki służbowe. Pracownik zobowiązany jest do prowadzenia codziennej ewidencji przebiegu pojazdu, obejmującej: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę przejechanych kilometrów. Pracownik będzie rozliczał stan licznika codziennie, ilość przejechanych kilometrów w ciągu dnia - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika na koniec dnia. W momencie przekazania samochodu Pracownikowi, podpisze On pismo, w którym oświadczy że będzie wykorzystywał powyższy samochód wyłącznie do celów służbowych, będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiąże się do parkowania samochodu po godzinach pracy wyłącznie na wyznaczonym parkingu oraz że znane mu są konsekwencje korzystania z samochodu dla celów prywatnych. Ewidencja przebiegu, do której prowadzenia Wnioskodawca zobowiąże pracownika będzie zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 86 a ust. 7 w związku z ust. 8, ustawy o podatku od towarów i usług.

Pracownicy będą zobowiązani parkować samochód po godzinach pracy na wyznaczonym miejscu, bez możliwości jego pobrania po godzinach pracy.

Uzupełnienie wniosku w odniesieniu do poszczególnych miejsc zaparkowania oddzielnie:

1. Miejsce parkowania w K

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Samochód osobowy lub samochód z homologacją ciężarową, ale niespełniający warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT (posiadają 2 rzędy siedzeń). Samochód ten zostanie przekazany przedstawicielowi handlowemu na obszar Polski południowej. Będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wydatki eksploatacyjne dotyczące tego samochodu, to wydatki związane z zakupem paliw i olejów, koszty napraw i zakupu części samochodowych, koszty mycia samochodu, koszty wyposażenia samochodu, koszty opłat za drogi płatne, koszty zamontowania GPS, koszty abonamentu GPS. Faktury na koszty wymienione w punkcie powyżej będą wystawiane na firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że samochód, po zakończeniu czynności służbowych, będzie parkowany na bezpłatnym publicznym parkingu w K. Pracownik mieszka na terenie miasta K i parking będzie położony w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn.: na osiedlu, na którym mieszka pracownik. Wnioskodawca nie wyklucza, że samochód może być również zaparkowany na bezpłatnym parkingu obok bloku, w którym mieszka pracownik. Wnioskodawca wprowadzi procedury, w których zostanie określony sposób używania samochodu, wykluczający użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Będzie prowadzona codzienna ewidencja przebiegu pojazdu, która będzie zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7, w związku z ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług i obejmująca: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę przejechanych kilometrów. Pracownik będzie rozliczał stan licznika codziennie, ilość przejechanych kilometrów w ciągu dnia - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika na koniec dnia. W momencie przekazania samochodu Pracownikowi, podpisze On pismo, w którym oświadczy że będzie wykorzystywał powyższy samochód wyłącznie do celów służbowych, będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiąże się do parkowania samochodu po godzinach pracy wyłącznie na wyznaczonym miejscu oraz że znane mu są konsekwencje korzystania z samochodu dla celów prywatnych. Wnioskodawca będzie nadzorował używanie samochodu przez Pracownika poprzez kontrolę stanu licznika w powiązaniu z ilością przejechanych kilometrów, celowością wyjazdów i ich efektywnością. Pracownik będzie zobowiązany parkować samochód po godzinach pracy na wyznaczonym parkingu, bez możliwości jego pobrania po godzinach pracy. Wnioskodawca wprowadzi nadzór nad używanym samochodem w postaci GPS. Wnioskodawca codziennie będzie monitorować i porównywać ewidencję przebiegu pojazdów z monitoringiem GPS.

2. Miejsce parkowania w L

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Samochód osobowy, który zostanie przekazany przedstawicielowi handlowemu na obszar Polski wschodniej, będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wydatki eksploatacyjne dotyczące samochodu osobowego, to wydatki związane z zakupem paliw i olejów, koszty napraw i zakupu części samochodowych, koszty mycia samochodu, koszty wyposażenia samochodu, koszty opłat za drogi płatne, koszty zamontowania GPS, koszty abonamentu GPS. Faktury na koszty wymienione w punkcie powyżej będą wystawiane na firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że samochód, po zakończeniu czynności służbowych, będzie parkowany na bezpłatnym publicznym parkingu w L. Pracownik mieszka na terenie miasta L. Parking będzie położony w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn.: na osiedlu, na którym mieszka pracownik. Wnioskodawca nie wyklucza, że samochód może być również zaparkowany na bezpłatnym parkingu obok bloku, w którym mieszka pracownik. Wnioskodawca wprowadzi procedury, w których zostanie określony sposób używania samochodu, wykluczający użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Będzie prowadzona codzienna ewidencja przebiegu pojazdu, którą będzie zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7, w związku z ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług obejmująca: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę przejechanych kilometrów. Pracownik będzie rozliczał stan licznika codziennie, ilość przejechanych kilometrów w ciągu dnia - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika na koniec dnia. W momencie przekazania samochodu Pracownikowi, podpisze On pismo, w którym oświadczy że będzie wykorzystywał powyższy samochód wyłącznie do celów służbowych, będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiąże się do parkowania samochodu po godzinach pracy wyłącznie na wyznaczonym miejscu oraz że znane mu są konsekwencje korzystania z samochodu dla celów prywatnych. Wnioskodawca będzie nadzorował używanie samochodu przez Pracownika poprzez kontrolę stanu licznika w powiązaniu z ilością przejechanych kilometrów, celowością wyjazdów i ich efektywnością. Pracownik będzie zobowiązany parkować samochód po godzinach pracy na wyznaczonym parkingu, bez możliwości jego pobrania po godzinach pracy. Wnioskodawca wprowadzi nadzór nad używanym samochodem w postaci GPS.

3. Miejsce parkowania w G

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Samochód osobowy, który zostanie przekazany przedstawicielowi handlowemu na obszar Polski zachodniej, będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wydatki eksploatacyjne dotyczące samochodu osobowego, to wydatki związane z zakupem paliw i olejów, koszty napraw i zakupu części samochodowych, koszty mycia samochodu, koszty wyposażenia samochodu, koszty opłat za drogi płatne, koszty zamontowania GPS, koszty abonamentu GPS. Faktury na koszty wymienione w punkcie powyżej będą wystawiane na firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że samochód, po zakończeniu czynności służbowych, będzie parkowany na bezpłatnym publicznym parkingu w G. Pracownik mieszka na terenie miasta G. Parking będzie położony w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn.: na osiedlu, na którym mieszka pracownik. Wnioskodawca nie wyklucza, że samochód może być również zaparkowany na bezpłatnym parkingu obok bloku, w którym mieszka pracownik. Wnioskodawca wprowadzi procedury, w których zostanie określony sposób używania samochodu, wykluczający użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Będzie prowadzona codzienna ewidencja przebiegu pojazdu, która będzie zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7, w związku z ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług , obejmująca: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę przejechanych kilometrów. Pracownik będzie rozliczał stan licznika codziennie, ilość przejechanych kilometrów w ciągu dnia - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika na koniec dnia. W momencie przekazania samochodu Pracownikowi, podpisze On pismo, w którym oświadczy że będzie wykorzystywał powyższy samochód wyłącznie do celów służbowych, będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiąże się do parkowania samochodu po godzinach pracy wyłącznie na wyznaczonym miejscu oraz że znane mu są konsekwencje korzystania z samochodu dla celów prywatnych. Wnioskodawca będzie nadzorował używanie samochodu przez Pracownika poprzez kontrolę stanu licznika w powiązaniu z ilością przejechanych kilometrów, celowością wyjazdów i ich efektywnością. Pracownik będzie zobowiązany parkować samochód po godzinach pracy na wyznaczonym parkingu, bez możliwości jego pobrania po godzinach pracy. Wnioskodawca wprowadzi nadzór nad używanym samochodem w postaci GPS.

4. Samochody służbowe używane w czasie podróży służbowych

Istnieją również sytuacje, w których pracownik uczestniczy w negocjacjach lub zostaje wystany w delegację. W tym celu korzystać będzie z pojazdów służbowych osobowych lub samochodów z homologacją ciężarową, ale niespełniających warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT (posiadają 2 rzędy siedzeń).

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż na terenie całego kraju oraz poza granicami do Odbiorców na terytorium wielu kontynentów. Spółka posiada dwa oddziały na terenie Polski: w T i w P.

Przykładowo: pracownik ma jako miejsce pracy określone miasto - Ł, miejsce zamieszkania - K. Pracownik ten, żeby wyjechać wcześnie rano (np. o godz. 6.00) w delegację np. na Pomorze, rozpoczyna delegację w miejscu zamieszkania - dyspozycja Pracodawcy. Pracownik ten pobierze samochód z parkingu służbowego po zakończeniu pracy w dniu poprzedzającym delegację, następnie udaje się nim do miejsca zamieszkania, gdzie samochód służbowy zostanie zaparkowany. W dniu delegacji wcześnie rano, zgodnie z dyspozycją pracodawcy. Pracownik udaje się w podróż służbową na Pomorze. Pracownik zakończy podróż służbową, w tym wypadku również w miejscu zamieszkania. Następnie rano Pracownik, przyjedzie samochodem służbowym do siedziby Spółki.

Takie zasady korzystania z pojazdów służbowych mają na celu oszczędność czasową w dotarciu do/z miejsc uczestnictwa w podróży służbowej.

Wnioskodawca wprowadzi procedury, w których zostanie określony sposób używania samochodu, wykluczający użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu, która będzie zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7, w związku z ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmująca: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę przejechanych kilometrów. Pracownik będzie rozliczał stan licznika na początek podróży służbowej, ilość przejechanych kilometrów w ciągu tygodnia - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika po zakończeniu podróży służbowej. Pracownik podpisze pismo, w którym oświadczy że będzie wykorzystywał powyższy samochód wyłącznie do celów służbowych, będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiąże się do parkowania samochodu po godzinach pracy wyłącznie na wyznaczonym miejscu oraz że znane mu są konsekwencje korzystania z samochodu dla celów prywatnych. Wnioskodawca będzie nadzorował używanie samochodu przez Pracownika poprzez kontrolę stanu licznika w powiązaniu z ilością przejechanych kilometrów, celowością wyjazdów i ich efektywnością. Będzie nadzór nad używanym samochodem w postaci GPS. Wnioskodawca będzie monitorować i porównywać ewidencję przebiegu pojazdów z monitoringiem GPS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 kwietnia 2015 r.):

Czy Wnioskodawca ma prawo, w świetle przedstawionego stanu, do odliczania 100% kwoty podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym lub samochodem z homologacją ciężarową, ale niespełniający warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT (posiadają 2 rzędy siedzeń), wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym od paliwa, parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w K, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego?
Czy Wnioskodawca ma prawo, w świetle przedstawionego stanu, do odliczania 100% kwoty podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym od paliwa, parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w L, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego?
Czy Wnioskodawca ma prawo, w świetle przedstawionego stanu, do odliczania 100% kwoty podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym od paliwa, parkowanym po zakończeniu czynności służbowych na bezpłatnym parkingu publicznym w G, w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego?
Czy Wnioskodawca ma prawo, w świetle przedstawionego stanu, do odliczania 100% kwoty podatku VAT od wszystkich wydatków związanych z samochodami osobowymi lub samochodami innymi niż osobowe, ale niespełniających warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym od paliwa, używanymi między innymi w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania pracownika w związku z uczestnictwem w negocjacjach lub udaniem się w podróż służbową?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 kwietnia 2015 r.):

1.Wnioskodawca uważa, że spełni wszystkie warunki pozwalające na odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z wyżej wymienionym samochodem wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym, paliwa, zgodnie z art. 86a.

pkt 4 ust. l poprzez określenie zasad jego użytkowania, dodatkowo prowadząc ewidencję przebiegu dla tego pojazdu, wykluczając jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
pkt 6 ewidencja przebiegu pojazdu będzie prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.
pkt 7 ewidencja przebiegu będzie zawierała wszystkie niezbędne informacje zgodnie z przepisami
pkt 12 nastąpiło zgłoszenie pojazdu do właściwego naczelnika urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

2.Wnioskodawca uważa, że spełni wszystkie warunki pozwalające na odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym od paliwa, zgodnie z art. 86a:

pkt 4 ust. l poprzez określenie zasad jego użytkowania, dodatkowo prowadząc ewidencję przebiegu dla tego pojazdu, wykluczając jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
pkt 6 ewidencja przebiegu pojazdu będzie prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.
pkt 7 ewidencja przebiegu będzie zawierała wszystkie niezbędne informacje zgodnie z przepisami.
pkt 12 nastąpiło zgłoszenie pojazdu do właściwego naczelnika urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

3.Wnioskodawca uważa, że spełni wszystkie warunki pozwalające na odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym od paliwa, zgodnie art. 86a:

pkt 4 ust. l poprzez określenie zasad jego użytkowania, dodatkowo prowadząc ewidencję przebiegu dla tego pojazdu, wykluczając jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
pkt 6 ewidencja przebiegu pojazdu będzie prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.
pkt 7 ewidencja przebiegu będzie zawierała wszystkie niezbędne informacje zgodnie z przepisami.
pkt 12 nastąpiło zgłoszenie pojazdu do właściwego naczelnika urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z samochodem osobowym wykorzystywanym wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

4.Wnioskodawca uważa, że spełni wszystkie warunki pozwalające na odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości od wydatków związanych z samochodami osobowymi lub samochodami innymi niż osobowe, ale niespełniających warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w tym od paliwa, zgodnie art. 86a:

pkt 4 ust. l poprzez określenie zasad jego użytkowania, dodatkowo prowadząc ewidencję przebiegu dla tego pojazdu, wykluczając jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
pkt 6 ewidencja przebiegu pojazdu będzie prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.
pkt 7 ewidencja przebiegu będzie zawierała wszystkie niezbędne informacje zgodnie z przepisami.
pkt 12 nastąpiło zgłoszenie pojazdu do właściwego naczelnika urzędu skarbowego na formularzu VAT-26 w terminie 7 dni od dnia poniesienia pierwszego wydatku związanego z samochodem osobowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W rozumieniu art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

-jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 86a ust. 7 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1.numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

2.dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3.stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4.wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

kolejny numer wpisu,
datę i cel wyjazdu,
opis trasy (skąd - dokąd),
liczbę przejechanych kilometrów,
imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

-potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5.liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że „samochód osobowy to pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.samochodów osobowych;

2.innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. – stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej – nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

1.samochody osobowe,

2.inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że siedziba Spółki znajduje się w Ł. Spółka prowadzi działalność na terenie całej Polski. W związku z tym zatrudnia przedstawicieli handlowych, którzy mają miejsce zamieszkania w różnych województwach na terenie kraju.

Na obszar Polski południowej przekazany zostanie przedstawicielowi handlowemu samochód osobowy lub samochód z homologacją ciężarową, ale niespełniający warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy. Po zakończeniu czynności służbowych samochód będzie parkowany na bezpłatnym publicznym parkingu w K. Pracownik mieszka na terenie miasta K i parking będzie położony w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn. na osiedlu na którym mieszka pracownik. Wnioskodawca nie wyklucza, że samochód może być również zaparkowany na bezpłatnym parkingu obok bloku, w którym mieszka pracownik.

Na obszar Polski wschodniej przekazany zostanie przedstawicielowi handlowemu samochód osobowy, który po zakończeniu czynności służbowych będzie parkowany na bezpłatnym publicznym parkingu w L. Pracownik mieszka na terenie miasta L i parking będzie położony w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn. na osiedlu na którym mieszka pracownik. Wnioskodawca nie wyklucza, że samochód może być również zaparkowany na bezpłatnym parkingu obok bloku, w którym mieszka pracownik.

Na obszar Polski zachodniej przekazany zostanie przedstawicielowi handlowemu samochód osobowy, który po zakończeniu czynności służbowych będzie parkowany na bezpłatnym publicznym parkingu w G. Pracownik mieszka na terenie miasta G i parking będzie położony w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn. na osiedlu na którym mieszka pracownik. Wnioskodawca nie wyklucza, że samochód może być również zaparkowany na bezpłatnym parkingu obok bloku, w którym mieszka pracownik.

Wnioskodawca wprowadzi procedury, w których zostanie określony sposób używania samochodu, wykluczający użycie samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Będzie prowadzona codzienna ewidencja przebiegu pojazdu, którą będzie zawierała wszystkie elementy wymienione w art. 86a ust. 7, w związku z ust. 8 ustawy obejmująca: kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę przejechanych kilometrów. Pracownik będzie rozliczał stan licznika codziennie, ilość przejechanych kilometrów w ciągu dnia - wynikających z zaprowadzonej ewidencji, oraz stan licznika na koniec dnia. W momencie przekazania samochodu Pracownikowi, podpisze On pismo, w którym oświadczy że będzie wykorzystywał powyższy samochód wyłącznie do celów służbowych, będzie prowadził ewidencję przebiegu pojazdu, zobowiąże się do parkowania samochodu po godzinach pracy wyłącznie na wyznaczonym miejscu oraz że znane mu są konsekwencje korzystania z samochodu dla celów prywatnych. Wnioskodawca będzie nadzorował używanie samochodu przez Pracownika poprzez kontrolę stanu licznika w powiązaniu z ilością przejechanych kilometrów, celowością wyjazdów i ich efektywnością. Pracownik będzie zobowiązany parkować samochód po godzinach pracy na wyznaczonym parkingu, bez możliwości jego pobrania po godzinach pracy. Wnioskodawca wprowadzi nadzór nad używanym samochodem w postaci GPS.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy ma prawo do odliczania 100% kwoty podatku od paliwa i wszystkich wydatków związanych z ww. samochodami przekazanymi do użytkowania przedstawicielom handlowym parkowanymi na parkingu w K, L i G tj. w miejscowości zamieszkania przedstawiciela handlowego (tzn. na osiedlu obok bloku, w którym mieszka pracownik).

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów i paliwa w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Jak wskazano już wyżej do uzyskania prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem pojazdów nie jest wystarczający jakikolwiek związek z działalnością opodatkowaną podatnika, pojazd ten bowiem musi być wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Co należy rozumieć przez wykorzystanie pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej ustawodawca wskazał w art. 86a ust. 4 ustawy.

Dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania samochodu wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego pojazdu. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania pojazdów dla tych celów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów.

W odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że parkowanie samochodu służbowego na bezpłatnym publicznym parkingu w:

K położonym w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn. na osiedlu, na którym mieszka pracownik będący przedstawicielem handlowym,
L położonym w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn. na osiedlu, na którym mieszka pracownik będący przedstawicielem handlowym,
G położonym w najbliższym otoczeniu od miejsca zamieszkania pracownika, tzn. na osiedlu, na którym mieszka pracownik będący przedstawicielem handlowym,

wskazuje, że obiektywnie nie można wykluczyć wykorzystania pojazdu do celów prywatnych. W takim przypadku przedstawiciel handlowy używa samochodu służbowego celem powrotu do swojej bazy działalności, tym samym powrotu do miejsca zamieszkania, a zatem pojazd wykorzystywany jest do celów mieszanych. Nie ma obiektywnych możliwości rozdzielenia wykorzystania tego pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej tj. powrotu do bazy działalności i celów prywatnych - powrotu do miejsca zamieszkania. Żadne regulaminy, umowy czy też prowadzone ewidencje nie spowodują zmiany takiego stanu rzeczy. Ponadto parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania w żadnej sytuacji nie wykluczy istnienia potencjalnych możliwości użytku tego pojazdu do celów prywatnych. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że samochód wykorzystywany jest wyłącznie w celach służbowych, wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wbrew opinii Wnioskodawcy fakt, że miejsce zamieszkania przedstawiciela handlowego jest jednocześnie bazą jego działalności i do celów dojazdu do tego miejsca wykorzystywany jest samochód udostępniony przez Wnioskodawcę ma istotne znaczenie dla określenia prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT z otrzymywanych faktur w pełnej wysokości. Jak wskazano powyżej powoduje to, że samochód nie może być uznany za wykorzystywany jedynie do celów działalności gospodarczej, a to z kolei powoduje, że w sprawie nie może mieć zastosowania art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy. Prowadzenie i nadzorowanie ewidencji przebiegu pojazdu opisane we wniosku nie stanowi przesłanki do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bowiem o tym w pierwszej kolejności decyduje sposób użytkowania i reguły wykluczające obiektywnie użycie pojazdu do celów prywatnych. Tymczasem z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia pojazdu użytkowanego przez przedstawiciela (z K, L i G), do użytku prywatnego. Praca przedstawicieli handlowych charakteryzuje się tym, że niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki. Zatem z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że istnieją realne możliwości wykorzystania samochodu do celów prywatnych pracownika.

W związku z tym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości z otrzymanych faktur, dokumentujących wydatki związane z samochodami służbowymi użytkowanymi przez przedstawiciela z K, L i Gorzowa W.

Z wniosku wynika, że pojazd samochodowy przedstawiciela z K, L i G jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych. Tym samym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków eksploatacyjnych związanych z ww. samochodami, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu samochodów osobowych użytkowanych przez przedstawiciela z K, L i G wykorzystywanych do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych, z uwagi na treść art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Z kolei w odniesieniu do wydatków na paliwo do samochodu z homologacją ciężarową, ale niespełniającego warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy, o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg (posiada 2 rzędy siedzeń) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy nowelizującej, jeżeli spełniony będzie warunek określony w art. 12 ust. 3 ww. ustawy.

II. Wnioskodawca w opisie zdarzenia wskazał, że posiada dwa oddziały na terenie Polski tj. w T i w P. Istnieją sytuacje, w których pracownik uczestniczy w negocjacjach lub zostaje wystany w delegację. W tym celu korzystać będzie z pojazdów służbowych osobowych lub samochodów z homologacją ciężarową, ale niespełniających warunków określonych w art. 86a ust. 9 ustawy. Zatem będą się więc zdarzały przypadki, w których podróż służbowa samochodem służbowym będzie rozpoczynać się w miejscu zamieszkania Pracownika, a więc pracownik skorzysta z pojazdu służbowego w celu dojazdu do miejsca zamieszkania. Sytuacja taka wystąpi, gdy miejsce zamieszkania będzie znajdować się na trasie dojazdu do celu podróży służbowej, a pracownik musiałby niejako niepotrzebnie jechać do siedziby firmy po samochód służbowy i wyjeżdżając z siedziby firmy do celu podróży służbowej pokonywałby tą samą trasę którą już jechał z miejsca zamieszkania do siedziby Wnioskodawcy po odbiór samochodu służbowego. Analogicznie do opisanej sytuacji może się zdarzyć, że pracownik wracając z podróży służbowej zaparkuje samochód w miejscu zamieszkania, dlatego że odstawienie samochodu służbowego w tym dniu do siedziby firmy wiązałoby się z dołożeniem drogi z miejsca zamieszkania pracownika do siedziby firmy i z powrotem do domu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy ma prawo do odliczania 100% kwoty podatku od paliwa i wszystkich wydatków związanych z ww. samochodem używanym m.in. w celu dojazdu do/z miejsca zamieszkania pracownika w związku z uczestnictwem w negocjacjach lub udanie się w podróż służbową.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca stworzył procedury, które nie wykluczają użycia przez pracowników samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwy jest dojazd pracowników z pracy do miejsca zamieszkania i z powrotem w sytuacji, gdy pracownik uczestniczy w negocjacjach lub udaje się w podróż służbową.

Wnioskodawca udostępniając pracownikom samochody służbowe, z przeznaczeniem na dojazdy z pracy do miejsca zamieszkania (i odwrotnie) zaspakaja w pierwszym rzędzie potrzeby prywatne pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to w jaki sposób „dostanie się” na ustaloną z pracodawcą godzinę. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu z pracy i do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca pracy do miejsca zamieszkania (i odwrotnie), poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie mamy wówczas do czynienia ze świadczeniem na rzecz pracownika. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika (jest udogodnieniem dla pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do/z pracy).

Zatem ustalone przez Zainteresowanego zasady używania pojazdów przewidują wręcz ich użycie do celów mieszanych. Bez znaczenia będzie w tej sytuacji jest fakt prowadzenia dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu.

Za takim podejściem przemawia wyrok Trybunału w sprawie C-258/95. Wyrok ten co prawda dotyczył innej kwestii, a mianowicie opodatkowania usług świadczonych na rzecz pracowników, lecz uzasadnienie wyroku ma istotny wpływ na rozstrzygnięcie w rozpatrywanej sprawie.

W wyroku tym Trybunał rozpatrując kwestię uznania usług transportu pracowników z domu do miejsca pracy jako usług świadczonych za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisu art. 6 ust. 2 szóstej Dyrektywy stwierdził, że w zwykłych okolicznościach (w sytuacji gdy pracownik może skorzystać ze zwykłych środków transportu) usługi transportowe świadczone na rzecz pracowników służą prywatnym celom pracowników i objęte są zakresem art. 6 ust. 2 szóstej Dyrektywy. Jednakże w szczególnych okolicznościach tej sprawy kiedy jedynie pracodawca jest w stanie zapewnić transport lub że miejsce pracy nie jest stałe lecz może się zmieniać, oznacza, że pracodawca jest zobowiązany zapewnić transport swoim pracownikom. W takiej sytuacji transport jest organizowany przez pracodawcę dla celów związanych z prowadzoną działalnością. Korzyść osobista uzyskiwana przez pracowników ma drugorzędne znaczenie w stosunku do potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa (pkt 29, 30 wyroku).

Należy zauważyć, że używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy stanowi niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, powinna być bezwzględnie wykluczona możliwość wykorzystywania pojazdów w inny sposób (przez pracowników) w prowadzonej działalności.

W ocenie tut. Organu proponowane przez Spółkę rozwiązanie – udostępnienie samochodów służbowych w celu dojazdu do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do pracy – przede wszystkim sprzyja wygodzie pracownika. Należy zatem stwierdzić, że dojazd pracownika do pracy nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że w sytuacji użycia pojazdów służbowych w celu dojazdu z pracy do miejsca zamieszkania i z miejsca zamieszkania do pracy w związku z uczestnictwem w negocjacjach bądź udaniem się w podróż służbową pracownika stanowi wykorzystanie samochodu służbowego w celach prywatnych w świetle ustawy o VAT. Powyższe powoduje, że przedmiotowe pojazdy nie mogą być uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, a tym samym nie istnieje możliwość odliczenia podatku od towarów i usług w 100% od wydatków eksploatacyjnych, wymienionych we wniosku, dotyczących przedmiotowych pojazdów. Zatem, Spółka może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego od powyższych wydatków. Ponadto w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu ww. pojazdów wykorzystywanych do celów „mieszanych” tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

W przypadku natomiast wydatków na paliwo do samochodów innych niż osobowe, jeżeli ich dopuszczalna ładowność, określona na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruch drogowym jest większa niż 500 kg, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia w wysokości 50% kwoty podatku naliczonego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin