Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-144/15/ICz
z 12 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lutego 2015r. (data wpływu 16 lutego 2015r.), uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2015r. (data wpływu 30 kwietnia 2015r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2015r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokali mieszkalnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 kwietnia 2015r. (data wpływu 30 kwietnia 2015r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 kwietnia 2015r. znak: IBPP2/4512-144/15/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

1. Wnioskodawca zawarł z Gminą W. w dniu 1 czerwca 2011r. umowę najmu nr 19/2011 (dalej: Umowa).
2. Umowa ta obowiązuje i jest wykonywana do dnia dzisiejszego.
3. W § 1 ust. 7 Umowy zawarte jest oświadczenie o treści: "Gmina oświadcza, iż jest zainteresowana uzyskaniem lokali które mogłaby podnająć jako lokale socjalne osobom co do których orzeczono nakaz eksmisji z obowiązkiem dostarczenia lokalu socjalnego, na okres 7 miesięcy. W tym okresie Gmina zamierza pozyskać lokale socjalne we własnym zakresie".
4. Na podstawie Umowy Wnioskodawca oddał Gminie (najemcy) określone lokale do korzystania, a Gmina płaci określony w umowie czynsz. Gmina podnajmuje lokale podnajemcom jako lokale socjalne.
5. Pełny tekst umowy stanowi załącznik do niniejszego wniosku.
6. Wnioskodawca wystawia miesięcznie Gminie fakturę z tytułu wykonywanych usług. Na fakturze wykazana jest stawka podatku 23% (słownie: dwadzieścia trzy procent)
7. W ostatnim czasie Najemca (tj. Gmina W.) podniósł, iż Jej zdaniem wykonywana przez Wnioskodawcę (Wynajmującego) usługa jest zwolniona z podatku VAT i tym samym oczekuje przedstawienia faktur na którym będzie wykazane „zw” (zwolnienie); nie będzie zaś miał zastosowanie podatek w wysokości 23%
   
   

W piśmie uzupełniającym z 29 kwietnia 2015r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił w sposób następujący:

1. Odpowiedź na Państwa pierwsze pytanie: Czy lokale socjalne stanowią lokale mieszkalne w polskim systemie prawnym wynika wprost z ustawy; tym niemniej, unikając zbędnej polemiki i przewlekłości wskazuję, że tak; lokale socjalne stanowią lokale mieszkalne. Powyższe wynika z ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Powyższe wynika też ze stanu faktycznego, bo lokale podnajęte przez Gminę — jako lokale socjalne służą do zamieszkania.
2. Z umowy zawartej pomiędzy Wynajmującym (wnioskodawcą) a najemcą (Gminą W.) wynika, iż „Gmina oświadcza iż jest zainteresowana uzyskaniem lokali które mogłaby podnająć jako lokale socjalne osobom co do których orzeczono nakaz eksmisji z obowiązkiem dostarczenia lokalu socjalnego", dalej, iż została wynajęta „powierzchnia mieszkalna”. Ponadto z istoty umowy wynika, iż przedmiotem najmu są lokale mieszkalne. Co do zasady z treści umowy nie wynika, że „ lokale mogą być przeznaczone przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych"; okoliczność ta wynika z powszechnie obowiązującego prawa, w tym prawa budowlanego, zgodnie z którym zmiana sposobu użytkowania wymagałaby zgody właściwego organu (tu: Starosty Powiatu; o który Gmina nigdy w tym zakresie nie występowała). Między stronami (Wnioskodawcą i Gminą) nie ma także najmniejszych wątpliwości, iż lokale objęte umową wykorzystywane będą przez Gminę wyłącznie na cele mieszkaniowe. W tym zakresie umowa stanowi, iż W sprawach nieuregulowanych niniejszą umową mają zastosowane przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733) oraz Kodeksu cywilnego.
3. Jak Wnioskodawca został poinformowany, z umów najmu (porozumienia) zawartych pomiędzy wynajmującym (Gminą W.) a poszczególnymi najemcami (tj. osobami która zajmują lokale socjalny), w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczą one danego lokalu mieszkalnego i lokale te mogą być wykorzystywane przez najemców wyłącznie w celach mieszkalnych - jako lokale socjalne - w odniesieniu do tych lokali które oczywiście zostały wynajęte. W chwili obecnej jeden z lokali stanowi „pogotowie" na wypadek orzeczenia przez sąd powszechny obowiązku dostarczenia przez Gminę W. lokalu socjalnego ma być eksmitowana osoba do schroniska dla bezdomnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle zawartej umowy i wykonywanej usługi, usługa ta winna być opodatkowana podatkiem w wysokości 23% (jak do tej pory) czy też przeciwnie - usługa ta jest na podstawie art. 43 ust 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług - zwolniona z podatku?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Zdaniem wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym prawidłowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%;
2. Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług: Zwalnia się od podatku: 36) usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.
3. Niewątpliwie jest wykonywana usługa w zakresie wynajmowania części nieruchomości o charakterze mieszkalnym; na własny rachunek.
4. Zagadnieniem w niniejszej sprawie jest to, czy (w świetle zawartej umowy) gmina (posiadająca osobowość prawną) wynajmuje (jest najemcą) część nieruchomości:
1. na cele mieszkaniowe czy też
   
2. w celu wykonania zadania własnego określonego w ustawie o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, a to art. 4 ust. 2 (Gmina, na zasadach i w wypadkach przewidzianych w ustawie, zapewnia lokale socjalne i lokale zamienne, a także zaspokaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach) oraz art. 20 ust. 2a ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, który stanowi. W celu wykonywania zadań, o których mowa w art. 4 gmina może także wynajmować lokale od innych właścicieli i podnajmować je osobom, których gospodarstwa domowe osiągają niski dochód"

Innymi słowy, zagadnienie przedstawia się następująco:

ad. a czy można uznać - w świetle zawartej Umowy - że Gmina W. wynajmuje część nieruchomości "na cele mieszkaniowe" czy też

ad. b Należy uznać, że Gmina W. w świetle zawartej umowy wynajmuje lokale (część nieruchomości) -tak jak to przewiduje art. 20 ust. 2a ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, w celu wykonywania zadań, o których mowa w art. 4 tejże ustawy (gmina może także wynajmować lokale od innych właścicieli i podnajmować je osobom, których gospodarstwa domowe osiągają niski dochód) czy też ewentualnie - jeden cel (mieszkaniowy) nie wyklucza drugiego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku iż Gmina wynajmuje część nieruchomości w celu wykonywania zadań ustawowych (tj. w celu podnajmu - co wynika wprost z ustawy i wydaje się wynikać z zawartej Umowy), jednakże nie na cele mieszkaniowe (gmina jako osoba prawna "nie mieszka" w tych lokalach, a jedynie je podnajmuje jako lokale socjalne osobom wskazanym w wyrokach sądów powszechnych).

Poniżej - gwoli ścisłości – Wnioskodawca przedstawił 2 interpretacje, jedną zgodną a drugą przeciwną stanowisku wnioskodawcy.

http://interpretacje-podatkowe.org/najem/ilpp1-443-134-12-5-ai

http://interpretacja-podatkowa.pl/interpretacja/pokaz/1-podatek-od-towarow-i-uslug-oraz

-podatek-akczowy_/2-podatek-od-towarow-i-uslug/36-stawki-podatku/201831-zakwaterowanie-lokale-uslugi-zwolnione-najem.html

Do tej pory na fakturze wykazywany jest podatek VAT 23%; jednakże w świetle oczekiwań Gminy zastosowania zwolnienia, o którym mowa wyżej - niezbędnym jest "neutralne", obiektywne, a równocześnie wiążące wyjaśnienie tegoż zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, iż generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
  
  

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa, wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z Gminą W. w dniu 1 czerwca 2011r. umowę najmu. Umowa ta obowiązuje i jest wykonywana do dnia dzisiejszego. W umowie zawarte jest oświadczenie o treści: "Gmina oświadcza, iż jest zainteresowana uzyskaniem lokali które mogłaby podnająć jako lokale socjalne osobom co do których orzeczono nakaz eksmisji z obowiązkiem dostarczenia lokalu socjalnego, na okres 7 miesięcy. W tym okresie Gmina zamierza pozyskać lokale socjalne we własnym zakresie". Na podstawie Umowy Wnioskodawca oddał Gminie (najemcy) określone lokale do korzystania, a Gmina płaci określony w umowie czynsz. Gmina podnajmuje lokale podnajemcom jako lokale socjalne. Lokale socjalne stanowią lokale mieszkalne. Powyższe wynika z ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Powyższe wynika też ze stanu faktycznego, bo lokale podnajęte przez Gminę — jako lokale socjalne służą do zamieszkania. Z umowy zawartej pomiędzy Wynajmującym (wnioskodawcą) a najemcą (Gminą W.) wynika, iż „Gmina oświadcza iż jest zainteresowana uzyskaniem lokali które mogłaby podnająć jako lokale socjalne osobom co do których orzeczono nakaz eksmisji z obowiązkiem dostarczenia lokalu socjalnego", dalej, iż została wynajęta „powierzchnia mieszkalna". Ponadto z istoty umowy wynika, iż przedmiotem najmu są lokale mieszkalne. Co do zasady, z treści umowy nie wynika, że „lokale mogą być przeznaczone przez najemcę wyłącznie w celach mieszkalnych"; okoliczność ta wynika z powszechnie obowiązującego prawa, w tym prawa budowlanego, zgodnie z którym zmiana sposobu użytkowania wymagałaby zgody właściwego organu (tu: Starosty Powiatu; o który Gmina nigdy w tym zakresie nie występowała). Między stronami (Wnioskodawcą i Gminą) nie ma także najmniejszych wątpliwości, iż lokale objęte umową wykorzystywane będą przez Gminę wyłącznie na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca został poinformowany, ze z umów najmu (porozumienia) zawartych pomiędzy wynajmującym (Gminą W.) a poszczególnymi najemcami (tj. osobami która zajmują lokale socjalny), w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczą one danego lokalu mieszkalnego i lokale te mogą być wykorzystywane przez najemców wyłącznie w celach mieszkalnych - jako lokale socjalne - w odniesieniu do tych lokali które oczywiście zostały wynajęte.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę najmu, wnioskodawca świadczy na rzecz Najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy najmu dokonuje bowiem na jego rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (lokale mieszkalne) pozostanie jego własnością i wynajmowany będzie za odpłatnością (czynsz). W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy też zauważyć, że jak już wcześniej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący – najemca – podnajemca.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca świadczy usługę najmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemcy – tj. Gminy, która będzie te lokale podnajmować jako lokale socjalne.

Lokale socjalne stanowią lokale mieszkalne. Z umowy zawartej pomiędzy Wynajmującym (wnioskodawcą) a najemcą (Gminą W.) wynika, iż „Gmina oświadcza iż jest zainteresowana uzyskaniem lokali które mogłaby podnająć jako lokale socjalne osobom co do których orzeczono nakaz eksmisji z obowiązkiem dostarczenia lokalu socjalnego", dalej, iż została wynajęta „powierzchnia mieszkalna”. Ponadto z istoty umowy wynika, iż przedmiotem najmu są lokale mieszkalne.

Z umów najmu (porozumienia) zawartych pomiędzy wynajmującym (Gminą W.) a poszczególnymi najemcami (tj. osobami która zajmują lokale socjalny), w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczą one danego lokalu mieszkalnego i lokale te mogą być wykorzystywane przez najemców wyłącznie w celach mieszkalnych - jako lokale socjalne – w odniesieniu do tych lokali które oczywiście zostały wynajęte.

W rezultacie usługa wynajmu ww. lokali spełnia przesłankę dotyczącą charakteru wynajętych lokali (lokale mieszkalne), jak również jest spełniona przesłanka mieszkaniowego - celu wynajmu tych lokali, skoro umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcą zawiera postanowienia, że lokale mieszkalne będą wykorzystywane w celach mieszkalnych - jako lokale socjalne.

Zatem usługa świadczona przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Podsumowując, mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym wynajem lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.