INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.05.2012r. (data wpływu 11.05.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.05.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej Sp. z o.o. (dalej: Wynajmujący) będące właścicielem budynku dworca zawarło umowę najmu, której przedmiotem były pomieszczenia zlokalizowane w budynku dworca na rzecz A Polska Sp. z o.o. (dalej Najemca). Umowa została zawarta na czas określony - 10 lat. W umowie najmu strony ustaliły, że Najemca przeprowadzi w wynajmowanym lokalu niezbędne prace adaptacyjno - wykończeniowe w zakresie uzgodnionym i zaakceptowanym przez Wynajmującego. Po wykonaniu prac adaptacyjno - wykończeniowych i ich odbiorze przez Wynajmującego, Najemca obciążył Wynajmującego fakturą VAT. Wartość nakładów w kwocie netto (130.000,00 zł) została przyjęta przez Wynajmującego na zwiększenie wartości budynku dworca i podlega amortyzacji, podatek VAT został odliczony. Zgodnie z zapisami umowy wartość faktury brutto była kompensowana kwotą 50% wartości brutto miesięcznego czynszu za wynajmowany lokal. Na skutek wypowiedzenia przez Najemcę z dniem 31.03.2012 została rozwiązana umowa najmu na zasadzie 6 pkt 6 . w brzmieniu ”Najemca ma prawo rozwiązać umowę z miesięcznym okresem wypowiedzenia w przypadku braku ekonomicznych podstaw do prowadzenia działalności apteki”. Zgodnie z brzmieniem pkt . 7 § 6 w przypadku rozwiązania umowy w sytuacjach określonych w § 6 pkt 5; 6 Najemcy nie przysługuje zwrot nieskompensowanej części nakładów poniesionych na wykończenie lokalu. W związku z powyższym w księgach rachunkowych pozostaje kwota 110.700,00 zł zobowiązania z tytułu nieskompensowanej części zobowiązania wobec Najemcy, która nie będzie wymagać zapłaty. Do dnia 31.03.2012 zostały skompensowane wzajemne należności i zobowiązania na łączną kwotę 49.200,00zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wygaśnięcie zobowiązania wobec Najemcy na zasadzie § 6 pkt 6 i 7 łączącej strony Umowy powoduje u Wynajmującego przychód do opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pod datą 31.03.2012 roku Wynajmujący dokonał przeksięgowania zobowiązania w kwocie 110.700,00 zł w pozostałe przychody operacyjne uznając w rachunku podatkowym wartość brutto(110.700,00 zł) odpisanego zobowiązania jako przychód podatkowy (Art. 12 ust. 1 pkt 2).

W związku z powyższym organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: updop) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Przepis ten posługuje się terminami umorzonych lub przedawnionych zobowiązań. Ponieważ żadne z tych pojęć nie zostało zdefiniowane w updop dla wyjaśnienia ich znaczenia musimy odwołać się w pierwszej kolejności do wykładni gramatycznej oraz do innych dziedzin prawa, gdzie pojęcia te zostały zdefiniowane.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (Słownik języka polskiego, t. III, Warszawa 1998, s. 557), umorzenie oznacza "zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek". Zgodnie natomiast z przepisami z zakresu prawa cywilnego, które nie definiuje pojęcia umorzenia zobowiązania, reguluje natomiast kwestię umorzenia wierzytelności (co uprawnia do przyjęcia założenia, iż umorzenia zobowiązania użyte w art. 12 ust. 1 pkt 3 updop oznacza w istocie umorzenie wierzytelności regulowane przepisami Kodeksu cywilnego), wierzytelności (zobowiązanie, o którym mowa w przepisach updop) mogą zostać umorzone w następujący sposób:

1. poprzez potrącenie - zgodnie z art. 498 ustawy z 23.4.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej: KC), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeśli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym,
2. poprzez odnowienie - zgodnie z art. 506 KC, jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie),
3. poprzez zwolnienie dłużnika z długu - zgodnie z art. 508 KC, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.
   
   

Zgodnie z przepisami ustawy KC, wierzytelność jest prawem i nie ma przeszkód, aby zrzec się tego prawa w każdej chwili. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Na podstawie art. 508 KC, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie. Należy przy tym podkreślić, że mocą art. 61 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Zatem skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie w całości lub części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. W przypadku takiego zrzeczenia się wierzyciela, dłużnik nie jest już zobowiązany do spełnienia świadczenia, tym samym po stronie dłużnika powstaje przysporzenie w jego majątku, gdyż ze zobowiązania jakie miał względem wierzyciela został zwolniony.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że zarówno złożenie oświadczenia woli o umorzeniu pożyczki, jak i akceptacja tego oświadczenia miały miejsce w dacie zawarcia umowy najmu lokalu. Umowa ta określa sytuacje (warunki) w których następuje wygaśnięcie zobowiązania po stronie Wnioskodawcy (Wynajmującego). W wyniku realizacji warunków umowy najmu w momencie rozwiązania umowy przed wyznaczonym terminem doszło do zwolnienia dłużnika – Wnioskodawcy- z długu, czyli obowiązku zwrotu Najemcy nakładów poniesionych na prace adaptacyjno-remontowe lokalu, których wartość nie została zaliczona na poczet czynszu za wynajmowany lokal. Zatem Wnioskodawca ma obowiązek rozpoznania w przychodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych równowartości umorzonego zobowiązania.

W świetle powyższego organ podatkowy pragnie podkreślić, że podziela stanowisko Wnioskodawcy co do zasady obowiązku rozpoznania w przychodach podatkowych kwoty wynikającej z faktury VAT pomniejszonej o kwoty rozliczone poprzez kompensatę wzajemnych zobowiązań/ należności. W ocenie organu obowiązek, o którym mowa powyżej wynika jednak z art. 12 ust. 1 pkt 3 a nie pkt 2 updop co zostało dowiedzione w uzasadnieniu niniejszej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.