Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-717/14/AT
z 27 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 11 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży niezabudowanej nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży niezabudowanej nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu … 2014 r. zawarł umowę sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, położonej w obrębie …. Z dołączonego do aktu notarialnego wypisu z ewidencji gruntów wynikało, że nieruchomość oznaczona jest w opisie symbolem R (grunty orne). Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy …, uchwalonego uchwałą nr … Rady Gminy z dnia … 1999 r., nieruchomość znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej niskiej. Gmina pobrała i odprowadziła VAT w wysokości 23%.

Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo pobrał i odprowadził od nabywcy VAT od sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Sprzedana nieruchomość oznaczona jest w ewidencji gruntów jako tereny rolne. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowej niskiej. Nieruchomość położona jest na terenie miejscowości. Wobec braku ustawowej definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę Wnioskodawca uznał, że dla ustalenia jego przeznaczenia istotne jest faktyczne jego przyszłe wykorzystanie, niż zapisy w ewidencji gruntów.

Działka ma powierzchnię … m², położona jest na terenie miejscowości, bokami przylega do ulic, posiada infrastrukturę techniczną „w postaci energii i wody”. Położenie i wielkość świadczą, że nie będzie ona wykorzystywana rolniczo. W związku z tym Wnioskodawca uznał, że jako teren przeznaczony pod zabudowę, nie podlega zwolnieniu od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych znajduje się w przepisie art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z nim, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca w dniu … 2014 r. zawarł umowę sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Wnioskodawca pobrał i odprowadził VAT w wysokości 23%. Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.

Odnosząc się na tym tle do kwestii zastosowania w przedmiotowej sprawie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, stwierdzić należy, że prezentowane przez Wnioskodawcę w tym zakresie poglądy nie zasługują na aprobatę. Wskazany przepis stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Terenami budowlanymi, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zaznacza się bowiem, że skoro całokształt okoliczności sprawy wskazuje, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości niezabudowanej innej niż tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy (definicja ustawowa terenów budowlanych), należało zastosować zwolnienie od podatku w oparciu o ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Nieprawidłowe jest więc stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się tego, że należało zastosować stawkę 23% VAT.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W tym aspekcie wskazuje się, że tut. organ rozstrzygając przedmiotowa kwestię oparł się na wskazaniach Wnioskodawcy, które zostały sformułowane jednoznacznie w złożonym wniosku i jego uzupełnieniu. Wobec tego przyjęto, że opisana nieruchomość jest – zgodnie ze wskazaniami Wnioskodawcy – niezabudowana, pomimo stwierdzeń zawartych w zajętym w sprawie stanowisku (a nie w opisie stanu faktycznego), że nieruchomość posiada infrastrukturę techniczną „w postaci energii i wody” – tut. organ nie ma uprawnień do rozstrzygania o tym, czy wskazana infrastruktura stanowiła w chwili sprzedaży budynki lub budowle w rozumieniu prawa budowlanego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.